Berichtdoor alexander91 » 11 mar 2013 13:43
Wij mensen hebben onze kerken afgezonderd van elkaar door er naampjes aan te geven. De afscheidingen doen vermoeden dat we de kerk gezuiverd hebben van het kaf, maar de geschiedenis leert dat er altijd nieuw kaf tussen ontstaat (en zodoende er nog eens afgescheiden wordt).
Deden de profeten in het Oude Testament dat eigenlijk ook? Richtten zij hun eigen "verkoren volksclubje" op onder de joden? Volgens mij niet. Zij zagen altijd verbonden met alle andere israelieten. Afscheiden deden ze dus niet. Wat wel? Gods Woord verkondigen. Dat is het enige wat uitkomst kan bieden. Terug naar het Woord. Bekering is de sterkste en enige manier om mensen bij God te brengen.
Wij hebben onze kerken wel namen gegeven en als het aan ons ligt, is alleen onze eigen kerk de ware kerk met de zuivere leer. Maar God kijkt over die grenzen heen. Hij beziet het gehele Lichaam. De enige manier om het kaf te bestrijden is het verkondigen van Gods Woord, en dus door vertrouwen en geloof in Zijn Werk.
Uit het hogepriesterlijke gebed van Christus wordt het belang van eenheid nog meer benadrukt: (Joh. 17)
En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen.
Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.
Vooral de tweede 'opdat' is belangrijk. Eenheid is nodig voor de uitbreiding van het geloof. Als we dus niet een zijn, laten we er dus alles aan doen om dat wel te worden. Is dat niet een grote reden voor de leegloop van de kerken? De verloren schapen en zonen zijn toch het allerbelangrijkst waar we ons over moeten bekommeren? We moeten toch niet als jaloerse broers de gevonden (verloren) zonen zwart proberen te maken?
En wat dacht je van 1 korinthe 12:
Ja veeleer, de leden, die ons dunken de zwakste des lichaams te zijn, die zijn nodig.
En die ons dunken de minst eerlijke leden des lichaams te zijn, denzelven doen wij overvloediger eer aan; en onze onsierlijke leden hebben overvloediger versiering.
Doch onze sierlijke hebben het niet van node; maar God heeft het lichaam alzo samengevoegd, gevende overvloediger eer aan hetgeen gebrek aan dezelve heeft;
Opdat geen tweedracht in het lichaam zij, maar de leden voor elkander gelijke zorg zouden dragen.
En hetzij dat een lid lijdt, zo lijden al de leden mede; hetzij dat een lid verheerlijkt wordt, zo verblijden zich al de leden mede.
Dit is een spiegel, aangereikt door de Heilige Geest. Kijken wij daar wel eens in? Of zijn andere problemen eerst nog belangrijker?
En 1 Petrus 4:
Maar vooral hebt vurige liefde tot elkander; want de liefde zal menigte van zonden bedekken.
Die liefde is het belangrijkst.
Efeze 4:
En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars;
Tot de volmaking der heiligen, tot het werk der bediening, tot opbouwing des lichaams van Christus;
Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid des geloofs en der kennis van den Zoon Gods, tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus;
Opdat wij niet meer kinderen zouden zijn, die als de vloed bewogen en omgevoerd worden met allen wind der leer, door de bedriegerij der mensen, door arglistigheid, om listiglijk tot dwaling te brengen;
Maar de waarheid betrachtende in liefde, alleszins zouden opwassen in Hem, Die het Hoofd is, namelijk Christus;
Uit Welken het gehele lichaam bekwamelijk samengevoegd en samen vastgemaakt zijnde, door alle voegselen der toebrenging, naar de werking van een iegelijk deel in zijn maat, den wasdom des lichaams bekomt, tot zijns zelfs opbouwing in de liefde.
Hebben wij het lichaam niet uiteengereten door menselijke haat en vijandschap? Welke kerk heeft nu nog de profeten, evangelisten, herders en leraars naast elkaar zitten? De enige manier om weer terug tot een lichaam te komen, is met Gods Woord, en die noemt ons de liefde als weg om tot elkaar te komen.
"an argument is what convinces reasonable men and a proof is what it takes to convince even an unreasonable man." Alexander Vilenkin
