gravo schreef:Kortom, de basis voor vertrouwen en geloof is altijd de diepte waarmee we in ons hart geraakt worden. En reken maar dat het herkend wordt. Dat het een grote trekkende kracht heeft. In Jezus ontmoeten we Gods liefde voor de wereld. En dat is te voelen.
Juist in gebieden waar christenen hevig vervolgd worden, bewijst het christelijk geloof zijn kracht. Kort geleden heb ik eens iets gehoord over Noord-Korea. Daar is het ongelofelijk dictatoriaal. Maar die hele cultus aan de leider, die door leugen en bedrog in stand gehouden wordt, en die de mens aldaar in hopeloosheid en armoede doet leven, en ook in kilheid (want het begrip liefde kent dat systeem niet), valt wel eens door de mand. Maar als noord-koreanen dan Jezus Christus leren kennen, dan werkt dat ook meteen als een olievlek. En ondanks de immense druk en de onmogelijkste omstandigheden houden die christenen toch vol. "Ik heb nog nooit één christen Christus zien verloochenen" hoorde ik als citaat.
Blijkbaar levert christenvervolging geloofsbewijzen op, die veel krachtiger werken dan rationele bewijzen. Rationele bewijzen worden vaak achteloos terzijde geschoven. Ik herinner mij die situaties wel, waarin de ander me niet kon tegen spreken, en dat eerlijk toegaf, maar die ondanks alles het toch maar bij zijn ongeloof hield. Hier in ons vrije westen, zonder al te veel druk van overheidswege op het christelijke geloof, kan dat blijkbaar gemakkelijker.
Het geeft maar aan, dat we de waarde van apologetiek en rationele onderbouwing van het geloof ook weer niet moeten overschatten. Het is bepaald niet alles.
Wel zijn er verschillende typen mensen. Dat zie je bij de discipelen. Thomas geloofde niet zomaar op het woord van de discipelen dat Jezus opgestaan was, maar eiste harde bewijzen. Hij was meer de nuchtere denker. Maar toen hij de gevraagde bewijzen kreeg, was hij ook werkelijk overtuigd, en hoorde je hem dingen zeggen die er bij de andere discipelen (nog) niet uit kwamen.
gravo schreef:De kennis die we uit de wetenschap kunnen opdoen klopt volgens mij over het algemeen wel. Je maakt je zaak niet sterker door de feiten eigenwijs te gaan ontkennen.
Mijn visie is: je hebt wetenschappelijke feiten, en je hebt de interpretatie van die feiten. Ga je het hebben over het veronderstelde verre verleden, dan komt er enorm veel interpretatie bij kijken. Een verhaal daarover opstellen zonder een enorme berg interpretatie is gewoon onmogelijk. Een erg hachelijke onderneming dus. Levensbeschouwelijke keuzes krijgen dan ook onvermijdelijk meer invloed.
Het hele verhaal van het ontstaan van leven, en de gemeenschappelijke afstamming zie ik niet als wetenschappelijke feiten, maar als gespeculeer vanuit vooronderstellingen. Iets waar een christen zich niet zoveel aan gelegen hoeft te laten liggen.
gravo schreef:Als de dokter zegt: "ik heb een beroerde mededeling...u hebt nog maar een half jaar" dan is dat wetenschap. De man heeft aantoonbaar gelijk. Of we het nu leuk vinden of niet. De waarheid, maar de harde waarheid. Moeten we dat ontkennen? Denk het niet.
Nee, dat moet je niet gaan ontkennen. Er zijn dan inderdaad geconstateerde feiten, die tot die diagnose leiden.
Wat betreft dat halve jaar: de dokter kàn zich vergissen, meteen 100% zeker is het ook weer niet. Dingen kunnen sowieso altijd net even anders gaan dan je op een bepaald moment denkt. Maar dit betreft wel zaken die binnen ons waargenomen gebied zijn. Er is de aantoonbare ervaring uit het verleden dat het zo gaat. Dus je kunt er redelijkerwijs vanuit gaan dat hij waarschijnlijk gelijk heeft.
Heb je het over macro-evolutie, dan ligt het toch anders. Dan gaat het over veronderstelde processen uit een ver verleden, die nooit met het oog waargenomen zijn. Dus is de onzekerheidsfactor dan ook vele malen groter.
gravo schreef:... En toch is er vreugde en vrede in ons hart.
En dat geloof heeft heel wat meer bestaansgrond en bestaansreden, dan een UFO of de tandenfee.
Het christelijk geloof, het geloof in God is inderdaad ook niet te vergelijken en wezenlijk wat anders dan het 'geloof' in een UFO of een tandenfee. Die vergelijking komt dan ook van atheïsten die er niets van snappen, wat geloof in God is. Die denken bij het geloof in God aan het abstract voor waar houden God bestaat. Het is de taal die je mensen als Richard Dawkins en Hermen Phillipse hoort uiten. Dat zou echter wel ontzettend kaal zijn, en dat is de naam geloof niet waardig. Geloven in God impliceert niets minder dan een diepe vertrouwensband.