Naamloos schreef:
Jij maakt zelf een enorme denkfout, want het gaat wel degelijk over verschillende verbonden.
1 De inhoud is verschillend, 2 het verbond met Abraham is onvoorwaardelijk en het Sinaitische niet, 3 het teken is anders, 4 het verbond met Abraham is eeuwig en het oude verbond niet.
1. Ga ik niet citeren, gemakkelijk na te lezen.
Jammer, want nu weet ik niet wat je precies bedoelt. Want juist uit dat citeren blijkt of je de juiste tekst hanteert of ergens maar wat vandaan plukt om je eigen mening te onderbouwen. Ik vrees nu het laatste.
2. Abraham lag te pitten nadat hij de dieren middendoor had gesneden, terwijl God door middel van een rokende oven en een vurige fakkel er doorheen ging. Genesis 15. Het Sinaitische verbond was voorwaardelijk, en er was zegen of vloek aan verbonden naar gelang het gedrag. Israel stemde daar heel bewust mee in en zei: al wat de Heer gesproken heeft zullen wij doen.
Volgens mij heb je gemist dat in het verbond met Abraham al deze wetten en geboden al opgenomen waren. Gen.26:5 "Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en heeft onderhouden Mijn bevel, Mijn geboden, Mijn inzettingen en Mijn wetten." Het verbond met Abraham was persoonlijk, met een belofte van collectiviteit (Gen. 17:1-9). Dat is vervuld op de Sinaï door het hele volk Israël er bij te betrekken. In Jes. 55:5 worden ook de heidenen (Hebr. - Goijiem) daar bij betrokken.
3. Het teken van het oude verbond is de sabbat Exodus 31: 13.
Huh? Hoe kom je daar nu weer aan? Er staat dat het een teken zal zijn, niet een teken van het (of een) verbond. Bovendien werd de sabbat al gehouden vóór de verbondsvernieuwing en wetgeving op de Sinaï (Ex. 16:23). In Gen. 2:3 wordt deze dag al afgezonderd (geheiligd). Kortom, er klopt werkelijk helemaal niets van. Deut. 5:15 maakt helder waarom de sabbat gehouden moest worden: "Want gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland geweest zijt, en dat de HEERE, uw God, u van daar heeft uitgeleid door een sterke hand en een uitgestrekten arm;
daarom heeft u de HEERE, uw God, geboden, dat gij den sabbatdag houden zult." Kortom, er blijft nog maar één verbondsteken over: de besnijdenis.
4. In tegenstelling tot het altijd durende verbond met Abraham is het oude verbond tijdelijk, niet onberispelijk, verouderd en nabij de verdwijning.
Ja en nee. Inderdaad niet onberispelijk en ook verouderd en daarom wordt het opnieuw vernieuwd. Jer. 31:33: "Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israel maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn." God sluit geen tijdelijke verbonden. Dan zou Hij onbetrouwbaar zijn. De grond van de doop is Gods belofte en ten diepste niet een geloofsbeslissing.
Alleen door geloof kun je deel krijgen aan het nieuwe verbond, o.a Rm 11: gij staat door geloof. Dus niet door geboorte want Jezus zegt uitdrukkelijk: wat uit het vlees geboren is vlees.
Dan is het wel erg wonderlijk dat jullie geloven dat gestorven baby's (van gelovige ouders?) zalig zijn. Je beweert nu zelf dat wat uit het vlees geboren is, vlees is (het betekent trouwens heel wat anders, maar dit komt mij nu even goed uit

). Welnu, dat biedt dan geen enkele hoop voor gestorven kinderen van geloofsdopers (zie ook de opmerkingen hierover van @Marnix en @GDK). Een vreselijke en harde boodschap. Dan kun je wel beweren dat baby's nog geen zonden hebben, maar dat is dan wel in strijd met Rom. 11 en Joh. 3. Het kan niet beiden waar zijn. Bovendien ontken je daarmee het bestaan van de erfzonde en dat is op zijn beurt weer in strijd met met Ps. 51: "Zie, ik ben in ongerechtigheid (letterlijk: schuld) geboren, en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen", Ps. 58: “De goddelozen zijn van God vervreemd vanaf de baarmoeder; de leugensprekers dwalen vanaf de moederschoot”, “Hoe zou dan een mens rechtvaardig zijn bij God, en hoe zou hij zuiver zijn, die van een vrouw geboren is?” (Job 25:4), Efeziërs 2:3: “Te midden van wie ook wij allen voorheen verkeerd hebben in de begeerten van ons vlees, door de wil van het vlees en de gedachten te doen; en wij waren van nature kinderen des toorns, zoals ook de anderen”. Enzovoort.
