Reacties op vragenrubriek

[xsidd]

@Boanerges

Moet je om te overwinnen dan aanvallen? Wij zijn IN CHRISTUS méér dan overwinnaars geworden. Houd je dus aan Hem vast dan heb je de overwinning aan jou kant. de strijd IS al geleverd en de overwinning IS al behaald!

Aanvallen? Dat is weer iets anders wat je nu aanhaalt.. Je zei "Strijden tegen de zonden wil niet zeggen dat je moet overwinnen.". En ja, Christus heeft alles al behaald, en in Hem zijn we meer dan overwinnaars.

Jij blijft van nature in de zonde liggen en volhard er net zo goed in!

Ja, dat zeg je juist. Van nature blijf je in de zonden liggen ja! Maar als je wederom geboren bent, word je toch veranderd door Gods Geest?

Met de zondeval is ons DNA bij wijze van spreken veranderd. Daar kun je tegen proberen te vechten maar dat lukt je nooit! Een belachelijk voorbeeld:

Ik begrijp je. Maar dit gaat toch over de oude mens, van wat je nu benoemt?

Door je op deze manier op te stellen en een verschil te maken tussen in zonden vallen en erin volharden zet je jezelf boven een ander.

Op wat voor manier zou ik me dan verheffen boven een ander? Ik heb toch met dezelfde realiteit te maken, als anderen? Ik kan toch ook in verharding van zonden vallen? Als dat bij meer mensen zo is overgekomen(dat ik me zou verheffen), bied ik daarvoor mijn verontschuldigingen aan.

Das waar. Wanneer je het Woord van God loslaat dan zul je het geen zonde meer willen noemen. Volgens Gods Woord is het dat wel. Dat heb ik niet verzonnen maar daarmee spreek ik alleen Gods Woord na. Maar begrijp mij goed: Ik voel mij geen haar beter dan wie dan ook!

Dat er mensen zijn die het praktiseren van homofilie, niet als zonde zien, houd mijns inziens niet in, dat zij Gods Woord daarvoor zouden loslaten als geheel... Er zijn toch heel wat praktiserende anders geaarden, die het Woord van God blijven lezen? Je doelt denk ik op dat er dingen uit Gods Woord los gelaten/verworpen worden? In Bijbels licht, zie ik het praktiseren van homofilie als zonde. Er staat dat mannen die bij mannen liggen, het Koninkrijk niet zullen binnen gaan. Maar dat geld ook voor hoereerders, en als ik val in de zonde van porno kijken, zondig ik net zo goed. En als ik me daarvan niet bekeer, en in die zonde volhard, kan ik net zo goed af gewezen worden.

Zonde doen betekent: Missen van het doel. Of je nu een grote zonde doet (wat is groot?) of een kleine (wat is klein?) je mist ermee het doel namelijk dat je geweld doet aan je opdracht om Beeld van God te zijn.

God weet hoe groot of hoe zwaar zonde zijn... Als je leest over het verhaal van Sodom en Gomorra, staat er dat hun zonden, groot en zwaar waren, waaruit ik opmaak dat er wel degelijk een verschil zit in zonden, qua grootte/gewicht/zwaarte.

En hoe minuscuul de zonde ook is, doordat je zonde doet kun je niet bij God komen. Er is altijd genade nodig. Dat maakt elke overtreding gelijk.

Wat bedoel je met de woorden, dat elke overtreding gelijk gemaakt word, doordat de genade er nu is? Ja, gelijk gemaakt qua verzoening bedoel je denk ik ?

[Boanerges]

Weet je wat nou zo jammer is alleen? Dat in de praktijk alleen homo's hierop worden aangesproken. De hetero is net zo zondig, prima, maar die krijgt felicitaties als hij/zij aankondigt te willen trouwen; niemand stelt vragen bij wat hij/zij in de slaapkamer doen; niemand reduceert hun relatie tot plat lichamelijk.

In theorie zijn de zonden misschien gelijk, maar in de praktijk is daar weinig van te merken. Natuurlijk zijn er ook wel hetero-excessen zoals hoererij en overspel die worden benoemd, maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat de meeste hetero's geloven dat ze het 'goed' doen.

