De schijnbekeringen

[gravo]

De mens wordt niet op zijn/haar manier ''bekeerd''. Dan zal het slecht met de mens aflopen.
De bekering, is een volstrekt eenzijdig Gods werk. Daar komt geen nagelschrapsel van de mens bij, want (zou dat zo zijn) dan is het voor eeuwig kwijt. Het komt op een Gods wonder aan. Dan valt de mens er totaal buiten.

"Geen nagelschrapsel". Typisch zo'n uitdrukking uit de oude doos van de bevindelijk gereformeerde pathetiek. Ik hou er niet zo van, maar goed.

Maar ter zake. JCA zegt "Het komt op een Gods wonder aan". Ook een beetje archaïsch, maar wel te begrijpen: een mens kan zichzelf niet bekeren, God moet het initiatief nemen. Nu ben ik het daar helemaal mee eens. Maar ik wil daar wel graag een vraag aan toevoegen.

Vaak genoeg proef ik in dit soort massieve uitspraken de suggestie dat een echte bekering heel zeldzaam gevonden wordt, omdat God het moet doen. Ik heb dat altijd vreemd gevonden.
God moet het initiatief nemen want de mens wil, kan en zal dat nooit doen. Maar wat betekent dat dan? Betekent dit nu dat er meer of minder mensen gezaligd zullen worden? Als God aan zet is, wat kunnen we dan verwachten? Wordt het dan een zeldzaamheid of een uitbundige groei?
Wat ligt nu voor de hand? Dat God het maar weinigen gunt en geeft of dat Hij breed en ruim mensen tot Zich trekt. Is het Koninkrijk van God, de zaligheid, de genade, de barmhartigheid, vergeving en verzoening iets dat God slechts in beperkte mate uitdeelt of vergeeft Hij zeventig maal zeven maal, geeft Hij genade op genade en is Zijn heil bedoeld voor alle volken, natiën, tongen en talen?

Je begrijpt welke kant ik op wil. Volgens mij is de laatste mogelijkheid de enige Bijbelse mogelijkheid.

Wie heel sterk tamboereert op het geloofsstandpunt, dat de mens niets aan zijn zaligheid kan toevoegen, maar dat alles, alles, alles van God moet komen, die zegt volgens mij tegelijkertijd, dat God het dan ook aan eindeloos veel mensen zal geven. Wat zou God anders willen? Kennen we God anders dan een God van eindeloos geduld, liefde, vergevingsgezindheid en genade? Staan Zijn toorn en straffen ook niet in dienst van Zijn niet aflatende pogingen om mensen te behouden?

God kan immers de blokkades die elk mens in stand houdt, zijn onwil, zijn onbekeerlijkheid, zijn zondige natuur, zijn neiging om God en mensen te haten doorbreken? Inderdaad op geestelijk gebied is er niets van de mens te verwachten. Het zou onbijbels en onrealistisch zijn om daar ook maar iets van te verwachten.
Maar de andere kant is ook waar: als dan alles van God moet komen, dan kun je er gerust op zijn: alles zal dan ook van de kant van God komen. En dan is het feest. Groot feest. God heeft de wereld zo lief gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft, opdat iedereen die in hem gelooft zalig zal worden. Reken maar dat God daarvoor gaat zorgen. Een schare die niemand tellen kan. In dat soort woorden wordt het heil beschreven. het heil zal heel de aarde omvatten. Dat geloof ik vast en zeker. In mijn geloof komt het woord "onmogelijk" niet voor. Bij de mensen is het onmogelijk, maar alle dingen zijn mogelijk bij God. Nou dan.

Kijk en dan wordt zo'n geloofsstandpunt mooi. God moet het doen. Gelukkig, dan breken de sluizen open, wordt het Pinksteren en zal het geloof als een lopend vuur door de wereld gaan. En inderdaad, dat gaat het ook. Hoeveel mensen zijn niet intens gelukkig en worden hun hele leven getroost door het geloof in God. Het heil vervult heel de aarde al, want God zoekt en vindt overal mensen. Hij heeft ze lief. Dat is de drijfveer. En die liefde is blijvend. Dus het geloof groeit en breidt zich uit.

