Dagelijks je Wrok en zonde beleiden in Gebed

[Marly]

Ban Wrok ,Twijfel , Trots en zonde uit je leven door dagelijks eerlijk alles te vertellen in gebed, wees als een kind, eerlijk oprecht, zonder schaamte of angst.
Als je iedere dag serieus gaat bidden wat er allemaal gebeurd is en wat ik of andere gedaan heeft, ervaar je echt de kracht van God in je leven komt, als ik een tijdje niet bid voel ik me ook slecht, God wil ook dat we alles delen en niets achter houden, geen zonde geen wrok.
Begin met wrok en daarna je eigen struikelblokken, we moeten ook breken met trots, als je trots gesnoeid wordt door God, krijg je een betere relatie en durf je alles te vertellen.
Twijfel is ook zonde, net als oordelen.We zijn gemaakt om God lief te hebben boven alles, en de naaste als ons zelf.we zijn dus gemaakt om lief te hebben.

[Marly]

Om gebedsomgang met God te kunnen hebben is het nodig dat je hart rein is.

"Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien." (Matteüs 5:8, HSV2010)

"Als je geen gehoor geeft aan de wet, is zelfs je gebed de HEER een gruwel." (Spreuken 28:9, NBV2004)

Het tegenovergestelde is ook waar. Als je onrein van hart bent kun je geen echte gebedsomgang met God hebben. Ken je het verschil tussen bidden met en zonder Gods aanwezigheid? Hopelijk wel. Het is belangrijk om je bewust te worden van eventuele zonden, die verhinderen dat de volle zegen van Gods aanwezigheid je kan bereiken. De Bijbel zegt er het volgende over:

"... maar uw ongerechtigheden zijn het, die scheiding brengen tussen u en uw God, en uw zonden doen zijn aangezicht voor u verborgen zijn, zodat Hij niet hoort." (Jesaja 59:2, NBG1951)


http://www.herschepping.nl/07gv/omg_09z ... lijden.php

[Marly]

http://www.youtube.com/watch?v=2qvJEyvq8TE

[alexander91]

Om gebedsomgang met God te kunnen hebben is het nodig dat je hart rein is.

"Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien." (Matteüs 5:8, HSV2010)

"Als je geen gehoor geeft aan de wet, is zelfs je gebed de HEER een gruwel." (Spreuken 28:9, NBV2004)

Het tegenovergestelde is ook waar. Als je onrein van hart bent kun je geen echte gebedsomgang met God hebben. Ken je het verschil tussen bidden met en zonder Gods aanwezigheid? Hopelijk wel. Het is belangrijk om je bewust te worden van eventuele zonden, die verhinderen dat de volle zegen van Gods aanwezigheid je kan bereiken. De Bijbel zegt er het volgende over:

"... maar uw ongerechtigheden zijn het, die scheiding brengen tussen u en uw God, en uw zonden doen zijn aangezicht voor u verborgen zijn, zodat Hij niet hoort." (Jesaja 59:2, NBG1951)


http://www.herschepping.nl/07gv/omg_09z ... lijden.php

In hoeverre spreekt het evangelie al door in deze OT-teksten? Wie kan de spreukentekst houden? Dat zijn toch alleen de farizeeers die dat deden? Waarom ging het zo mis voor hen toen Christus er was?

Ben erg benieuwd naar je reactie.

[eubulus]

Blijvend bidden om vergeving?

Hierbij een citaat uit het antwoord dat Ds. M.W. Muilwijk gaf (zie: 23-7 j.l. opp www.refoweb.nl): “Tegelijk moet een christen klagen dat hij een twee-mens is (Rom. 7:13-26): en dat brengt tot de dagelijkse belijdenis van de overgebleven zonde en ongerechtigheid en dus tot het dagelijkse gebed om vergeving van de zonde.”

