God achter de voordeur

[mona]

Naar aanleiding van het topic dat Koning Willem Alexander beter zo min mogelijk over God kan spreken in zijn toespraken, kwam in mij het gevoel naar boven: Is het mogelijk om God alleen thuis te dienen?
De vragen stellen is hem beantwoorden: voor mij niet.
Toch vinden velen dat het maar beter is je geloof niet te veel te laten horen en zien. Het wekt irritatie op. Het dienende gedeelte, van omzien naar elkaar en bruggen bouwen, en verbinding zoeken, ja dat is natuurlijk geen probleem. Maar het getuigen waarom je christen bent, of uitleggen waarom je principes hebt, daar zit niet iedereen op te wachten.
Zelf denk ik dat christenen echt niet 24/7 hun geloof aan mensen willen opdringen.
Maar als je christen bent, dan zal het gebeuren dat er moment komt dat je wél wat zegt. Mensen in nederland zijn vervreemd van het christelijke geloof, om allerlei redenen.
Hoe gaan jullie daarmee om? Moet je zo min mogelijk door woorden getuigen, alleen door daden? Of vind je juist dat je een woord op de 'rechte tijd' moet spreken, en hoe doe je dat dan?
Denk je dat bijvoorbeeld moslims evenveel irritatie tegenkomen, als ze over allah spreken?

[Mortlach]

Je mag je natuurlijk zo hard laten horen als je wil. Dat recht heb je. Maar de anderen hebben natuurlijk ook het recht op hun eigen reactie - inclusief het negeren van wat je te zeggen hebt. Met meerdere politieke partijen en media-outlets heb je nog niet zo heel veel te klagen, vind ik zelf.

Zijn mensen vervreemd? Ja, na ruim anderhalf millenium totale politieke dominantie van het christelijk geloof is dat juk* eindelijk afgegooid. En als je mensen dat juk weer probeert op te leggen, dan reageert men wat geprikkeld. Wat vreemd. Je denkt niet dat christenen hun geloof 24/7 willen opdringen. Inderdaad, omdat dat niet (meer) lukt, niet meer zoals vroeger.

Wil je tegen mij over Jezus praten? Prima. In een persoonlijke setting kan dat best een goed gesprek opleveren. Op het publieke terrein waar ik gewoon kan weglopen, zal ik dat ook doen. Hetzelfde geldt voor moslims, hindoes en welke andere gelovigen dan ook.

*Ja, een juk. Zo wordt het christendom gezien. Een monomaan clubje met regeltjes van mag niet, mag niet, mag niet. Wil je echt een verschil maken? Laat dan zien dat het dat niet is!

[benefietdiner]

Naar aanleiding van het topic dat Koning Willem Alexander beter zo min mogelijk over God kan spreken in zijn toespraken, kwam in mij het gevoel naar boven: Is het mogelijk om God alleen thuis te dienen?
De vragen stellen is hem beantwoorden: voor mij niet.
Toch vinden velen dat het maar beter is je geloof niet te veel te laten horen en zien. Het wekt irritatie op. Het dienende gedeelte, van omzien naar elkaar en bruggen bouwen, en verbinding zoeken, ja dat is natuurlijk geen probleem. Maar het getuigen waarom je christen bent, of uitleggen waarom je principes hebt, daar zit niet iedereen op te wachten.
Zelf denk ik dat christenen echt niet 24/7 hun geloof aan mensen willen opdringen.
Maar als je christen bent, dan zal het gebeuren dat er moment komt dat je wél wat zegt. Mensen in nederland zijn vervreemd van het christelijke geloof, om allerlei redenen.
Hoe gaan jullie daarmee om? Moet je zo min mogelijk door woorden getuigen, alleen door daden? Of vind je juist dat je een woord op de 'rechte tijd' moet spreken, en hoe doe je dat dan?
Denk je dat bijvoorbeeld moslims evenveel irritatie tegenkomen, als ze over allah spreken?

Je moed ook beseffen dat je geen ‘parelen voor de zwijnen’ gooit.
Deze uitdrukking is ontleend aan Mattheus 7 waar Jezus vermaant om het heilige niet aan de honden te geven, noch de paarlen voor de zwijnen te werpen, opdat zij niet te eeniger tijd ze met de voeten vertreden, en zich omkeerende u verscheuren.
Bestraf den spotter niet, opdat hij u niet hate; bestraf den wijze en hij zal u liefhebben.
Vooraf gaande aan Mattheus 7:6 gaat het over de splinter en de balk.
Ik denk dus dat we eerst de balk moeten verwijderen alvorens de splinter te bezien.
Met andere woorden de verdeeldheid in het christendom doet ons verscheuren om ook maar iets goed naar buiten te brengen.

[Bambi]

Naar aanleiding van het topic dat Koning Willem Alexander beter zo min mogelijk over God kan spreken in zijn toespraken, kwam in mij het gevoel naar boven: Is het mogelijk om God alleen thuis te dienen?
De vragen stellen is hem beantwoorden: voor mij niet.
Toch vinden velen dat het maar beter is je geloof niet te veel te laten horen en zien. Het wekt irritatie op. Het dienende gedeelte, van omzien naar elkaar en bruggen bouwen, en verbinding zoeken, ja dat is natuurlijk geen probleem. Maar het getuigen waarom je christen bent, of uitleggen waarom je principes hebt, daar zit niet iedereen op te wachten.
Zelf denk ik dat christenen echt niet 24/7 hun geloof aan mensen willen opdringen.
Maar als je christen bent, dan zal het gebeuren dat er moment komt dat je wél wat zegt. Mensen in nederland zijn vervreemd van het christelijke geloof, om allerlei redenen.
Hoe gaan jullie daarmee om? Moet je zo min mogelijk door woorden getuigen, alleen door daden? Of vind je juist dat je een woord op de 'rechte tijd' moet spreken, en hoe doe je dat dan?
Denk je dat bijvoorbeeld moslims evenveel irritatie tegenkomen, als ze over allah spreken?