"God moet het doen" Ik ben niet bang voor zo'n uitspraak. Dan zit het namelijk wel goed. God kennende, vraag ik me af wie dan nog buiten het heil van God gaat vallen. Niet veel, denk ik.

Ik weet wel, soms wordt die uitspraak gecombineerd met een heel heidens en afzichtelijk godsbeeld. Dan wordt "God moet het doen" een gevaarlijke zaak, omdat we er niet op vertrouwen dat God alleen maar goed is, alleen maar licht en liefde. Nee, dan denken we dat God ook een duister kantje heeft. Maar dat is heidens.
"Wees niet bevreesd" dat zijn de boodschappen die de engelen uit de hemel altijd afgeven. Angst voor God leidt tot verschrikkelijke religies.

Nee hoor, omdat onze God vol liefde is, barmhartig en rechtvaardig, daarom is zo'n uitspraak "God moet het doen" een geweldige uitspraak. Want we weten: Hij doet het ook.

JCA, ik hoop dat je mij kunt volgen in mijn opgetogen bevestiging van wat jij schreef.

gravo

[Teus]

@Teus

Want het is geenszins genoeg, dat wij de Goddelijke waarheid kennen en geloven, als
een waarheid op zichzelf en buiten ons, of ook voor anderen, maar wij moeten
diezelfde waarheid ook vinden binnen in ons, werkende in onze harten tot zaligheid,
door de genade van de Heilige Geest. De kennis en de toestemming zijn gelijk als de
vaste en noodzakelijke gronden voor de toe-eigening, en deze drie hangen, in het werk
van het geloof, als een schakel aan elkaar.
Las dit in het boek van v/d Groe, “Toetssteen van de ware en valse genade”

@JCA, Ik hoop echt dat hier een drukfout staat. “door de genade van de Heilige Geest”

Ik weet niet exact waar de op doelt JCA maar “door de genade van de Heilige Geest” is iets anders dan “door de geest der genade”.
De genade van de Heilige Geest : de Genade komt niet van de Heilige Geest. genade komt van God.
De Geest der genade: De Heilige Geest, ontvangen van God door genade.

Johannes Calvijn, Kind en Knecht Gods, schrijft al niet ander over Zacharia 12:10. Calvijn noemt de Geest der genade en de Geest der gebeden de Heilige Geest. Evenals de kanttekenaar (overigens is de kanttekenaar niet Theodorus van der Groe, maar de kanttekenaren waren dezelfde personen als de Statenvertalers.) Ik vindt het bevreemdend (maar tegenwoordig kan alles) dat men het niet eens is met Calvijn of de kanttekenaren, deze mannen hebben een diep inzicht in de Schrift, vergeleken Schrift met Schrift, kenden de Hebraïsmen e.d. Bovenal hadden zij genade. Zij hebben dan ook in overeenstemming met de Schrift gesproken. Maar nu mag je ook zelf een mening over een Schriftgedeelte zien als de ware, een beetje geredeneer is dan de juiste uitleg, ik noem dat Coccejaans. De Statenvertalers en ook Calvijn kwamen niet zomaar tot een uitleg! Coccejanen redeneerden met veel inlegkunde, zo legden zij de Schrift uit.

Calvijn meende dat God reeds van tevoren heeft bepaald wie deze goddelijke rechtvaardiging ten deel zou vallen en wie niet, de uitverkiezingsleer. De door Calvijn gesystematiseerde leer van de rechtvaardiging door alleen het geloof en de leer van de uitverkiezing is de hoeksteen geworden van de naar hem genoemde calvinistische of gereformeerde theologie. In diverse belijdenisgeschriften van allerlei kerken van deze richting is deze leer daarom terug te vinden en vormt zij de basis daarvan (bijvoorbeeld de Drie Formulieren van Enigheid). Wel is in de loop der eeuwen de uitverkiezingsleer in grote delen van deze kerkelijke richting afgezwakt of zelfs (min of meer) afgeschreven, maar in bepaalde orthodox-gereformeerde kerken hangt men (in bepaalde mate) deze leer nog steeds aan.