Met alle respect voor de dominee: dit is half waar! Mag ik jullie vertellen hoe mijn zieke aan tbc lijdende grootmoeder mij, toen ik zes was, Romeinen 7:13-26 heeft uitgelegd? Dat ging zo:
Eens kwam een over haar ziel bekommerde buurvrouw aan haar ziekbed en ontspon zich het volgende gesprek:

Buurvrouw:
“Ben net met al mijn twijfels over mijn behoud bij dominee geweest, want als ik het goede wil doe ik het kwade. Hij raadde mij aan maar heel veel te bidden.”
Grootmoeder:
“In plaats van tot God te bidden raad ik je aan Hem te gaan danken. Dat deed de man die over zijn ziel bekommerde was in Romeinen 7:13-26 ook. Lees vers 25 maar! En reken dat dat heeft geholpen want in het volgende hoodstuk (8:38) jubelt diezelfde man ÏK BEN VERZEKERD!”

De buurvrouw ging naar huis en kwam een kwartier later stralend van zekerheid terug omdat zij precies hetzelfde had gedaan wat die bekommerde man in Rom 7:25 deed. Namelijk: God danken voor wat Christus voor haar deed!

Nog twee opmerkingen
(1)Die ‘klagende tweemens’ is door Christus veranderd in een jubelende nieuwe schepping. Al het oude is voorbijgegaan en het nieuwe is gekomen. En telkens wanneer die klagende tweemens bij jou de kop opsteekt, ga dan onmiddellijk naar Rom.7 en begin te lezen bij het 24e vers en eindig bij 8:39 en de twijfel verandert in geloofszekerheid.
(2) De retoriek van Paulus speelt sommigen soms parten; toch is het eenvoudig te begrijpen. In vers 13-23 benoemt hij de innerlijke ervaringen die ieder mens die tot geloof komt, ervaart. In vers 24 komt Paulus met de retorische vraag: Ik ellendig mens, wie….. en tenslotte in vers 25 het bevrijdende antwoord en in hoofdstuk 8 de jubelende zekerheid..

[mealybug]

Blijvend bidden om vergeving?

Hierbij een citaat uit het antwoord dat Ds. M.W. Muilwijk gaf (zie: 23-7 j.l. opp http://www.refoweb.nl): “Tegelijk moet een christen klagen dat hij een twee-mens is (Rom. 7:13-26): en dat brengt tot de dagelijkse belijdenis van de overgebleven zonde en ongerechtigheid en dus tot het dagelijkse gebed om vergeving van de zonde.”

Met alle respect voor de dominee: dit is half waar! Mag ik jullie vertellen hoe mijn zieke aan tbc lijdende grootmoeder mij, toen ik zes was, Romeinen 7:13-26 heeft uitgelegd? Dat ging zo:
Eens kwam een over haar ziel bekommerde buurvrouw aan haar ziekbed en ontspon zich het volgende gesprek:

Buurvrouw:
“Ben net met al mijn twijfels over mijn behoud bij dominee geweest, want als ik het goede wil doe ik het kwade. Hij raadde mij aan maar heel veel te bidden.”
Grootmoeder:
“In plaats van tot God te bidden raad ik je aan Hem te gaan danken. Dat deed de man die over zijn ziel bekommerde was in Romeinen 7:13-26 ook. Lees vers 25 maar! En reken dat dat heeft geholpen want in het volgende hoodstuk (8:38) jubelt diezelfde man ÏK BEN VERZEKERD!”

De buurvrouw ging naar huis en kwam een kwartier later stralend van zekerheid terug omdat zij precies hetzelfde had gedaan wat die bekommerde man in Rom 7:25 deed. Namelijk: God danken voor wat Christus voor haar deed!

