Je mag niet onbekeerd zijn

[Jvslooten]

Bedankt voor het delen jamillah!

[jamillah]

Psalm 119:53
Uw woord is mij een lamp voor mijnen voet,
Mijn pad ten licht, om 't donker op te klaren.
Ik zwoer, en zal dit met een blij gemoed
Bevestigen, in al mijn levensjaren,
Dat ik Uw wet, die heilig is en goed,
Door Uw genâ bestendig zal bewaren.


Goed, dat was even een persoonlijke noot, terug maar dan naar het onderwerp

[mohamed]

Je hebt dagelijks opnieuw bekering nodig!

Waarom, toch alleen maar als je een afwijkende weg inslaat? En dat doe je toch niet elke dag hoop ik?

Ik denk dat in sommigen hun Bijbels Spreuken 26,11 en 2 Petrus 2,22 niet voorkomt.

Want als zij de besmettingen van de wereld ontvlucht zijn door de kennis van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus, maar daarin opnieuw verwikkeld raken en daardoor overwonnen worden, dan is voor hen het laatste erger geworden dan het eerste. Het zou immers beter voor hen geweest zijn dat zij de weg van de gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, nadat zij die hebben leren kennen, zich weer afkeren van het heilige gebod dat hun overgeleverd was. Maar hun is overkomen wat een waar spreekwoord zegt: De hond is teruggekeerd naar zijn eigen uitbraaksel en de gewassen zeug naar het rondwentelen in de modder. (2 Petr 2,20-22)

[naamloos]

Ik denk dat in sommigen hun Bijbels Spreuken 26,11 en 2 Petrus 2,22 niet voorkomt.

Want als zij de besmettingen van de wereld ontvlucht zijn door de kennis van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus, maar daarin opnieuw verwikkeld raken en daardoor overwonnen worden, dan is voor hen het laatste erger geworden dan het eerste. Het zou immers beter voor hen geweest zijn dat zij de weg van de gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, nadat zij die hebben leren kennen, zich weer afkeren van het heilige gebod dat hun overgeleverd was. Maar hun is overkomen wat een waar spreekwoord zegt: De hond is teruggekeerd naar zijn eigen uitbraaksel en de gewassen zeug naar het rondwentelen in de modder. (2 Petr 2,20-22)

kHeb eens gekeken in mn bijbel, en raad eens? Jawel, bij mij staat het er ook in
Evenals Spreuken: Zoals een hond terugkeert naar zijn braaksel, zo is een dwaas die in zijn dwaasheid terugvalt.

1. Een verkeerde weg inslaan hoeft niet persé te betekenen dat het dezelfde dingen zijn die je eerder achter je gelaten had. Het kunnen ook zonden zijn die je eerder nooit gedaan had.
2. Raak je wel in dezelfde dingen verwikkelt, dan hoeft het nog niet te betekenen dat je er compleet door overwonnen raakt.
3. Op veel andere plaatsen roept de bijbel op tot bekering, dat blijft ook staan.
4. Jezus gaat op zoek naar verdwaalde schapen die zelf de weg niet meer terug kunnen vinden.
5. Dergelijke teksten maken mij duidelijk dat het erg gevaarlijk is om willens en wetens eigen verkeerde wegen te gaan.

[mohamed]

Dat lijkt mij ook, want als we elke dag opnieuw bekering nodig hebben dan had de man wiens zonden Jezus vergaf wel kunnen antwoorden: 'fijn, tot morgen!'

[Marnix]

Ah dus jij hebt bij je bekering vergeving gevraagd en daarna ben je heengegaan en hebt niet meer gezondigd?

[benefietdiner]

Zelf heb ik zo ongeveer 32 jaar onder de preken gezeten waar de oproep tot bekering werd gedaan. Ik heb er soms wel en soms niet naar geluisterd, tenminste ik hoorde het aan. Tot een aantal maanden terug. Kan er heel lang over praten maar kort gezegd. Het licht ging aan. En dat heb ik echt niet zelf gedaan. Want als het aan mij had gelegen was ik nog even verder gegaan met mn 'fijne leventje'. (wat ik nu niet meer zo zie heeeeeel bijzonder..)