Maar goed, stel nu dat jij gelijk hebt en dat deze kinderen niet belast zijn met erfzonde. Dan zijn ze dus zalig als ze jong komen te sterven. En waarom zou je zalige baby's niet mogen dopen? Dat is raar. Ze zijn rijp voor de hemel, maar ze mogen het 'hemelwater' niet ontvangen...
Jullie koppelen voor tgemak meteen maar even het dopen eraan vast, maar dat staat er dus niet.
Dat wordt alleen maar geconcludeerd vanwege de "huisteksten". Maar als je die teksten nader gaat bekijken valt daar wel meer over te zeggen dan jullie willen laten geloven. Bovendien zou je dan consequent moeten zijn en een hele moslimfanilie moeten dopen als 1 lid tot het christelijke geloof komt. Gebeurt dat?
Als de gelovige moslimvader zijn kinderen ook wil laten dopen dan kan dat inderdaad. Waarom niet? Als de vader (of moeder) tot geloof komt en in het verbond wordt opgenomen, waarom zou dat met zijn kinderen niet mogen. Het blijft een wonderlijke zaak dat als er in de Bijbel over huisgezinnen wordt gesproken, iedereen er vanuit gaat dat kinderen ook bij die huisgezinnen horen. Zodra het echter om het dopen van huisgezinnen gaat, haken Baptisten en aanverwanten plotseling af. Wonderlijke gedachtengang.
Maar die verbondsleer van jullie is eeuwen later ontstaan, en jij zegt "dat is wat geloofsdopers graag beweren", maar je bewijst zelf op geen enkele manier dat jullie verbondsleer vanaf de eerste eeuw bestaat.
Je haalt nu twee dingen door elkaar: de verbonden (vanuit OT en NT) en de verbondsleer. De verbondsleer (twee of drie verbonden, afhankelijk van het kerkgenootschap) = het verbond der werken, het verbond van de verlossing en het verbond van de genade. Dat is na de reformatie uitgewerkt, als gevolg van het ontstaan van de wederdopers (ja, het is pas een jonge beweging), waardoor een stuk dogmatiek (heldere formuleringen) noodzakelijk bleek. De verbonden zelf zijn voluit Bijbels (alleen al het OT noemt het 300 keer) en nooit omstreden geweest. Vandaar dat behoudens Irerfaeüs, er weinig kerkvaders zich mee bezig hebben gehouden. Er was slechts immers maar één kerkvader tegen de kinderdoop: Tertullianus.
Augustinus is een belangrijke man geweest m.b.t. de vervangingsleer, en dat is de voedingsbodem geweest voor de verbondenleer die in de reformatie is af-ontwikkelt.
Vervangingsleer heeft niets met verbonden te maken. In de verbonden wordt Israël niet afgeschreven, in de vervangingsleer wel. En daarom heeft die vervangingsleer in gereformeerde kringen nooit vaste grond gekregen. Da Costa met zijn Tweede Israëlconcept was daarvoor te omstreden.
Tot slot. Ik vrees dat de discussie niet zozeer voortkomt uit een andere visie op de doop en verbond, maar vooral gevoed wordt door een onoverbrugbaar verschil in het wezen van het geloof. Zie b.v. het ontkennen van bijvoorbeeld het bestaan van de erfzonde (ondanks de overtuigende bijbelse voorbeelden hiervan, zie boven). Wat betekent dat iedereen zalig wordt totdat hij/zij zijn eerste zondedaad verricht. Tot die tijd heeft niemand Jezus nodig, want wie zonder zonde is hoeft niets vergeven te worden.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne...