Ik had dus een uitgebreide reactie geschreven op je vorige bericht, helaas is deze door m'n eigen fout verdwenen. Wellicht kunnen de mods me helpen?
Dus bij deze de beknopte versie;
kees61 schreef:hoe maakt het dan sterren als er nog geen sterren waren? Ik zie erg veel geloof in jouw verhalen.
Wat mij altijd erg dwars zit bij creationisten, en wat hierboven en in eerdere posts weer pijnlijk duidelijk wordt, is dat creationisten pertinent de evolutie- en big bangtheorie afwijzen zonder echt kennis te hebben van wat deze theorieen precies zeggen. In plaats daarvan wordt alleen de plaatstelijke voorganger of beroepsidioten zoals Kent Hovind nagepraat.
Eerlijk kees, heb je je weleens echt verdiept in die theorieen? Volgens mij niet. (Tip: lees dit gewoon eens door;
http://nl.wikipedia.org/wiki/Oerknal Het is dan wel wikipedia, maar toch een goed startpunt)
Dus over de eerste sterren;
Na de big bang was er alleen waterstof, het lichtste element. Deze waterstof was na de "strijd" tussen materie en anti-materie niet gelijk verdeeld, wat we letterlijk kunnen
zien dankzij de WMAP satelliet die een "geboortefoto" van het heelal heeft gemaakt. Hieronder zie de verdeling van materie een fractie na de Big Bang;

Omdat de waterstof niet eerlijk was verdeeld had je dus plekken met meer deeltjes, dus meer massa, dus iets meer zwaartekracht. Die plekken begonnen samen te trekken, gas uit de buurt erbij te halen; dus nog meer massa, hogere dichtheid = nog meer zwaartekracht. Trek dit een paar honderdduizend jaar door en je kreeg zoveel massa en zwaartekracht dat er fusie begon plaats te vinden. Hierdoor onstonden niet alleen de eerste sterren (en ook het eerste licht), maar ook de eerste zwaardere elementen. Deze eerste generatie sterren zijn allemaal uitgebrand en bij deze super novae werden dus de eerste zwaardere elementen (waar later de oa planeten, en ook jij zelf Kees, uit zijn ontstaan) het universum in geslingerd.
kees61 schreef:Je hebt dan een gaswolk nodig met een diameter van lichtjaren.
Stellar nurseries zijn soms ook lichtjaren groot... Alleen deze produceren meestal meerdere sterren tegelijkertijd;
http://en.wikipedia.org/wiki/Molecular_cloud"Giant molecular clouds (GMCs)
Part of the Taurus Molecular Cloud.[6]A vast assemblage of molecular gas with a mass of approximately 103–107 times the mass of the Sun[7] is called a giant molecular cloud (GMC). GMCs are ≈15–600 light-years in diameter (5–200 parsecs).[7]"kees61 schreef:Jij denkt dat die samentrekt tot ster en ik zeg hierboven dat dat gas dan veel eerder door de sterren in de ruimte wordt aangetrokken.
Dan heb je geen idee van de werkelijke omvang van het heelal en het effect van afstand op zwaartekracht.
kees61 schreef:Hoe kunnen daar nou sterren ontstaan uit gaswolken, als daar een object zit met een enorme massa, men vermoedt een zwart gat, dat die gaswolken gewoon naar zich toegetrokken zou hebben.
Hoe kunnen er in ons zonnestelsel planeten bestaan (laat staan
ontstaan) als er zoiets iets extreem enorms als de Zon is met haar extreme zwaartekracht? Antwoord; rotatiesnelheid. De Aarde valt continu "over de horizon" van de Zon, net zoals al die planeten en gas wolken in het centrum van onze Melkweg razendsnel bewegen en zo steeds "over" de event horizon vallen. Zo moeilijk is het allemaal niet als je je er een beetje in verdiept.
kees61 schreef:Als in de 14 miljard jaar dat het universum bestaat, 10^23 sterren zijn gevormd en dat houdt ineens op, dan is dar raar. Als men nu ieder jaar een supernova waarneemt, dan moeten er toch tenminste zoveel sterren bij komen.
Dat is helemaal niet raar, er worden nog wel sterren gevormd maar de groeispurt ligt ver achter ons; (overigens is dit een Nature artikel, dus je kan er vanuit gaan dat dit totaal fact checked is)
http://www.nature.com/news/galaxy-forma ... ay-1.11517"These star-forming regions of the clouds, often called the Galaxy’s stellar nurseries, are tumultuous: newborn stars eject matter in the form of fierce stellar winds, along with floods of ultraviolet radiation. The most massive of them also quickly die in supernova explosions; others end their lives by expanding into red giants and shedding their outer layers. All of these processes blast gas back into the wider galaxy, where it will eventually cool, condense and start the cycle again.
The problem is that the Milky Way turns gas into stars at the rate of a few solar masses every year, a pace that by now should have used up all the available gas. But the Galaxy has been forming stars for at least the past 10 billion years. “It’s got to get gas from somewhere,” says Ken Freeman of the Australian National University in Canberra."