Moderator: Moderafo's
Mariamagdalena schreef:nee, dat dacht ik niet, ik heb wel gehoord over dat boek mars/venus, maar het schijnt een beetje een dom boek te zijn (maar misschien makkelijk leesbaar voor de doorsneemens) ??? Of is dat niet zo?
janneman83 schreef:Ik heb ook nog een psychologische onderzoek gevonden die dat verhaal onderstreept.. dus als jullie die ook willen hebben vraag er dan gerust om...
Niet zo heel lang daarna zag hij de relatie niet meer zitten, het ging niet zoals hij het verwachtte. Dat was voor mij pats boem, een klap in het gezicht. Ik was nl smoorverliefd op hem, ik hield van hem.
Dat is ook de reden waarom ik het afgelopen jaar mezelf zoveel bevredigde en ik er maar niet af kon komen. Ik heb heel goed in de gaten dat ik met meer zat dan alleen liefdesverdriet. Voor die relatie heb ik nooit gedacht aan zelfbevrediging, laat staan dat ik het deed. En ik was wel eens verliefd, maar het sterke verlangen dat ik nu ken had ik daarvoor nooit gehad. Ik heb spijt als de haren op mijn hoofd dat ik ooit aan die relatie ben begonnen. Het had zoveel ellende en onreinheid kunnen besparen. Soms word ik helemaal gek, dan ben ik echt bang dat ik een wanhopige gefrustreerde vrijgezel word, terwijl ik daar geen reden toe zou moeten hebben, want ik ben nog maar 21. Ik moet dit samen met God oplossen, alleen duurt het al zolang....
Wat je zegt over meisjes is maar al te waar. Ik herken mezelf hier maar al te goed in.
Toen ik ging studeren en op kamers ging, was ik weg uit het veilige nestje van thuis, ik woonde in een leuk studentenhuis met toffe huisgenoten die geen christen waren. Dat wonen onder een dak met niet-christenen was nieuw voor me en mijn principes begonnen te vervagen, gewoon omdat ik blijkbaar niet sterk in m`n schoenen stond.
Vanwege de grote afstand kwam ik de weekends zeer weinig thuis, dus dat veilige nest was verdwenen.
Ik werd verliefd op één van m'n huisgenoten en hij op mij en we begonnen een relatie. Je snapt misschien wel dat het niet gezond was dat we in hetzelfde huis woonden en dat we ook steeds verder gingen. Ik vond het wel spannend dat mijn vriend steeds verder ging en na een vrij korte tijd gingen we met elkaar naar bed.
Niet zo heel lang daarna zag hij de relatie niet meer zitten, het ging niet zoals hij het verwachtte. Dat was voor mij pats boem, een klap in het gezicht. Ik was nl smoorverliefd op hem, ik hield van hem.
Dit was in juni een jaar geleden, maar ik heb er nog last van. Niet dat ik nog verliefd op hem ben, maar er is iets in me ontwaakt, waar ik heel sterk naar kan verlangen bij tijden. Dat is ook de reden waarom ik het afgelopen jaar mezelf zoveel bevredigde en ik er maar niet af kon komen. Ik heb heel goed in de gaten dat ik met meer zat dan alleen liefdesverdriet. Voor die relatie heb ik nooit gedacht aan zelfbevrediging, laat staan dat ik het deed. En ik was wel eens verliefd, maar het sterke verlangen dat ik nu ken had ik daarvoor nooit gehad. Ik heb spijt als de haren op mijn hoofd dat ik ooit aan die relatie ben begonnen. Het had zoveel ellende en onreinheid kunnen besparen. Soms word ik helemaal gek, dan ben ik echt bang dat ik een wanhopige gefrustreerde vrijgezel word, terwijl ik daar geen reden toe zou moeten hebben, want ik ben nog maar 21. Ik moet dit samen met God oplossen, alleen duurt het al zolang....
Lalage schreef:Allemaal Joshua Harris lezen dan maar? Ik durf het niet te lezen... Ook al weet ik dat ik het niet met hem eens hoef te zijn (ben ik ook niet).
Aragorn schreef:Lalage schreef:Allemaal Joshua Harris lezen dan maar? Ik durf het niet te lezen... Ook al weet ik dat ik het niet met hem eens hoef te zijn (ben ik ook niet).
Who´s that?
Overigens vind ik die theorie wel zwaar generaliserend. Alsof seks bij jongens altijd al in dezelfde mate aanwezig is of je nu verkering hebt gehad of niet. En jongens zouden altijd puur op seks uit zijn, enz. enz..
In individuele gevallen zal het best kloppen, maar vaak ook niet!
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten