Visje36
Dan maakt dat wederzijdse trouw niet uit, want er zullen altijd mannen/ vrouwen zijn die het niet zo nauw nemen daar mee. Maar dan krijg je de gedachte waarom ga je dan een huwelijk aan als je het normaal vind er een ander(en) op na te houden.En daarmee dus iemand veel leed/ verdriet aan te doen die van je verwacht dat je enkel hem /haar trouw zult zijn in het huwelijk.Trouw dan niet voorkom je hoop ellende mee voor jezelf, de ander, de mogelijke kinderen (want die zijn dan ook de dupe van).
Mijn vader had na 25e jaar huwelijk ook een ander. NB uit dezelfde refokerk. De scheiding was voor de kleine (nagekomen kinderen) ik was 25, natuurlijk een ramp. Mijn moeder is het nauwelijks te boven gekomen. Kortom ik weet er wel wat van.
Toch begreep ik mijn vader wel. Al was het geen slecht huwelijk, toch pasten ze niet bij elkaar. Mijn moeder supervroom, mijn vader volgend maar toch duidelijk minder vroom, wat niet zeggen wil ongelovig. Hij ging altijd mee naar de kerk, liet alle kinderen dopen etc. De vrouw die werk van hem maakte was ook gelovig, maar veel losser, vrolijker, wispelturig en moderner dan zijn 1e vrouw. Ze konden in de CGK niet meer terecht voor een huwelijk en zijn toe overgestapt naar de conf. Herv. kerk, waar zij heel lang ouderling is geweest. Mijn vader vond het daar ook geweldig, hij was nu af van een al te benauwende sfeer en godsbeeld en overdreven vroomheid.
Ik wil maar zeggen: wat is normaal? Het allerbelangrijkste is dat je een partner vindt die bij je past en dat zul je
voor het huwelijk moeten uitzoeken. Mijn vader moest van zijn ouders binnenskerks zoeken, terwijl dat voor hem blijkbaar beperkt was. Daar begon het mee.
Voor hem was een wat wereldser typje beter geweest. Verder is mijn vader ontzettend trouw, al liepen de dames in bosjes achter hem aan, hij was heel knap, intelligent, goede baan etc.
Dus, je kunt makkelijk oordelen over overspel etc., maar als het je treft zul je er toch iets van moeten maken. . Oja ik vergeet nog wat: het mooiste was nog dat mijn moeder (heel vernederend) van het avondmaal werd geweerd omdat haar man een ander had en zij echtscheiding had gevraagd. Want ze dacht misschien schrikt hij daarvan en komt hij op zijn stappen terug. De kerk had zich best wat pastoraler op kunnen stellen.