Dat ben ik van harte met je eens. Ik hoop dat uit mijn reacties is gebleken dat ik daar wars van ben. Ik voel mij op geen enkele manier beter. Ik wil mij daarbij ook verre houden van een aanmatigend oordeel over mijn homo-broers en -zussen.

[Mortlach]

Dat ben ik van harte met je eens. Ik hoop dat uit mijn reacties is gebleken dat ik daar wars van ben. Ik voel mij op geen enkele manier beter. Ik wil mij daarbij ook verre houden van een aanmatigend oordeel over mijn homo-broers en -zussen.

Ik ben blij dat te horen. Hoe gaat dat in de praktijk? Als iemand je vraagt getuige te zijn bij hun huwelijk, zeg je dan ja of nee? Maakt het dan uit of het om 2 homo's of 2 hetero's gaat?

[Tante Pollewop]

Ja. Maar dat geeft ons geen vrijbrief om lukraak een pad in te slaan, toch? En al wandelend op dat pad vragen aan God of het goed is ja of nee.
God kan ons ook stilzetten.

Lukraak is ook weer een uiterste.

God heeft je gemaakt nog voor je op deze aarde stond staat er boven het artikel.
Ik zou willen zeggen: God wist al van je vóórdat er enig sprake van je was!
Maar heeft God die homoseksuele gevoelens dan in je gelegd?

Ik weet het niet. Maar als je er vanuit gaat dat wij schepselen zijn, ben ik met huid en haar en homoseksualiteit geschapen.
Het onderscheid zondaar liefhebben -zonde haten en het onderscheid tussen homo zijn en homo doen komt mij daarom ook zo vreemd voor. Ik kan geen onderdelen van mezelf uitschakelen. Binnen de refogezindte wordt dat ook van niemand verwacht, behalve van homo's.

[Chaya]

Ik weet het niet. Maar als je er vanuit gaat dat wij schepselen zijn, ben ik met huid en haar en homoseksualiteit geschapen.

Daarover verschillen wij dus van mening, ik zou dit niet zo durven stellen.
Ik denk dat God ons volmaakt heeft geschapen, maar dat door de zondeval allerlei "weeffoutjes" in ons geslopen zijn.
En dat het ons eerder tot verootmoediging zou moeten brengen, dan tot "aanvaarding".

Ik ben zo bang dat je hiermee God de verantwoording geeft voor hetgeen jij kiest in je leven.
Maar bedankt voor de fijne discussie.
Het heeft mij echt wel aan het denken gezet.

[Chaya]

Oke, dus een gevolg van de zonde dat een bepaald gedrag tot gevolg heeft waar diegene niets aan kan doen, rekent God diegene niet aan.

Maar hoe zit het dan bij homo's? Als we dezelfde lijn volgen, dan is het zo dat de homomeseksuele geaardheid (gevolg van de zonde) automatisch tot gevolg heeft dat de op zich zuivere gevoelens van aantrekkingskracht anders gericht zijn. Daar kan diegene niets aan doen. Rekent God dat diegene dan wel aan, of niet?

Nee, dat is een andere discussie. Er is heel veel gebrokenheid. Op allerlei gebied.
Ik weet niet wat God wel of niet zal aanrekenen.

Het zit ook in de mens om het zichzelf lastig te maken. Er zijn genoeg mensen die overal een probleem van maken, altijd klagen en jammeren, anderen het leven zuur maken en zo zichzelf, etcetera. Het is dus ook niet per se Bijbels om alles zo zwaar mogelijk te maken.

Dat is wel een heel negatief beeld dat je daar neerzet.
Die mensen zijn er idd, maar daarom zijn ze toch niet allemaal zo?

Ik spreek liever niet over de termen licht of zwaar, want wat God ons te dragen geeft is niet zwaar.
En het is zeker niet Bijbels om alles maar "zwaar" te maken, nogmaals, "niet klagen, maar dragen en God bidden om kracht" dat zal meer licht verspreiden dan elke dag een zuur gezicht.

Ook jij bedankt voor de fijne discussie.

