Op welk verbond berust het idee dat de doop de vervanger van

[meribel]

@boer, ik denk niet zichtbaar voor anderen ( dat zou raar zijn, hoe ga je laten zien dat je besneden ben.....?! )
maar zelf kan je er iig niet omheen

wat denk jij dan wat bedoelt wordt met:

Zo zal dit verbond met mij voorgoed zichtbaar zijn aan jullie lichaam.

[mohamed]

De zonde wordt vergeleken met het rijzen van deeg.

Dat klinkt helemaal niet gek, maar waar heb je dat gelezen?

[1a2b3c]

ik ben ook zeker geen theoloog hoor ( verre van dat )
los van het feit dat het hygienisch was voor man en vrouw ( nuttig iets ) denk ik dat vooral in gen 17 aan de volgende zin;
13 iedereen die bij jullie geboren is of door jullie is gekocht, moet worden besneden. Zo zal dit verbond met mij voorgoed zichtbaar zijn aan jullie lichaam. 14 Een onbesnedene, een mannelijk persoon van wie de voorhuid niet verwijderd is, moet uit de gemeenschap gestoten worden, omdat hij het verbond verbroken heeft.’

het komt op mij over alsof God het heel belangrijk vind dat het zichtbaar is dat ze het volk van God zijn. van kleins af aan dus.


edit: ik moest ineens denken aan "gij geheel anders ".

Gij geheel anders gaat over het hart en wat daaruit voortkomt.
Gal.5:19 Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, 20 afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, 21 jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke...
Daar tegenover staat: 22 liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.

Doopwater is ook niet meer zichtbaar als het opgedroogd is dus wat dat betreft kun je het niet met de besnijdenis vergelijken.

[elbert]

Ik heb even nagedacht hoe ik in dit topic het beste kan beginnen met reageren.
Het gevaar bestaat dat we ergens halverwege het oude testament inspringen en we geen orde in de discussie krijgen.
Daarom kies ik ervoor om bij het begin te beginnen en eerst maar de topicvraag te beantwoorden en daarna de onderbouwing te geven.
Daarmee ga ik vooralsnog detailpunten even uit de weg en richt me op de grote lijn.

De topicvraag: Op welk verbond berust het idee dat de doop de vervanger van de besnijdenis is?
Antwoord: dit is datgene wat alle verbonden in de Bijbel met elkaar gemeenschappelijk hebben.
Dat wordt in de theologie het ene genadeverbond genoemd.
Je kunt het ook anders formuleren: de doop is een teken van het nieuwe verbond. Dat nieuwe verbond heeft alle kenmerken van de voorgaande verbonden in zich, en meer. Er gaat in het nieuwe verbond dus niets verloren, maar het wordt wel rijker.

Onderbouwing:
1. We geloven dat God al Zijn kinderen op dezelfde manier zalig maakt, nl. door Jezus Christus. Door het geloof ontvangen we die zaligheid, die door Hem bewerkt is.
Hand. 4:12 En de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden.
1 Tim. 2:5 Want er is één God. Er is ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus.

2. Ook degenen die voor Christus leefden, konden alleen door het geloof in Hem zalig worden. Dat geloof bestond hierin, dat zij geen eigen gerechtigheid hadden, maar heel hun gerechtigheid van God verwachtten. Met andere woorden: ze verwachtten Jezus Christus, die komen zou.
Dat geloof berust bovendien op dezelfde belofte van genade. Want God heeft dezelfde genade aan degenen die in Christus geloven, in het OT beloofd, zoals Hij ook nu nog belooft:
Gen. 3:15 En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht (of: Zaad, nl. Christus); Dat zal u de kop vermorzelen, en u zult Het de hiel vermorzelen.
Gen. 15:6 En hij (Abraham) geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid. (zie ook Rom. 4:3,9,18 en 22, Gal. 3:6, Jak. 2:23)
Gen. 22:18 En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden
Gal. 3:8 En de Schrift, die voorzag dat God uit het geloof de heidenen zou rechtvaardigen, verkondigde eertijds aan Abraham het Evangelie: In u zullen al de volken gezegend worden.
Joh. 8:56 Abraham, uw vader, verheugde zich er sterk op dat hij Mijn dag zou zien, en hij heeft die gezien en heeft zich verblijd.
Hand. 15:11 Maar wij (joden) geloven door de genade van de Heere Jezus Christus op dezelfde wijze zalig te worden als ook zij (heidenen).

