Dat is absurd: het verbond is juist gegeven om de zegen te geven. Er is dus geen zegen zonder het verbond. In dat geval zou Paulus ook een vervangingstheoloog zijn: de heidenen waren eerst vervreemd van het burgerschap van Israel en van de verbonden, maar nu zijn ze nabij gekomen, zegt hij in Ef. 2:12-13. En nabij betekent hier niet: "net niet", maar dat betekent hier "voor jullie geldt het net zo goed". De scheidsmuur (nl. de wet, dus het Sinaiverbond) is afgebroken en dus zijn jood en heiden verenigd in 1 lichaam. Dus op hetzelfde niveau als met Abraham.
En wat te denken van Rom. 4:13? Daar breidt Paulus de landbelofte aan Abraham uit tot de hele kosmos. Juist omdat hij dat schreef aan jood en niet-jood gezamenlijk, geeft dit aan dat met de komst van Christus de vervulling van de belofte aan Abraham rijker en breder is dan vaak gedacht wordt. Dan te zeggen dat het verbond met Abraham ons niets aangaat, mist het punt dat de apostel in deze verzen wil maken.
Voor het volk Israël ligt ook nu nog steeds de landsbelofte. Sterker nog: we discussiëren nu vaak over luttele stukjes land waar ze wel of geen recht op zouden hebben, maar God heeft veel grotere grenzen gesteld, zelfs tot aan de Eufraat. En dat zal komen, wanneer Jezus als Koning vanuit Jeruzalem zal heersen, hier op aarde.