Zou je andere keuzes hebben gemaakt als je niet gelovig was?

[coby]

Wat vond je vader er eigenlijk van, dat je gelovig werd?

Och, die arme man wist niet wat 'm overkwam. M'n broer en ik gingen opeens naar een pinksterkerk vanuit het niets en m'n van huis uit gereformeerde moeder, die nooit meer naar de kerk ging, was bang dat we bij een sekte terecht waren gekomen. Dus die kwam het even toetsen en toen bleef ze ook maar. Ik wilde me ook nog gelijk laten dopen, maar dat heb ik maar een jaartje uitgesteld voor m'n pa, kon ie een beetje wennen. M'n moeder werd er ineens zo hypervrolijk van en vertelde hem alles vol enthousiasme. Hij is een paar dagen het huis uitgevlucht weet ik nog. Nu is ie wel gewend hoor, hij gaat altijd mee met kerst.

[Bambi]

=

[Ans]

Als ik niet gelovig zou zijn geweest dan zou ik waarschijnlijk eerst zijn gaan samenwonen voordat ik zou gaan trouwen. En misschien dat ik op zondag zou winkelen e.d?

[JeeWee]

@jeewee, en jij?

Ja ik zou zeker andere keuzes hebben gemaakt.
Vooral: Ik zou mij niet hebben laten hinderen door wat mensen zeiden van het hebben van een relatie.

[JeeWee]

Ik zou nog achter de bar gestaan hebben in de buurthuiskroeg.
Me ieder weekend vol hebben laten lopen in discotheek of kroeg, ook op zondag.
Met foute vriendjes en vriendinnen omgegaan zijn.
Winkelen op zondag.
En misschien wel weer samengewoond hebben, met een of andere foute gozer.

Je trekt alles weer in het foute.
Het had ook zo kunnen zijn:
"Ik zou nog achter de bar gestaan hebben in de buurthuiskroeg.
Ieder weekend lol hebben gehad in een discotheek of kroeg, ook op zondag.
Met ongecompliceerde vriendjes en vriendinnen omgegaan zijn.
Winkelen op zondag.
En misschien wel weer samengewoond hebben, met een of andere leuke gozer".

[Mortlach]

Je kunt natuurlijk nooit weten hoe zaken zouden zijn gegaan, maar ik kan zeggen dat je ook zonder geloof wel goede keuzes kunt maken, of slechte keuzes kunt herstellen.

Ik vermoed dat ik ook als christen interesse zou hebben gehad in wetenschap en computerspelletjes.

[hubert]

Bambi

Ik kan me ook niet voorstellen, dat ik niét in het bestaan van God zou geloven.
Dat geeft toch een leegte. Zèlfs als je God helemaal wegstopt en er niet aan wil denken, zoals ik gedaan heb.

Er zijn genoeg mensen die niet in God geloven en toch gelukkig zijn. Zij zien eenvoudig niet wat zij missen en voor ons een mooie uitdaging om in onze manier van leven uitdrukking te geven van ons geloof.
Ik hoor (ook hier) weinig mensen over de inspiratie die uitgaat van de Bijbelse verhalen. Het geloof is door en uit het WOORD.
Het basisgeloof in God moet toch gevoed worden en groeien door deze verhalen. Daarom is het zo belangrijk dat we naar de kerk blijven gaan. Wel een goeie uitkiezen uiteraard!!!
Verder schrijf je dat je GerGem bent opgevoed. Daar krijg je toch een Godsbeeld opgezadeld waar je inderdaad niet blij en warm van wordt? of is dat tegenwoordig anders?
Ik ben al wat ouder en reken er maar op dat je godsbeeld - naarmate je groeit in het geloof - verandert.
Verder kun je toch best naar een kroeg gaan. Ook daar zijn christenen en nietchristenen die je wellicht nog andere gedachten kunt brengen. Jezus zou wel gaan!
En winkelen op zondag mag ook, want we zijn vrij in Christus. Eigenlijk mag alles, maar niet alles is geoorloofd. En als je gelooft krijg je andere interesses.
Het valt me op in dit forum dat het 'geloven' toch nog wel een wettische inslag houdt.
Als je echt in de vrijheid van de kinderen Gods staat, wordt de wet als het ware overruled door de genade (overigens een moeilijk te duiden begrip).

