HSK (hoog sensitief kind)

[hieke]

Ikzelf heb "bijna alle kenmerken uit het lijstje van hsp, en onze oudste ook.
Ik denk dat hsp niet altijd op zichzelf staat, het gaat vaak samen met een hoge intelligentie. En ja, het is natuurlijk weer een etiket, maar het is er gewoon ook wel. De vraag is alleen of het ter zake doet om zo'n etiket te plakken.

Zelf heb ik er bij vlagen veel last van, vooral het aanvoelen van emoties is soms vervelend. Soms ook wel weer handig, omdat je vaak feilloos aanvoelt wat een ander wil horen. Ik kon dat als juf goed gebruiken bij een oudergesprek bijvoorbeeld.

Ik denk dat veel mensen die hooggevoelig zijn al worden geholpen wanneer ze in hun waarde gelaten worden. Dus wanneer een kind "piept"over een etiketje in het shirt, het serieus nemen en niet zeggen: "stel je niet aan!

[paprikameisje2]

hieke: demoeder van het meisje die ik een paar keer heb beschreven begon ook te huilen tijdens het gesprek dat ze zelf altijd een zeikerd werd genoemd of een emojanker oid. Ze heeft zichzelf nooit begrepen gevoeld en ze vond het zo fijn dat er eindelijk mensen waren die wel open stonden voor haar kind! Tja.. dat hakte er wel even in... je zal maar altijd een zeikerd worden genoemd als iets je altijd belemmerd.

[ajl]

Ik vraag mij toch wel eens af in hoeverre HS niet verward wordt met 'gewone gevoeligheid'. Wat ik begrepen heb, is de diagnose niet zo heel makkelijk te stellen en zal dit door een psycholoog/psychiater in kaart moeten worden gebracht. Mensen noemen zichzelf wel vaak zo, omdat ze dingen aanvoelen, maar dat betekent vaak niet dat ze ook HS zijn.

En dat is hetzelfde met hoogbegaafdheid. Iemand die iets goed kan of een klas mag overslaan is niet automatisch hoogbegaafd. Ook dat zal door meerdere testen door een psycholoog en orthopedagoog moeten worden vastgesteld.

[Merisja]

Heeft iemand een tip voor een boek (buiten het in dit topic al eerder genoemd boek om) waarin beschreven wordt hoe je als ouders met een hoog sensitief kind om kunt gaan? Af en toe sta ik nl echt met m'n handen in het haar en weet niet hoe ik dochterlief op een goede manier kan benaderen...

[zomaariemand]

Ik wil het niet, dus...

Dat is niet altijd een geldend argument. Ik heb mezelf ook dingen aangeleerd die ik me niet aan wilde leren en die ik nu met geen mogelijkheid meer afgeleerd krijgt.
Desondanks lijkt het me heel zwaar als je je zo voelt. Sterkte ermee.

[zomaariemand]

Wat fijn om zoveel reacties te lezen! Dochterlief heeft het hier niet van een vreemde, m'n man heeft 'het' ook. Ervaart het inderdaad als erg vermoeiend, maar ook als verrijkend. Hij kan enorm genieten van bv. muziek terwijl ik dat veel minder intens heb.
Maar over dochterlief: ze deed nog steeds een middagdutje totdat ze naar school moest. Nu is ze aan het einde van de week compleet versleten, met alle (humeurige) gevolgen van dien. Ik loop momenteel vooral tegen haar driftbuien aan. Ze weet dat ik dat niet leuk vind maar ik kan haar er op geen enkele manier uit krijgen. Ze blijft er helemaal in hangen. Zelfs een klap op d'r billen helpt niet ( nee, mijn kids krijgen nooit een tik, maar ik probeerde het om haar uit dr 'shock' te krijgen). Ze roept na een half uur gillen, krijsen drammen zelf al hikkend en snikkend: maar ik ka-han nie-hiet sto-ho-pen (ik kan niet stoppen). Ze heeft er zelf achteraf echt last van, baalt ervan. Overigens heeft ze er in de vakanties geen last van, ik vermoed dat dit komt omdat ze dan niet zoveel prikkels krijgt als op school.
Wat ik ook merkwaardig vind: ze wil zelf geen rust nemen uit school maar gelijk met de buurkinderen spelen. Terwijl ik zie dat ze echt op is. (maar ook dat heeft ze van d'r vader: die blijft ook maar doorgaan...)
Maar ja, ik kan haar toch niet verplicht een uur binnen op de bank zetten?

Dat boek ga ik zeker lezen, bedankt voor de tip! Kijk, het gaat mij er niet om hoe het heet en wat het is, maar vooral: hoe leer ik haar ermee omgaan, wat kan ik haar als bagage/gereedschap meegeven om wat het tijdelijke betreft goed door het leven te kunnen...

