Omgaan met bekeerde mensen

[meribel]

Als overduidelijk nitwit, wil ik wat vragen. Bij de laatste postings, wordt met bekeerd dan bedoeld wedergeboren? Want iedereen ( ja, er zijn vast uitzonderingen ) die zegt dat hij christen is, die is toch bekeerd?
Zelf geloof ik dat de bijbel het Woord van God is, dat God alles heeft gemaakt, dat Jezus voor onze zonden, ook voor die van mij, gestorven is. Dat ik zonder Hem helemaal niets ben ( ok, de rest van de geloofsbelijdenis laat ik wel achterwege..) , en noem mij zodoende christen. Probeer te leven zoals Hij dat van mij vraagt, en probeer er achter te komen hoe dat precies is.
Tsja, ben ik wedergeboren? Het zal wel niet volgens de reformatorische leer ( dat je een speciaal gevoel moet hebben? of Zijn Stem letterlijk horen? ) maar moet ik me met die vraag bezighouden? Of gewoon iedereen over God vertellen en proberen mijn naaste lief te hebben als mijzelf?

Ik durf hier al bijna niet op te antwoorden, ik ben te rechts
Lieve Meribel, de Heere Jezus is niet voor alle mensen gestorven ! Je kunt een christelijk leven leiden, zonder daadwerkelijk bekeerd te zijn. Over het begrip bekering zijn de forummers het helaas niet eens.
Wij leren toch echt dat er iets gebeurd moet zijn in je leven. Dat hoeft heus geen blikseminslag te zijn, maar het moet wel zijn uitwerking hebben.
En dat noem je de vruchten. Een goede boom brengt goede vruchten voort, een slechte.....
Maar wat is goed en slecht ?
Ik zou het zo willen zeggen, als er niets van jezelf bij is ! Als je het gehele Wonder aan God toeschrijft, je dagelijks afhankelijk te weten van hem. Maar ook dagelijks moet strijden tegen jezelf, de zonde in je eigen hart, de zonde in het algemeen, ja dat zelfs misschien moet lijden om Zijnentwil.
Heere, wat wilt Gij nu dat ik doen zal. En dat kan regelrecht tegen jou ingaan ! Het is niet de makkelijkste weg, maar wel de beste.

hoi schelpje,
ik ben in verwarring, je schrijft, Jezus is niet voor alle mensen gestorven. Ik heb altijd geleerd/geloofd van wel. ( dat niet alle mensen dat geloven is een tweede )
En je schrijft dat er iets gebeurd moet zijn in je leven. Niet een blikseminslag , maar iets wat zijn uitwerking heeft. Ik snap niet wat je bedoelt.
of misschien iemand anders die dit begrijpt, mag het ook uitleggen.
nog een vraag, er wordt hier gesproken over onbekeerd. Maar je bedoelt niet mijn buurman die niet gelovig is en/of naar de kerk gaat?? Er wordt dus bedoeld niet wedergeboren? mag je dat op dezelfde lijn zetten als onbekeerd? Want we moeten juist evangeliseren, maar waar moet ik nu beginnen met het Goede Nieuws vertellen dat Jezus voor onze zonden is gestorven? ZIjn er nu twee mogelijkheden ( gelovig, niet gelovig ) of drie? ( niet gelovig, gelovig maar niet bekeerd, gelovig en bekeerd ) ?

[Race406]

Als overduidelijk nitwit, wil ik wat vragen. Bij de laatste postings, wordt met bekeerd dan bedoeld wedergeboren? Want iedereen ( ja, er zijn vast uitzonderingen ) die zegt dat hij christen is, die is toch bekeerd?
Zelf geloof ik dat de bijbel het Woord van God is, dat God alles heeft gemaakt, dat Jezus voor onze zonden, ook voor die van mij, gestorven is. Dat ik zonder Hem helemaal niets ben ( ok, de rest van de geloofsbelijdenis laat ik wel achterwege..) , en noem mij zodoende christen. Probeer te leven zoals Hij dat van mij vraagt, en probeer er achter te komen hoe dat precies is.
Tsja, ben ik wedergeboren? Het zal wel niet volgens de reformatorische leer ( dat je een speciaal gevoel moet hebben? of Zijn Stem letterlijk horen? ) maar moet ik me met die vraag bezighouden? Of gewoon iedereen over God vertellen en proberen mijn naaste lief te hebben als mijzelf?