@JCA, ik kan natuurlijk niet ontkennen en geloof dat Calvijn een kind van God is maar dat wil niet zeggen dat alles altijd waar is wat hij zegt. Ik vind dat je voorzichtig moet zijn met deze mensen want ze worden als voetstuk neergezet. Het is bijna afgoderij, ja, Calvijn, of wie dan ook, zei dit of dat en men geloofd het absoluut.
Bovenstaande is toch duidelijk geen inspiratie van de Heilige Geest, het gaat toch recht tegen Gods woord in?
Nu zijn er ook mensen die hierbij het aanbod van genade erkennen, tegelijk met bovenstaande, dan heb je het echt niet begrepen.

Uispraak van Calvijn.
De Joden zijn definitief verworpen. Paulus’ bijzondere manier van spreken heeft te maken met zijn persoonlijke liefde voor het volk Israël. Als Paulus zegt dat God zijn volk niet verstoten heeft betekent dat dat de Joden niet op dezelfde wijze als de heidenen onder het oude verbond waren. Wanneer Paulus spreekt over de ondergang van Israël heeft hij het volk als collectiviteit op het oog, wanneer hij spreekt over het behoud van Israël heeft hij individuele Joden op het oog, waarvan Paulus er zelf ook één was.

Je wilt toch niet zeggen dat de Heilige Geest hem dit kenbaar gemaakt heeft?
Je vindt deze mensen Gods oogappel maar de Joden zijn Gods oogappel zegt God Zelf, deze mensen verachten Gods oogappel.

Als zij de rede van Petrus gehoord hadden, werden zij verslagen in het hart, toen vroegen zij tot Petrus en de andere apostelen wat zullen wij doen, mannen broeders?
Of zoals Paulus in 2 Korinthe 7:10 spreekt
eWant de droefheid 20naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar 21de droefheid der wereld werkt den dood.

Het opzien naar God werkt inderdaad tot bekering. De droefheid die hier bedoeld wordt is geen verdriet hoor, het is opzien of verlangen. Het kan door behoefte van hulp van Hem, God nodig hebben daar gaat God het om, het vertrouwen en de noodzaak van het vertrouwen op Hem.

Zie je wat er staat: Want de droefheid 20naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, je bekeren tot God omdat je Hem nodig hebt, niet met berouw, dat heeft een ongelovige nu eenmaal niet.
Dis is geloven ten top, Geweldig! Een onberouwelijke bekering, complete overgave aan de Koning der Koningen, tot zaligheid.

20 Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is, en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijn Vader door zijn zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden; gelijk de voorbeelden van David, den verloren zoon, de zondares, Petrus en anderen uitwijzen.
De vergelijking van “Den verloren zoon” hoort hier niet in het rijtje thuis.

[elbert]

@Teus: als je citaten weergeeft, dien je er wel bronvermelding bij te geven en niet alleen te volstaan met iets schuingedrukt weer te geven. Je hebt in je vorige bericht geciteerd uit http://www.kerkenisrael.nl/vrede-over-i ... 00&sh=1079 en http://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Calvijn

Het valt me trouwens op dat er zelden rechtstreeks van Calvijn geciteerd wordt, maar vaak indirect. Een kwestie van afgaan op secundaire bronnen, omdat men minder bekend is met wat Calvijn heeft geschreven?

Tot slot: het gaat in dit topic over schijnbekeringen, niet over de uitverkiezing. Dus blijf ontopic.

[Teus]

@Elbert, ik zal rekening met de bronvermelding houden. Het was maar een klein stukje in het bericht als voorbeeld en diende alleen daarvoor. Alsof je het alleen nu tegenkomt en precies dit, dat valt mij dan weer op.

[Teus]

Hier noem je nogal wat Gravo, bedankt. Nog nooit tot me doorgedrongen, inderdaad als echt alles van God moet komen dan wordt iedereen wedergeboren, God wil namelijk niet anders dat iedereen wedergeboren wordt.