[Bambi]

=

[Bambi]

=

[Marnix]

Ik wil je mijn ex wel sturen hoor, dan val je in 3 maanden 17 kilo af en word je in elkaar geramd en belazerd.
Kan ik nu niet leuk noemen.
Ik had hem gekozen toen ik niks meer met m'n geloof deed. Een vent die niets met het geloof te maken wilde hebben.
Al mijn andere vriendjes geloofden ook niet.
En namen het ook niet zo nauw met trouw.
Liegen vonden ze ook heel normaal.
Nadat ik mijn geloof weer heb opgepakt, kan ik me wapenen tegen dat soort figuren.

Dus denk zelf ook na, voor je een conclusie trekt uit een verhaal van een ander.

Natuurlijk geldt dat niet voor alles en iedereen. Hubert zegt terecht dat ongelovige mensen ook gelukkig kunnen zijn. Ik denk dat de Bijbel ook nergens ontkent dat dat zo is. Het is alleen korte termijn, en vaak beperkter, vooral gericht op je eigen geluk. De Bijbel garandeert gelovigen geen gelukkig leven hier op aarde, dat kan je best zijn maar er zijn ook genoeg mensen die allerlei ellende meemaken, of worden vervolgd, gemarteld en gedood om hun geloof. Desondanks zijn die mensen vaak gelukkiger op een manier die je je als niet-gelovige niet kan voorstellen. Hoe kunnen mensen zingend, dankend of biddend de brandstapel op gegaan zijn? Omdat er een dieper geluk en een diepere hoop in hen was dat het leven hier tijdelijk en gebrekkig is, maar ze voor altijd bij God mogen zijn. Dat is een dieper geluk dan een leuk leven hebben, een mooi huis, een leuke, goede of uitdagende baan, genoeg geld enzovoorts. Dat is tijdelijk geluk. Wat God belooft en voor een deel ook al geeft is eeuwig geluk.

En ja, dat bepaalt de keuzes die je in je dagelijks leven maakt. ALs je niet in God gelooft, natuurlijk stel je je eigen belang dan altijd voorop. Je leeft maar 1x, maak er het beste van, eet, drink en wees vrolijk. Voor je het weet is het voorbij. Maar als er meer is en het leven hier maar een aanloop daar naartoe, dan maak je misschien toch wat andere keuzes omdat je dat met anderen wil delen, omdat dit maar een tijdelijke verblijfsplaats is en niet je eindbestemming.

[Mortlach]

Ik wil je mijn ex wel sturen hoor, dan val je in 3 maanden 17 kilo af en word je in elkaar geramd en belazerd.
Kan ik nu niet leuk noemen.
Ik had hem gekozen toen ik niks meer met m'n geloof deed. Een vent die niets met het geloof te maken wilde hebben.
Al mijn andere vriendjes geloofden ook niet.
En namen het ook niet zo nauw met trouw.
Liegen vonden ze ook heel normaal.
Nadat ik mijn geloof weer heb opgepakt, kan ik me wapenen tegen dat soort figuren.

Dus denk zelf ook na, voor je een conclusie trekt uit een verhaal van een ander.

Wat een ellende allemaal, maar helaas is christen-zijn geen garantie dat iemand geen klojo is. Ook christelijke mensen mishandelen en liegen.

[Mortlach]

Als je gelooft, krijg je andere interesses.
Ik heb 25 jaar in kroegen en discotheken vertoefd.
En als je dan groeit in je geloof, voel je je er niet meer thuis.
Dan ga je zien hoe oppervlakkig het daar is, ook al heb je soms goede gesprekken.
Dat weegt niet op tegen de leegte die daar heerst.

