Hoe denken jullie over het stukje met de nauwe poort

[Prisoner]

Er staan flinke uitspraken in de bijbel, als je lauw bent spug ik je uit, wie zijn leven wil behouden zal het verliezen (we moeten ons overgeven, sterven aan het oude leven,sterven aan het vlees)wie zijn kruis niet opneemt, enzovoort, hoe denken jullie over de radicale zaken in de bijbel.

Radicale zaken hoeven geen probleem te vormen wanneer het ten goede wordt toegepast.
Er zijn mensen die Jezus woorden hard vinden en die zich daar zorgen over maken, maar op het moment dat je Jezus begrijpt, valt dat wel mee.
In vergelijking met mensen die de "besnijdenis" prediken, zijn Jezus woorden juist heel zachtaardig.

[Teus]

Er staan flinke uitspraken in de bijbel, als je lauw bent spug ik je uit, wie zijn leven wil behouden zal het verliezen (we moeten ons overgeven, sterven aan het oude leven,sterven aan het vlees)wie zijn kruis niet opneemt, enzovoort, hoe denken jullie over de radicale zaken in de bijbel.

Het Woord is God, zullen wij er aan twijfelen of een eigen mening geven?
God sjoemelt niet, Hij is zwart/wit en kent geen grijs gebied.
Als God spreekt geeft Hij bijna altijd een belofte, hetzij een straf of hetzij een bemoediging, duidelijker kan niet Hij laat direct zien waar je aan toe bent.

[Byte]

Ik denk dat het essentieel is om aan te tonen hoe groot het contrast is je bent of gered of verloren daar tussen zit geen ruimte een beetje zoals Teus dit schrijft.

[Marnix]

In veel huizen hing de beroemde plaat van de brede en de smalle weg.
De moderne christen wil hier niet meer aan en creëert gewoon een 3e weg. Er tussenin dus.
Beetje van de wereld, door de weeks meestal en op zondag de smalle, mits deze niet te smal is.

Niet helemaal het juiste beeld. Want als we Jezus ergens op die weg zouden plaatsen, waar zou dat dan zijn? De Farizeeen noemden Hem een veelvraat en een dronkaard en een vriend van hoeren en tollenaars. Bij mijn weten heb je op die plaat links de veelvraten, de dronkaards, de hoeren en de tollenaars. En rechts de smalle weg, geisoleerd van de wereld. Die twee zijn niet te scheiden en dat is maar goed ook, want hoe zouden er rechts van ooit mensen van het evangelie horen? Jezus zegt dat we wel in de wereld zijn maar niet van de wereld. Christenen en heidenen zijn dus allemaal bij elkaar te vinden maar de christenen zullen zich anders gedragen, anders spreken, en daaraan te herkennen zijn.

[alexander91]

Bovendien, waar vind ik de farizeer terug op die plaat, die mensen alleen bestraft vanwege hun uiterlijke gedragingen, en die zijn eigen eer meet aan zijn kennis aan gedrag volgens het Woord?
Waar zondigheid links van de poort mensen wegkaapt, kaapt star wetticisme mensen rechts van de poort (en die gaan uiteindelijk dus maar mee op de brede weg).

Daarbij zou ik zeggen: ga er maar aan staan: als christen wel in de wereld maar niet van de wereld. Velen zijn niet van de wereld, maar doen er alles aan er ook niet in te staan. Als je de mens van tegenwoordig aan het denken wil zetten over God, dan moet je niet aankomen met een discussie over een schaatstocht in het noorden op zondag die niet mag, maar over Gods betrokkenheid op ieders leven. Als je je dan enigzins wil inleven met je ongelovige naaste, zul je toch echt moeten weten wat hij/zij doet, en daar respect voor opbrengen.

[Marnix]

Je zegt zinnige dingen. Het verhaal over de brede en de smalle weg wordt nogal eens gebruikt als dekmantel om vooral niet over Christus te vertellen. Het is daarvoor een ideale plaat want zoals ik al aangaf zijn goed en kwaad er strikt gescheiden en lopen niet over dezelfde weg. Je krijgt dan al snel de houding: Als mensen bekeerd willen worden moeten ze maar naar de kerk (de smalle weg) komen. Maar als niemand ze over Christus vertelt zullen ze daar nooit komen.