3. God werkt in de loop van de geschiedenis door middel van verschillende (specifieke) verbonden, die naast een aantal verschillen de overeenkomsten zoals aangegeven hebben. De verschillen laat ik even rusten en richt me op de overeenkomsten.
N.B. in het woord "verbond" zit in het Nederlands de link naar "verbintenis", het verbindt God dus met Zijn volk. Als zodanig is dit dus de relatie waarmee God en Zijn volk aan elkaar verbonden zijn.
De overeenkomsten zijn als volgt:
- we worden zalig door Christus alleen en door het geloof alleen (zie 1. en 2.)
- daarmee zijn alle verbonden in de kern van de zaak geestelijke verbonden. Je kunt daarom niet zeggen dat de verbonden in het OT "natuurlijke verbonden" zijn. De verbonden zijn geestelijk van aard.
- God richt eenzijdig Zijn verbond met ons op. Wij bepalen de aard van de relatie met Hem niet, maar Hij bepaalt dat.
- Gods verbondseis is geloofsvertrouwen in Hem en geloofsgehoorzaamheid aan Hem. Dit begint al in het paradijs ("van alle boom in de hof mag je eten, maar van de boom van kennis van goed en kwaad niet", Gen. 2:16-17) en geldt verder in elk ander verbond (Gen. 15:6, Hebr. 11 het hele hoofdstuk enz.)
- verbondsovertreding/breuk is God niet geloven en Hem dus ook niet gehoorzamen (Gen. 17:14, Jer. 11:10, Hos. 6:7, Ps. 78:22, 32, Ps. 106:13-24)
- de straf op verbondsovertreding is in elk verbond ten diepste de dood. Alle zonde is een gevolg van ongeloof en de straf op de zonde is de dood. Niet alleen die van ons lichaam, maar ook na het eindoordeel voor onze ziel (Gen.2:17, Gen. 17:14, Jes. 66:24, Joh. 3:36, Hebr. 6:4-6, Openb. 20:15).
Voor het volk Israel geldt daarbij dat de ballingschap ook tot de straf voor het volk op verbondsovertreding geldt (in onderscheid van een persoonlijke straf die daarnaast ook geldt). De afwezigheid bij God vandaan is dus (ruimer genomen) de straf, want dat is de dood ook. Let wel: zulke oordelen kunnen de gemeente ook treffen (1 Petr. 4:17, Openb. 2:5)
- in alle verbonden richt God Zich op het heil van de wereld. Dit is bij de moederbelofte zo (Gen. 3:15), bij Noach zo (Gen. 9) ,bij Abraham zo (Gen. 22:18, Gal. 3:8) en dit is ook zo bij het verbond dat specifiek met Israel gesloten is, want uit hen is wat het vlees betreft de Zaligmaker van de wereld Jezus Christus geboren.
- wel geldt dat in alle verbonden God Zich aan een volk in het bijzonder verbindt, nl. Israel. Dat is bij de moederbelofte al zo (het nageslacht is Christus), dat gaat via Seth, Noach, Abraham, Izaak en Israel enzovoorts. God werkt dus in de lijn van de geslachten.
En ook voor het Nieuwe Verbond geldt dat God die heeft gemaakt met het huis van Juda en van Israel (Jer. 31), waarbij in het bijzonder geldt dat het middelpunt Christus is (Jes. 42:6, 49:8). Daarbij worden de heidenen ingelijfd, evenals dat in alle andere verbonden kon, maar in het nieuwe verbond is dit wel veel ruimer en rijker geworden.
Voorbeelden voor inlijving van heidenen in het OT verbondsvolk: de vreemdelingen in Ex. 22:48 (met hun hele huisgezin, jawel!), de Rechabieten en Kenieten, Rachab, Ruth, enz.
- bij alle verbonden is er een zgn. landbelofte. Dit is bij Noach zo (uit hem is heel de aarde bevolkt, Gen. 9:1 e.v.), Abraham (Kanaan), Mozes (Kanaan), het nieuwe verbond (Israel, Jer. 31:27-40, maar ook de hele aarde: Jes. 49:8, Dan. 2:35,44, ja de nieuwe aarde: Jes. 66:22, 2 Petr. 3:13).
- er is in de opvolging van de verbonden sprake van toenemende openbaring. Is het in Gen. 3 nog maar 1 vers (de moederbelofte), in de loop van het OT wordt dit steeds rijker, met daarbij uitzicht op het nieuwe verbond dat niet vervangen zal worden (het is eeuwig, zie Jer. 33). Daarbij geldt ook dat het verbond dat volgt op het eerdere verbond ook de kern van dat eerdere verbond behoudt. Zo blijken bijvoorbeeld de Noachitische voorschriften (Gen. 9) in Hand. 15 nog steeds actueel te zijn, terwijl dit toch de nieuwtestamentische gemeente betreft. De voorbeelden zijn wat dit betreft met vele aan te vullen (bijv. de rechtvaardigheid door het geloof uit het verbond met Abraham is nog steeds geldig enz.).