Ik heb géén idee of het helpt, maar wat ik soms doe bij een intens verdrietig kind is vasthouden-vasthouden-vasthouden. Niets zeggen, gewoon vasthouden en strelen.
Soms kun je er gewoon niets meer mee en is het soms beter om het maar gewoon (samen) over je heen te laten komen.
Enne, ik ben iemand die dat dus wel doet, als een kind écht doodmoe is. Een kind kan, in het algemeen, vaak niet goed zijn grenzen aangeven. Daar heeft hij nog echt de ouder voor nodig.

[schelpje3]

Dat is niet altijd een geldend argument. Ik heb mezelf ook dingen aangeleerd die ik me niet aan wilde leren en die ik nu met geen mogelijkheid meer afgeleerd krijgt.
Desondanks lijkt het me heel zwaar als je je zo voelt. Sterkte ermee.

Nouwww, ik wil mezelf geen tics aanleren bijv, dus dat gebeurt dan ook niet. Vind het eigenlijk wel irritant als er mensen in mijn omgeving continue aan hun nagels pulleken, of haren, of neus
Mensen die dit doen hebben het zelf niet in de gaten. Ze stoppen als je hen erop attendeert en even later gaan ze vrolijk verder
Of als je een tic afleert, komt er een andere voor in de plaats.
Nee, hoog sensitief is niet aangeleerd hoor. Ik had het als zeer jong kind al.

[Esther~]

Hè fijn bij binnenkomst op het forum dit topic tegen te komen, al is de laatste reactie al even terug zie ik.
Bij mij ook een combi van HB en HSP en, zeker als kind, was ik verschrikkelijk introvert wat heel naar is als men het niet ziet. Ik was altijd 'lui' en 'deed moeilijk'. Mijn ouders maakten het (onbewust!) nog vele malen erger. Had ik maar geweten waardoor het kwam dat ik mij anders voelde dan wist ik dat het niets negatief was, maar toen voelde ik mijzelf ook zwaar gestoord en onhandelbaar.

Door andere omstandigheden in therapie terecht gekomen en daar werd het voor het eerst benoemd. Duurde nog heel lang voordat ik dat zelf kon zien, maar inmiddels weet ik dat het gewoon karakter is (geen ziekte of zwakheid!) en een andere manier van denken en beleven. Ik leer er steeds beter om er op een goede manier mee om te gaan en heb een lieve counsellor die mij hier heel goed bij helpt. Ik ervaar het allemaal nu als een zegen van God, want Hij heeft mij toch gewoon zo gemaakt en juist door hoe ik ben kan ik heel intensief met Hem leven.

Nou, iets meer info dan ik bij binnenkomst had willen vermelden , maar ik zag dit topic en vind de (h)erkenning fijn!

[Max]

Nou, in de vakantie ging het prima met dochterlief. Zit ze een weekje op school, is het woensdag alweer mis! Ik had gedacht en gehoopt dat ze er na de vakantie toch wel een poosje tegenaan kon, maar helaas...
De overprikkeling komt dus echt van school. Gelukkig pakken ze het goed op en gaan ze ermee aan de slag.

@Merisja: Over (hoog)begaafd en HSK: via school hoorde ik van een ouder over "ik leer anders". Veel van deze kinderen blijken beelddenkers te zijn en dat kan nogal botsen met de uitleg die ze op school krijgen. Ga me er eens in verdiepen, vindt dat wel interessant. Misschien heb jij er ook wat aan. Weet eigenlijk niet hoe oud je dochter is, maar misschien hangt dit er ook wel mee samen? Er is een website van www en dan aan elkaar 'ik leer anders'.

Inderdaad zijn veel 'aanpassingen' voor HSK's hetzelfde als voor ADHD enz. Voor mij een bevestiging dat elk kind gebaat is bij een rustige omgeving enzovoorts. Mij maakt het op zich niet uit hoe 'het' heet, als ik maar weet wat ik eraan kan doen en wat het allerbelangrijkste is: als mijn kind er maar mee geholpen is! Officieel psychologisch onderzoek ga ik pas doen als we echt vastlopen. Daar heb ik nu het geld niet voor (over).

Gheh: ze bekeek deze week de krant en zag in het RD in de bijlage een aantal foto's van Gadaffi. Ze wilde helemaal weten wat voor man dat was. Heb wel wat verteld over hem maar erg beknopt. Om nu op je 5e jaar al bezig te zijn met oorlog in Libië en na te denken over een man die een heleboel mensen de dood heeft ingejaagd...dat gaat me toch wel wat ver eigenlijk.

