Johan100 schreef:"Zelfs het woord “dopen” duidt het onderdompelen aan; en het is zeker dat onderdompeling in praktijk
was bij de primitieve gemeente" (Joh. Calvijn, Instituten, Boek IV, Hoofdst. XV, Art. 19).
Is er iemand die bestrijdt dat er doop door onderdompeling plaatsvond? Volgens mij niet. Het is een volkomen valide manier van dopen.
Het probleem ontstaat als mensen beweren dat het een must is en dat je anders niet van de doop kunt spreken.
In de vroege kerk ging men er in elk geval heel praktisch mee om:
Didache, 7:1-3, ca. 120 n.C schreef:Er moet worden gedoopt in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, in stromend water. Maar als er geen stromend water is, gebruik wat voorhanden is. En als u geen koud water kunt gebruiken, gebruik dan warm. En als u geen van beide hebt, giet dan water over het hoofd, driemaal, in de naam van Vader, Zoon en Heilige Geest.
Het zit dus niet in de hoeveelheid water. Als dat wel zo zou zijn, dan zou je bij het avondmaal ook meer moeten eten en drinken dan een stukje brood en een slokje wijn.
Maar de hoeveelheid water of brood of wijn is volstrekt onbelangrijk. Het gaat erom dat je het kunt zien, voelen en proeven. Daar gaat het bij doop en avondmaal om, omdat het zichtbare/tastbare sacramenten zijn. De hoeveelheid is onbelangrijk.
Johan100 schreef:Dat zijn allemaal geen nuttige argumenten vind ik. De drie-eenheid heeft niet met de doop te maken. Deze argumenten zeggen niets.
Dat zegt in elk geval dat het principe van "goed en noodzakelijk gevolg" door alle orthodoxe christenen wordt gebruikt en dat daar niets mis mee is. Dat geldt dus ook voor de doop. Als je jouw principe aanhoudt, moet je wel het avondmaal voor vrouwen verbieden (omdat er niks over in de Bijbel staat), maar zo strikt ben je nu ook weer niet. Gelukkig niet, mag ik wel zeggen.
Johan100 schreef: Op basis van de Bijbel kan ik niet tot de conclusie komen dat het geoorloofd is te dopen zonder geloof.
Waar staat dat verbod precies? Er staat dat voor volwassenen geldt dat ze hun geloof dienen te belijden (o.a. de kamerling uit Morenland). We vinden geen verbod om kinderen te dopen.
Johan100 schreef:Dat het een ''goed en noodzakelijk gevolg'' zou zijn hebben de mensen er van gemaakt.
Dat is een kwestie van de juiste gevolgtrekking uit de bijbelteksten maken. Dat mag je "menselijk" vinden, maar dat is jouw conclusie dan ook.
Johan100 schreef:Dat God dat bepaalt wie er gelovig is dat is zeker, maar dat ontkracht niet de doopopdracht zoals die gegeven is.
Alle volken, staat er toch in de Bijbel (Matth. 28)? Of staat er: "alle volken, nou ja, niet helemaal, alleen de volwassenen uit alle volken en waag het niet om de kinderen te dopen"?
Johan100 schreef:Maar over de lichamelijke opstanding gesproken, ik meen dat het Origenes was die dat loochende, maar het frappante is dat o.a. bij hem wel de kinderdoop ingang vond, zogenaamd om de erfzonden af te wassen.
De kinderdoop vond niet "bij hem ingang", maar hij leerde net als alle andere kerkvaders (o.a. Irenaeus, Cyprianus, de synode van Carthago in 251 enz.) dat de kinderen van de gelovigen gedoopt dienen te worden. Er was geen discussie over.
