Wanneer mag je aan het Avondmaal?

[maaarten]

Ik kom er toch maar even op terug want ik vind dat nu juist niet. Als je de Bijbel leest op een nieuwe manier krijg je soms andere inzichten. Die inzichten wijken misschien af van de zienswijze van vroeger maar dat je daardoor het christelijk geloof heel ver achter je laat is onzinnig. Er vind juist een enorme verdieping plaats.
Het bijkomende voordeel is dat je je ook niet meer druk hoeft te maken om allerlei bijzaken.
Ik ben er blij mee!

Maar wat heeft je geloof nog te maken met het Christelijke geloof als je niet vast houdt aan de wezenlijke leerstellige overtuigingen die Christenen altijd geloofd hebben? Wat heeft dat geloof met Christus te maken als je alle dogma's over de goddelijkheid, de menselijkheid, het offer en de opstanding van de Heere Jezus niet meer belangrijk vindt?

Waar je je druk om moet maken wordt niet gedicteerd door hoe je de Bijbel leest, waar door de waarheid. Het gaat er niet om of jij wel of niet in de Bijbel leest dat jij zus en zo moet doen, het gaat erom of God Zelf dat in Zijn Woord bevolen heeft. De inhoud van het Christelijke geloof wordt niet bepaald door de lezer, door de gelovige, maar door de levende God van de Bijbel.

Om maar weer even de koppeling terug te maken naar het onderwerp: antwoorden in de lijn 'iedereen mag aangaan, waar doen we eigenlijk moeilijk over?', daar kan een Christen toch niks mee? Het gaat om iets wat ongeveer tweeduizend jaar door de Zoon van God Zelf is ingesteld, daar kunnen we toch niet zo makkelijk over doen? God nodigt wel iedereen uit aan de tafel, dat ontken ik niet, maar Hij nodigt ons wel uit om dit 'tot Zijn gedachtenis' te doen. Dat is wat mij betreft ook de norm. Daarom lijkt het me onverstandig om kinderen aan te laten gaan, omdat zij nog niet helemaal het offer, waarvan het avondmaal een beeld is, begrijpen. Wanneer ze op de leeftijd komen dat ze het goed kunnen begrijpen, en ze zich bekeren en het dan dus ook echt geloven, dan moeten ze gewoon belijdenis doen en dan kunnen ze aangaan. Vanwege dit 'doet dit tot Mijn gedachtenis', moeten mensen die openlijk in zonde leven ook, wanneer ze zich niet bereid tonen zich te bekeren, van het avondmaal geweerd worden. Hun daden laten dan zien dat ze Hem helemaal niet gedenken.

Termen als 'je een oordeel eten en drinken' zijn gewoon Bijbels, dus laten we, als we in God geloven, niet te licht over deze zaken doen. In Gods Woord wordt het immers ook ernstig genomen.

[schaapje]

Lucas 22:19-20

19 En Hij nam een brood, sprak de dankzegging uit, brak het en gaf het hun, zeggende: Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt; doet dit tot mijn gedachtenis. 20 Evenzo de beker, na de maaltijd, zeggende: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, die voor u uitgegoten wordt.


Als je niet gelooft in het sterven en opstanding van het lichaam dat gegeven is voor ....u
hoor je niet deel te nemen aan dit Avondmaal.
Een ieder die lichtzinnig hiermee omgaat, drinkt zich tot een oordeel.

[jaapo]

Ieder die bij de viering van de maaltijd van de Heer meer aan zichzelf dacht dan aan de anderen, niet toekwam aan delen met elkaar en overmatig aan het eten en drinken was, at en dronk zich een oordeel, volgens Paulus. En dan heeft hij het over gezamenlijke maaltijden die qua inhoud en gedachtenis wel op ons Avondmaal leken, maar toch ook weer anders waren. Ik accepteer voor mijzelf niet, dat Paulus via zijn brieven aan diverse gemeenten met diverse kleuren, op de huidige dag ook voor mij uitmaakt, hoe ik moet geloven en vieren. Ik acht mijzelf Christen, geen Pauliaan. En al die regeltjes rond het Avondmaal in rechtzinnige kerken....... verfoeilijk en onchristelijk. Het is niet aan zondige mensen, over andere zondige mensen een oordeel uit te spreken en ze te weren van een viering. Zodra ik merk, dat dat in mijn kerk ook gebeurt, ben ik weg. Het oordeel komt ons niet toe, God zal oordelen. En als dat niet zichtbaar gebeurt, hebben wij het misschien juist wel bij het verkeerde eind. Zoals het bij ons gebeurt ben ik er blij mee en velen met mij: lopend, met ook de kinderen. Niet meedoen? ook prima. Uitwisselen van de vredegroet, feestelijk en dankbaar, net zo goed ook ernstig. (Kan heel goed samengaan) En om afstomping te vermijden, een afwisselend gebruik van omlijstende teksten. Ongeveer 10x per jaar. Wie het anders wil beleven, goed, want ieder mag het op zijn/haar persoonlijke manier doen. Maar tuchtmaatregelen en mogelijke wering en allerlei randvoorwaarden zijn uit den boze, letterlijk.

[Lichtzwaard]

Ieder die bij de viering van de maaltijd van de Heer meer aan zichzelf dacht dan aan de anderen, niet toekwam aan delen met elkaar en overmatig aan het eten en drinken was, at en dronk zich een oordeel, volgens Paulus. En dan heeft hij het over gezamenlijke maaltijden die qua inhoud en gedachtenis wel op ons Avondmaal leken, maar toch ook weer anders waren. Ik accepteer voor mijzelf niet, dat Paulus via zijn brieven aan diverse gemeenten met diverse kleuren, op de huidige dag ook voor mij uitmaakt, hoe ik moet geloven en vieren. Ik acht mijzelf Christen, geen Pauliaan. En al die regeltjes rond het Avondmaal in rechtzinnige kerken....... verfoeilijk en onchristelijk. Het is niet aan zondige mensen, over andere zondige mensen een oordeel uit te spreken en ze te weren van een viering. Zodra ik merk, dat dat in mijn kerk ook gebeurt, ben ik weg. Het oordeel komt ons niet toe, God zal oordelen. En als dat niet zichtbaar gebeurt, hebben wij het misschien juist wel bij het verkeerde eind. Zoals het bij ons gebeurt ben ik er blij mee en velen met mij: lopend, met ook de kinderen. Niet meedoen? ook prima. Uitwisselen van de vredegroet, feestelijk en dankbaar, net zo goed ook ernstig. (Kan heel goed samengaan) En om afstomping te vermijden, een afwisselend gebruik van omlijstende teksten. Ongeveer 10x per jaar. Wie het anders wil beleven, goed, want ieder mag het op zijn/haar persoonlijke manier doen. Maar tuchtmaatregelen en mogelijke wering en allerlei randvoorwaarden zijn uit den boze, letterlijk.

Zie hier de vrijzinnigheid ten top.

[jaapo]

Zie hier het Simplistisch Verbond ten top. Je plakt er een etiketje op en gaat over tot de orde van de dag. Zonder uitleg. Je bent niets verplicht, maar als je toch wat wil inbrengen, mag het dan een onsje meer zijn?

[Janvanverweg]

mensen die bang voor god zijn scheppen regels om zo te laten zien dat ze geen straf behoeven.
mensen die de Vader kennen kennen zijn hart en weten waar het de Vader om gaat.
de een ziet het avondmaal als een mogelijke veroordeling, de ander als een ontmoeting met een geliefde
de een snapt niet dat de ander zomaar overal onbeschroomd met God maaltijd durft te houden terwijl de ander zich afvraagt waarom hun Vader voor hen achter gesloten deuren wordt gehouden. waarom anderen bepalen of ze bij hun Vader aan tafel mogen mee-eten.

[Wilsophie]

Dus is het voor mij om de Bijbelse term te gebruiken " naderen tot de troon der genade" en om een kinderliedje te citeren : "Daar ontmoeten we met vreugde elkaar".
Maaltijd houden is in de Bijbel altijd hetzelfde als "gemeenschap hebben".
Vroeger hadden we binnen de gemeenschap in Leiden waar ik toen kwam ieder jaar een "liefdemaal" , dat was geen avondmaal en het nam ook niet die plaats in, maar het was heel opbouwend.

Bij ons in de dienst nu geeft men ook gelegenheid om de Heer te danken voor het Nieuwe Leven wat Hij heeft gegeven, dus komen de zusters ook een keer "aan bot" en dat roept altijd respect, emotie, stilte, noem het een heilige moment op waar je je intens verbonden voelt, want een gebed uitspreken hardop is toch heel iets intiems.

Een ander zet een mooi lied in à capella en dat klinkt prachtig en raakt je hart intens.
Je proeft een klein stukje van hoe het straks zal zijn.

[Trajecto]

Dus is het voor mij om de Bijbelse term te gebruiken " naderen tot de troon der genade" en om een kinderliedje te citeren : "Daar ontmoeten we met vreugde elkaar".
Maaltijd houden is in de Bijbel altijd hetzelfde als "gemeenschap hebben".
Vroeger hadden we binnen de gemeenschap in Leiden waar ik toen kwam ieder jaar een "liefdemaal" , dat was geen avondmaal en het nam ook niet die plaats in, maar het was heel opbouwend.

Bij ons in de dienst nu geeft men ook gelegenheid om de Heer te danken voor het Nieuwe Leven wat Hij heeft gegeven, dus komen de zusters ook een keer "aan bot" en dat roept altijd respect, emotie, stilte, noem het een heilige moment op waar je je intens verbonden voelt, want een gebed uitspreken hardop is toch heel iets intiems.

Een ander zet een mooi lied in à capella en dat klinkt prachtig en raakt je hart intens.
Je proeft een klein stukje van hoe het straks zal zijn.

Hmmm, misschien kun je de zaken die je wilt vertellen met wat andere woorden vertellen, want de beelden die je nu oproept zullen wel niet de juiste zijn en het is mij niet duidelijk wat je bedoelt.
(Als men het over "gemeenschap hebben" heeft, heeft men het toch meestal over iets anders dan een maaltijd, bijvoorbeeld.)

[Wilsophie]

Dat begrijp ik, dat is ook een taal(gebruik) kwestie.
Gemeenschap is in de Bijbel samen eten, wat geestelijke verbondenheid uitbeeldt.
Wat jij bedoelt heet in de Bijbel "bekennen".
Ik ben niet iemand van de turbo en sms taal of whatsapp taal, maar ben een degelijke ouderwetse statenvertaling tr... Ik vind het ook vreselijk om sommige spreekster voor de radio te horen met lopaah, gevaa, etaa i.p.v. lopen, geven en eten.
Snap je?
Dus wie mijn taal niet begrijpt het zij zo. Het is de taale Kanaäns, ik ken veel jonge gelovigen die die taal wel verstaan. Dus het zal wel meevallen.

[maaarten]

mensen die bang voor god zijn scheppen regels om zo te laten zien dat ze geen straf behoeven.
mensen die de Vader kennen kennen zijn hart en weten waar het de Vader om gaat.
de een ziet het avondmaal als een mogelijke veroordeling, de ander als een ontmoeting met een geliefde
de een snapt niet dat de ander zomaar overal onbeschroomd met God maaltijd durft te houden terwijl de ander zich afvraagt waarom hun Vader voor hen achter gesloten deuren wordt gehouden. waarom anderen bepalen of ze bij hun Vader aan tafel mogen mee-eten.

Er is in dit topic nog niemand geweest die kinderen van God van het avondmaal wil houden, hoor. Ik heb ook eigenlijk überhaupt nog nooit van iemand gehoord die bewust kinderen van God van het avondmaal wil weren; dus ik snap niet zo goed waarop hier nu kritiek wordt geuit in deze post.....

Ieder kind van God moet aangaan; er is niemand die iets anders zegt.

[Wilsophie]

Dan heb je mijn voorbeeld van die oude mevrouw die terug wilde naar haar vroegere kerk niet gelezen blijkbaar?
Haar werd het verboden omdat ze "over" gedoopt was. En zij was een kind van God hoor!

En ik ken nogal wat mensen die gescheiden zijn en niet aan het avondmaal mogen van de kerkenraad.