Je haalt de farizeeër aan en ik denk geheel terecht. Want Jezus wees hen terecht, sprak veel tegen hen. Jezus zegt dat velen zullen trachten in te gaan maar niet zullen slagen. De farizeeërs en vele Israelieten geloofden wel in God maar niet in Jezus Christus. Ze probeerden zalig te worden door werken, door zich aan de wet te houden.... en beriepen zich op hun afkomst. Kinderen van Abraham. Jezus maakt duidelijk dat de weg naar behoud er alleen in Hem is, voor wie in Hem geloven.

Dat Jezus hier op doelt zien we in de context:

25 Als de heer des huizes eenmaal is opgestaan en de deur heeft gesloten, en jullie staan buiten op de deur te kloppen en roepen: “Heer, doe open voor ons!”, dan zal hij antwoorden: “Ik ken jullie niet, waar komen jullie vandaan?” 26 Jullie zullen zeggen: “We hebben in uw bijzijn gegeten en gedronken en u hebt in onze straten onderricht gegeven.” 27 Maar hij zal tegen jullie zeggen: “Ik ken jullie niet, waar komen jullie vandaan? Weg met jullie, rechtsverkrachters!” 28 Dan zullen jullie jammeren en knarsetanden wanneer je Abraham, Isaak en Jakob en al de profeten in het koninkrijk van God ziet, maar zelf buitengesloten wordt. 29 Uit het oosten en het westen en uit het noorden en het zuiden zullen ze komen, en ze zullen aan tafel genodigd worden in het koninkrijk van God. 30 En bedenk wel: er zijn laatsten die de eersten zullen zijn, en er zijn eersten die de laatsten zullen zijn.’ (Lucas 13)

[00110111]

Mijn gedachte over de nauwe poort is: ,,de hele kerk door de nauwe poort, iedereen die christelijk is, als organisatie op zich, de bruid''

[alexander91]

Mijn gedachte over de nauwe poort is: ,,de hele kerk door de nauwe poort, iedereen die christelijk is, als organisatie op zich, de bruid''

Hoe denk je dan over de tekst die iets verderop staat: "Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader. 22 Op die dag zullen velen tegen mij zeggen: “Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd, hebben wij niet in uw naam demonen uitgedreven, en hebben wij niet vele wonderen verricht in uw naam?” 23 En dan zal ik hun rechtuit zeggen: “Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, wetsverkrachters!”"

[gravo]

Voor mij is het verhaal van de nauwe poort (uit mijn opvoeding ken ik het begrip "enge poort" beter) een illustratie van de moeilijkheid van het geloof.

Enerzijds zit die moeilijkheid in ons gebrek aan spontaniteit. Zouden we ons niet vol vreugde aan de blijde boodschap moeten overgeven dat God ons bemint en dat dat echt waar is, en bovendien nog genadig aan ons geschonken wordt zonder enige voorwaarde die te maken heeft met ons innerlijk of uiterlijk? Zouden we dit niet als een kind blij moeten aanvaarden, zoals het ook de liefde en de hulp van vader of moeder aanneemt? Wordt als een kind! Dat hoort bij die gelukkige en onvoorwaardelijke aanname van Gods gift aan ons! Maar dat komt nu juist zo weinig voor. Dat Gods genade en liefde zo simpel, gratis en zonder meer beschikbaar wordt gesteld...kunnen we eigenlijk niet geloven. We zijn die kinderlijkheid in kerk en geloof vaak helemaal kwijt. Zitten we weer te vergaderen, te tobben en te somberen, centen te tellen of verhitte stukjes op Refoweb te typen. Die tijd hadden we ook kunnen gebruiken om blij en dankbaar te zijn voor wat God ons gegeven heeft en wat Hij ons nog wil geven, lichamelijk en geestelijk. Maar dat blijkt dan toch een moeilijk begaanbaar pad te zijn. Het is kennelijk makkelijker om heel gewichtig en volwassen te doen, de brede weg te volgen zeg maar, dan de genade van God blij als een kind spontaan te ontvangen.

