Berichtdoor bernard 3 » 23 aug 2015 12:07
Onlangs werd de vraag gesteld ;” Wat denken jullie van de doop en ben je zelf gedoopt !?”
Ik vind deze vraag zeer belangrijk en daarom stel ik ze hier dan ook aan jullie op deze site .
Hierbij alvast mijn bedenking betreffende “de doop”
Want als men mij zomaar de vraag stelt of ik gedoopt ben dan kan ik daar volmondig JA op antwoorden.
Want ik ben zelfs vier maal gedoopt!
De eerste keer gebeurde dit als pasgeborene volgens de Rooms Katholieke ritus.
Als tienjarige jongen werd ik voor de tweede maal gedoopt toen ik werd ingelijfd in de jeugdbeweging
Als oudere jongere kreeg ik ten derde male een doopbehandeling door de studentenvereniging
En uiteindelijk ten vierde male koos ik als 25 jarige om de Christelijke doop te ondergaan.
Het antwoord op de vraag of iemand gedoopt is blijkt dus niet zo eenvoudig en eenduidig te zijn als er niet verduidelijkt wordt over welke doop men het eigenlijk heeft .
Want elke doop is in feite een publieke veruitwendigen van datgene waartoe of waarvoor men( of soms een plaatsvervanger) bereidt is zich te engageren of te gehoorzamen.
De Rooms Katholieke kinderdoop is gebaseerd op het idee dat het kind bij een eventueel vroegtijdig sterven moet gevrijwaard worden van het vagevuur en een voogd of peter moet zich dan ook engageren opdat het kind Rooms Katholiek gelovig zou worden opgevoed.
Om de doop bij de jeugdbeweging of de studentenvereniging te ondergaan is het aanvaarden van bepaalde regels noodzakelijk.
Bij vele Protestanten is het aannemen van Christus als verlosser meestal de enige voorwaarde ( Gods geboden zijn niet primordiaal ) om hun doop te ondergaan;
Men kan dus vaststellen dat er naargelang er bepaalde voorwaarden gesteld en vervult worden er verschillende “dopen” bestaan.
Als de Bijbel spreekt over de opdracht tot de doop dan wordt hierbij steeds het verband gelegd met trouw te zijn aan God en zijn woord ( geboden & raadgevingen).
“ Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb” ( Mattheus 28:19)
In de Bijbel is de actie van het dopen steeds de officiële of openbare actie als gevolg van een nieuwe of vernieuwde houding en overtuiging in verband met gehoorzaamheid aan Gods wil en leer.
Toen de Joden zich door johannes lieten dopen was dit als gevolg van zijn oproep tot bekering
“Toen liep Jeruzalem en heel Judea en de gehele Jordaanstreek tot hem uit, en zij lieten zich in de rivier, de Jordaan, door hem dopen, onder belijdenis van hun zonden.”( Matt 3: 5-6 )
Hetzelfde gebeurde na de opstanding van Christus:
“ Toen zij dit hoorden, werden zij diep in hun hart getroffen, en zij zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat moeten wij doen, mannen broeders? En Petrus antwoordde hun: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen. Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen, die verre zijn, zovelen als de Here, onze God, ertoe roepen zal. ( handelingen 2: 37 – 40 )
Het is dus duidelijk dat de Bijbelse doop geen op zichzelf staand of losstaand gebeuren is, maar steeds een gevolg is van een persoonlijke keuze om God te dienen en Hem dus te gehoorzamen.
Spreken over de Bijbelse doop zonder daarbij de ( persoonlijke) bekering te betrekken is als het spreken over de bekleding en de vorm van een doos, misschien mooi van vorm en emotioneel geladen maar Bijbels gezien totaal inhoudsloos.
Men kan dan ook vaststellen dat in het verleden, als niet de persoonlijke bekering maar andere niet Bijbelse leerstellingen de overhand namen, automatisch de doop zelf en de wijze waarop deze geschiedde, veranderden en de uitvoering ervan( het uitwendig ritueel) het belangrijkste werden. Eén van de grootste reden voor het ontstaan van de kinderdoop is bijvoorbeeld de leerstelling van de “erfzonde”, alsook de leer van het bestaan van een onsterfelijke ziel en een eeuwig brandende hel.