[beantsje]

Dan heb je mijn voorbeeld van die oude mevrouw die terug wilde naar haar vroegere kerk niet gelezen blijkbaar?
Haar werd het verboden omdat ze "over" gedoopt was. En zij was een kind van God hoor!

En ik ken nogal wat mensen die gescheiden zijn en niet aan het avondmaal mogen van de kerkenraad.

Dat vind ik wreed en onchristelijk. Beide voorbeelden.
Dan denk ik; dan heeft zo'n kerkeraad werkelijk helemaal niets van begrippen als 'genade' en 'vergeving' begrepen.

Overigens ook binnen de katholieke kerk komt het voor; als je ernstige zonden begaan hebt, mag je officieel niet ter communie totdat je gebiecht hebt.
In de katholieke kerk ligt het accent - veel meer dan in de protestantse kerken - bij de communie op het sámen vieren. De gemeenschap met elkaar. De gedachte is dan, dat je door je zware zonde, niet alleen een conflict met God hebt, maar ook met de kerkgemeenschap. Juist dat laatste impliceert dan ook dat je dat eerst met de gemeenschap (in de persoon van de priester) moet oplossen, voordat je er weer volledig deel van mag uitmaken.
(Wat meteen betekent, dat excommunicatie niet betekent, dat je verloren zult gaan of niet door God vergeven wordt ofzo.)
Overigens wordt hier in Nederland maar hoogst zelden de communie geweigerd; meestal wordt het overgelaten aan eigen geweten.

[Trajecto]

Wilsophie schreef:
Dat begrijp ik, dat is ook een taal(gebruik) kwestie.
Gemeenschap is in de Bijbel samen eten, wat geestelijke verbondenheid uitbeeldt.

Mja, het heeft vaak met elkaar van doen, maar het zijn geen woorden die uitgewisseld kunnen worden. Het samen eten is veelal een uitdrukkingwijze voor verbondenheid (het is niet een ander woord voor verbondenheid) en het komt inderdaad meer dan eens voor in de Bijbel.
Daarnaast echter komt gemeenschap hebben ook voor waar maaltijden niet aan de orde zijn, bijvoorbeeld:
Ef 5:11
En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer.

Wat jij bedoelt heet in de Bijbel "bekennen".

Ja oké; dat was me bekend (om het werkwoord nog maar eens in wat ander verband te gebruiken).

Ik ben niet iemand van de turbo en sms taal of whatsapp taal, maar ben een degelijke ouderwetse statenvertaling tr... Ik vind het ook vreselijk om sommige spreekster voor de radio te horen met lopaah, gevaa, etaa i.p.v. lopen, geven en eten.
Snap je?

Zeker. Dat laatste hoor ik ook niet graag.

Dus wie mijn taal niet begrijpt het zij zo. Het is de taale Kanaäns, ik ken veel jonge gelovigen die die taal wel verstaan. Dus het zal wel meevallen.

Nou ja..., "het zij zo..."(?)
Misschien, maar ik ben er wel vóór, om wanneer je woorden of uitdrukkingen gebruikt die niet meer gebruikelijk zijn op de manier zoals je het bedoelt, die wat toe te lichten.

[Wilsophie]

O dat wil ik graag doen hoor, maar wil je dat dan even aangeven.
Misschien kun jij me helpen hoe je het woord schrijft wat ik de laatste tijd iedereen hoor zeggen.
Flabourgasted of zoiets. Iedereen heeft die ziekte nu. Of iedereen is het nu ook. Snap je.
Sonja Barend heeft daar ooit een uitzending aan gewijd want toen zei iedereen : "Ik heb zoiets van...." We gaan nu helemaal offtopic, maar de taal is een boeiend gegeven en de Bijbelse taal helemaal omdat elke letter een getalswaarde heeft en de Bijbel in twee talen is geschreven.

[hubert]

Maar wat heeft je geloof nog te maken met het Christelijke geloof als je niet vast houdt aan de wezenlijke leerstellige overtuigingen die Christenen altijd geloofd hebben? Wat heeft dat geloof met Christus te maken als je alle dogma's over de goddelijkheid, de menselijkheid, het offer en de opstanding van de Heere Jezus niet meer belangrijk vindt?