Zeer van belang te weten dat bekering en werdergeboorte niet hetzelfde is, buiten deze wetenschap gaat het begrijpelijk fout.

De uitdrukking “nagelschrapsel" geeft meer een eigen uiting, een soort krachtterm van de betekenis maar wel duidelijk. Er is van ons niets bij klinkt minder intensief. In de wedergeboorte is er inderdaad niets van ons bij, uitsluitend Genade. God geeft ons wel de vrije keuze, Hij is een Gentleman en breekt niet in. Hij wil dat we ons bekeren.

[Marnix]

Volgens mij is Gods wil ook (in het paradijs en nu nog steeds) dat mensen geen robots zijn maar voor Hem kiezen. Anders had Hij net zo goed robots kunnen maken en was de zondeval niet nodig geweest. God roept mensen en trekt ze maar volgens mij is er ook een eigen verantwoordelijkheid. Hoe die twee precies in balans zijn weet ik niet maar dat is ook niet zo belangrijk. Aan ons om naar Hem te luisteren, ons te bekeren en Hem te volgen.... en als je dat doet ga je steeds meer ontdekken dat God al lang in je aan het werken was en dat het niet iets is waar je je op kan beroemen.

[Teus]

Volgens mij is Gods wil ook (in het paradijs en nu nog steeds) dat mensen geen robots zijn maar voor Hem kiezen. Anders had Hij net zo goed robots kunnen maken en was de zondeval niet nodig geweest. God roept mensen en trekt ze maar volgens mij is er ook een eigen verantwoordelijkheid. Hoe die twee precies in balans zijn weet ik niet maar dat is ook niet zo belangrijk. Aan ons om naar Hem te luisteren, ons te bekeren en Hem te volgen.... en als je dat doet ga je steeds meer ontdekken dat God al lang in je aan het werken was en dat het niet iets is waar je je op kan beroemen.

Zeker wil God dat iedereen voor Hem kiest maar niet iedereen doet dat.
God wil dat iedereen wederom geboren wordt en als alles van God moet komen, ook ons bekeren, dan wordt iedereen wederom geboren maar God geeft ons een vrije wil.
God trekt ons inderdaad, laat ons geweten spreken maar we kunnen het nog weigeren.
God geeft de mens een vrije keuze, Hij stelt ons natuurlijk verantwoordelijk als we het niet doen. Kies je voor Hem, je krijgt het Beste wat er is, kies je voor satan, je krijgt het slechtste wat er is, zo is God, Hij geeft wat je wilt. Als je volledig overgelaten ben aan satan is verschrikkelijk maar wat nog erger is het verlaten zijn, het missen van God, dat je Hem niet serieus genomen hebt, eeuwig “had ik maar, had ik maar”.

[elbert]

@Teus: als de mens een vrije wil zou hebben, dan zou dat betekenen dat onze wil niet verlost hoeft te worden, nietwaar? Want die is immers toch al vrij. En als dat zo is, dan hoeven we dus maar gedeeltelijk verlost te worden, want een deel van ons is toch al vrij, nl. onze wil.
Sorry, maar waar vind ik deze gedachte in de Bijbel? Ik geloof dat de mens een eigen wil heeft, maar vrij is die alleen als we door de Geest van God geleid worden. En dat gebeurt door de Zoon (Joh. 8:32-26) en door de Geest. Want waar de Geest des Heeren is, daar is vrijheid (2 Kor. 3:17). Ergens anders niet. Sterker nog: dan worden we door de zonde en de duivel geleid.
De gedachte van een vrije wil los van God, is volgens mij niet meer dan schijnvrijheid.

Hij is een Gentleman en breekt niet in.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er nog een andere gedachte meespeelt en wel: "God is een Gentleman, maar wij ook en daarom hoeft Hij niet in te breken". Het probleem is natuurlijk dat wij helemaal geen gentlemen zijn en ons niet zonder slag of stoot gewonnen geven aan Hem. Het was zelfs zo erg met ons gesteld dat Gods Zoon naakt aan een kruis moest lijden om ons te redden. Dat is Zijn inbraak in onze wereld die ons compleet ontmaskert. Dat zegt dus iets over wie en hoe wij zijn. Er is dus niets gentlemen-achtigs aan ons. Daarom is de werking van de Heilige Geest onmisbaar door het onderwijs/verkondiging uit het Woord om onze wil en ons gemoed te veranderen.