Dat kan natuurlijk ook gewoon door de leeftijd komen. Uiteraard heb je 25 jaar later andere inzichten gekregen; dat is mijns inziens niet enkel aan geloof op te hangen, aangezien ongelovigen OOK andere inzichten opdoen met de tijd.

Als iemand steelt, doet hij een ander veel verdriet. Hij berooft ze van hun spullen, maar ook van hun gevoel van veiligheid.
Maar ook zichzelf berooft hij van iets goeds, namelijk zijn mededogen voor een ander en zijn geweten stopt hij weg.
'Wat gij niet wilt wat gij geschied, doet dat ook een ander niet.' Daar luistert hij niet meer naar.
Terwijl hij nog steeds niet wil, dat er van hem gejat wordt. Dat kun je ook zien aan de afrekeningen in het criminele circuit. Dan heeft een ander iets van hen gejat en rekenen ze af met die persoon.
Moet je je maar eens voorstellen, dat je straks met mes een oud vrouwtje gaat beroven.
Wat zou je in jezelf moeten aanpassen en onderdrukken, om dat te kunnen doen?
Dan zie je dat je het slechte in jezelf naar boven moet halen en het goede weg moet stoppen.
Dus God heeft die regel niet alleen gegeven ter bescherming van een slachtoffer, maar ook ter bescherming van de dader.

Karma in een notendop

En dat geldt voor alle 10 geboden.

Nou, voor de sociale geboden dan die in alle geloven en culturen terugkomen (liegen, stelen, afgunst, ontrouw, moorden). Er zijn een paar andere geboden waar je dat toch hard zult mogen maken.

[Mortlach]

ALs je niet in God gelooft, natuurlijk stel je je eigen belang dan altijd voorop.

Pardon? Waarom doen ongelovigen dan aan liefdadigheid, aan adoptie, waarom waagt iemand zijn leven om een ander te redden? Zoals je het nu schrijft is veel en veel te stellig.

[schelpje3]

Ik denk niet dat ik andere keuzes zou maken, gemaakt hebben. Veel keuzes heb ik gemaakt op grond van mijn karakter. Zeker toen ik nog jong was. Ik merk dat je verandert naarmate je ouder wordt.
Als je 20 bent ligt er nog een zee van tijd voor je, denk je. Bijna oneindig.
Maar ik ben over de "menselijke helft", leeftijdsgenoten om me heen beginnen vaker weg te vallen. De oudere generatie is er niet meer.
Echt mensen, dan ga je veel relativeren en vind je een heleboel zaken totaal niet de moeite waard om je over op te winden.
Maar ik denk dat je dit niet zeker kunt weten.
Als je je laat leiden door dingen in het gebed aan de Heere voor te leggen, kun je niet anders meer.
Wil je ook niet anders meer.

Maar vooruit, misschien zou ik een keertje naar een echte bios gaan om een mooie film op een heel groot doek te bekijken. Doe ik nu niet (ik kijk alweer uit naar de vraag: waarom niet )

[schelpje3]

En ja, dat bepaalt de keuzes die je in je dagelijks leven maakt. ALs je niet in God gelooft, natuurlijk stel je je eigen belang dan altijd voorop. Je leeft maar 1x, maak er het beste van, eet, drink en wees vrolijk. Voor je het weet is het voorbij. Maar als er meer is en het leven hier maar een aanloop daar naartoe, dan maak je misschien toch wat andere keuzes omdat je dat met anderen wil delen, omdat dit maar een tijdelijke verblijfsplaats is en niet je eindbestemming.

Ha ha, ik moet nu even lachen. De ene kant van mijn familie is behoorlijk refo en zijn in hevige mate egocentrisch. De andere helft van de familie gelooft nergens in en zijn ontzettend meelevend en behulpzaam.