Jan schreef:Helaas is het dus niet het enige wat ze doorgegeven hebben. Zie ook het voorbeeld van de RKK die een zelfde soort redenatie gebruikt. Zij hebben ons het woord van God doorgegeven... daarom moeten we alles geloven wat ze beweren vanuit het gezag van hun traditie.
Ik zeg niet dat je alles moet geloven, maar wel dat als er geen discussie over is onder de kerkvaders en de Schrift geen verbod op de doop van kinderen geeft, terwijl ze wel tot de gemeente/Gods volk gerekend worden, er geen andere conclusie kan zijn dan dat er niet alleen altijd al kinderen gedoopt zijn, maar ook dat dat geboden is.
Jan schreef:Dat lijkt me een moeilijke stelling om vol te houden. Het duid er o.a. op dat je denkt dat besprenkelen van kinderen altijd al een Christelijk gebruik was. Het omgekeerde lijkt me waarachtig, het is een gebruik wat in de loop v.d. geschiedenis is ontstaan. Daarover zijn zelfs RKK bronnen te vinden. O.a. in de links die ik je eerder gaf.
Ik heb nog geen enkele bron gezien eerlijk gezegd. En zo ja, op welk moment precies is men dan begonnen met het dopen van kinderen? Graag een jaartal. En daarbij dan ook het bewijs dat daarvoor er geen kinderen gedoopt werden. En ik wil dan ook graag de motivatie zien van een tegenstander van de doop van kinderen die daartegen protesteerde.
Jan schreef:Maar laat ik toch even in jouw gedachte meegaan en zeggen dat er ook niet veel discussie was over bepaalde andere onderwerpen. Het klimaat was er ook vaak niet geschikt voor lijkt me. Je was immers al snel een ketter met alle gevolgen van dien.
In die tijd was men bereid om voor de orthodoxe of ariaanse of donatistische leer de martelaarsdood te sterven en nu zeg je dat ze bang waren om tegen een zgn. foute doopleer in te gaan? Dat is merkwaardig.
Jan schreef:Dit wil ik vanuit de Schriften weerleggen. Je zegt immers dat de kinderen van gelovigen gedoopt mogen worden. Maar wat staat er voor een voorwaarde voor de doop in de Bijbel?
Ik wist niet dat natuurlijke vermogens (kunnen praten) een voorwaarde zijn om gedoopt te worden.
Maar zo werkt het natuurlijk niet, in de Bijbel niet, en ook in het gewone leven niet.
Als iemand naar de dokter gaat, dan vertelt zo iemand zelf natuurlijk wat er aan de hand is.
Maar als die persoon een ouder is en een ziek klein kind heeft, dan brengt die ouder het kind naar de dokter en dan vertelt die ouder wat het kind mankeert.
Dat bewijst al dat de ouder de mond van het kind is, tot het zelf kan praten. Dat is ook nu nog zo. Zo moeten we de huisteksten ook bezien: als familie X verhuist (of op vakantie gaat), beslissen de ouders en gaan de kinderen mee. Als familie X zich laat dopen, beslissen de ouders en worden de kinderen meegedoopt. Zo gaat het al sinds het begin van de tijden.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)