Ik durf hier al bijna niet op te antwoorden, ik ben te rechts
Lieve Meribel, de Heere Jezus is niet voor alle mensen gestorven ! Je kunt een christelijk leven leiden, zonder daadwerkelijk bekeerd te zijn. Over het begrip bekering zijn de forummers het helaas niet eens.
Wij leren toch echt dat er iets gebeurd moet zijn in je leven. Dat hoeft heus geen blikseminslag te zijn, maar het moet wel zijn uitwerking hebben.
En dat noem je de vruchten. Een goede boom brengt goede vruchten voort, een slechte.....
Maar wat is goed en slecht ?
Ik zou het zo willen zeggen, als er niets van jezelf bij is ! Als je het gehele Wonder aan God toeschrijft, je dagelijks afhankelijk te weten van hem. Maar ook dagelijks moet strijden tegen jezelf, de zonde in je eigen hart, de zonde in het algemeen, ja dat zelfs misschien moet lijden om Zijnentwil.
Heere, wat wilt Gij nu dat ik doen zal. En dat kan regelrecht tegen jou ingaan ! Het is niet de makkelijkste weg, maar wel de beste.

hoi schelpje,
ik ben in verwarring, je schrijft, Jezus is niet voor alle mensen gestorven. Ik heb altijd geleerd/geloofd van wel. ( dat niet alle mensen dat geloven is een tweede )
En je schrijft dat er iets gebeurd moet zijn in je leven. Niet een blikseminslag , maar iets wat zijn uitwerking heeft. Ik snap niet wat je bedoelt.
of misschien iemand anders die dit begrijpt, mag het ook uitleggen.
nog een vraag, er wordt hier gesproken over onbekeerd. Maar je bedoelt niet mijn buurman die niet gelovig is en/of naar de kerk gaat?? Er wordt dus bedoeld niet wedergeboren? mag je dat op dezelfde lijn zetten als onbekeerd? Want we moeten juist evangeliseren, maar waar moet ik nu beginnen met het Goede Nieuws vertellen dat Jezus voor onze zonden is gestorven? ZIjn er nu twee mogelijkheden ( gelovig, niet gelovig ) of drie? ( niet gelovig, gelovig maar niet bekeerd, gelovig en bekeerd ) ?

Hoi Meribel,

Er zijn 2 mensen: Bekeerden en onbekeerden (wedergeboren en niet wedergeboren, zo mag je het ook zeggen).
Jezus' werk aan het kruis (het geven van Zijn leven voor de mensen, het op Zich nemen van de straf op de zonde) is genoeg voor alle mensen van de hele wereld. Alleen wordt niet iedereen behouden, omdat mensen het vaak menen beter te weten.
Jezus verrichte Zijn werk voor de "Zijnen" zoals dat dan heet. Hij weet wie dat zijn.
Kort gezegd: Jezus verrichtte Zijn werk opdat zij, die naar het voornemen van God geroepen zijn (Efeze 1:11), behouden worden.

[Marnix]

Als overduidelijk nitwit, wil ik wat vragen. Bij de laatste postings, wordt met bekeerd dan bedoeld wedergeboren? Want iedereen ( ja, er zijn vast uitzonderingen ) die zegt dat hij christen is, die is toch bekeerd?
Zelf geloof ik dat de bijbel het Woord van God is, dat God alles heeft gemaakt, dat Jezus voor onze zonden, ook voor die van mij, gestorven is. Dat ik zonder Hem helemaal niets ben ( ok, de rest van de geloofsbelijdenis laat ik wel achterwege..) , en noem mij zodoende christen. Probeer te leven zoals Hij dat van mij vraagt, en probeer er achter te komen hoe dat precies is.
Tsja, ben ik wedergeboren? Het zal wel niet volgens de reformatorische leer ( dat je een speciaal gevoel moet hebben? of Zijn Stem letterlijk horen? ) maar moet ik me met die vraag bezighouden? Of gewoon iedereen over God vertellen en proberen mijn naaste lief te hebben als mijzelf?

