Onlangs kwamen er twee dingen samen.
Op de school waar mijn zus les geeft, vroeg een meisje: "waarom moet ik eigenlijk om vergeving vragen, ik heb vandaag niets verkeerds gedaan".
De zondag daarop preekte onze dominee over Genesis 40 waar Jozef eigenlijk hetzelfde zegt: "Want ik ben met geweld ontvoerd uit het land van de Hebreeën; en ook hier heb ik niets gedaan waarvoor men mij in deze kerker zou moeten zetten".
Soms is het zo dat je gewoon geen aanwijsbare zonden kunt vinden waarvoor je vergeving zou moeten vragen. Natuurlijk staan we allemaal schuldig tegenover God en vaak doen we bijna een wedstrijdje wie 'de grootste der zondaren' is...
Dat roept ook zo makkelijk en klinkt ook best vroom.
Maar is dat niet een cliché, als je bijvoorbeeld zoals Jozef en zoals de oudste zoon uit de gelijkenis een voorbeeldig leven leidt?