Dus, ja, je bekeert zelf maar de lust daartoe die krijg je toch echt van Boven, ik kan er niets anders van maken.

Psalm 119:53
Uw woord is mij een lamp voor mijnen voet,
Mijn pad ten licht, om 't donker op te klaren.
Ik zwoer, en zal dit met een blij gemoed
Bevestigen, in al mijn levensjaren,
Dat ik Uw wet, die heilig is en goed,
Door Uw genâ bestendig zal bewaren.


Goed, dat was even een persoonlijke noot, terug maar dan naar het onderwerp

Halleluja prijs de Heer. Je bent wedergeboren. Geweldig!
Het is God, die zowel het willen als het werken in je werkt (Filippenzen 2:12-13).

Deze tekst blijkt veel vragen en misverstanden op te roepen.

De een leest hier dat wij zelf geen enkele invloed kunnen hebben op onze behoudenis. Zelfs het willen daarvan komt immers van God.

De ander leest hier dat we die behoudenis juist met alle ijver zelf moeten bewerken.

Het één is niet los te koppelen van het ander net eender als ademhalen. Haal je nu zelf adem of krijg je adem van God.

Toch…… je moet voorzichtig zijn met een omschrijving zoals Schelpje het zegt:

Nee bekeren is niet slechts een kwestie van omkeren alleen.
Dat heet gewoon je van het kwade afkeren.
Bekeren kunnen wij onszelf niet, maar gaat altijd van God uit en zal moeten plaatsvinden voor de wedergeboorte.
En hoe komt het dat je weer op staat en verder gaat? Uit jezelf denk je?
Want daar lezen we in de Bijbel anders over.

Hoewel Schelpje natuurlijk een aardige meid is is zij er nog steeds niet goed uit (mijn mening) hoe het nu zit met Filippenzen 2:12-13 en dat is ook moeilijk.
Toch….. het willen en het werken is één geheel.
Niet uitelkaar trekt dan ga je twee dwaalwegen op die leiden tot een discussie in het donker.
Laat ik Schelpje toch nog even een bloemetje aan bieden.

[mohamed]

Dat lijkt mij ook, want als we elke dag opnieuw bekering nodig hebben dan had de man wiens zonden Jezus vergaf wel kunnen antwoorden: 'fijn, tot morgen!'

Ah dus jij hebt bij je bekering vergeving gevraagd en daarna ben je heengegaan en hebt niet meer gezondigd?

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

[Jvslooten]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Je zou ook kunnen doen als de discipelen toen ze evenzo een onmogelijke opdracht kregen (Mat. 14:16).

[Bambi]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Je blijft je zondige vlees bij je houden.
Het is zoals Luther zo mooi zei:

Simul justus, simul peccator, tegelijk rechtvaardige en tegelijk zondaar, dat is de ervaring van een kind van God.

Je weet hoe God wil dat je bent, maar je ervaart steeds dat je gevoel en je gedachten de andere kant op gaan.
Alsof je 2 persoonlijkheden bent.
Bijv.: Je weet dat je je vijanden lief moet hebben, maar je voelt vijandigheid of haat.
Je weet dat je geduldig moet zijn met de fouten van een ander, maar je voelt irritatie en ongeduld.

Wat is er dan mis mee om dat tegen God te zeggen en om hulp te vragen om het goede te doen?
Dat is wat er met de dagelijkse bekering bedoeld wordt.
Dat je dan gewoon simpel zegt: "Sorry God, ik weet dat ik dit niet mag voelen of denken, maar vanuit mezelf kan ik het niet veranderen, vergeef me en help me erbij."

[schelpje3]

Hoewel Schelpje natuurlijk een aardige meid is is zij er nog steeds niet goed uit (mijn mening) hoe het nu zit met Filippenzen 2:12-13 en dat is ook moeilijk.
Toch….. het willen en het werken is één geheel.
Niet uitelkaar trekt dan ga je twee dwaalwegen op die leiden tot een discussie in het donker.
Laat ik Schelpje toch nog even een bloemetje aan bieden.