Wat ik momenteel aan het uitvinden ben is: hoe/waardoor kan ik voor elkaar krijgen dat ze na school uitrust. Pas geleden was ze helemaal weg van een luistercd, die heeft ze een hele poos geluisterd toen ze uit school kwam. Denk dat ik er daar maar wat meer van aanschaf. Muziek vindt ze ook geweldig, ze is helemaal weg van viool. Dus regelmatig een cdtje aan helpt ook. Maar (zoals met veel dingen) helpt dat 1 of 2 dagen en daarna weer een poosje niet. Dus moet ik er nog wat bij hebben: de week heeft hier 4 schooldagen tenslotte. Dus tips zijn welkom.
(DVD is geen optie: daar wordt ze helemaal geflipt van)

[cornelia77]

Een filmpje werkt bij ons zoontje juist heel goed. Ik ben sinds een week gaan invoeren dat hij uit school maximaal een half uurtje een dvd'tje kijkt. En dat werkt echt goed. Daarna kan hij heerlijk gaan spelen. De eerste paar dagen na de vakantie, liep het helemaal niet. De hele middag huilen, strijd maken, nergens toe komen.
In eerste instantie vond ik het niet de ideale oplossing, ben niet zo'n voorstander van films kijken, maar voor hem is het heerlijk. Even verstand op nul. En daarna kan hij weer verder.
Inderdaad zijn luisterboeken een goed idee. Of een muziekje aan en een boekje erbij om te kijken/lezen, of kleuren.

[Esther~]

Wat mij als kind erg heeft geholpen is na schooltijd even weg te kunnen kruipen in mijn eigen wereldje.
Zo speelde ik erg veel met lego, kon ik al mijn creativiteit en fantasie in kwijt. Later toen de computer kwam daar veel (simpele) spelletjes op gedaan om mijn hoofd leeg te maken.

Fijn om te lezen dat hier ouders zijn die het (h)erkennen bij hun kinderen, dit is al zo ontzettend belangrijk. Dat het gezien wordt, want om voor mezelf te spreken was die behoefte ook altijd zeer groot.

[Max]

Inderdaad, je moet het wel zien. Anders zou je zeggen tegen je kind: schiet op zeg, doe normaal / stel je niet zo aan zeg!
Ach, opvoeden doe je met vallen en opstaan, ook hierin. Soms verlies ik helaas ook mijn geduld...(met als gevolg dat je nog verder van huis raakt met je kind )

[Fleurtje16]

@Max, Hoe gaat het nu? Ben je al begonnen met ik leer anders? Ik ben benieuwd naar jouw ervaring.

Ik ben met mijn zoon van 9 ook geweest naar een coach van ik leer anders en ik had het gevoel dat ik het veel eerder had moeten doen. Wat een verandering, mijn zoon die altijd alles te veel was wilde spelen met anderen voelde zich veel zekerder, heeft op school plustaken gekregen en hij kan zich beter afsluiten voor de gevoelens van anderen. Zo komen er minder prikkels binnen.

[Max]

@ Fleurtje16: het gaat op en neer, vorige week heb ik ze een middag thuisgehouden, ze kòn niet meer.
Superfijn om te horen dat jij zulke goede ervaringen hebt met 'ik leer anders' zeg!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog niet de tijd heb genomen om me in 'ik leer anders' te verdiepen. Zal dit zeker doen binnenkort. Vooral jouw laatste zin spreekt me erg aan: zich kunnen afsluiten van prikkels. En natuurlijk ook dat de prestaties op school zo verbeteren. Nu zit onze dochter in groep 2 dus is het presteren mbt cijfers nog niet aan de orde. Toch heb ik een klein vermoeden dat ze 'onderpresteert' omdat ze thuis veel moeilijkere dingen (uit zichzelf!) doet dan op school.
Weet jij soms vanaf welke leeftijd die training kan? Wat ik er tot nu toe van heb gezien is van een jongen uit groep 5, die had een heel werkboek voor de training. Dus ging ik er eigenlijk vanuit dat dit voor kinderen is die al zelf lezen en schrijven.
Grappig he, zoals ze bij die training kinderen hun eigen hoofd laten tekenen?!

Jij herkent dus ook HSK-dingen bij je zoon?

[Fleurtje16]

@Max, Volgens de coach van mijn zoon kunnen kinderen vanaf groep 2 het leren. Het gaat heel spelenderwijs en deze kinderen nemen toch niet meer op dan ze aan kunnen. Ze tekenen hun eigen hoofd om het vervolgens te vedelen in kasten of kamers. Jongere kinderen kiezen vaak voor kasten oudere voor kamers. D.m.v kleur houden ze het uit elkaar. Je blijft de hele tijd bij je kind en het is heel gezellig. Mijn zoon kon niet klokkijken, na een half uurtje snapte hij het helemaal. En hij legde meteen het verband met breuken.
De hele cursus bestaat uit 4 keer een uur. Jongere kinderen leren de letters en cijfers, je moet niet gek opkijken als na de lessen ineens bedenkt dat ze kan lezen, rekenen en klokkijken
Eigenlijk mag het niet, maar voor onze kinderen is af en toe een vrije dag helemaal niet verkeerd: het zorgt ervoor dat ze niet ziek worden.
Ja ik herken veel van HSK in hem. Volgens de test is hij HB en beelddenker. Hij is daarnaast heel gevoelig voor sfeer.