Ik durf hier al bijna niet op te antwoorden, ik ben te rechts
Lieve Meribel, de Heere Jezus is niet voor alle mensen gestorven ! Je kunt een christelijk leven leiden, zonder daadwerkelijk bekeerd te zijn. Over het begrip bekering zijn de forummers het helaas niet eens.
Wij leren toch echt dat er iets gebeurd moet zijn in je leven. Dat hoeft heus geen blikseminslag te zijn, maar het moet wel zijn uitwerking hebben.
En dat noem je de vruchten. Een goede boom brengt goede vruchten voort, een slechte.....
Maar wat is goed en slecht ?
Ik zou het zo willen zeggen, als er niets van jezelf bij is ! Als je het gehele Wonder aan God toeschrijft, je dagelijks afhankelijk te weten van hem. Maar ook dagelijks moet strijden tegen jezelf, de zonde in je eigen hart, de zonde in het algemeen, ja dat zelfs misschien moet lijden om Zijnentwil.
Heere, wat wilt Gij nu dat ik doen zal. En dat kan regelrecht tegen jou ingaan ! Het is niet de makkelijkste weg, maar wel de beste.

Dat bovenste is zo, hoewel Christus offer voldoende is om de hele wereld te verzoenen. Alleen wie geloven zullen behouden worden. Dat klopt allemaal. Alleen zeg jij vervolgens dat je liever met mensen spreekt die zich onbekeerd weten dan die zich bekeerd weten en dan sla je door naar onbijbelse zaken. Je leest dat nergens in de Bijbel: Ga maar om met mensen die zich niet bekeerd weten ipv met bekeerden, integendeel. De Bijbel leert het tegenovergestelde van wat jij daar zegt.... en leert bovendien dat de Geest ons door het geloof ook zekerheid geeft en geen onzekerheid. Dat mensen zich niet onbekeerd weten maar bekeerd... met die bekeerden, die dat weten, maar ook weten dat het niet uit hen zelf komt maar dat het Gods reddende genade is... en daarover diep verwonderd zijn.

Als overduidelijk nitwit, wil ik wat vragen. Bij de laatste postings, wordt met bekeerd dan bedoeld wedergeboren? Want iedereen ( ja, er zijn vast uitzonderingen ) die zegt dat hij christen is, die is toch bekeerd?
Zelf geloof ik dat de bijbel het Woord van God is, dat God alles heeft gemaakt, dat Jezus voor onze zonden, ook voor die van mij, gestorven is. Dat ik zonder Hem helemaal niets ben ( ok, de rest van de geloofsbelijdenis laat ik wel achterwege..) , en noem mij zodoende christen. Probeer te leven zoals Hij dat van mij vraagt, en probeer er achter te komen hoe dat precies is.
Tsja, ben ik wedergeboren? Het zal wel niet volgens de reformatorische leer ( dat je een speciaal gevoel moet hebben? of Zijn Stem letterlijk horen? ) maar moet ik me met die vraag bezighouden? Of gewoon iedereen over God vertellen en proberen mijn naaste lief te hebben als mijzelf?

Nee, met die vraag hoef je je niet bezig te houden. Nergens in de Bijbel zie ik dat mensen zich bezig houden met de vraag of ze wedergeboren zijn. De vraag is of je in Hem gelooft en Hem wil volgen, is de oude mens met Hem gestorven en de nieuwe mens met Hem opgestaan? Je taak is om Hem te volgen en te dienen, anderen over Hem te vertellen, je naaste lief te hebben. En als je in Hem gelooft mag je je ook door Hem opnieuw geboren weten.

Waarom zou jij niet voldoen aan mijn beeld ? Waar slaat dat op ? En Marnix, je hoeft niet te voldoen aan MIJN beeld, maar aan ZIJN beeld !
Als je nu op je teentjes getrapt bent, vraag ik me af waar dat vandaan komt. We mogen elkaar toch wel bevragen of aanspreken ? Of komt dat te dichtbij ?

Ik ben niet op mijn teentjes getrapt. Ik zie bij jou een totaal onbijbelse houding. Een houding die je in de Bijbel niet terugvindt. Daar bevraag ik je (scherp) op en spreek ik je ook op aan.... toets wat je hier hebt gezegd aan de Bijbel en dan zal je zien dat jouw verwachtingen van mensen hier op het forum niet stroken met wat de Bijbel leert. Nogmaals, waarom spreek je liever met onbekeerde mensen dan met door God bekeerden?

