meribel schreef:eerlijk gezegd, ik ken niemand persoonlijk die geloof als zo'n last ervaart. Enkel uit verhalen en dan met name de verhalen hier op refoweb ( vragenrubriek en ook intro's op dit forum)
Ik ken alleen mensen die het geloof als het tegenovergestelde ervaren ( geen last, maar blij en dankbaar ervoor )
Gelukkig, maar die mensen bestaan dus wel. En het zou niet netjes zijn om een geloof dat over het algemeen als goed en gelukkig wordt ervaren af te schilderen als doffe ellende vanwege de paar ongelukkigen die er heel erg mee worstelen, toch? Waarom gebeurt dat bij andere geloven dan wel? Dan voelt men toch zelf ook wel aan dat dat niet klopt.
Daarnaast, van alle moslims die ik ken en in mijn leven ben tegengekomen ken ik ook niemand die allah als hun baas ervaren, of uberhaupt een relatie hebben. Ik praat er vaak over, en ze zeggen "nee, je doet gewoon de regels zo veel als mogelijk, wat niet lukt lukt niet, en wat wel dat is mooi meegenomen" ( even alles op een hoop gegooid, maar ik ken niemand die allah als zijn Vader ziet zoals ik ken bij christenen ) Als je aankomt met, bij de islam moet je iets verdienen wat je bij het christendom krijgt ( het verschil in essentie waar we het hier over hebben, ) dan kijken ze je meestal scheel aan.
Nee, goed. De islam is geen christendom, en het is geen van beide Boeddhisme. Maar dat zegt verder niet veel. Het is niet echt nuttig het unieke ' selling point' van je eigen geloof te gebruiken en dan te zeggen: kijk, geen enkel ander geloof heeft dat. De verhouding tot God is inderdaad verschillend, maar dat zegt niets. Maar goed, je schrijft dus ook dat je wat moet verdienen in de Islam, terwijl Allah toch niet voor niets 'De Genadige' als een van zijn namen heeft.
Het zegt allebei niets, want het zijn persoonlijke ervaringen, maar goed, daar vroeg je naar dus bij deze.
In ieder geval bedankt!