Verkering en omgaan met de twee families

[Whatstheway?]

Ik ben erg benieuwd of er mensen zijn hier die problemen ervaren op het gebied van eigen familie en schoonfamilie. Ik zelf soms wel!! Kort enkele problemen: Mijn familie is veel meer 'los zand', weinig betrokken, weinig open en best wel hard naar elkaar. De familie van mijn vriend is op elkaar betrokken en staat voor elkaar klaar, is open en laat duidelijk merken dat ze van elkaar houden. Gevolg: het botst nog wel eens als we bij ons gezin zijn en het is eigenlijk veel fijner om bij mijn vriend te zijn. Plus dat mijn vriend er niet goed tegen kan, hoe er op hem en op elkaar wordt gereageerd. Hij trekt zich terug, heeft het niet naar zijn zin. Ik weet niet wat ik doen moet... want ik houd van mijn vriend en van mijn familie! Het erover hebben helpt niet, want dat is al vaak gebeurd. Het lijkt er niet op dat er nog iets gaat veranderen.

In het boekje van Elsemarie van Eerembeemt 'De liefdesladder' noemen ze dit een loyaliteitsconflict. De verticale en horizontale loyaliteit komen elkaar tegen en daar moet je zelf een evenwicht in vinden. (Contextuele gedachtegoed). Wie heeft er net als mij moeite in het vinden van dat evenwicht en wat heb je gedaan om het wel te vinden? Welke houding wordt hierin van mij en van mijn vriend gevraagd? Hoe voorkom je het verscheurde gevoel... het gevoel te moeten kiezen?

Als het al ergens anders hierover gaat, dan hoor ik het graag! Verder ben ik erg benieuwd naar jullie reacties!!

[Kate Spade]

Wat ik me afvraag, is of je echt moet kiezen. Je kan ook zelf manieren vinden om met dit probleem om te gaan. Als het gezellig is bij je vriend thuis, geniet je daarvan en blijf je wat langer. Als het niet leuk is bij jou thuis, ga je de hond uitlaten of een wandeling maken om even weg te zijn met z'n tweeën. Of je gaat gewoon lekker bezig; met je vriend kook jij het eten en dek je de tafel mooi en probeer je het tijdens het eten over gezellige dingen te hebben door je familieleden vragen te stellen en hen zo geen kans te geven om hard te zijn naar elkaar.
Mensen kun je niet veranderen, je eigen instelling en hoe je ergens mee om gaat wel.

[Lalage]

Wonen jullie allebei nog bij je ouders? Of gaat het om familiebezoek?
Vind je het een probleem als je meestal naar hem toe gaat? Misschien kan je afspreken dat hij eens in de maand bij jou komt en dat je de andere keren naar zijn familie gaat.

Elke familie is anders, ik herken dat wel. Mijn familie is ook heel anders dan mijn schoonfamilie. In de loop van de tijd leer je er wel mee omgaan en weet je wat je wel en niet kunt vragen bijvoorbeeld.
Zijn er helemaal geen aspecten aan jouw familie die wel leuk zijn? Doen jullie helemaal nooit wat samen? Is er niets wat jullie bindt?

[paprikameisje2]

zelf persoonlijk vind ik los zand negatief klinken. Als ik mij in het context plaats van jou situatie is die wel vergelijkbaar. Ik noem het dat wij allemaal zelfstandigen zijn opzich, we rooien het goed, het is leuk eng ezellig om verjaardagen samen te vieren, zo spontaan koffie te drinken, maar dat is genoeg.

We weten elkaar echt wel te vinden als er dingen zijn, zoals problemen, vreugde en verdriet. Het is je weg vinden en omgaan met de situatie waar je inkomt.

[Whatstheway?]

Kate Spade: Dat klopt, mensen kun je niet veranderen! Daar zijn wij ook al langer achter en dat moeten we los proberen te laten. Ook je andere idee proberen we al wel eens: tafel leuk dekken en er een feestje van maken. Het over leuke onderwerpen hebben is erg lastig, omdat het aan tafel door een aantal personen gedomineerd wordt en er is al eens wat over gezegd door mijn moeder, maar het helpt niet. Ze lijken het niet door te hebben. Daar gaan we ons gewoon aan ergeren en dat geeft spanning.