[Boanerges]

Ik ben blij dat te horen. Hoe gaat dat in de praktijk? Als iemand je vraagt getuige te zijn bij hun huwelijk, zeg je dan ja of nee? Maakt het dan uit of het om 2 homo's of 2 hetero's gaat?

Jaja....die zag ik wel aankomen. Mijn gematigde liberale standpunt lokt dat natuurlijk ook wel uit. Om eerlijk te zijn denk ik niet dat ik als getuige zal worden gevraagd. Wel weet ik dat wanneer een van mijn kinderen een sexe-gelijk huwelijk zou aangaan ik daar graag en volmondig getuige van zou willen zijn hoewel het zeker niet mijn keuze zou zijn. Ik heb (mag!) er geen oordeel over (hebben) maar vind het voor mijzelf wel een lastig thema. Dat is de eerlijke realiteit. Ik gun natuurlijk wel iedereen zijn geluk.

[Cicero]

Oke, dus een gevolg van de zonde dat een bepaald gedrag tot gevolg heeft waar diegene niets aan kan doen, rekent God diegene niet aan.

Maar hoe zit het dan bij homo's? Als we dezelfde lijn volgen, dan is het zo dat de homomeseksuele geaardheid (gevolg van de zonde) automatisch tot gevolg heeft dat de op zich zuivere gevoelens van aantrekkingskracht anders gericht zijn. Daar kan diegene niets aan doen. Rekent God dat diegene dan wel aan, of niet?

Nee, dat is een andere discussie. Er is heel veel gebrokenheid. Op allerlei gebied.
Ik weet niet wat God wel of niet zal aanrekenen.

Mja, dat vind ik dus zo vreemd. Als ik dus serieus zo overwegen reformatorisch te worden, zou dit een van de knelpunten zijn: je weet niet waar je aan toe bent, want wat in het ene geval geldt, geldt plots niet voor het andere geval.

Als je er even vanuit gaat dat er 'gevolgen van de zonde' zijn (met andere woorden: gebrokenheid) wat bepaalde gedragingen en/of gevoelens met zich meebrengt waar de mens in zijn gebrokenheid niets aan kan doen, dan is het vreemd dat het in het ene geval niet erg is in ethisch opzicht, maar in het andere geval dan is het opeens zondig en moeten we er tegen strijden.

In het geval van homofiele gevoelens zie ik het hinken op twee gedachten. Want aantrekkingskracht tussen mensen is op zichzelf niet zondig. Het verschil bij homo's is, dat de gerichtheid van die gevoelens anders is. Maar die gerichtheid/geaardheid is een 'gevolg van de zonde' en aan de gevoelens die bij een gezond mens daarbij horen kan de homo dus niets doen. Waarom noemt die ds dan homofiele gevoelens in één grote zwaai zonde? Daarmee brengt hij veel refo-homo's in moeilijk vaarwater denk ik. Zijn benadering is vast goed bedoeld, maar door onwetendheid en afwerende houding allesbehalve pastoraal. Hij moet dus nog maar een tijdje langer luisteren voordat hij hier weer iets over schrijft.

En verder wees ik er al op dat je moeilijk kunt volhouden dat je wel homo mag zijn, maar niet mag doen, als het 'zijn' een soort abstracte entiteit wordt die alleen bestaat in de fantasie. Het zou een iets redelijker positie zijn, als men zou zeggen dat bij het 'zijn' allerlei gevoelens horen, die dus niet te veroordelen zijn, maar dat de grens ligt bij het opzettelijk voeden en gehoor geven van deze gevoelens. (Voor de duidelijkheid: dat vind ik zelf nog steeds verwerpelijk, maar dat terzijde.)

Ook jij bedankt voor de fijne discussie.

Wederzijds.

[Boanerges]

Aanvallen? Dat is weer iets anders wat je nu aanhaalt.. Je zei "Strijden tegen de zonden wil niet zeggen dat je moet overwinnen.". En ja, Christus heeft alles al behaald, en in Hem zijn we meer dan overwinnaars.

Das inderdaad wat beroerd geformuleerd van mij. Ik bedoelde te zeggen dat mijn/onze strijd geen enkel effect heeft op de uitkomst, de overwinning is namelijk al behaald. Daar zijn we het dus samen over eens....toch?

