Berichtdoor T.A.F. » 25 aug 2011 13:44
Wat mij opvalt is dat jullie meteen samen zijn linken aan kinderen.
Natuurlijk is dat leuk, maar voor mij is DAT geen absolute koppeling.
Met zijn tweeen, een paar jaar zonder kids, je leven opbouwen, kan ook prima.
(en is stukken beter dan alleen zijn)
Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar de meeste mensen hebben niet meer dan een handjevol vrienden, en als je een a twee avonden in de week iets sociaals gepland hebt, is het vaak veel.
(natuurlijk heb je daarnaast dan wel je vereniging, je hobby, je taken in de gemeente, en je werk)
Hebben jullie iemand om bvb je diepste gevoellens mee te delen, om samen bijbel mee te lezen, om gewoon als je thuis komt samen mee te kijken, om te horen, lekker schat, ipv dat je in je eentje het voor de pc weglepeld?
Het wakkergehuild worden door kinderen is inderdaad een handenbinder, maar de vraag ben je liever alleen of samen, is een hele andere voor me, dan wil je ook kids.
Maar zelfs dan, oppassen is al geweldig, kun je voorstellen als een kind van jou is, ja eng, onwennig dat zal vast, maar het geeft ook een heel stuk doel.
Zelfs voor de eenvoudidste onder ons, kinderen hebben betekend dat je geestelijk leidsman bent van je gezin, geeft dus doel en richting, en focus. Betekend dat je voor anderen verantwoordelijk bent en niet meer alleen voor jezelf.
En dat (ook al is dat soms inderdaad dodelijk vermoeiend, wat kinderen inderdaad zijn) is geweldig.
De voordelen van vrijgezel zijn :
*ik kan zo laat naar bed als ik wil, en kan veel dingen uitstellen, en doen wanneer ik er zin in heb, meer tijd te verslonsen.
*ik hoef me niet zo netjes te gedragen altijd, er is niemand die op je let, dus je hoeft niet elke dag te scheren etc
en ja :
*je hebt meer tijd om met vrienden af te spreken, als je eenmaal getrouwd bent merk je vaak dat je vroegere vrienden die je eerst elke week zag, dan alleen nog met verjaardagen ziet..
Maar zijn dat ECHTE voordelen?
Word je echt gelukkig van dat "op de bonnefooi leven"?
Vrienden zien is fijn, maar is vriendschap geen illusie, geen enkele vriendschap hoe goed ook, kent die diepte die een huwelijk kent.
Met niemand zul je ooit zo diep kunnen praten, met niemand je zo verbonden voelen, als met degene met wie je trouwd.
Dat is dan ook de reden dat vrijgezel zijn, eenzaam voelt.. omdat je die diepste manier van jezelf met iemand kunnen delen mist, geen mens die je echt kent.
Een gemis wat overigens ingebakken is in de schepping, zelfs Adam, in het paradijs, wandelend met God, voelde zich alleen, misde nog iets.
En ja sommige mensen hebben meer of leuker werk, en een grotere vriendenkring, of andere dingen waardoor het gemis voor hen minder zwaar valt dan voor anderen die een kleinere vriendenkring hebben en meer vrije tijd zonder echte invulling.
'laat je leven nu niet verpesten door wat je is aangedaan in het verleden, of dromen over wat morgen misschien mag komen, probeer er vandaag het beste van te maken"
Klopt zeker.
Maar dat staat los van dat we gewoon mogen zeggen dat een mens alleen, een diep gemis heeft, en dat het gewoon naar is. En dat vrijgezel zijn niet fijn, gezellig, mooi, etc is, maar een lot waar je voor vandaag niks aan kunt veranderen.
Het is rot, maar je kunt er voor nu niks aan veranderen.
Ik schop vaak zo over dit onderwerp omdat ik het idee heb dat sommige mensen vergeten zijn dat een mens niet alleen hoort, TE content zijn geworden in hun eentje, ik heb toch niemand nodig (terwijl ELK mens, een ander mens nodig heeft om compleet te worden, man en vrouw SAMEN zijn het evenbeeld God..
Een man zonder vrouw is hulpeloos, een vrouw zonder man stuurloos...