[elbert]

@Elbert je haalt drie dingen door elkaar.

Welke?

We hebben de keuze om voor God of voor satan te kiezen, kies je niet voor God, kies je vanzelf voor satan.
God verplicht het maar de keuze en de verantwoording ligt bij ons.

Dus is de keuze niet vrij, maar zijn we verplicht tot die keuze. Bovendien zegt de Bijbel dat we al gekozen hebben (nl. voor de satan in het paradijs). En dat heeft grote gevolgen gehad, niet in het minst voor onze wil en geest: die is sindsdien aan slavernij onderworpen, nl. de slavernij van de zonde. Daarom zegt de Bijbel ook dat God ons vrijmaakt. Sinds Gen. 3 is de mens bezet gebied, dat bevrijd wordt door het Evangelie. Vrijheid is er in Christus, buiten Hem is er geen vrijheid.

Waar haal je de gedachte vandaan dat er iets meespeelt dat wij een gentleman zouden zijn?
Ik hoop het niet maar bedoel je dat ik me te trots voel ofzo om door God in te laten breken?

Het heeft niet zozeer met trots te maken, alswel met het overwaarderen van menselijke vermogens. Om een voorbeeld te noemen: welke discipel ging uit vrije wil met Jezus mee toen Hij gevangengenomen werd? Niemand. En dat terwijl Petrus vlak daarvoor nog gezegd had dat hij wel met Jezus wilde sterven. In plaats daarvan verloochende hij Hem. Laten we niet teveel van onszelf verwachten, maar alles van Hem. Dat is geloof: alles van God verwachten.

[Teus]

Waarom haal je mijn bericht weg elbert?
Je citeert er stukjes uit en de rest verwijder je.

[elbert]

Mijn fout Teus, per ongeluk heb ik jouw bericht bewerkt. Mijn excuses. Soms zou ik willen dat ik mijn moderatorpet af kon doen, dan kan ik dit soort fouten niet maken.

[Teus]

Mijn fout Teus, per ongeluk heb ik jouw bericht bewerkt. Mijn excuses. Soms zou ik willen dat ik mijn moderatorpet af kon doen, dan kan ik dit soort fouten niet maken.

oké elbert, geen probleem, kan gebeuren.

[Teus]

Beste Elbert,
Ik ken je inmiddels zo een beetje in die trend van “we zijn maar een nietig mens”in vele berichten komt dat naar voren. De drie vrijheden vraag je naar die ik je al omschreef en het woord Gentleman versta je niet, jammer is dat.

Gentleman betekend “heer” Christus is ook Heer, De Heere der Heerscharen. Ik schrijf Gentlemen met een hoofd letter en heeft de Geestelijke betekenis. Jezus Christus is onze “Redder” Hij heeft ons toch niet het water gehaald? Ja eigenlijk toch wel, uit de zee van vuur en verbittering.
Ik ben bang dat je juist de Grootheid van God en de vreugde daaruit voor een gedeelte mist. Het is zo geweldig man, als je dat mag zien.