Lalage: We wonen allebei nog bij de ouders en in onze gezinnen (gezindte) is het gebruikelijk om de weekenden gewoon te verdelen. We zouden wel minder naar mijn ouders kunnen gaan, maar dan zullen zij zich heel erg gekwetst voelen en dat wil ik niet! Ik wil dat mijn familie zich geliefd voelt door ons en dat mijn vriend het ook naar zijn zin heeft. Misschien is dat wel mijn probleem... Natuurlijk zijn er aspecten aan mijn familie die leuk zijn. Alleen juist wat betreft het gezamenlijke onderwerpen vinden en het gezamenlijk activiteiten doen is het erg moeilijk iets te vinden.

Paprikameisje2: Los zand klinkt ook wel negatief en tot op bepaalde hoogte vind ik het ook negatief. Jullie wonen misschien allemaal al meer uit huis... zo klinkt dat? Inderdaad, zelfstandig zijn is goed! En wij zijn allemaal zelfstandig en ik ben mijn ouders dankbaar dat we zo geworden zijn. Maar we zijn het niet helemaal op de fijne manier geworden. We zijn het eerder geworden omdat het moest, dan omdat we het wilden. In ons gezin beginnen we nu een beetje te leren elkaar te vinden bij problemen. Dat was er eerst niet echt.

Hoe vinden jullie ouders het dan als jullie meer naar de één dan naar de ander gaan bijvoorbeeld? Kunnen ze dat 'aan'?

Bedankt voor jullie reacties!

[jaccootje85]

Lalage: We wonen allebei nog bij de ouders en in onze gezinnen (gezindte) is het gebruikelijk om de weekenden gewoon te verdelen. We zouden wel minder naar mijn ouders kunnen gaan, maar dan zullen zij zich heel erg gekwetst voelen en dat wil ik niet! Ik wil dat mijn familie zich geliefd voelt door ons en dat mijn vriend het ook naar zijn zin heeft. Misschien is dat wel mijn probleem... Natuurlijk zijn er aspecten aan mijn familie die leuk zijn. Alleen juist wat betreft het gezamenlijke onderwerpen vinden en het gezamenlijk activiteiten doen is het erg moeilijk iets te vinden.

Beste Whatstheway

Je kunt nooit iedereen bij elkaar houden. Je bent nu teveel aan het 'dienen'. Je mag best laten zien dat je beide partijen lief/leuk/aardig vindt, maar alles bij elkaar houden wordt lastig. Zeker als iedereen zelfstandig is. Je kunt t nooit een ieder naar de zin maken... Als je dat wel wilt doen, wens ik je veel succes.
Ik herken je namelijk helemaal. Mij is het niet gelukt, wat ik ook probeerde. Toentertijd zat ik ook veel bij mijn toenmalige vriend. Mijn ouders vonden dat niet leuk, maar we hebben toen met zn vieren rond de tafel gezeten en alles uitgesproken. Is ook niet altijd makkelijk, maar het heeft bij ons wel de lucht geklaard. Mijn ouders zijn toen met mijn broertjes rond de tafel gaan zitten en uiteindelijk viel het allemaal reuze mee. We hebben toen ook afgesproken dat we bepaalde spanninggevende dingen niet meer aan tafel zouden bespreken.
Uiteindelijk is het met mijn vriend toen uitgegaan, dat wens ik jou niet toe. Maar toen ben ik ook het huis uitgegaan. En toen we op afstand van elkaar zaten was alles koek en ei! Sinds dat Steven en ik getrouwd zijn, komt mn jongste broertje zelfs regelmatig bij ons langs! Mn andere broertje is nog altijd wat op zichzelf, dus die zie k niet zo vaak, maar de contacten zijn wel verbeterd.
Ik wens je veel wijsheid toe!
Groetjes,
jaccootje85

[Whatstheway?]