Nu ben ik dus onbijbels
Jij mag mij wel scherp bevragen, maar ik jou niet. Maar ik wil wel antwoorden hoor. Je leest kennelijk niet goed wat ik bedoel.
Ik hoor wel eens van die verhalen ja, ik ben bekeerd. Daarmee wordt vaak bedoeld: ik was een zuiper, een hoereerder, maar nu niet meer. Ik heb Jezus aangenomen. Maar dan blijft het verder stil. Soms is het ochtendhumeur zelfs weg, ja ik weet af en niet wat ik hoor. Alsof het daarom gaat ! Sterker nog, als je een ander leven leert kennen, zie je pas hoe je bezig bent in het dagelijks leven. Knorrig, kattig, leugentje hier, jokkentje daar misschien, glaasje of sigaretje teveel, noem maar op.
Maar dat gaat allemaal over het tijdelijke. Bekering is geestelijke omzetting !
En of dat nu plots gebeurt of de weg van de geleidelijkheid, dat kan allemaal, daar is de Heere vrij in, maar dan krijg je wel een ander verhaal !
Die mensen achten zich juist ONbekeerd. En BIJ TIJDEN mogen ze wel bekeerd weten.
Maar ja, als dit hier weggezet wordt als vrome rechtse verzinseltjes, onbijbels ook nog, vraag ik me af wat het grote deel van de reformatorische gezindte dan hoort en beleeft

Je mag me best scherp bevragen maar dan krijg je ook een scherp antwoord, en dat antwoord komt uit de Bijbel. Je zegt namelijk iets totaal anders dan de Bijbel zegt.... en de Bijbel is ook scherp. De Bijbel leert dat mensen die bekeerd zijn ook daadwerkelijk veranderd zijn.... in hun gedrag en ook geestelijk (die twee kan je niet scheiden, de vrucht van de Geest is namelijk ook in gedrag zichtbaar (zelfbeheersing, geduld, zachtmoedigheid... ipv knorren, mopperen, klagen enz). De Bijbel leert ook dat mensen die zo zijn veranderd zich bekeerd weten uit genade.... niet dat ze zich onbekeerd achten en af en toe wel bekeerd weten. De Bijbel (en ook de gereformeerde samenvatting daarvan) leert totaal anders en ja, dan kan ik niet anders dan dat wegzetten als verzinsels.

Lees maar mee met wat de catechismus zegt:

Wat is waar geloof?

Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.

Wat jij hier zegt is heel wat anders dan de gereformeerde leer. Je ontkent wat hier boven staat gewoon door te stellen dat men zich helemaal niet bekeerd weet.

[schaapje]

Toch moet ik zeggen dat ik wel precies begrijp wat Schelpje bedoelt met de opmerking 'te makkelijk denken dat je bekeerd bent'. Tegenwoordig ( oei, nu klink ik wel heel oud) wordt daar wel heel snel vanuit gegaan dat als je in de kerk zit en soms aangesproken wordt door een preek dat je bekeerd bent. NU wil ik niet aangeven dat het vroeger en in de huidige bevindelijke kerken beter is, waar men bang is om dat van zichzelf te zeggen, maar aan de andere kant een soort 'schroom' en elke keer een zichzelf onderzoeken of je aan het avondmaal kan gaan, is er ook niet meer bij.

Wat doe je in een kerk als je niet bekeerd ben ?
En waarom moet je jezelf onderzoeken voor het avondmaal ? anders dan of er zonden
zijn die je NIET los wil laten.

De Here Jezus heeft het ingesteld als een gedachtenis aan Zijn dood...voor ons,
als je dus eet en drinkt dan geef je te kennen dat het heel hard nodig hebt.

[Schipje]

Toch moet ik zeggen dat ik wel precies begrijp wat Schelpje bedoelt met de opmerking 'te makkelijk denken dat je bekeerd bent'. Tegenwoordig ( oei, nu klink ik wel heel oud) wordt daar wel heel snel vanuit gegaan dat als je in de kerk zit en soms aangesproken wordt door een preek dat je bekeerd bent. NU wil ik niet aangeven dat het vroeger en in de huidige bevindelijke kerken beter is, waar men bang is om dat van zichzelf te zeggen, maar aan de andere kant een soort 'schroom' en elke keer een zichzelf onderzoeken of je aan het avondmaal kan gaan, is er ook niet meer bij.

Wat doe je in een kerk als je niet bekeerd ben ?
En waarom moet je jezelf onderzoeken voor het avondmaal ? anders dan of er zonden
zijn die je NIET los wil laten.