Dank je wel voor je prachtige bloemen
Ik denk dat je me niet helemaal hebt begrepen en zal het nogmaals uitleggen.
Ik preek geen lijdelijkheid! Integendeel. Maar ik wil dat God alle eer krijgt, omdat er van nature (!) niets goeds in de mens ligt, geen verlangen om bekeerd te worden, geen noodzaak tot bekering, geen liefde tot God en om Zijn geboden te onderhouden.
Maar ... en dan komt het allerallerbelangrijkste, wat ik steeds mis bij diverse forummers, wanneer de Heilige Geest in je gaat werken, ga je zien dat het zo niet verder kan!

En dan hoef je heus geen slecht leven geleid te hebben tot dan toe, o nee, nette kerkmensen moeten net zo goed bekeerd worden! Je kunt week in week uit in de kerkbank zitten, maar het Woord kan langs je heen gaan.
Het Woord moet krachtdadig in je hart vallen, je blinde ogen geopend.
En beste B.D. dat doen wij zelf niet, KUNNEN wij niet.
De Heere wil het, voor iedereen, maar velen willen niet.

De vruchten van de ware bekering uit zich altijd dat de mens zichzelf heeft leren kennen, wie hij is en dat God hem daarvan verlost heeft.
Geen mooi uit je hoofd geleerd zinnetje, maar als het echt is, is er overname, ook op een forum!

Gelukkig zijn er postings waar mijn hart blij van wordt en ik met jaloersheid naar kan kijken.
Maar sorry dat ik het zo zeg, als men zich iets toegeëigend heeft, waar de Heere dus niets van weet, kan ik er niet ontroerd door raken.

Dan spugen we niet op de Wet, geven geen sneer naar reformatorische predikanten, maken we mensen niet belachelijk die graag vóór en na het eten willen bidden en danken.
Nee, dan gaan we onder die ander staan, dan achten we die uitnemender dan onszelf.

Wanneer er forummers zijn die het alleen van de Heere verwachten, en het inmiddels niet meer zo op het forum durven te zetten, omdat dit wordt gezien als valse lijdelijkheid, of hoogmoed, en als je dan elders een sneer krijgt, laat je het een volgende keer wel.

Dus: nogmaals, geen lijdelijkheid, niet achteroverleunen, nee, ora et labora.
Maar de Heere zal het moeten doen, anders horen we toch echt bij die dwaze maagden.

[Boerin]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Raar van God om iets onmogelijks te vragen, wees heilig, want Ik ben heilig, tenzij Hij het ook mogelijk kan maken.
Dat is leven uit geloof, geloven dat je gestorven bent met Christus en je denken vernieuwen met Zijn Woord. Anders blijf je dag in dag uit voor hetzelfde vergeving vragen. Ze gingen het beloofde land niet in door ongeloof, het is nu niet anders. Als ik naar de omstandigheden moet kijken, kom ik tot de conclusie dat het niet waar is wat God zegt, dat ik gestorven ben met Hem, maar als je dat gewoon gelooft kun je groeien en overwinning krijgen. Het probleem is alleen maar ongeloof, ons onvernieuwde denken. Ja zeg, iedereen zondigt, het is onmogelijk. Waarom was het voor Johannes dan niet onmogelijk? Waarom kwam Paulus wel in dat overwinningsleven waarin hij niet verplicht was te doen wat zijn vlees wilde? Als je erachter komt dat God het wel vraagt en voor jezelf is het onmogelijk en je wilt het wel, kun je uitroepen tot Hem en dan kan Hij een wonder doen.
Hij kwam om Zijn volk te verlossen van de zonde.

[mohamed]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Je zou ook kunnen doen als de discipelen toen ze evenzo een onmogelijke opdracht kregen (Mat. 14:16).

