Reacties op vragenrubriek

[Yoshi]

Ik ben gelovig en leef (of probeer) naar Gods richtlijnen te leven. Over begraven danwel cremeren heeft Hij geen richtlijnen gegeven. Begraven is puur een traditie in onze cultuur, niet Gods richtlijn.

[JohannesHermanus]

Ik kom wel, maar niet onder protest, hoewel ik absoluut tegen crematie ben. Helaas is niet iedereen gelovig, en leeft dus ook niet iedereen (of probeert men te leven) naar de richtlijnen die God heeft gegeven. Maar ik sta midden in deze wereld, ben er niet van, maar hoop voor ongelovigen een getuige van mijn Vader te zijn.
Naar een crematie gaan, is niet hetzelfde als er mee instemmen.

Ik zou mezelf een ramptoerist voelen.

Ik mijd ook mijn buren niet, die ongehuwd samenwonen, en anderen die een leven leiden dat niet (geheel) in overeenstemming is met Gods Woord.

Deze vergelijking gaat behoorlijk mank in mijn optiek, want ze mijden als buren is wat anders dan het niet bijwonen van ceremonieën. Hun leven is vast niet een grote ceremonie.

Ik vraag me af wat voor effect het heeft als ik een uitnodiging krijg voor een crematie, en dan wegblijf. Zullen de betrokkenen dit als liefdevol ervaren? Zullen ze de Here door mij heen zien dan, en getrokken worden tot Hem? Of zullen ze zeggen: weer zo'n christen, die denkt beter te zijn dan anderen?

Dat mag en speelt ook zeker een rol in mijn beslissingsproces. Wat anderen van mijn beslissing zullen gaan vinden is echter niet van doorslaggevend belang.

[Mortlach]

U verbind gelijk een conclusie aan het gedrag. Op zich is dat niet verkeerd, maar wel als die conclusie al staat in de openingspost zonder discussie gevoerd te hebben. Ik ben van mening dat uw interpretatie van dit gedrag een onjuiste is. Dat zal ik ook proberen te onderbouwen:

Ja, de conclusie dat het nogal bot is kritiek te uiten tegen de nabestaanden over de uitvaart (van te voren of tijdens) van iemand, ligt behoorlijk voor de hand. Zeg eens eerlijk, als het obligate handenschudden en condoleren plaatsvindt, zeg je dan ook "Gecondoleerd met je geliefde, alleen zo jammer van die crematie hè?"

Het wel komen, maar onder luid protest, geeft in mijn ogen aan dat men een allemansvriend wil zijn. Alles en iedereen te vriend willen houden, altijd aardig gevonden willen worden, ten koste zelfs van je principes. Dat dit nooit zal lukken, moge duidelijk zijn. Daarachter gaat vaak angst om niet geaccepteerd te worden schuil. Dit gedrag ligt ten grondslag aan veel burnouts! Het kost dus sloten energie met slecht rendement.

Het is in mijn ogen een volslagen gebrek aan inlevingsvermogen. Als je niet wilt gaan omdat je tegen cremeren bent, ga dan gewoon niet en stuur een kaartje (zonder uitleg!). Maar gaan en kritiek leveren, dat vind ik stuitend. Met zulk soort vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

[JohannesHermanus]

Ja, de conclusie dat het nogal bot is kritiek te uiten tegen de nabestaanden over de uitvaart (van te voren of tijdens) van iemand, ligt behoorlijk voor de hand. Zeg eens eerlijk, als het obligate handenschudden en condoleren plaatsvindt, zeg je dan ook "Gecondoleerd met je geliefde, alleen zo jammer van die crematie hè?"

Daar kun je proactiever in zijn, zie mijn eerste posting ( viewtopic.php?f=6&t=26721&start=1065#p2041681 ). Het was een fatsoenlijk gesprek zonder botte toestanden.

Het is in mijn ogen een volslagen gebrek aan inlevingsvermogen. Als je niet wilt gaan omdat je tegen cremeren bent, ga dan gewoon niet en stuur een kaartje (zonder uitleg!).

Zo heb ik dat gesprek met haar niet ervaren. Dat kaartje kan dus persoonlijker en kan goed samengaan met een onderbouwde uitleg. Al naar gelang de sterkte van je vriendschap zal wel blijken wat stand houd.