Ik begrijp je. Maar dit gaat toch over de oude mens, van wat je nu benoemt?

Volgens mij worden we door de HC met betrekking tot die "oude mens" op het verkeerde been gezet. De Catechismus laat ons geloven dat we deze stap definitief kunnen maken in dit leven. Dat gaat echter nooit lukken. Natuurlijk kunnen wij verlangen naar de "nieuwe mens" maar we kunnen hem niet bereiken.

Lees even met me mee

1Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel. 2Wij zuchten in onze aardse tent en zouden willen dat onze hemelse woning er nu al over wordt aangetrokken. 3We zijn er echter zeker van dat we ook ontkleed niet naakt zullen zijn. 4Zolang we in onze aardse tent verblijven zuchten we onder een zware last, omdat we niet willen dat deze kleding wordt uitgetrokken; we willen dat er nieuwe over wordt aangetrokken, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. 5Hiervoor heeft God zelf ons gereedgemaakt, door ons de Geest als onderpand te geven.

6Dus wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de Heer wonen. 7We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar. 8We blijven vol goede moed, ook al zouden we ons lichaam liever verlaten om onze intrek bij de Heer te nemen. 9Daarom ook stellen wij er een eer in te doen wat God wil, zowel in dit bestaan als in ons bestaan bij hem. 10Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus verschijnen, zodat ieder van ons krijgt wat hij verdient voor wat hij in zijn leven heeft gedaan, of het nu goed is of slecht.

In deze tekst wordt het verlangen naar een "nieuwe mens" benoemd. Er wordt ook duidelijk beschreven dat dat die mens niet in deze bedeling te vinden is. Het volharden in de zonden hoort helaas bij de huidige realiteit. Daar kun je je niet aan ontworstelen. Je hebt wél perspectief. De nieuwe bedeling is al geschetst en kan worden bereikt wanneer je met een gelovig hart aanneemt wat Christus voor je verworven heeft.

Op wat voor manier zou ik me dan verheffen boven een ander? Ik heb toch met dezelfde realiteit te maken, als anderen? Ik kan toch ook in verharding van zonden vallen? Als dat bij meer mensen zo is overgekomen(dat ik me zou verheffen), bied ik daarvoor mijn verontschuldigingen aan.

Om met het laatste te beginnen, dat is natuurlijk in het geheel niet nodig. Door echter in een aanwijsbare transformatie van "oude naar nieuwe" mens te geloven zou je zomaar kunnen denken dat je verder bent in je geloofsontwikkeling dat een ander. We leven echter allen van genadebrood. Hoe heilig je ook denkt te leven. Je suggereert dat ook jij in de verharding van de zonden kan vallen......ik heb slecht nieuws voor je, je bent zeer verhard en er is uit jezelf niets goeds te verwachten. Wees gerust: dat geldt ook voor mij (en waarschijnlijk in grotere mate.... )

Dat er mensen zijn die het praktiseren van homofilie, niet als zonde zien, houd mijns inziens niet in, dat zij Gods Woord daarvoor zouden loslaten als geheel... Er zijn toch heel wat praktiserende anders geaarden, die het Woord van God blijven lezen? Je doelt denk ik op dat er dingen uit Gods Woord los gelaten/verworpen worden? In Bijbels licht, zie ik het praktiseren van homofilie als zonde. Er staat dat mannen die bij mannen liggen, het Koninkrijk niet zullen binnen gaan. Maar dat geld ook voor hoereerders, en als ik val in de zonde van porno kijken, zondig ik net zo goed. En als ik me daarvan niet bekeer, en in die zonde volhard, kan ik net zo goed af gewezen worden.

Dat eerste betwijfel ik. Ik denk dat je niet ongestraft een gedeelte van het geopenbaarde woord kunt loslaten zonder daarmee de grote lijn uit het oog te verliezen. Wat God zonde noemt kunnen wij toch niet goedkeuren? En inderdaad.....homofilie is volgens de Bijbel een zonde maar dat is een onheilige heteroseksuele relatie, hoererij, pornoverslaving, geldzucht, onmatigheid en ga zo maar door ook! En als wij ons daarvan niet bekeren, dat wil zeggen erkennen dat we daar niet uit eigen kracht los van kunnen komen, dan worden wij ook afgewezen.