Het voeden van de hongerigen in je eigen omgeving is niet onmogelijk, maar heengaan en niet meer zondigen volgens jou wel. Kortom, Jezus vraagt het onmogelijke en maakt daardoor zondaars van ons. Als hij me had gevraagd voortaan zelf mijn veters te strikken zou ik heengaan en dat doen.

[mohamed]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Je blijft je zondige vlees bij je houden.
Het is zoals Luther zo mooi zei:
Simul justus, simul peccator, tegelijk rechtvaardige en tegelijk zondaar, dat is de ervaring van een kind van God.

Wat is er nou in Godsnaam mooi aan om een zondaar te blijven? Hebben we het over dezelfde God eigenlijk?

'Want ook de Allerhoogste haat zondaars, de goddelozen straft hij, hij houdt hen in het oog tot de dag dat hij hen straft.' (Sir 12,6)

Je weet hoe God wil dat je bent, maar je ervaart steeds dat je gevoel en je gedachten de andere kant op gaan.
Alsof je 2 persoonlijkheden bent.
Bijv.: Je weet dat je je vijanden lief moet hebben, maar je voelt vijandigheid of haat.
Je weet dat je geduldig moet zijn met de fouten van een ander, maar je voelt irritatie en ongeduld.

Kortom, God vraagt het onmogelijke van je volgens Luther, leuk is dat want ik krijg al snel een hekel aan mensen als die dat doen laat staan God! Als ik een dergelijke preek op een zondag had gehoord zou ik met slaande deuren uit de kerk zijn vertrokken.

Wat is er dan mis mee om dat tegen God te zeggen en om hulp te vragen om het goede te doen?
Dat is wat er met de dagelijkse bekering bedoeld wordt.
Dat je dan gewoon simpel zegt: "Sorry God, ik weet dat ik dit niet mag voelen of denken, maar vanuit mezelf kan ik het niet veranderen, vergeef me en help me erbij."

Dat is wat er volgens Luther met bekering bedoeld wordt, maar niet iedereen is Lutheriaans, het worden er zelfs steeds minder. Sowieso volg ik geen antisemiet, want een antisemiet is een mensenhater en satan was een mensenhater vanaf den beginne.

[mohamed]

Nou, als ik gereformeerd was had ik gezegd: 'sorry maar dat zal niet gaan, ik blijf zondigen dus waarom vraagt u het onmogelijke van me?'

Raar van God om iets onmogelijks te vragen, wees heilig, want Ik ben heilig, tenzij Hij het ook mogelijk kan maken.
Dat is leven uit geloof, geloven dat je gestorven bent met Christus en je denken vernieuwen met Zijn Woord. Anders blijf je dag in dag uit voor hetzelfde vergeving vragen. Ze gingen het beloofde land niet in door ongeloof, het is nu niet anders. Als ik naar de omstandigheden moet kijken, kom ik tot de conclusie dat het niet waar is wat God zegt, dat ik gestorven ben met Hem, maar als je dat gewoon gelooft kun je groeien en overwinning krijgen. Het probleem is alleen maar ongeloof, ons onvernieuwde denken. Ja zeg, iedereen zondigt, het is onmogelijk. Waarom was het voor Johannes dan niet onmogelijk? Waarom kwam Paulus wel in dat overwinningsleven waarin hij niet verplicht was te doen wat zijn vlees wilde? Als je erachter komt dat God het wel vraagt en voor jezelf is het onmogelijk en je wilt het wel, kun je uitroepen tot Hem en dan kan Hij een wonder doen.
Hij kwam om Zijn volk te verlossen van de zonde.

Jezus zei dat zijn juk zacht en zijn last licht is (Mat 11,30) maar leven met de wetenschap dat ik van nature een zondaar ben en dat alles wat ik doe fout is ervaar ik niet als een zacht juk noch een lichte last. Door structureel ingepeperd te krijgen dat men werkelijk niets goed kan doen en de hel verdient knap je niet van op. Gelukkig hebben we de kerk, wat doopwater en de sacramenten en als men die heilige drie-eenheid onderschrijft is er hoop!