Mensen reageren er verschillend op.
Op mijn werk weten ze dat ik gelovig ben en daar vertel ik gewoon over mijn relatie met God.
En dat accepteren en respecteren ze.
Ook stellen ze vragen aan mij over het geloof.

Maar bij mijn nichtjes en neefjes van rond de 20, die God niet meer nodig hebben, roept het weerstand op.
Die gaan al steigeren als ik het woord God noem.
En zijn bang dat ik hun om probeer te praten, als ik het over mijn relatie met God heb.

Wat gelovigen pertinent niet moeten doen, is ongelovigen hun regels opleggen.
Want zij hebben niks met het geloof en dus ook helemaal niks met die regels.
In het N-T worden die regels ook de werken vanuit het geloof genoemd, dus die kun je een ongelovige sowieso al niet opleggen.
Dan is het ook logisch dat mensen gaan steigeren, als het hun opgedrongen wordt.

Veel ongelovigen weten ook heel goed wat gelovigen wel en niet mogen en aan lege regeltjes hebben ze geen behoefte.
En als je ze dan zou vertellen dat Jezus voor hun zonden gestorven is en ze zich daarom aan die regeltjes moeten houden, werkt ook niet.
Want de meeste ongelovigen vinden dat ze het wel aardig doen, dus over welke zonden heb je het dan?
Dus het zuurpruim mondje, met de boodschap:"Dat mag niet" of "Dat hoort zo" werkt averechts.
En drijft mensen juist van het geloof af, i.p.v. ze er nieuwsgierig naar te maken.

Je moet mensen dus laten zien hoeveel God van ze houdt en dat God er altijd voor ze is.
En dat je een relatie met God op kunt bouwen en de rest leren ze dan vanzelf van de Heilige Geest.

[Optimatus]

Bij ons wordt de Heer thuis beleden en wie bij ons op bezoek komt, weet dat en ik merk dat iedereen daar rekening mee houdt: agnosten, atheïsten, boeddhisten, christenen, moslims, net wie er bij ons op de thee komt.

Buitenshuis praat ik desgevraagd graag over mijn geloof, maar wel zodanig dat mensen zelf kunnen beslissen wat ze met mijn informatie doen. Verder heb ik vooral de neiging de vruchten te tonen: een zekere vorm van naastenliefde, even bidden voor iemand die ergens mee zit of gewoon eindexamen moet doen, een goed gesprek via de messenger-app van Facebook met een verklaard atheïst uit Berlijn of gewoon op een zomeravond op de tuinbank met iemand van de OGGiN.

Juist door vooral een open houding aan te nemen jegens degene met wie je optrekt en die van haar of zijn kant ook die open houding heeft, krijg je vaak een goed gesprek en wek je geen weerstand op. Als men mensen op voorhand al veroordeelt, zoals dat erg snel gebeurt door fanatieke zeloten van diverse signatuur, kap ik het gesprek al snel af. Ik vind het op een forum nog wel aardig om iemand zichzelf op die manier te laten exposeren, maar in het dagelijks leven heb ik niet veel neiging om met dergelijk crapuul om te gaan - het crapuul met mij doorgaans ook niet, hetwelk zeer verfrissend is voor mijn luchtwegen.

[mona]

Je mag je natuurlijk zo hard laten horen als je wil. Dat recht heb je.

Nee dat hoeft niet volgens mij. Schreeuwerds worden over het algemeen niet gewaardeerd, wat ze ook te vertellen hebben.

Met meerdere politieke partijen en media-outlets heb je nog niet zo heel veel te klagen, vind ik zelf.

In mijn post staat geen enkele klacht, ik heb hem nog eens extra goed doorgelezen... Wel een aantal waarneembare feiten.

Wil je tegen mij over Jezus praten? Prima. In een persoonlijke setting kan dat best een goed gesprek opleveren

Ik zou niet tégen jou willen praten, dat is zo eenzijdig.
Liever mét jou.

*Ja, een juk. Zo wordt het christendom gezien. Een monomaan clubje met regeltjes van mag niet, mag niet, mag niet. Wil je echt een verschil maken? Laat dan zien dat het dat niet is!

Dat is een goede zaak inderdaad, door met daden te getuigen. Maar het christendom is geen zwaar juk. Het is juist vrijheid. Bevrijd van de wereld en overgezet in een ander koninkrijk. Die vrijheid is voor de wereld moeilijk te begrijpen. Die denken dat vrijheid betekent dat je alles mag doen en alles mag zeggen. Wat ik goed kan begrijpen.

Maar bij mijn nichtjes en neefjes van rond de 20, die God niet meer nodig hebben, roept het weerstand op.
Die gaan al steigeren als ik het woord God noem.
En zijn bang dat ik hun om probeer te praten, als ik het over mijn relatie met God heb.

Heel herkenbaar. Vooral mensen die de weg wel weten, maar het niet willen, kunnen erg veel weerstand laten zien. Dat vind ik wel moeilijk soms.

Wat gelovigen pertinent niet moeten doen, is ongelovigen hun regels opleggen.

Gelovigen hebben bepaalde regels waaraan ze zich willen houden, maar je moet wel kunnen onderbouwen waarom je ze hebt.