Maar gaan en kritiek leveren, dat vind ik stuitend. Met zulk soort vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

Dat gedrag kan dus verschillende oorzaken hebben. U blijft stellig alles over een kam scheren, het is maar wat je gebrek aan inlevingsvermogen noemt.

[Mortlach]

Daar kun je proactiever in zijn, zie mijn eerste posting ( viewtopic.php?f=6&t=26721&start=1065#p2041681 ). Het was een fatsoenlijk gesprek zonder botte toestanden.

Ja, met de persoon zélf tijdens het leven is het natuurlijk wat anders. Ik heb het over de nabestaanden. Het scenario waarover het in de vragenrubriek-vraag gaat. Je kunt dan natuurlijk allerlei andere scenario's opsommen en zeggen dat het dan anders is, en daar geef ik je dan helemaal gelijk in. Maar misschien is het handiger bij het scenario uit de vragenrubriek te blijven.

[JohannesHermanus]

Het scenario waarover het in de vragenrubriek-vraag gaat. Je kunt dan natuurlijk allerlei andere scenario's opsommen en zeggen dat het dan anders is, en daar geef ik je dan helemaal gelijk in. Maar misschien is het handiger bij het scenario uit de vragenrubriek te blijven.

De vraag is of het bijwonen van een crematie zondig is.

Maar de eigenlijke vraag is: Welke uitleg moet en kan worden gegeven aan onze aanwezigheid bij een gebeurtenis die op zichzelf niet goed is?

Geldt onze aanwezigheid als instemming met het gebeuren?

Of kunnen we aanwezig zijn zonder dat we ermee instemmen?

Hoe haal je het in je hoofd om een uitvaart zo om jezelf te laten draaien?

Dat zijn de vragen die ten grondslag liggen aan de reacties, allemaal gesteld in uw openingspost... Zou u wat nauwkeuriger willen zijn in het precies benoemen waar het u nu om gaat?

[rotterdam]

Ik ben gelovig en leef (of probeer) naar Gods richtlijnen te leven. Over begraven danwel cremeren heeft Hij geen richtlijnen gegeven. Begraven is puur een traditie in onze cultuur, niet Gods richtlijn.

De Katholieke Kerk verbood crematie in 1886, en scherpte dit aan door in 1892 de straf van excommunicatie aan deze zonde te verbinden. Lijkverbranding werd in strijd geoordeeld met de wederopstanding van de doden na het Laatste Oordeel.

In 1963, tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, werd dit ingetrokken. Sindsdien verbiedt de kerk crematie niet, tenzij ze zou gekozen worden om redenen die met de christelijke leer in strijd zijn, maar ze heeft een voorkeur voor de gewoonte om de lichamen van de overledenen te begraven. De uitvaartliturgie moet wel plaatsvinden vóór de crematie

[Duuk]

Die meneer Slurink heeft groot gelijk. Mooi van hem dat hij de tijd neemt om te schrijven ipv door te verwijzen. Het kan wat mij betreft ook niet genoeg benadrukt worden:

Wie geloofd in Christus alleen, die is gered. Wil men er nog wat bij geloven? Dan gaat men verloren...

Het geloof in Christus houdt óók in geloofsgehoorzaamheid. En daar horen de goede werken net zo goed bij. Als Jezus zegt dat je Hem moet volgen, dan betekent dat dat je moet doen wat Hij ook deed.
Het is ondenkbaar dat een christen géén goede werken doet. Ook al belijdt iemand heel zijn leven dat hij gelooft, maar zijn naaste niet liefhebt, krijgt géén vergeving van zonden. Jezus leerde ons bidden: vergeef ons onze schulden GELIJK wij vergeven onze schuldenaren.

[Duuk]

Echter destilleer ik uit het voorbeeld wat God ons geeft in:

Alzo stierf Mozes, de knecht des HEEREN, aldaar in het land van Moab, naar des HEEREN mond. En Hij begroef hem in een dal, in het land van Moab, tegenover Beth-peor; en niemand heeft zijn graf geweten, tot op dezen dag. (Deut.34:5-6)

weldegelijk een goed gebruik, door God voorgedaan. En dat is vast niet zomaar. In het NT wordt dit gebruik herhaald:

Zij namen dan het lichaam van Jezus en wikkelden het in linnen doeken, met de specerijen, zoals
het de gewoonte van de Joden is bij het begraven … Daar nu legden zij Jezus. (Joh.19:38-42)

Overigens ben ik nog niet zo zeker van uw opmerking als ik lees wat God zegt over verbranden van doden:

Zo zegt de HEERE: Vanwege drie overtredingen van Moab, ja, vanwege vier, zal Ik er niet op
terugkomen, omdat hij de beenderen van de koning van Edom tot kalk verbrand heeft. (Am.2:1)

Als jij zo graag de gewoonten van het volk van Israël doet, dan mag ik aannemen dat je je aan ALLE gewoonten houdt. Anders ben je wel wat selectief.