De Here Jezus heeft het ingesteld als een gedachtenis aan Zijn dood...voor ons,
als je dus eet en drinkt dan geef je te kennen dat het heel hard nodig hebt.

Toch begrijp ik heel goed wat Ajl hier bedoelt en ben het er ook mee eens. Het kan een gewoonte/sleur worden om naar de kerk te gaan en dat geld ook voor het avondmaal. Ik denk dat dat heel menselijk is en dat we daarvoor moeten waken. Een ieder persoonlijk.

[schaapje]

Toch moet ik zeggen dat ik wel precies begrijp wat Schelpje bedoelt met de opmerking 'te makkelijk denken dat je bekeerd bent'. Tegenwoordig ( oei, nu klink ik wel heel oud) wordt daar wel heel snel vanuit gegaan dat als je in de kerk zit en soms aangesproken wordt door een preek dat je bekeerd bent. NU wil ik niet aangeven dat het vroeger en in de huidige bevindelijke kerken beter is, waar men bang is om dat van zichzelf te zeggen, maar aan de andere kant een soort 'schroom' en elke keer een zichzelf onderzoeken of je aan het avondmaal kan gaan, is er ook niet meer bij.

Wat doe je in een kerk als je niet bekeerd ben ?
En waarom moet je jezelf onderzoeken voor het avondmaal ? anders dan of er zonden
zijn die je NIET los wil laten.

De Here Jezus heeft het ingesteld als een gedachtenis aan Zijn dood...voor ons,
als je dus eet en drinkt dan geef je te kennen dat het heel hard nodig hebt.

Toch begrijp ik heel goed wat Ajl hier bedoelt en ben het er ook mee eens. Het kan een gewoonte/sleur worden om naar de kerk te gaan en dat geld ook voor het avondmaal. Ik denk dat dat heel menselijk is en dat we daarvoor moeten waken. Een ieder persoonlijk.

Wat mij verbaasd is dat door anderen "gekonstateerd" wordt dat er geen schroom zou zijn
bij sommige gelovigen....ik bedoel hoe weet men dat? kunnen wij in een mensenhart kijken?
Ben je dan niet keihard aan het oordelen?

Er staat duidelijk in 1Kor.10:28
Maar ieder beproeve zichzelf en ete dan van het brood en drinke uit de beker 29: want wie
eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt.

En inderdaad wij zijn maar mensen met al onze problemen en al onze zintuigen hier
op aarde, en de ene keer voelen we ons dicht bij de Heer, de andere keer niet.
Maar maakt ons dat meer of minder zondig? Het gaat er niet om hoe we ons voelen in een
sleur en of we de dingen doen uit gewoonte, het gaat om hoe we geloven.

Iedere dag stille tijd houden doe je soms ook uit gewoonte, meestal zal die tijd vol
zegen zijn, maar er kunnen ook tijden zijn dat de hemel wel van koper lijkt.
Ga je er mee door uit geloof, of haak je af omdat het een sleur is geworden.
Onze gevoelens zijn zo onbetrouwbaar, maar God is altijd dezelfde.

[ajl]

Dat heeft niets meer oordelen te maken. Ik heb mensen die belijdenis wilden doen horen zeggen dat het natuurlijk was dat je altijd aan het avondmaal zal gaan. En er waren er maar een paar die begrepen wat ik daarmee bedoelde. Dat het doen van belijdenis niet automatisch betekend dat je elke keer aan het avondmaal 'kan'gaan.

[schaapje]

Dat heeft niets meer oordelen te maken. Ik heb mensen die belijdenis wilden doen horen zeggen dat het natuurlijk was dat je altijd aan het avondmaal zal gaan. En er waren er maar een paar die begrepen wat ik daarmee bedoelde. Dat het doen van belijdenis niet automatisch betekend dat je elke keer aan het avondmaal 'kan'gaan.

Ik begrijp het allemaal niet zo goed wat je bedoelt, er is toch maar één reden
om niet aan het avondmaal te gaan...en dat is een onbeleden zonde, iets wat
je niet los laat, kan ook een "ruzie " zijn met iemand die nog niet bijgelegd is,
of waar je vergeving aan de ander moet vragen.
Ik ben het wel met je eens dat we ons hart moeten onderzoeken, dus als je heel
vaak niet aan het avondmaal zou gaan zou dat betekenen dat er altijd onbeleden
zonden zijn.