4. Bij alle verbonden geldt dat God zichtbare tekenen geeft om zijn verbond mee te verzegelen. Met teken bedoel ik hier: een teken dat uitbeeldt waar het God om te doen is. En met zegel: als extra waarmerk dat Gods Woord waar en betrouwbaar is (Rom. 4:11: het teken van de besnijdenis is gegeven tot een zegel van de gerechtigheid van het geloof).
Voorbeelden: de regenboog (bij Noach), de besnijdenis (bij Abraham), de tempeldienst (voorafschaduwingen van het offer van Christus), doop en avondmaal.
- Bij alle tekenen geldt dat het in de eerste plaats iets over God zegt, het zegt in de tweede plaats iets over hoe Hij ons redt (door genade, door Christus, door Zijn bloed enz.) en in de derde plaats wil Hij met die tekenen iets aan ons persoonlijk meedelen: het Evangelie en de beloften daarvan. Daarom noemen we de tekenen (sacramenten) een zichtbare Woordverkondiging. Door het geloof verstaan we wat dit Evangelie inhoudt en eigenen we ons dit toe.
- Omdat de verbonden geestelijk van aard zijn, verwijzen de tekenen die daarbij horen dus ook naar geestelijke zaken, naar een geestelijke realiteit.
- Hierboven concludeerde ik al dat God door de hele Bijbel heen in de lijn van de geslachten werkt en dat alle verbonden geestelijk van aard zijn. Dat gaat blijkbaar samen.
Als we kijken naar de geboorten van Izak, Jakob (Israel), Jozef, Samuel enz., dan wordt duidelijk dat er niets vanzelfsprekends is aan het kind van God zijn. Dat zijn we niet door onze geboorte, maar op grond van Gods belofte. Maar dan wel een belofte die Hij pasgeborenen (en toekomende geslachten) in Zijn volk ook geeft. Want de natuurlijke geboorte (ook Gods werk!) krijgt ook een geestelijke kant wanneer God er Zijn belofte aan verbindt. Want God is een God van de gelovigen en hun nageslacht. Dat is al vanaf de moederbelofte zo en al is dat in eerste instantie van toepassing op Christus, toch zie je ook dat het nageslacht voor en na Christus ook gezegend wordt in de geslachtelijke lijn.
Dit is in de verbonden van het Oude Testament zo, maar dat geldt evenzeer voor het nieuwe verbond.
Dat nieuwe verbond is immers met het huis van Juda en Israel gemaakt (Jer. 31) en waarbij de heidenen als wilde takken worden ingeënt (Rom. 11). Ook voor dat verbond geldt dat God de God zal zijn van hun kleinste tot hun grootste toe (Jer. 31:34). De letterlijke betekenis van deze woorden is: van het kleinste kind tot de oudste volwassene. Zie ook bijv. 1 Sam. 30:19 voor hetzelfde woordgebruik. Maar daarbij geldt wel dat dit voor de gelovigen en hun nageslacht geldt. De ongelovigen worden afgebroken van de boom, de Wijnstok.
Aangezien God in de verbonden van het Oude Testament het teken van het verbond aan de gelovigen en hun kinderen gaf, geldt dit evenzeer voor het nieuwe verbond, want ook daar gelden de beloften de gelovigen en hun nageslacht (Jes. 59:21, Jer. 31:34, Hand. 2:39).

