boer schreef:Een christen berooft zichzelf NOOIT van het leven.
het is de allerlaatste daad, waarvoor geen vergeving meer gevraagd kan worden.
Desalniettemin is het verschrikkelijk dat zoiets gebeuren kan in een gemeente die zegt zo bezorgd te zijn over de eeuwige bestemming van hun medebroeders en zusters.
Is zo'n gemeente wel christelijk, vraag ik me dan af.
Of moet ik zeggen, is een onbekeerde christen wel een christen?
Weet jij wat er in iemand omgaat als hij/zij besluit een eind aan het leven te maken?
Weet jij hoe een gemeente soms iemand probeert te steunen en het gebeurt toch?
Elke gemeente, van welke denominatie ook, kan ermee te maken krijgen. En niet alleen vanwege een homo die het leven beëindigt, maar soms heel "gewone" (let op de aanhalingstekens!) mensen. Op de rouwkaart van iemand die mij zeer lief was, een jongen nog, van 32, stond: "hij gaf zijn leven terug aan de Schepper". Zo was het ook, hij gaf dat zelf aan. Een worsteling van jaren toen hij het niet meer aankon. En jij durft te oordelen over die mens die ondergaat in de wanhoop en een gemeente die op alle mogelijke en onmogelijke manieren heeft geprobeerd hem ervan af te houden...
Ook hiermee ga je op de stoel van God zitten. Wil je dat soort dingen alsjeblieft aan God overlaten en mensen die het in hun nabijheid hebben meegemaakt, niet zo verschrikkelijk kwetsen en terugstorten in hun grote verdriet?!