schaapje schreef:human
Ik zie nu waarom je niet mijn hele bericht quote, want daarin zeg ik dat ondanks het niet willen van de mens God blijft liefhebben, maar de mens wil niet en....dwingen zal Hij niet.
Want also lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn enig geboren Zoon heeft gegeven......
Als je de mens onwetend hebt geschapen, en verwacht dat de mens in onwetendheid gaat kiezen voor jou? Dan klopt er heel veel niet in de godtheorie.
God is almachtig, god is alwetend. Er gaat niet boven god. God is de oorzaak, god is eeuwig, toch?
God schept de mens. Waarom? die vraag blijft open staan. Er waren geen dwalende zielen. Als die er waren moet God ze gemaakt hebben, want God heeft alles gemaakt, alles is zijn plan.
Ok, God heeft de mens geschapen in onwetendheid, hij heeft ze bewust een wereld gegeven die veel vragen oproept. De hersenen die de mens heeft gekregen van god mogen ze eigenlijk niet gebruiken. Want de vrucht der kennis is verboden terrein.
God stelt ook voorwaarden, hij bepaald wat een zonde is en wat niet. Maar verteld dat niet niet zelf. Sterker nog, hij had een wereld kun geven waarin men niet bloot werd gesteld aan zonde. Een wereld waar sex niet zo verschrikkelijk lekker was bijvoorbeeld. Want het is bijna alsof god de mens iets onweerstaanbaars meegeeft, dat men het hele leven moet weerstaan, op een enkel moment na. Sex is alleen om kinderen te krijgen, en enkel voor binnen het huwelijk.
Sex is een zonde, en uit zonde worden we geboren. Dat is geen liefde. Dat lijkt veel meer op sadisme.
Een liefdevolle god had nooit een wereld gecreeerd vol met onweerstaanbare zonden. Een wereld vol met pijn, moord en geweld. Welke vader of moeder wil een wereld vol geweld en ellende voor zijn haar kinderen?
Maar ouders hebben geen almacht noch alwetendheid. God moest geweten hebben hoe enorm zijn schepping zou lijden in de wereld die hij heeft geschapen. Hij is immers alwetend.
Had god het anders kunnen doen? Jazeker, hij is ook almachtig daarnaast. Hij had het kunnen doen op een manier dat de mens niet zou lijden. En waarom eerst deze lijdensweg? Waarom niet die stap overslaan? Gelijk allemaal in bestaan komen in het paradijs. Waarom was dat niet een beter plan?
Een liefdevolle god treitert zijn schepping niet met al die ellende. Een liefdevolle schept geen wereld met zondes, want hij bepaald wat de zonde is.
Zeggen dat God onvoorwaardelijk lief heeft maar ook tegelijk bepaald wat zondes zijn en de mens daar op afrekenen is een contradictie in terminis. Het ontkracht zichzelf. Het blijft niet overeind.
Waarom niet de mens scheppen met alle kennis?