Nog twee opmerkingen
(1)Die ‘klagende tweemens’ is door Christus veranderd in een jubelende nieuwe schepping. Al het oude is voorbijgegaan en het nieuwe is gekomen. En telkens wanneer die klagende tweemens bij jou de kop opsteekt, ga dan onmiddellijk naar Rom.7 en begin te lezen bij het 24e vers en eindig bij 8:39 en de twijfel verandert in geloofszekerheid.
(2) De retoriek van Paulus speelt sommigen soms parten; toch is het eenvoudig te begrijpen. In vers 13-23 benoemt hij de innerlijke ervaringen die ieder mens die tot geloof komt, ervaart. In vers 24 komt Paulus met de retorische vraag: Ik ellendig mens, wie….. en tenslotte in vers 25 het bevrijdende antwoord en in hoofdstuk 8 de jubelende zekerheid..

Dat is nog eens een klasse-bijdrage als binnenkomert
Wat vooral ook nog opvalt, in Rom 7:24 is dat het ''ik ellendig mens'' van Paulus pas gezegd wordt, NADAT hij verzegeld werd en al verlost is, waarvoor hij God dank zegt, door jezus Christus.
...en niet als voorwaarde om misschien behouden te worden deze ''ellende'' eerst moeten ervaren.

[marin]

De Grote Verzoendag was de vijfde van de zes feesten. Het was de middelste van de herfstfeesten en viel op de tiende dag van de zevende maand.
Het plaatsen van de Verzoendag aan het eind van het jaar is betekenisvol. Het was een tijd van onderzoek, zuivering en herstel, gevolgd door een vreugdevolle stoet door Jeruzalem om de oogst te vieren.
Op de plechtige Verzoendag besefte de gehele gemeente – niet als families, maar individueel – dat
[u]hun persoonlijk lot op het spel stond[/u]. Het was een tijd van afzondering, inkeer en verootmoediging.

Gedurende de Verzoendag nam het volk deel aan de dienst door alle wereldse zaken die dag ter zijde te leggen en in nederigheid samen te komen, erop vertrouwend dat het bloed van hun plaatsvervanger voor een gunstig oordeel zou zorgen.
Het was een tijd van oordeel. “Want ieder die zich op die dag niet zal verootmoedigen, zal uitgeroeid
worden uit zijn volksgenoten”. (Leviticus 23:29).
Een ieder die weigerde de verdiensten van het offer op zichzelf toe te passen werd uitgestoten.
Er werd op de Verzoendag veel wierook gebruikt als symbool van de verdiensten van Christus.

“Want op deze dag zal over u verzoening gedaan worden, om u te reinigen; van al uw zonden zult gij gereinigd worden voor het aangezicht des Heren”. (Leviticus 16:30).

De heiligen waren gereinigd vanwege het bloed dat voor hen vergoten werd en niet vanwege het heilswerk dat zij in hun leven verricht hadden.
Door wat God voor hen gedaan heeft, mogen zij volmaakt staan.
Soms hebben de mensen onvolmaakte maatstaven, maar de maatstaf van God is altijd volmaakt. Alleen Hij kan aan Zijn maatstaf voldoen. Op de Grote Verzoendag was het niet de maatstaf van de mens die werd gebruikt. Men kon niet zeggen, “Ik hoef me nergens zorgen over te maken. Ik ben het hele jaar een goede Israëliet geweest”.

Neen, het was de maatstaf van God die werd gehanteerd en men moest voor verzoening vertrouwen op het bloed.

Om niet veroordeeld te worden hoefde men geen teksten van de Bijbel uit het hoofd op te zeggen.

Men werd niet onderzocht of men wel voldoende aalmoezen had gegeven. Ook werd niet verlangd dat men met palmtakken van persoonlijke overwinningen, die met behulp van de kracht van de Heilige Geest behaald waren, zou wuiven. Het enige dat telde was het bloed!
Het oordeel werd enkel en alleen gebaseerd op hun bereidwilligheid om alles terzijde te leggen en te vertrouwen in de verzoening. “Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld; wie niet gelooft, is reeds veroordeeld”.(Johannes 3:18).