God weet hoe groot of hoe zwaar zonde zijn... Als je leest over het verhaal van Sodom en Gomorra, staat er dat hun zonden, groot en zwaar waren, waaruit ik opmaak dat er wel degelijk een verschil zit in zonden, qua grootte/gewicht/zwaarte.

Weet je wat daar nu het punt is: God zegt dat HIJ de maat van de zonde vol vind. Dat recht heeft HIJ alléén. Uit deze geschiedenis kunnen we niet zomaar concluderen dat God altijd op een bepaalde manier oordeelt. Omdat er die-en-die zonden werden gedaan reageert God daar altijd zo-en-zo op. Het oordeel is uitsluitend aan HEM voorbehouden. Hij kan ook terug komen op zijn beslissing. Kijk maar naar het verhaal van Jona en Ninevé. In onze ogen is dat onbegrijpelijk. Een God die terug komt op Zijn beslissingen..... Daarom is Hij God en ben ik maar een mens. Hij beslist wat Hij wil. Daar heeft Hij mijn instemming of mijn ronde redenatie in het geheel niet voor nodig. Wij zijn geen god en daarom mogen we niet oordelen.

Wat bedoel je met de woorden, dat elke overtreding gelijk gemaakt word, doordat de genade er nu is? Ja, gelijk gemaakt qua verzoening bedoel je denk ik ?

Praten over grote of kleine zonden heeft alleen maar zin wanneer het een anders wordt verzoend dan het ander. Aangezien dat niet het geval is schuilt hierin een behoorlijk gevaar. Door zonden te classificeren zou je zomaar op de Farizeeer kunnen gaan lijken die van geluk sprak dat hij de tollenaar niet was. Zonde is zonde in Gods ogen.

sorry voor de meelezers dat het een beetje lang is geworden.....

[Chaya]

Mja, dat vind ik dus zo vreemd. Als ik dus serieus zo overwegen reformatorisch te worden, zou dit een van de knelpunten zijn: je weet niet waar je aan toe bent, want wat in het ene geval geldt, geldt plots niet voor het andere geval.

Hier wil ik wel even op ingaan.
Je stelt het te rationeel nu. Je wordt niet reformatorisch. Je wordt stilgezet door God Zelf en geeft je aan Zijn wil over. Er groeit dan een verlangen in je hart en je gaat op zoek naar een prediking waar God op het hoogst verheerlijk wordt en je hart wordt verklaard.
Je krijgt het aanbod van Christus. En dan wordt je niet reformatorisch, maar een ware christen!
En dan is het geen aftasten en zoeken meer: wat mag ik dan nog wel en wat moet ik dan allemaal?
Welnee, veel aardse dingen verliezen dan hun glans, soms kun je er dan naar verlangen om te sterven, dichtbij God te zijn waar het volmaakt is.
Maar we zijn uit de aarde aards, dus de wereld zal blijven trekken.
En dan te leven uit volgzaamheid, niet slaafs, maar Uw wil geschiede.
God wijst je nooit verkeerde wegen aan, die slecht voor je zijn, dat doen we zelf.
Bij de één is dat innerlijke stemmetje meer hoorbaar dan bij de andere.
Ikzelf heb een vrij nauw geweten, iets voelt vaak niet goed, vroeger deed ik het dan toch wel, en na een aantal keren gaat dat stemmetje zwijgen.
Maar dat stemmetje hoort een ander niet! Dus mijn kind of mijn man kan ik dat niet opleggen, want als zij het dan doen of niet, wordt het wettisch.

Ingewikkeld?
Ik hoop het niet. Het was voor mij ook een zoektocht hoor. Ik moest soms dingen juist loslaten omdat ik niet wist waarom ik ze wel of niet deed, er was geen grond voor te vinden. En toen een predikant sprak over werkheiligheid dacht ik, daar ben ik dus mee bezig, ik probeer een plaatsje in de hemel te verdienen.
Dat is nou ontdekkende prediking Cicero en dat gun ik jou toch ook zo!
Het is geen juk van allerlei wetten en regeltjes, welnee joh.