Johan100 schreef:Dit vind ik ook geen goede argumenten helaas. Het klopt trouwens ook niet. Er is geen bewijs voor de kinderdoop. En dan bedoel ik babydoop. Ga bijvoorbeeld maar eens wat lezen over Tertullianus (één van de eerste bestrijders) die zich verzette tegen de kinderdoop van Origenes o.a. Als je de Didaché (de leer van de apostelen), één van de vroegste geschriften uit de kerk bijvoorbeeld leest, zie je ook dat het toen niet gebruikelijk was. Het was wel gebruikelijk dat iemand eerst tot geloof kwam en onderricht werd/catechese kreeg voordat die persoon gedoopt werd. Verdiep je er maar eens in, in hoeverre je dat nog niet gedaan hebt.
Ik heb al voldoende gelezen over Tertullianus, zie mijn eerdere post:
viewtopic.php?f=30&t=27805&p=1999733&hilit=tertullianus#p1999733Tertullianus was alleen tegen de doop van kinderen die niet door hun eigen ouders ten doop werden gehouden. Op een andere plek laat hij zich nl. juist wel positief uit over de kinderdoop (door de eigen ouders). Ook de Didache sluit geen kinderen uit, maar geeft wel onderricht voor volwassenen (wat op zich natuurlijk heel juist is). Kortom: de argumenten die je aandraagt zijn geen historisch bewijs dat men in de vroege kerk tegen de kinderdoop was. Hoe meer je je er in verdiept, hoe duidelijker het wordt dat in de vroege kerk vrijwel zonder discussie kinderen zijn gedoopt. Daar zouden we in dit topic misschien een voorbeeld aan kunnen nemen.

Johan100 schreef:In de vroeg-christelijke kerk werden kinderen gedoopt in de jaren dat ze onderscheidt konden maken en kregen ze eerst een paar jaar catechese.
Ook dit klopt niet met de historische feiten. Want Hippolytus van Rome (ca. 215) zegt dit in zijn kerkorde genaamd "de apostolische traditie":
"Eerst moet men de kleine kinderen dopen. Allen die voor zichzelf spreken kunnen, moeten zelf spreken. Voor hen echter die niet spreken kunnen, zullen hun ouders spreken of een ander, die tot hun familie behoort."
Johan100 schreef:Als mensen meer prijs stellen op de woorden van kerkvaders en hervormers dan op de woorden van Jezus zelf
Dan nogmaals de vraag: waar vind je dat Jezus het dopen van kinderen expliciet verbiedt?
Johan100 schreef:Dus in de 21e eeuw moeten we afwijken van de Bijbel? Lijkt me niet. Het kan hoor, dat er zolang een dwaling bestaan heeft. De tegenargumenten zeggen me niet zo veel.
Je hebt het trouwens over het gegeven dat kinderen van gelovige ouders gedoopt behoren te worden. Dat vind ik nog een wat lastigere kwestie.
Want 'met heel zijn huis' betekend in de Bijbel niet expliciet 'iedereen'.
Maar waarom worden nu alle baby's dan gedoopt?
Ik denk dat je met een 21e eeuwse bril tegen geloof aankijkt, nl. individualistisch. Voor jou is geloof alleen een persoonlijke zaak. Dus kun je in jouw geval alleen spreken over een "gelovig huis" als iedereen, hoofd voor hoofd, ook a) tot zijn verstand gekomen is en b) zijn geloof kan belijden. Maar de bijbelse manier van spreken over "huis" is die van het gezinshoofd dat persoonlijk gelooft en daarmee wordt het huis (inclusief vrouwen, kinderen en slaven) ook als gelovig gezien. Zo wordt dat huis dan ook getypeerd en behandeld. Dat geldt ook voor ongeloof trouwens. Het huis van Israel was immers afkerig geworden en had de Baals gediend en zo wordt dat "huis" dan ook aangesproken en behandeld. Maar dat gold natuurlijk niet voor iedereen afzonderlijk. Maar toch gaat iedereen, of hij/zij nu wel of niet de Baals heeft gediend, de ballingschap in. Hetzelfde geldt voor het volk Israel dat uit Egypte toog. Zo kan Paulus zeggen dat het hele volk (inclusief kinderen/zuigelingen!) gedoopt is in de Schelfzee (1 Kor. 10). Deze collectieve vorm van spreken, komt je denk ik nogal vreemd voor, maar toch is het Bijbels.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)