Marnix schreef:Dat is geen antwoord. De kerk en de Bijbel zijn misschien als gebouw en als boek zichtbaar voor mensen. Maar komt er iemand in de kerk? Of gaat er iemand de Bijbel lezen? De kerk kan net zo goed onzichtbaar zijn en dat is vaak het geval. En zelfs al is de kerk zichtbaar, wat laat ze dan zien? Cultuur? Regels? Verdeeldheid?
De vraag is niet hoe we de kerk kunnen laten zien maar Jezus. En dat is totaal niet het zelfde.
Wellicht zit er wat overlapping in maar beide zijn niet synoniem.
Ik heb voor mijn toenmalige parochie eens in een werkgroep gezeten die onder begeleiding van een professional (iemand die ervoor geleerd had) gekeken wat er nodig was om de parochie levensvatbaar te houden in de komende jaren. Of dat überhaupt wenselijk was, want voor hetzelfde geld wil de laatste best het licht wel uitdoen.
Veel van geleerd en in de parochie is uiteindelijk ook veel opgezet. Het ene meer succesvol dan het andere maar dat terzijde.
Met kerkdiensten/vieringen bereik je slechts een percentage van je geloofsgemeenschap. Dat zal binnen orthodoxe protestantse kring wat hoger zijn als in de RKK of PKN, maar ook daar zal het afnemen. Daarnaast bied elke gemeente/parochie wel wat activiteiten aan door de weeks (zoals bijbelstudie, mystieke verdieping, alpha cursus enz enz) maar ook daar bereik je maar een klein percentage. Veelal enkel mensen die toch al in de geloofsgemeenschap actief zijn (als vrijwilliger bijvoorbeeld) en vrij vaak dezelfde mensen.
Het kerkgebouw wordt (onbewust) als een bastion beschouwd voor de gelovigen die er komen. Het is er lekker veilig en je bent onder gelijkgestemde mensen. Buitenstaanders zullen er zelden komen aangezien de drempel wel niet zo ontzettend hoog is, dat de gedachte alleen al om eens naar een zondagse dienst/viering te komen mensen afschrikt.
Je zal dus als geloofsgemeenschap op andere manieren mensen moeten aanspreken. Deels de grote doelgroep van gelovigen die nog maar met een klein draadje verbonden zijn aan de geloofsgemeenschap deels mensen die geïnteresseerd zijn.
In de parochie waar ik toen kerkte hebben ze uiteindelijk een toneelgroep opgezet waar buurtbewoners aan deel konden nemen. Hebben ze niet allen activiteiten in het eigen kerkgebouw gehouden, maar ook in het buurtcentrum en is er een kookgroep opgestart waar allerlei mensen konden koken met en voor elkaar. En zo wat meer activiteiten die niet direct iets met geloof te maken hebben. Uiteindelijk neem je zo een drempel weg. Maar dat kost tijd, en heel veel moeite.
Eerst melk, dan pas vast voedsel is een mooie uitspraak. Als geloofsgemeenschap moet je (of kan, het is een keuze) je omvormen tot een missionaire gemeenschap zonder daarbij aversie te wekken. Ga als geloofsgemeenschap gewoon iets doen voor de buurt waarin de kerk staat zonder bijbedoeling anders dan die mensen helpen.