Gister was het weer zover, ahum. Ik kan me er gewoon niet aan overgeven als hij wil. Tuurlijk kan ik mee gaan zoenen, dan wordt hij nog meer opgewonden en als ik hem dan afwijs is ie helemaal teleurgesteld.
Zat er echt serieus over te denken waarom ik niet wil, wat is de achterliggende gedachte? Die is er niet, ik heb GEWOON GEEN ZIN. Dat kan toch? Eerst vond ik het bijv. leuk om te winkelen of badmintonnen of noem es wat. En nu heb ik daar geen zin meer in. Dan ga ik toch ook niet naar een maatschappelijk werkster waarom ik hier geen zin in heb? Hoeft toch geen achterliggende gedachte voor te zijn? Altijd dat gewroet in iemands leven, tegenwoordig wordt er al bij het minste of geringste met de hulpverlening gezwaaid. Geen wonder dat de wachtlijsten zo hoog zijn.
Iedereen heeft dingen in het leven die voor hem of haar niet voor het oprapen liggen, so what, bij ons is het de sex. Wat niet wil zeggen dat we elkaar haten ofzo. Wij hebben geen geld voor een luxe auto, om zo maar uit eten te gaan, een huishoudelijke hulp te nemen. Daar ga ik toch ook niet gefrusteerd over lopen doen?