In het geval van homofiele gevoelens zie ik het hinken op twee gedachten. Want aantrekkingskracht tussen mensen is op zichzelf niet zondig. Het verschil bij homo's is, dat de gerichtheid van die gevoelens anders is. Maar die gerichtheid/geaardheid is een 'gevolg van de zonde' en aan de gevoelens die bij een gezond mens daarbij horen kan de homo dus niets doen. Waarom noemt die ds dan homofiele gevoelens in één grote zwaai zonde? Daarmee brengt hij veel refo-homo's in moeilijk vaarwater denk ik. Zijn benadering is vast goed bedoeld, maar door onwetendheid en afwerende houding allesbehalve pastoraal. Hij moet dus nog maar een tijdje langer luisteren voordat hij hier weer iets over schrijft.

Nee het is geen hinken op 2 gedachten, ik vond het ook een beetje verwarrend hoe hij het zo zei.
Ik denk dat hij bedoelt: die geaardheid is er, vanwege de gebrokenheid van de schepping, zoals er ook andere "afwijkende" gevoelens kunnen zijn. Maar dat is dan het kruis dat je opgelegd krijgt, omdat de Bijbel geen ruimte overlaat voor een andere relatie dan tussen man en vrouw. Zo is de scheppingsorde.

Sommige mannen hadden in de Bijbel meerdere vrouwen en daarmee trachten de bigamisten dan het gelijk aan hun zijde te krijgen.
Als je dat kruis afschudt dus, je gaat een seksuele relatie aan met iemand van hetzelfde geslacht, bedrijf je die zonde. Je vecht er niet meer tegen, maar geef je je eraan over.
Omdat het een daad is van liefde, wordt het niet gezien als zonde, immers, liefde is toch altijd goed? Bijbels zelfs?
Maar de Bijbelse liefde is anders bedoeld, die van God voor de mens.
Welke vader geeft zijn zoon over aan een gruwelijke kruisdood, om een hele mensheid te redden?
Dat is de volmaakte en zuiverste liefde, de aardse liefde is altijd bezoedeld met zonden, ondanks onze goede bedoelingen en zuivere pogingen en is ook eindig. Gods liefde heeft eeuwigheidswaarde.

Ik weet niet of ik het zo goed verwoord heb, maar ik denk dat dominee dit zo bedoelde, want dit is wel de algehele zienswijze hierover.
Werden homo's vroeger genegeerd, raar aangekeken (op sommige plekken misschien nog wel) maar echt, ik kom in verschillende kerken, ik heb familieleden die EN reformatorisch zijn EN een andere geaardheid hebben en ze worden net zo aangekeken en behandeld als ieder ander.

Van de kerk - om het zomaar even in één vergaarbak te gooien - wordt verwacht dat zij voor elk vraagstuk een standpunt innemen. Waar moeten mensen zich anders aan houden?
En verreweg de meeste mensen zijn prima in staat om hun standpunt zelf te bepalen, maar er zijn er ook die in verwarring zijn.
Het gaat om ons aller geestelijk welzijn, de kerken dragen een grote verantwoordelijkheid hiervoor.
De aangestelde herder moeten hun schapen niet naar een verkeerde weide sturen, waar geen gras is en boze wolven zijn.

Zo zie je, ik was eigenlijk gestopt met de inhoudelijke discussie, maar je komt nooit tot een einde, er is zoveel over te zeggen.
Want jij hebt je vragen, en waar vind je de passende antwoorden?

Wat wil God nu, mogen wij geen mooi leven leiden op aarde, met een partner waar je heel veel van houdt?
Je leeft maar één keer, dan moet het toch zo leuk of mooi mogelijk zijn?

God heeft ons seksuele gevoelens gegeven, waarom mag ik er dan niets mee doen?

Ik heb niet de antwoorden. Maar weet wel waar je die kunt vragen.

[Cicero]

Mja, dat vind ik dus zo vreemd. Als ik dus serieus zo overwegen reformatorisch te worden, zou dit een van de knelpunten zijn: je weet niet waar je aan toe bent, want wat in het ene geval geldt, geldt plots niet voor het andere geval.

