Ik vond het RD artikel erg interessant.
Ik denk inderdaad dat de taaie reformatorische zuil niet snel zal verdwijnen. Ik denk wel dat hij steeds kleiner zal worden, maar de echte kern zal denk ik altijd wel standvastig blijven. Hopelijk leidt deze ontwikkeling ook tot meer eenheid binnen die zuil. Elke 'modernisering' (hoe klein ook) levert namelijk een tegenreactie op. Gaat een deel over naar de HSV? Dan krijg je geheid een deel dat standvastig bij de SV blijft en die nog meer zal koesteren. Gaat er een deel over op een nieuwe psalmberijming? Dan heb je een tegenreactie die standvastig bij de oude berijming blijft. Vrouwen in het ambt? Dan krijg je een aantal gemeenten die een 'hersteld verband' oprichten. Enzovoorts, enzovoorts.
Ik zou een ontwikkeling van combinaties van evangelisch en gereformeerd (en ja zelfs reformatorisch) erg toejuichen. Veel mensen voelen zich thuis bij een evangelische 'liturgie' en een gereformeerde prediking, bijvoorbeeld. Je ziet dit nu al in sommige NGK's die bijna evangelisch lijken.
Ik zelf heb me juist een beetje afgekeerd van de evangelische liturgie... ik houd ervan om rust te ervaren in de dienst, en mooie, meer op klassieke leest geschoeide muziek. Dat betekent echter niet dat ik een inhoudsloze dienst wil met alleen een praatje over kleuren of zoiets vaags en verder mooie muziek. Waarom zou ik moeten kiezen tussen mooie muziek en een goede preek? Allebei zou ook moeten kunnen in Gods eredienst.
Als antwoord op de poll zou ik dus willen kiezen: een beetje van alle drie !