Er is nog een moeilijkheid met het geloof. Nog iets waarom het zo'n enge poort is. Geloof is namelijk alleen geloof, wanneer het ook echt alleen geloof is ("Geloof alleen!"). Ik bedoel dat God ons vertrouwen vraagt slechts op grond van de blijde boodschap, dat het Jezus Christus is die ons weer met God verzoent. En dat is problematisch, want er is geen gedaante of heerlijkheid aan Hem. We zien daar niets van. Evenals Abraham slechts op een stem, een krachtige boodschap kon reageren, zonder dat hij iets tastbaars, iets zichtbaars, een routebeschrijving, laat staan een garantie kreeg. Hij moest het alleen met die belofte doen!
Je zegt ja tegen God, maar dan? Wat heb je dan in handen? Ja, God, ik volg U. Ja, Jezus Christus, ik noem U mijn Heer en God! Maar wat dan? Wordt het dan opeens zichtbaar? Komt er dan wel een routebeschrijving naar het beloofde land? Wordt de belofte van God stante pede ingelost?
Nee! Die hele woestijnreis is toch een beeld van het onderweg zijn van Gods volk naar het beloofd land. Het is beloofd, maar ik zie het niet. Da' s ook niet eenvoudig. Om alleen maar met een belofte op pad te gaan. Moet je tegenwoordig is proberen! Het wantrouwen is groot onder de mensen. Het is een moeilijke, nauwe, enge weg.
Je bent geneigd om onderweg toch wat vastigheid, wat bevestiging te zoeken. Een houvast.
Je wilt iets in handen hebben. Je maakt een gouden kalf, of je wilt een teken van God, of je wilt het beloofde land hier en nu realiseren: laten we onze tent hier maar opzetten en niet verder trekken. Je wilt dingen zwart op wit. Het is zelfs mogelijk om je vertrouwen helemaal op de Bijbel te stellen, zonder in de gaten te hebben dat de Bijbel niet het einddoel van ons leven is, maar een middel tot het einddoel en dat is de ontmoeting met God zelf (denk aan de verloren zoon die op weg is naar zijn Vader). Hij bleef zich haasten, omdat hij nog niet thuis was. De Bijbelschrijvers zijn evenzeer mensen die de weg van het geloof hebben bewandeld en daarbij over hoge bergen gingen en door diepe dalen om uiteindelijk thuis te geraken. De Bijbel beschrijft die geloofsweg. Maar die geloofsweg wijst niet naar zichzelf, maar naar het einddoel van die weg.
De Bijbel verwoordt de belofte! De Bijbel is de roepstem! Gods Woord! Dat ons wakker roept en op weg zet! Net zoals Abraham werd geroepen en niet wist waar hij terecht zou komen. De Bijbel roept ons ook op, maar geeft ons ook geen bewijs in handen. Ook geen garantiebewijs, verzekeringsbewijs of godsbewijs. Dan lezen we de Bijbel verkeerd. En dan vertrouwen we toch weer op alles wat onze ogen zien. Dan wordt het toch weer: eerst zien, dan geloven. Hebben we toch weer een zekerheidje, maar nu tussen twee kaften en vergeten we weer dat we God nog niet hebben ontmoet, dat we nog niet thuis zijn. En dat is precies niet te bedoeling. Dat doen de heidenen namelijk: die hebben hout en steen nodig. Dat kun je aanraken, en dan is het echt, en dat is het dan!
Maar dat gaat niet met een belofte. Geloven is: zonder bewijs, zonder garantie, zonder dat we iets concreets in handen hebben, toch volhouden dat de boodschap die ons geroepen heeft niet leeg en betekenisloos was. We zijn pelgrims! Eens zullen we aankomen. Daar gaan alle psalmen, alle gospels, alle negro-spirituals, gebeden en liederen over: over het verlangen naar God.
Het heeft altijd die twee kanten: dat we nog van God gescheiden zijn, we zijn nog op weg. Maar anderzijds betekent het dat ons verlangen en de liefde voor Hem zo groot is, dat we Hem niet meer uit onze gedachten kunnen krijgen. We zoeken om te vinden. We reizen naar het beloofd land. Maar hoeveel mensen kunnen die woestijntocht aan? Soms zonder voedsel of water! Zonder God, lijkt het wel, in stilte en eenzaamheid! Met alle onbekendheid, onzekerheid en twijfel? In de woestijn van dit leven! Dat is ook een enge poort om door te gaan, wanneer Gods roepstem je op deze weg zet! Wat weten wij eigenlijk zeker? We hebben alleen maar ons geloof! Sola fide.


Als een hert dat verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U!

gravo

[mealybug]

deze link van 1a2b3c ging daar ook over of had je daar je inspiratie al van ? :

http://www.youtube.com/watch?v=zYNsrEna1MI