Hier wil ik wel even op ingaan.
Je stelt het te rationeel nu. Je wordt niet reformatorisch. Je wordt stilgezet door God Zelf en geeft je aan Zijn wil over. Er groeit dan een verlangen in je hart en je gaat op zoek naar een prediking waar God op het hoogst verheerlijk wordt en je hart wordt verklaard.
Je krijgt het aanbod van Christus. En dan wordt je niet reformatorisch, maar een ware christen!
En dan is het geen aftasten en zoeken meer: wat mag ik dan nog wel en wat moet ik dan allemaal?
Welnee, veel aardse dingen verliezen dan hun glans, soms kun je er dan naar verlangen om te sterven, dichtbij God te zijn waar het volmaakt is.

Ik denk dat als je 'stilgezet' wordt (of hoe je het ook wilt zeggen), dat je dan niet meteen reformatorisch wordt. Daar zijn nog weer een aantal keuzes voor nodig.

Verder denk ik ook niet dat een christen zich af moet pijnigen over de vraag wat allemaal mag, maar om een andere reden: liefde is de vervulling van de wet. Zowel uit de bergrede als Paulus' brieven blijkt dan dat de letter van de wet ondergeschikt is aan een uitleg die liefdevol en opbouwend is.

Ik hoop het niet. Het was voor mij ook een zoektocht hoor. Ik moest soms dingen juist loslaten omdat ik niet wist waarom ik ze wel of niet deed, er was geen grond voor te vinden. En toen een predikant sprak over werkheiligheid dacht ik, daar ben ik dus mee bezig, ik probeer een plaatsje in de hemel te verdienen.
Dat is nou ontdekkende prediking Cicero en dat gun ik jou toch ook zo!
Het is geen juk van allerlei wetten en regeltjes, welnee joh.

Nou, mijn ervaring is anders. Ik zit liever onder een ontdekkende prediking waarin de hoorders niet als kleine kinderen behandeld worden en geen wereldvreemde visie achter zit.

Nee het is geen hinken op 2 gedachten, ik vond het ook een beetje verwarrend hoe hij het zo zei.
Ik denk dat hij bedoelt: die geaardheid is er, vanwege de gebrokenheid van de schepping, zoals er ook andere "afwijkende" gevoelens kunnen zijn. Maar dat is dan het kruis dat je opgelegd krijgt, omdat de Bijbel geen ruimte overlaat voor een andere relatie dan tussen man en vrouw. Zo is de scheppingsorde.

Dat zal wel, maar de ds. zegt expliciet dat homofiele gevoelens zondig zijn. Zelfs binnen de reformatorische leer is dit een zeer ongenuanceerde uitspraak.

Welke vader geeft zijn zoon over aan een gruwelijke kruisdood, om een hele mensheid te redden?

Vaders die hun zoon offerden gebeurde regelmatig in die tijd hoor.

Werden homo's vroeger genegeerd, raar aangekeken (op sommige plekken misschien nog wel) maar echt, ik kom in verschillende kerken, ik heb familieleden die EN reformatorisch zijn EN een andere geaardheid hebben en ze worden net zo aangekeken en behandeld als ieder ander.

Het zal best beter zijn dan vroeger, maar dan nog hoor ik ook héél andere verhalen. En dat zijn geen uitzonderingen, maar hebben precies te maken met reformatorische opvattingen, die, zoals ik heb laten zien, meer op afweergevoelens zijn gebaseerd dan op rationele overwegingen.

De aangestelde herder moeten hun schapen niet naar een verkeerde weide sturen, waar geen gras is en boze wolven zijn.

Klopt en deze ds stuurt de homo de barre woestijn in.

Ik heb niet de antwoorden. Maar weet wel waar je die kunt vragen.

Er zijn meer 'loketten' dan de reformatorische. En die andere loketten hebben soms veel betere, meer Bijbelse, antwoorden.

[Chaya]

Er zijn meer 'loketten' dan de reformatorische. En die andere loketten hebben soms veel betere, meer Bijbelse, antwoorden.

Ik bedoelde eigenlijk het gebed, God zelf.

