Lock&Stock schreef:
Ik heb dit eigenlijk nooit begrepen en wellicht kunnen mensen hier mij dit uitleggen. Dat Jezus voor je zonden is gestorven heb ik altijd al een ietwat vreemd concept gevonden. Het dwingt je volgens mij als christen om je hier schuldig over te voelen, want immers, hij is ook voor jou zonden gestorven (ook al heb je daar nooit om gevraagd). Maar hoe combineer je dat met de wederopstanding? Ik mag aannemen dat Jezus dat zelf ook wel zag aankomen, zo niet dan toch zeker God wel? De God die zijn Zoon opofferde voor de zonden van de mens? Nou ja, opofferde, drie dagen later zagen ze elkaar weer, toch?
Of mis ik een cruciaal detail hier?
Als je dit al te letterlijk opvat IS het ook raar. Iemand wordt min of meer gemarteld, (het kan veel erger) gaat dood, en staat binnen 3 dagen weer op. Het lijkt niet bepaald een offer, want 3 jaar op aarde als mens en daarna weer duizenden jaren in de hemel: menig mens zou ervoor tekenen. Bovendien wist Jezus dat het ging om 3 dagen. Als je alleen al denkt aan de Auschwitz slachtoffers lijkt het niets. en daarbij , we weten niet eens wie offerde en wie het offer ontving.
In feite is het bijzonder ondoorgrondelijk wat er is gebeurd. Waar het in feite om gaat is het verhaal van verzoening tussen God en mens.
Het ouderwetse offeren is inmiddels uit de tijd, maar de behoefte om verzoening tussen God en mens blijf staan.
Bij jou misschien niet, maar bij veel andere mensen wel. Een mens kan een hoop doen waarvoor veel spijt blijft bestaan.
Daarom is er een wereldwijde afspraak dat Jezus is gestorven voor onze zonden. Dat is op zich bijzonder goed. en het is heel mooi dat religieuze mensen daarin hun roeping vinden. Hierdoor zijn er veel mensen die zich tot God keren en het goede omarmen.
Ik hoop maar dat die mensen niet terugvallen in middeleeuwse gedachten over de christelijke visie, maar ja.
Waar het om gaat is de gedachte aan verzoening. Dat is belangrijk voor mensen.