alexander91 schreef:Wat een lastige situatie zit je in. Heb je wel professionele hulp hierbij? Of probeer je het alleen op te lossen.
Mbt de kerk. Je zegt dat het beter voor je is om niet bij een kerk te horen. Maar is dat ook wat je wilt? Of zou je liever wel bij een kerk willen horen?
Als je het wel wilt proberen (ooit), dan denk ik dat het goed is als je dat eerder zou zien als geestelijke oefening voor jezelf in het samenzijn met andere mensen (met andere meningen/belevingen in het geloof). Een kerk is naast een plek waar je kunt leren, ook een plek waar je je geloof in een veiligere omgeving kunt oefenen. En als je wilt stoppen, dan kan dat. En je hebt gelijk, niet iedereen in de kerk behoort tot de Kerk, maar er zitten er wel veel tussen die wel bij de laatste groep horen. Die kun je op die manier ontmoeten en leren kennen in hun levensverhaal.
PS dit zal geen oplossing zijn, maar ik wil je toch graag advies geven.
Jawel, heb al heel wat behandelingen en therapieën achter de rug. Momenteel leef ik geheel zelfstandig, zonder de Zorg, maar dat kan ook zolang het goed met me gaat. Als ik hulp of medicijnen zou willen, kan ik daar op terugvallen. Uiteindelijk zal ik het zelf moeten doen. Dat is ook wat je in een therapie geleerd krijgt.
Maar genezen zal ik niet. Het is een ziekteproces. En ik leef van een uitkering, omdat de gangbare maatschappij-druk voor mij te hoog is.
En om bij een gemeenschap te horen...
Ik ben ook een lid van de maatschappij of ik het nou wil of niet, ik denk dat ik er toch wel bij hoor, alhoewel ik bij de meeste mensen niet wil horen. Daarom word ik ook ziek genoemd. Schizo betekent afgescheiden of afgespleten en frenia betekent geest of denkwereld.
Het antwoord is dus nee ik wil niet bij een groep mensen horen en daarom is het mijn taak om hier een manier in te vinden waar ik er zo goed als mogelijk mee kan omgaan.
Het is ook niet zo dat ik helemaal niks met mensen heb, want ik heb gewoon vrienden waar ik goed mee kan opschieten. Het is puur dat ik moeite heb met mensen in groepsverband. Mijn contacten zijn individualistisch, sporadisch en zo kort mogelijk van duur.
Als ik terugkijk naar mijn kerklidmaatschap zie ik natuurlijk ook positieve dingen.
Ik heb er veel geleerd over God en religieuze zaken. Zelfs de liedjes hebben me beroerd. En ik ben ook heel blij dat ik er een goede bagage heb meegekregen. Die basis heb ik nu nog steeds profijt van.