Hoi Jaccootje85,

Ik kan duidelijk merken dat je het herkend, door hoe je schrijft! Bedankt voor je begrip!
Bij mij komen er een paar vragen naar jou toe boven: Heb jij uitgesproken wat jij lastig vond bij je ouders en familie? Kun je dan iets vertellen over wat er aan je broertjes verteld is.. of waarom je ouders met hen gingen praten? Lag het lastige bij hen? Dat herken ik namelijk ook wel heel erg. En... is het met je vriend uitgegaan door deze situatie? Zijn er dingen die ik wel of juist niet moet doen om het te voorkomen? Misschien wil je niet alles beantwoorden hoor, dat is ook prima.
Ja... afstand is inderdaad heel goed. Ik ben vanwege sparen weer in huis gegaan na uit huis wonen. Ik merk nu dat het niet de meest ideale situatie is.
Nogmaals bedankt voor je reactie en wensen!

Groetjes Whatstheway?

[jaccootje85]

Heb jij uitgesproken wat jij lastig vond bij je ouders en familie? Gedeeltelijk. Het is niet makkelijk om het beter te weten dan je ouders. Het speelde alleen binnen ons gezin, dus andere/verdere familieleden hadden hier niet mee te maken.
Kun je dan iets vertellen over wat er aan je broertjes verteld is.. of waarom je ouders met hen gingen praten? Ik had net mn spw4 opleiding achter de rug en enige ervaring opgedaan door stages in de psychiatrie. Uiteindelijk hebben een paar gezinsleden ervoor gekozen om in therapie te gaan bij een psycholoog, om sociale vaardigheden te trainen/bij te schaven/leren. Dat heeft hen en de rest van het gezin enorm geholpen. Ik ga er verder niet al te diep op in. Mocht je diepere vragen hebben mag je pb-en.
Lag het lastige bij hen? Naar mijn idee wel, maar ondertussen ben ik ook veranderd. Het is al een aantal jaren geleden dat dit in ons gezin aan de orde was, hoor!
En... is het met je vriend uitgegaan door deze situatie? Nee, niet puur door dit gedoe. Het had er wel gedeeltelijk mee te maken, maar niet voornamelijk.
Zijn er dingen die ik wel of juist niet moet doen om het te voorkomen? Ik denk dat je je niet moet afzonderen. Wel in gesprek blijven gaan met je ouders, maar misschien ook met de ouders van je vriend. Zij hebben vaak een andere kijk op de situatie dan jij, degene die er middenin zit.

[paprikameisje2]

bij ons komen we vee lmeer bij mijn ouders omdat die om de hoek wonen en de schoonouders wonen twee uur rijden, daar gaan we met een driftige niet rustig zittende peuter niet vaak heen. Alleen vaak met verjaardagen en soms tussendoor nog een keer als dat valt te combineren met manlief zijn werk.

Zelf hebben we er zelf voor gekozen om op onze tijd uit huis te gaan, ik denk dat daar het verschil ligt bij het andere gevoel hebben van los zand.

Moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook geen mens ben die persee alles samen moet doen met familie, gewoon verjaardagen en tussendoor eens een bakkie vind ik genoeg. Moet zeggen, dat we ook bij elkaar in de buurt wonen, dus we komen elkaar ook nog wel eens hier en daar tegen.

Ik weet eigenlijk niet precies wat je bedoelt met meer contact? zoek je dan meer momenten met elkaar oid?

[Whatstheway?]

@ Paprikameisje: Ik denk dat het grootste verschil ligt in het feit dat jullie beide ouders het zullen begrijpen en accepteren? Dan is het makkelijker voor jou zelf ook. Als ouders het niet accepteren en indirect een druk op je leggen, dan wordt het moeilijker. Die druk kan ontstaan door idealen die ouders hebben en die jij niet meer in stand houdt. Dat maakt het allemaal wat lastiger. Dit herken je misschien niet?