Waar je je druk om moet maken wordt niet gedicteerd door hoe je de Bijbel leest, waar door de waarheid. Het gaat er niet om of jij wel of niet in de Bijbel leest dat jij zus en zo moet doen, het gaat erom of God Zelf dat in Zijn Woord bevolen heeft. De inhoud van het Christelijke geloof wordt niet bepaald door de lezer, door de gelovige, maar door de levende God van de Bijbel.

Om maar weer even de koppeling terug te maken naar het onderwerp: antwoorden in de lijn 'iedereen mag aangaan, waar doen we eigenlijk moeilijk over?', daar kan een Christen toch niks mee? Het gaat om iets wat ongeveer tweeduizend jaar door de Zoon van God Zelf is ingesteld, daar kunnen we toch niet zo makkelijk over doen? God nodigt wel iedereen uit aan de tafel, dat ontken ik niet, maar Hij nodigt ons wel uit om dit 'tot Zijn gedachtenis' te doen. Dat is wat mij betreft ook de norm. Daarom lijkt het me onverstandig om kinderen aan te laten gaan, omdat zij nog niet helemaal het offer, waarvan het avondmaal een beeld is, begrijpen. Wanneer ze op de leeftijd komen dat ze het goed kunnen begrijpen, en ze zich bekeren en het dan dus ook echt geloven, dan moeten ze gewoon belijdenis doen en dan kunnen ze aangaan. Vanwege dit 'doet dit tot Mijn gedachtenis', moeten mensen die openlijk in zonde leven ook, wanneer ze zich niet bereid tonen zich te bekeren, van het avondmaal geweerd worden. Hun daden laten dan zien dat ze Hem helemaal niet gedenken.

Termen als 'je een oordeel eten en drinken' zijn gewoon Bijbels, dus laten we, als we in God geloven, niet te licht over deze zaken doen. In Gods Woord wordt het immers ook ernstig genomen.

Het gaat er toch niet om wat christenen altijd geloofd hebben. Er zijn zoveel meningen. Het gaat m.i. erom wat jezelf gelooft. Dus je moet jezelf een mening vormen en niet klakkeloos van alles napraten. En dat is verre van makkelijk. Je moet ook niet in dogma's geloven. Beter is om in de God van de Bijbel te geloven en Jezus na te volgen. Vergeet ook niet dat Jezus het vleesgeworden WOORD is. Daarmee wordt de Thora bedoeld. Dus ook als christen goed de Thora lezen.
En wat is waarheid? Ik heb soms - ook bij heel moderne theologen - waarheid van het gesprokene ervaren in mijn ziel. Dat kun je verder niet uitleggen, maar het is wel fijn als je op die manier bevestigd wordt in je geloof.
Dan heb je het nog over de mantra van het 'bekeren'. Dat wordt inderdaad vaak genoemd in de Bijbel. Meestal zijn de mensen dan erg afgedreven van Gods geboden en zijn dienst of ze aanbidden andere goden (tot gouden stierkalveren aan toe). Mijn visie is dat als je eenmaal een kind van God bent je dat ook altijd blijft. Je kunt niet continue hergeboren worden tot een nieuw leven. Dat je bij jezelf (dus niet bij een ander) vaststelt dat je nog niet volmaakt bent zij zo. Je moet je daarom dagelijks bekeren dwz op God en zijn gebod (God liefhebben en je naaste evenzo) richten.
Dan heb je ook niet meer zoveel kritiek op anderen, laat staan dat je hun geloof (of is het orthodoxie?) in twijfel trekt. Het woordje 'bekeren' werd in mijn tijd in de CGK helemaal verkeerd gebruikt toen ik daar nog lid was.

Kinderen aan het avondmaal kunnen toch best weten dat Jezus gestorven is en opgestaan is en dat we daaraan denken tijdens dit ritueel. Jong geleerd is oud gedaan (hopelijk). Het oordeel eten en drinken had te maken met misstanden in de vroeg christelijk gemeenten (meestal dronkenschap etc).
Dat is bij het huidig ritueel niet het geval. Dus waarom dan toch nog dat oude formulier? Al die mitsen en maren.
Alleen de bijbelteksten zijn m.i. voldoende. Het Avondmaal is bij uitstek voor zondaars.