Dit is

[Janvanverweg]

worden de woorden verhaspeld?
wat betekend bekering? wat betekend geloof? wat betekend wedergeboorte?
is dat allemaal een pot nat? of zijn het drie zaken die wel met elkaar te maken hebben maar ieder voorzich een eigen betekenis?

een poging
bekering: afwenden van zonde, zondige levensstijl. niet een vaag iets, maar afkeren van zaken waar je je bewust van bent. hoe kunnen we anders onze zonden belijden? iets wat bij bekering hoort. Bekering is dus het zien, belijden, afwijzen en afkeren van het slechte.
maar bekering alleen lijdt nog niet tot vergeving van begane zonden. daarvoor is geloof nodig.
geloof: het begrijpen en voor waar aannemen dat Jezus voor ons plaatsvervangend gestorven is en dat we daardoor met Hem uit de dood het nieuwe leven ingegaan zijn. dit betekent dat we overtuigd zijn (zeker weten) dat we de weg, de waarheid en het leven kennen en in staat zijn die weg te volgen. het betekent ook dat er een verlangen is om Jezus te behagen. een verlangen om zo te leven als Jezus ons geleerd heeft.

het is dus goed mogelijk om je ergens van te bekeren zonder in Jezud te geloven. (b.v. stoppen met roken) het echter onmogelijk om te geloven zonder je te bekeren. 'ik geloof wel, maar volg niet de Weg die Jezus is'

(normaal noem ik hier de doop als volgende stap in het proces van wedergeboorte; maar daar is voorlopig? genoeg over gezegd )

wat helaas vaak onderbelicht blijft is de vervulling met de Heilige Geest. zonder deze moeten we blijven trachten om uit eigen kracht het goede te bewerken. God wil ons zijn kracht geven om vandaaruit het nieuw ontvangen leven mooi te leven.

dit alles bij elkaar is wat ik onder wedergeboorte versta. (bekering, geloof, doop en vervulling) meestal in deze volgorde, maar er zijn daar uitzonderingen op.

van deze 4 zaken is er een waar de mens alleen om kan vragen, maar niet kan initieren: de vervulling met Heilige Geest. wat dat betreft blijft het een ook een soort zegel.

als christen blijven we natuurlijk niet stilstaan bij onze geboorte. we leren te leven! en dat blijkt een proces van doorgaande bekering. een veld blijft stenen produceren die verwijdert dienen te worden. we blijven uitgedaagd worden in ons geloof, durf je ook voor dit of in die siruatie op God te vertrouwen. geloven is telkens vanuit vertrouwen op God kiezen waar God voor zou kiezen, hoe moeilijk het ook is. (de doop zet zich voort in het avondmaal) en we moeten ons blijven vullen met God's kracht.
bij en door wedergeboorte begint het, en de bijbel roept ons op om vol te houden, om niet te 'verachteren'

[gravo]