Het is een hele lap tekst en ik heb het gevoel dat ik nog maar pas begonnen ben, maar goed, de rest kan nog komen.

[meribel]

1a2b3c

Gij geheel anders gaat over het hart en wat daaruit voortkomt.
Gal.5:19 Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, 20 afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, 21 jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke...
Daar tegenover staat: 22 liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.

Doopwater is ook niet meer zichtbaar als het opgedroogd is dus wat dat betreft kun je het niet met de besnijdenis vergelijken

God wilde toch zeker dat Israël zich daar verre van af hield?
Hoe dan ook, die tekst kwam in me op toen ik dat stukje las wat eerder gequot was, niet als iets om over te discussieren bedoeld.

verder had ik het volgens mij niet over doopwater, Ik had het over de vraag waarom de besnijdenis al bij babies toegepast werd, heb jij een idee?

[1a2b3c]

God wilde toch zeker dat Israël zich daar verre van af hield?
Hoe dan ook, die tekst kwam in me op toen ik dat stukje las wat eerder gequot was, niet als iets om over te discussieren bedoeld.

verder had ik het volgens mij niet over doopwater, Ik had het over de vraag waarom de besnijdenis al bij babies toegepast werd, heb jij een idee?

Waarom de besnijdenis bij baby's werd toegepast? Gewoon, omdat God dat bevolen heeft.
Zo zal dit verbond met Mij voorgoed zichtbaar zijn aan jullie lichaam...
De besnijdenis van het hart moet eveneens goed zichtbaar zijn aan dat wat uit het hart voortkomt: de vruchten van het geloof. Gal.5:22. en Deut.30:6 een hart dat God liefheeft.
Dat is het nieuwe verbond, dat God Zijn wet in het hart geeft. Jer.31:31 en Heb.8:8.

[Janvanverweg]

elbert wat een lap tekst! ik realiseer me nu wat ik anderen regelmatig aandoe!

ntwoord: dit is datgene wat alle verbonden in de Bijbel met elkaar gemeenschappelijk hebben.Dat wordt in de theologie het ene genadeverbond genoemd.

is het 'genade verbond' niet ontstaan om de babydoop te verdedigen? als er sprake van een verbond dat telkens verdr uitgewerkt wordt, dan zijn we snel klaar door het laatste verbond voor Jezus te nemen en daarvan aan te tonen dat dat voorbij is en dat daar een nieuw verbond voor in de plaats is gekomen. in de plaats betekend niet 'vernieuwen', 'aanpassen', 'uitbreiden' oid maar het oude wegdoen en er totaal iets nieuws voor in de plaats stellen. dus te stellen dat er eigenlijk maar een verbond is, is de baby-glazen bij voorbaat ingooien omdat we de hebreeen brief hebben.

Onderbouwing:1. We geloven dat God al Zijn kinderen op dezelfde manier zalig maakt, nl. door Jezus Christus. Door het geloof ontvangen we die zaligheid, die door Hem bewerkt is.

eens, maar gaan de verbonden over zalig maken? nee, dat kunnen we niet in alle verbonden lezen.

