leuk Em.! Dat had Jurian vorig jaar, alleen dan zelf geverfd, niet met een handje ofzo.
Ik vroeg zaterdagavond aan Jurian: wat heb je eigenlijk voor papa gemaakt?
Hij zei heel zeker:' Een klok.'
Haha, ik vond het heel raar, want het was een plat cadeautje. Hoe hij erbij kwam weet ik niet, want het was een bladwijzer. Voorop met Tijgetje die hij had ingekleurd en achterop zijn 2 handjes met verf. Hij vond het eerst maar raar dat hij het cadeautje aan papa mocht geven, en toen mijn man het had uitgepakt zei ie:' Is niet voor papa, heb ik gemaakt, is van mij.' En pakte het zo weer terug

toen mijn man liet zien hoe ontzetend handig zoiets is in een boek, en dat hij het juist heel fijn vindt om die te krijgen, liet Jurian hem toch maar los. Maar hij heeft wel 3 keer gezegd overdag dat het wel van hem is.
Zo gaat het nu trouwens met bijna alles. Hij vist alles uit de box en roept dan:' Is van mij!' Ik vind het niet zo nodig om steeds strijd erover te hebben en zeg maar dat de knuffel in principe van de baby is, maar dat de baby toch nog in mijn buik zit, dus dat hij er wel mee mag spelen. En daar neemt hij gelukkig genoegen mee

Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...