Als ik zo'n vraag lees: mag een christen dit of moet een christen dat, begin ik inwendig te zuchten.
Wat verwacht iemand dan, dominee vindt het goed dus mag het of dominee keurt het af dus doen we het niet, of toch wel?

Verder denk ik ook niet dat een christen zich af moet pijnigen over de vraag wat allemaal mag, maar om een andere reden: liefde is de vervulling van de wet. Zowel uit de bergrede als Paulus' brieven blijkt dan dat de letter van de wet ondergeschikt is aan een uitleg die liefdevol en opbouwend is.

Omdat een wedergeborene ontdekt dat de Wet geen zware last is, maar juist een bevrijding.
God heeft ons Zijn wet gegeven als leidraad, in feite is onze westerse samenleving hierop gebaseerd.
Trouw blijven, niet stelen, de ander respecteren, niet jaloers zijn enz.
Als iedereen er zich aan zou houden, wat zou het er dan zoveel beter uitzien.

[Mortlach]

Ik bedoelde eigenlijk het gebed, God zelf.

Jammer alleen dat mensen die antwoorden niet altijd respecteren. Die mensen weten zo goed hoe God denkt, dat ze gerust tegen jou zouden durven zeggen dat het antwoord dat God jou persoonlijk gegeven heeft, verkeerd is. Dat verpakken ze dan in termen als ootmoedigheid of zelfs influistering van de boze, maar daar komt het wel op neer.

[Chaya]

Jammer alleen dat mensen die antwoorden niet altijd respecteren. Die mensen weten zo goed hoe God denkt, dat ze gerust tegen jou zouden durven zeggen dat het antwoord dat God jou persoonlijk gegeven heeft, verkeerd is. Dat verpakken ze dan in termen als ootmoedigheid of zelfs influistering van de boze, maar daar komt het wel op neer.

Dat hoeft niet negatief te zijn Mortlach. Als ik tegen iemand zeg dat ik een antwoord van God meen gekregen te hebben en die ander twijfelt daaraan, kan het zijn dat ik mezelf bedrogen heb, of die ander aanvaardt dat antwoord niet.
Ik kom uit kringen waar mensen terughoudend zijn met deze waarheid.
Ze spreken meer in de trant van: laat het bezomeren en bewinteren, m.a.w. als er een verregaande beslissing moet worden genomen, laat het eerst eens bezinken, zodat het bestendigt kan worden naar waarheid.
We hebben niet met wetenschap te maken, maar met persoonlijk geloof. Dus er zijn geen bewijzen.

Als mensen menen een persoonlijk boodschap van God gekregen te hebben (vaak hoor je dat van die charismatische leiders) leg hen dan niet te snel de handen op. En let op hun reactie! Worden ze boos, verontwaardigd?
Of komt dan toch de door jou benoemde ootmoed. Vind je dat een woord met negatieve lading?

Ik heb hier een link naar een artikel ui 1998 uit
TROUW

waarin ootmoed er niet zo mooi van afkomt.
In bepaalde kerkelijke kringen wordt het nog veelvuldig gebruikt en wordt dit zeker niet als negatief ervaren.

[Mortlach]

We hebben niet met wetenschap te maken, maar met persoonlijk geloof. Dus er zijn geen bewijzen.

Natuurlijk moet je het goed laten bezinken en ervoor zorgen dat je jezelf niet voor de gek houdt, maar zelfs als je dat allemaal hebt gedaan, en je bent er ten volle van overtuigt dat je Gods boodschap oprecht begrijpt, dan zijn er nog mensen die zouden zeggen dat je het mis hebt, simpelweg omdat de boodschap van God aan JOU niet past in HUN plaatje.

Als mensen menen een persoonlijk boodschap van God gekregen te hebben (vaak hoor je dat van die charismatische leiders) leg hen dan niet te snel de handen op. En let op hun reactie! Worden ze boos, verontwaardigd?
Of komt dan toch de door jou benoemde ootmoed. Vind je dat een woord met negatieve lading?

Om eerlijk te zijn betekent het niets voor me. Het is een puzzelwoord dat alleen in christenjargon wordt gebruikt.