Zoals reeds gezegd is de Bijbelse doop een uitwendige vorm, een officiële of publieke bevestiging van een veranderde denkwijze en keuze. Het is dan ook belangrijk dat deze innerlijke overtuiging en gesteldheid in overeenstemming zijn met en beantwoorden aan de voorwaarden van Gods koninkrijk want pas dan kan men spreken van een Bijbelse of Christelijke doop.
Het gaat hier dus om het geloof (= gehoorzaamheid) van Christus en zoals de Bijbel het uitdrukt: “Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; doch wie aan de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem” (Joh 3: 36)
De Christelijke ( Bijbelse) doop is dus een uiting of officiële intentieverklaring van de gehoorzaamheid aan de Zoon van God.
Deze heeft op zijn beurt aan de mens geleerd dat Hij steeds het woord van Zijn Vader heeft bewaard en dat de mens dus ook op zijn beurt Zijn woorden moet bewaren ( Joh 17: 6-8 ).
Wie dus Gods woord niet onveranderd en onvoorwaardelijk aanneemt voldoet niet aan de adoptievoorwaarden van Christus. Dit geldt in de eerste plaats voor hetgeen God zelf op steen heeft gegrift; namelijk De Tien Geboden ( exodus 31:18 )
De Bijbel leert dat men zich in Christus moet laten dopen
” Want gij allen, die in Christus gedoopt zijt, hebt u met Christus bekleed.” Galaten 3:27 en dit omdat men Zijn woord aanvaardde, Hem geloofde en Hem dus gehoorzaamde “Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden, maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden. (Marcus 16:16)
Buiten Christus is er echter ook de mogelijkheid om anderen te geloven of te gehoorzamen. Zodoende kent men als gevolg van de keuze die het individu maakt dan ook verschillende soorten dopen, zoals een Katholieke (kinder) doop, een Protestantse (kinder)doop, zelfs in de jeugdbeweging en in studentenkringen wordt er gedoopt.
Al deze dopen hebben echter in wezen niets te maken met de Christelijke doop omdat de innerlijke houding en intentie, die in opgenoemde dopen veruitwendigd wordt door een publieke handeling, niet in overeenstemming zijn met de basisregels van de Christelijke doop: Namelijk het onvoorwaardelijk aanvaarden van Gods woord met de Tien Geboden als basisregels, want bij elk van voorgenoemde groepen is minstens één of meerdere van deze, door God zelf gegeven basisgeboden, weggelaten of fundamenteel gewijzigd.
De opmerking die hierbij meestal gemaakt wordt of men omwille van het niet Christelijk gedoopt zijn niet gered is, is niet relevant. Dit omdat de redding niet in de eerste plaats afhangt van het al of niet uitvoeren van bepaalde acties, maar wel van heel andere factoren waaronder de ingesteldheid en de wil om te gehoorzamen aan Gods systeem . Men kan nooit verantwoordelijk gesteld worden voor hetgeen men niet wist of weet.
Anders is het wel zo dat als men om allerlei redenen ( sociale , familiale, kerkelijke , enz) moedwillig hetgeen men kan weten over de wil van God naast zich neerlegt, men er verantwoording voor God zal moeten voor afleggen. Zoals blijkt in de Bijbel zijn het niet steeds zij zijn die veel weten en Gods woord zogenaamd van buiten kennen die daarom aan Gods bevelen gehoorzamen; de Farizeeën en Schriftgeleerden zijn daar het levend Bijbels bewijs van. En als men wil weten hoe God daarover denkt dan is Matt hoofdstuk 23 zeer interessante literatuur.
Mijn bedenking op de vraag “Wat denk jij van de doop?” is dan ook dat er vele kerken , instellingen en groepen zijn elk met hun eigen doop .
Maar dat de meeste van deze riten in het totaal niets te maken hebben, nog naar inhoud noch naar uitvoering, met de Christelijke doop zoals deze beschreven en uitgevoerd wordt in Gods Woord.