[rotterdam]

Echter destilleer ik uit het voorbeeld wat God ons geeft in:

Alzo stierf Mozes, de knecht des HEEREN, aldaar in het land van Moab, naar des HEEREN mond. En Hij begroef hem in een dal, in het land van Moab, tegenover Beth-peor; en niemand heeft zijn graf geweten, tot op dezen dag. (Deut.34:5-6)

weldegelijk een goed gebruik, door God voorgedaan. En dat is vast niet zomaar. In het NT wordt dit gebruik herhaald:

Zij namen dan het lichaam van Jezus en wikkelden het in linnen doeken, met de specerijen, zoals
het de gewoonte van de Joden is bij het begraven … Daar nu legden zij Jezus. (Joh.19:38-42)

Overigens ben ik nog niet zo zeker van uw opmerking als ik lees wat God zegt over verbranden van doden:

Zo zegt de HEERE: Vanwege drie overtredingen van Moab, ja, vanwege vier, zal Ik er niet op
terugkomen, omdat hij de beenderen van de koning van Edom tot kalk verbrand heeft. (Am.2:1)

Dat u vaderlandse tradities wilt handhaven, heel goed, daar is niets "mis mee".
Dat u Bijbel citaten gaat gebruiken om het "Goddelijk" gelijk aan uw kant te krijgen lijkt me dubieus.
Zeker in Joh. 19 staat het er zo duidelijk bij "de gewoonte van de Joden".

Daarbij is begraven in warme zandgronden iets totaal anders.
Met onze grond Ph (kleigronden) en hoge grondwaterstand is begraven in sommige delen van ons land een uitermate smerige handeling.

Verder, zeker in de steden in Nederland is het gebruikelijk om de graven na 20 jaar te ruimen. En dan ?

[Speedy]

Verder, zeker in de steden in Nederland is het gebruikelijk om de graven na 20 jaar te ruimen. En dan ?

Dan worden de resten verzameld, bij elkaar gelegd, en in een massagraf gelegd. Er gaat niets verloren en blijft bestaan.

[rotterdam]

Dan worden de resten verzameld, bij elkaar gelegd, en in een massagraf gelegd. Er gaat niets verloren en blijft bestaan.

Geloof je het zelf ? Toch niet echt hé ? Bij elkaar gelegd ? Ons skelet bestaat uit 206 botten.
Het gebeurd met een graafmachine (dragline).

[Speedy]

Geloof je het zelf ? Toch niet echt hé ? Bij elkaar gelegd ? Ons skelet bestaat uit 206 botten.
Het gebeurd met een graafmachine (dragline).

Gezeefd, gesorteerd per graf en dan bij elkaar. En ja, ik geloof dat door mijn connecties binnen deze tak van werkzaamheden.

[JohannesHermanus]

Dat u vaderlandse tradities wilt handhaven, heel goed, daar is niets "mis mee".
Dat u Bijbel citaten gaat gebruiken om het "Goddelijk" gelijk aan uw kant te krijgen lijkt me dubieus.

U laat het liefst de Bijbel buiten beschouwing begrijp ik?

Verder, zeker in de steden in Nederland is het gebruikelijk om de graven na 20 jaar te ruimen. En dan ?

Dan is de handeling in ieder geval uitgevoerd en maakt God Zich wel druk om de rest.

[JohannesHermanus]

Als jij zo graag de gewoonten van het volk van Israël doet, dan mag ik aannemen dat je je aan ALLE gewoonten houdt. Anders ben je wel wat selectief.

Als die gewoonten door God ingegeven zijn, waarom niet? Nergens in de Thora staat hoe men de doden dient op te bergen. Het is dan ook niet zozeer een gestelde regel, maar een voorbeeld om te volgen.