Hoewel bekering een door en door Bijbels woord is, ben ik inmiddels erg huiverig voor het begrip 'bekering' zoals dat veelal in het gereformeerd protestantisme werd en wordt gehanteerd.
Het is namelijk een begrip geworden, dat betekenis gekregen heeft in een zeer bepaalde context. De context van de gereformeerde dogmatieken bijvoorbeeld, waarin het moest worden geplaatst in een volgorde, die orde des heils wordt genoemd. Vragen als: "komt de bekering nu voor of na het geloof" of: "wat zijn de kenmerken van de ware bekering" of: "wat is de verhouding tussen wedergeboorte en bekering". Door dit soort technische toepassingen van het woord bekering is het enerzijds een onduidelijke term uit een vaktaal geworden en wordt het anderzijds een sterk opgetuigd begrip, dat de afmetingen krijgt van een zeer zeldzaam, nauwelijks te bevatten zaak, die slechts bij hoge uitzondering aan zeer weinigen ook echt gegeven is. Zo ontstaat in de beeldvorming "de bekeerde mens". Een onaantastbaar en onnavolgbaar mens die een onbereikbare en kostbare genade deelachtig is geworden.
Hiermee komen direct allerlei niet te onderdrukken neigingen mee omhoog, namelijk de hoogmoed die dreigt bij het bekleden van die bijzondere positie: bekeerd mens.
Er dreigt een geestelijke hierarchie van enkele bekeerden, die hun status angstvallig gaan verdedigen tegenover mensen, die in hun ogen menen dat ze bekeerd zijn, maar het in werkelijkheid nog lang niet zijn. Zij besluiten dan vaak om harde oordelen te vellen over deze pseudo-bekeerden en allerlei moeilijke voorwaarden te verbinden aan de ware bekering, die evenzo vele obstakels vormen voor anderen. Hiermee wordt de suggestie van een zalig uitverkoren volk gewekt. Tevens wordt zo gecommuniceerd dat er slechts enkelingen de genade van God deelachtig zullen worden en dat het overgrote deel van de mensen binnen en buiten de kerken onbekeerd zijn en zullen blijven. Dit buitenproportionele verhoudingsgetal van de enkele ware bekeerden en de massa damnata is de pest geworden van het gereformeerd protestantisme, dat zich heeft laten (ver)leiden door de gedachte dat de uitverkiezing Gods het ene en almachtige besluit is, waar Hij om zo te zeggen Zelf met handen en voeten aan gebonden is. Denk aan wat de GG hierover heeft gesteld: "..dat het genadeverbond onder de beheersing van de uitverkiezing staat..."
Maar de uitkomst is verschrikkelijk onbijbels: enkelen weten zich de status van bekeerden te verwerven en krijgen zo een belang om anderen ervan af te houden. Anderen worden door de 'ware bekeerden' buitengesloten. Selectief bijbeltekstgebruik moet het onderscheid tussen ware en onware bekeerden een goddelijke sanctionering verlenen. Kortweg: alle zaligsprekingen gelden degene die als bekeerd worden aangemerkt, alle bijbelse vervloekingen gelden degenen die als onbekeerd of schijn-bekeerd worden gezien. De Bijbel maakt hier de keuze niet of God, maar de subjectieve gereformeerd protestante bijbeluitlegger.

Bekering is mijns inziens veel meer de moeilijke, maar toch begrijpelijke ethische houding waartoe de Bijbel constant oproept, namelijk die van barmhartigheid en gerechtigheid te doen. Het zou verschrikkelijk onvruchtbaar zijn, wanneer deze vervulling van de Thora, maar ook van het Evangelie door net zo weinig mensen ter harte zou worden genomen, als men in sommige kringen beweert aan de hand van het dogmatische bekeringsbegrip.

Gelukkig is de Bijbelse boodschap sterker gebleken en hebben zich in de loop van de tijd miljoenen mensen gemeld, die van harte deze oproep tot bekering hebben willen navolgen.

Er zijn vele malen meer bekeerde mensen dan nogal wat gereformeerde protestanten willen erkennen. Inderdaad bijna niemand voldoet aan de engere betekenis van het begrip 'bekering' zoals dat in die kringen wordt gebezigd, maar dat is nogal logisch: bijna niemand kan ook voldoen aan de eigenaardige en ongeloofwaardige voorwaarden die daar mee gemoeid zijn. Volgens mij zijn die voorwaarden niet zo Bijbels en ik denk ook dat ze eerder door eigenwillige gelovigen dan door God zijn bedacht.

gravo

[schaapje]

@gravo
Wat een goed stuk, ik ben het helemaal met je eens.

[Riska]

Ik ben het heel hartgrondig met je eens Gravo!
Inderdaad: een buitengewoon en genuanceerd stuk!

[schelpje3]