Als je een kind van God mag zijn heb je een ongelooflijke positie gekregen, je bent geheiligd in Jezus Christus, God ziet dan Jezus in jou, dat is wat!
Als God je laat zien wat die positie inhoud waarin je je dan bevindt, dan kun je het beste maar alleen zijn want je bezwijkt er onder, onder Zijn Grootheid, De Grote IK BEN. Daardoor doen we God te kort als we steeds maar kijken naar onze nietige positie, het is ongeloof. Door te zien wat God ons geschonken heeft wordt Hij verhoogt, daarom wil Hij het laten zien maar satan zit daar tussen, hij wil niet dat we God de eer geven en hij weet dat je dan niet anders kan, als je mag zien Wie God is. Hij weet dat daardoor voor een poosje een zeer nauw contact met God kan ontstaan.
Daarom wil hij dat we ons nietig voelen, we halen ons dan naar beneden in plaats dat we God verhogen, onze aandacht ligt op dat moment bij ons maar het gaat om Hem, we moeten opkijken naar de dingen die van boven zijn, niet naar de dingen van deze wereld. Als je je positie mag zien door de Liefde en Trouw van God in Jezus Christus dan kun je alleen maar omhoog kijken. Dan wordt je pas klein, Elbert, zo klein, je bent er zelfs niet meer. Alleen maar dat zicht op Die Liefdevolle Vader, Zijn onuitsprekelijke Liefde, Trouw en Almacht, je bent er even niet meer. Dan kun je het uitschreeuwen “Geprezen zij de Grote Koning, Heilig, Heilig is Zijn Naam”. Dan wil je Hem danken maar dat lukt niet, dan zijn alle woorden te kort, dan zeg je Vader ik weet niet hoe ik U moet danken maar kijk alstublieft in mijn hart daar staat wat ik u wil geven, alles wat ik kan en vanuit Uzelf ontvangen heb. Alle Lof tot Eer en Glorie van Uw Machtige Naam, in Jezus Christus. Dan omarmd Hij je en wil je dat Hij nooit meer loslaat.
Dan wil je dat Hij je direct komt halen, niet omdat je het hier zat bent, daar zijn je gedachten niet, maar om bij Hem te zijn. Dan roep je het uit “Kom, Heere Jezus, Kom”

Elbert, je mag zien dat je een ongelooflijk positie ontvangen hebt, vraag God man, of je een glimp van Hem mag zien, Hij wil het je laten zien hoor, dan mag je ervaren op welk niveau Hij jou gebracht heeft, Geheiligd in Jezus Christus. Je staat echt sterker in het leven en hebt meer vertrouwen, het gaat ten goede aan de relatie met Hem. Dan gaat het nog meer voor je leven “Als God voor mij is, wie zal dan tegen mij zijn?”
Prijst Hem!

[Bambi]

=

[elbert]

Beste Teus,

je veronderstelt nogal wat van wat je denkt dat ik geloof, maar ik kan je melden dat die veronderstelling op bepaalde punten niet klopt. Want ik besef nl. heel goed welke geweldige positie we van God ontvangen hebben. Daar ben ik buitengewoon blij mee en dankbaar voor. Maar ik wil ook opmerken dat ik des te beter besef hoe goed God voor mij/ons is, als ik ook besef waar ik van verlost ben en ook dat Hij het is geweest die mij verlost heeft. Daar ging het in mijn antwoorden om. Want ik proefde in je antwoorden iets van menselijke vermogens waar we op zouden moeten vertrouwen: onze eigen (veronderstelde) vrije wil, onze vermogens om voor God te kiezen, enzovoorts. Daar wil en kan ik dus helemaal niet op vertrouwen, maar op God en God alleen. Dat alleen geeft mij vreugde en dat alleen geeft mij blijdschap.
Je veronderstelt dat ik een begrafenisgeloof heb (de woorden van Bambi) en de vreugde mis, maar daarmee zit je er toch helemaal naast. Hoewel: begrafenisgeloof? Ja, de begrafenis van ons eigen ik en de opstanding van de nieuwe mens die er is in Jezus Christus. Niet ik dus, maar Hij. Dat is je eigen nietige positie weten en tegelijkertijd je positie in Christus weten. Kleinheid en heerlijkheid tegelijkertijd. Dat is de paradox van geloof. Dus niet "alleen maar naar je nietige positie kijken", maar iets wat je ook beter leert zien. In de contrasten zien we het wonder van Gods ontferming. Een schilderij kunnen we alleen maar waarderen als er meerdere contrasterende kleuren in aanwezig zijn. Dan gaan we het wonder, de kunst, zien. Schilderijen die alleen maar wit of zwart zijn, kan ik niet waarderen.

Groet,
elbert