dalethvav schreef:Dat is nog maar de vraag....
V.w.b. het fysieke, voor ons zoichtbare deel van Zijn lijden zou het artikel van prof. Smalhout nog wel eens een eye-opener kunnen zijn.
Een beschrijving die ons voorstellingsvermogen te boven gaat:
https://www.yumpu.com/nl/document/view/ ... ruisiging-V.w.b. het geestelijke, voor ons niet direkt waarneembare deel van Zijn lijden komt daar nog eens het volgende bij:
De geestelijke pijn van de bespotting die Hij te incasseren kreeg.
De verzoekingen die hij te verduren kreeg.
En dat terwijl hij daarin ook nog eens de totale godverlatenheid moest ervaren (het verlaten zijn van God de Vader waar Hij zoveel volmaakt veel van houdt).
Ik ken wel ongeveer de geschiedenis van het kruisigen, maar toch weer interessant. Het primitieve openbaar executeren, stenigen, levend verbranden, villen etc.. brrr.
Het is niet mijn bedoeling om martelmethoden met elkaar te gaan vergelijken. En het is echt niet zo dat ik denk: 'ach dat viel best mee vergeleken met iemand die door de KGB werd ondervraagd'. Het gaat daar niet om. Het gaat er meer om dat lijden, en dan misschien wel joods lijden, een collectief gebeuren was, en soms nog is, wat symbool kan staan voor de verzoening met God. Ik denk dat als je 3 jaar in Auschwitz hebt doorgebracht, dat je ook wel weet wat de totale afwezigheid van God met zich meebrengt.
Het verschil is wel dat het lijden van mensen soms uitzichtloos en hopeloos is en dat van Jezus niet echt.
Als je kijkt naar de verbazing van de christenen dat de joden alsmaar niet christelijk willen worden, dan denk ik wel eens, hoe kunnen joden nu geloven in een
letterlijk (door God verboden) mensenoffer? Wie offerde Jezus op? Wie accepteerde dat offer?
En waarom werkte Satan actief mee toen de hele mensheid gered moest worden? Wat waren nu echt de laatste woorden van Jezus? Het zijn vragen die oneerbiedig lijken, maar ze komen wel op als je alles letterlijk opvat. Bij mij tenminste.
Het is een prachtig verhaal, wat gaat over lijden en verzoening met God. Ik heb ooit een aantal boekjes gelezen van Pinchas Lapide, een joods nieuw-testamenticus. Jezus noemde zich de zoon des mensen. Dat betekent vooral 'gewoon mens'.
Jezus was dus vooral een gewoon mens, een jood die geleden heeft. Zoals heeeel veel joden.
Ook gif is geschapen.