Hoewel bekering een door en door Bijbels woord is, ben ik inmiddels erg huiverig voor het begrip 'bekering' zoals dat veelal in het gereformeerd protestantisme werd en wordt gehanteerd.
Het is namelijk een begrip geworden, dat betekenis gekregen heeft in een zeer bepaalde context. De context van de gereformeerde dogmatieken bijvoorbeeld, waarin het moest worden geplaatst in een volgorde, die orde des heils wordt genoemd. Vragen als: "komt de bekering nu voor of na het geloof" of: "wat zijn de kenmerken van de ware bekering" of: "wat is de verhouding tussen wedergeboorte en bekering". Door dit soort technische toepassingen van het woord bekering is het enerzijds een onduidelijke term uit een vaktaal geworden en wordt het anderzijds een sterk opgetuigd begrip, dat de afmetingen krijgt van een zeer zeldzaam, nauwelijks te bevatten zaak, die slechts bij hoge uitzondering aan zeer weinigen ook echt gegeven is. Zo ontstaat in de beeldvorming "de bekeerde mens". Een onaantastbaar en onnavolgbaar mens die een onbereikbare en kostbare genade deelachtig is geworden.
Hiermee komen direct allerlei niet te onderdrukken neigingen mee omhoog, namelijk de hoogmoed die dreigt bij het bekleden van die bijzondere positie: bekeerd mens.
Er dreigt een geestelijke hierarchie van enkele bekeerden, die hun status angstvallig gaan verdedigen tegenover mensen, die in hun ogen menen dat ze bekeerd zijn, maar het in werkelijkheid nog lang niet zijn. Zij besluiten dan vaak om harde oordelen te vellen over deze pseudo-bekeerden en allerlei moeilijke voorwaarden te verbinden aan de ware bekering, die evenzo vele obstakels vormen voor anderen. Hiermee wordt de suggestie van een zalig uitverkoren volk gewekt. Tevens wordt zo gecommuniceerd dat er slechts enkelingen de genade van God deelachtig zullen worden en dat het overgrote deel van de mensen binnen en buiten de kerken onbekeerd zijn en zullen blijven. Dit buitenproportionele verhoudingsgetal van de enkele ware bekeerden en de massa damnata is de pest geworden van het gereformeerd protestantisme, dat zich heeft laten (ver)leiden door de gedachte dat de uitverkiezing Gods het ene en almachtige besluit is, waar Hij om zo te zeggen Zelf met handen en voeten aan gebonden is. Denk aan wat de GG hierover heeft gesteld: "..dat het genadeverbond onder de beheersing van de uitverkiezing staat..."
Maar de uitkomst is verschrikkelijk onbijbels: enkelen weten zich de status van bekeerden te verwerven en krijgen zo een belang om anderen ervan af te houden. Anderen worden door de 'ware bekeerden' buitengesloten. Selectief bijbeltekstgebruik moet het onderscheid tussen ware en onware bekeerden een goddelijke sanctionering verlenen. Kortweg: alle zaligsprekingen gelden degene die als bekeerd worden aangemerkt, alle bijbelse vervloekingen gelden degenen die als onbekeerd of schijn-bekeerd worden gezien. De Bijbel maakt hier de keuze niet of God, maar de subjectieve gereformeerd protestante bijbeluitlegger.

Bekering is mijns inziens veel meer de moeilijke, maar toch begrijpelijke ethische houding waartoe de Bijbel constant oproept, namelijk die van barmhartigheid en gerechtigheid te doen. Het zou verschrikkelijk onvruchtbaar zijn, wanneer deze vervulling van de Thora, maar ook van het Evangelie door net zo weinig mensen ter harte zou worden genomen, als men in sommige kringen beweert aan de hand van het dogmatische bekeringsbegrip.

Gelukkig is de Bijbelse boodschap sterker gebleken en hebben zich in de loop van de tijd miljoenen mensen gemeld, die van harte deze oproep tot bekering hebben willen navolgen.

Er zijn vele malen meer bekeerde mensen dan nogal wat gereformeerde protestanten willen erkennen. Inderdaad bijna niemand voldoet aan de engere betekenis van het begrip 'bekering' zoals dat in die kringen wordt gebezigd, maar dat is nogal logisch: bijna niemand kan ook voldoen aan de eigenaardige en ongeloofwaardige voorwaarden die daar mee gemoeid zijn. Volgens mij zijn die voorwaarden niet zo Bijbels en ik denk ook dat ze eerder door eigenwillige gelovigen dan door God zijn bedacht.

gravo

Ik vind het helemaal geen genuanceerd stuk, maar juist vijandig gesteld naar bepaalde kerkelijke richtingen. Maar door geen namen te noemen, is dat heel slim geformuleerd. Zoals jij een bekering voorstelt, nl, dat een mens dit zelf zou kunnen doen (zo is het toch volgens jou ?) kun je jezelf voor de eeuwigheid bedriegen.
Ik hoop dat ik je verkeerd begrijp !

[schaapje]

Schelpje je geeft het nooit op hé
Weet je wel dat je zelf al bekeerd bent door God ?
en ik maak geen grapje.

[schaapje]

Ik heb geen tijd meer, dus ik ga zelf even toelichten.
Jij geloooft in God de Vader en geloof is een gave van God.
Je gelooft dat Jezus de Zoon van God is en niemand kan dat zeggen dan door
de Heilige Geest.
Dus jij bent bekeerd en je hebt de Heilige Geest ontvangen.

please denk hier over na.