Koeitje schreef:Vandaag had ik bedacht mezelf te verwennen en ik doe dan ook niets anders dan voeden en rusten. Net een kleine wandeling gemaakt, daar knapte ik wel van op. Maar ik ben enorm futloos. Ben te moe om de post open te maken, laat staan om te lezen wat erin staat en daar wat mee te doen. Zit er echt helemaal doorheen en moet niet denken aan nog een dag er alleen voorstaan. Ik kom ook gewoon echt niet aan mijn rust, ik probeer te liggen maar het lukt niet in slaap te komen. Dat is waarschijnlijk ook het probleem en alles is dan teveel. Heb al bij familie aan de bel getrokken, want ik vind dit gewoon eng... Ik voel gewoon niets meer...
Het moet ook wel heel zwaar voor je zijn als je man en je moeder er niet voor je kunnen zijn. Werkt je man overdag of is hij 's avonds en 's nachts ook weg? In dat geval kan ik me voorstellen dat je het doodeng vind. Ik zal voor je bidden koeitje, vind het mooi dat je dat vraagt en ook nu je leven zo veranderd is mag je God om hulp vragen! Hij ziet je en weet wat je nu doormaakt.
Als ik jou was zou ik het volgende doen:
-visite afbellen en een avond of dagdeel prikken wanneer je man er is en zeggen dat ze dan kunnen komen.
-alleen maar doen waar je zin in hebt. Rusten, voeden, wandelen, rusten, voeden, wandelen, tutten, uitgebreid douchen, foto's kijken, naar je kind staren e.d.
-Naar je kind kijken wat hij nodig heeft: wat maakt het uit of hij om de 3 uur of 1 uur komt. Ga mee in zijn ritme, als hij slaapt, slaap jij ook of doe je iets wat je wilt en als hij wakker is dan ben je er voor hem.
Je schrijft dat je man en je moeder er nu niet voor je kunnen zijn. Toch wil je visite ontvangen. Tegelijkertijd wil je dat je dat helemaal perfect doet, dat alles dan zo uitkomt met de voedingen en je keurig op tijd de koffie en beschuiten kunt serveren. Je moet ook nog oefenen met aanhappen en als dat goed gaat dan moet je nog oefenen met in het openbaar voeden dus dat doe je misschien ook helemaal nog niet makkelijk met visite erbij en toch wil je dat allemaal al. Je wil ook je huishouden op rolletjes hebben lopen en je wil een ritme. Je wil 's ochtends op tijd klaar zijn en gewoon je boodschappen kunnen doen.....
Welkom in het leven van een moeder koeitje

. Het gaat allemaal echt zo niet lukken. Ik heb een meisje van bijna 2.5 en een meisje van ruim 3 maanden en het lukt me nog steeds niet. Soms heel frustrerend. Heb twee heerlijke dagen gehad (alles ging volgens mijn structuurtje en heb heel veel kunnen doen) maar vanmorgen zaten we pas weer om 11 uur aan tafel. Het was gisteravond laat en ik was moe en de oudste blijkbaar ook dus hebben we uitgeslapen tot 10 uur. Nu maak ik er maar gewoon een zaterdagje van en die vieze wc wacht wel tot morgen. Eigenlijk wil ik het nu doen maar vond refoweb even belangrijker
En je vk kan je natuurlijk ook bellen! Zou ik wel doen als je zegt niks meer te voelen..... En zo moe is ook niet normaal, vraag idd even of ze je hb prikken en bel echt.
Goed van je dat je bij fam aan de bel hebt getrokken!
Heel veel liefs