Ook degenen die voor Christus leefden, konden alleen door het geloof in Hem zalig worden. Dat geloof bestond hierin, dat zij geen eigen gerechtigheid hadden, maar heel hun gerechtigheid van God verwachtten. Met andere woorden: ze verwachtten Jezus Christus, die komen zou.
Dat geloof berust bovendien op dezelfde belofte van genade. Want God heeft dezelfde genade aan degenen die in Christus geloven, in het OT beloofd, zoals Hij ook nu nog belooft:
Gen. 3:15 En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht (of: Zaad, nl. Christus); Dat zal u de kop vermorzelen, en u zult Het de hiel vermorzelen.
Gen. 15:6 En hij (Abraham) geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid. (zie ook Rom. 4:3,9,18 en 22, Gal. 3:6, Jak. 2:23)
Gen. 22:18 En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden
Gal. 3:8 En de Schrift, die voorzag dat God uit het geloof de heidenen zou rechtvaardigen, verkondigde eertijds aan Abraham het Evangelie: In u zullen al de volken gezegend worden.
Joh. 8:56 Abraham, uw vader, verheugde zich er sterk op dat hij Mijn dag zou zien, en hij heeft die gezien en heeft zich verblijd.
Hand. 15:11 Maar wij (joden) geloven door de genade van de Heere Jezus Christus op dezelfde wijze zalig te worden als ook zij (heidenen).

leuk dat je galaten ook noemt, want van dat vers doorlezend wordt duidelijk dat met nageslacht alleen Jezus bedoelt wordt! (vs16) in christus worden dus de volken gezegend. hoe?gal 3:8,9 En de Schrift, die tevoren zag, dat God de heidenen uit geloof rechtvaardigt, heeft tevoren aan Abraham het evangelie verkondigd: In u zullen alle volken gezegend worden. 9 Zij, die uit het geloof zijn, worden dus gezegend tezamen met de gelovige Abraham. van alle volken zullen zij die uit het geloof zijn gezegend worden! uit het geloof, er is dus geloof nodig om deel aan de zegen te krijgen!
dhet verbond dat abraham kreeg was voor hem en zijn nageslacht plus een belofte dat eens heel de wereld door een nakomeling van Abraham gezegend zou worden. ook genesis belooft de christus. maar een belofte is niet gelijk aan een verbond.

3. God werkt in de loop van de geschiedenis door middel van verschillende (specifieke) verbonden, die naast een aantal verschillen de overeenkomsten zoals aangegeven hebben. De verschillen laat ik even rusten en richt me op de overeenkomsten.
N.B. in het woord "verbond" zit in het Nederlands de link naar "verbintenis", het verbindt God dus met Zijn volk. Als zodanig is dit dus de relatie waarmee God en Zijn volk aan elkaar verbonden zijn.
De overeenkomsten zijn als volgt:
- we worden zalig door Christus alleen en door het geloof alleen (zie 1. en 2.)
- daarmee zijn alle verbonden in de kern van de zaak geestelijke verbonden. Je kunt daarom niet zeggen dat de verbonden in het OT "natuurlijke verbonden" zijn. De verbonden zijn geestelijk van aard.

daarmee zijn alle verbonden in de kern van de zaak geestelijke verbondengekke inlegkunde; de verbonden gaan niet over zalig worden. dat leg je erin zonder dat het er staat. vervolgens concludeer je dat het daarom geestelijke verbonden zijn. lees wat de verbonden inhouden en je leest allemaal natuurlijke zaken. een concreet landsgebied, beloften van koningen zullen komen en volkeren die zullen ontstaan. ik vind het prima om bij het begin te beginnen, maar laten we dan allereerst naar de verbondsteksten kijken. je wilt bij het begin beginnen en vervlgens maak je reuzesprongen over de tekst heen en begin je te interpreteren op een wijze die de tekst geen recht doet. foei
de kinderen zijn het bewijs van de belofte dat het tot een ontelbaar volk zal worden. daarom horen de babies bij het natuurlijke deel van het verbond. de babies hoeven verder nooit meer wat te doen om meer of beter deel te krijgen aan de verbondsbelofte. maar dit deel van het verbond staat los van redding, zalig worden of hoe je het ook noemt. deel zijn van het volk is niet zaligmakend! dat zijn twee los van elkaar staande zaken! ook voor het OT geld dat geloof in Christus nodig is stel je zelf al. niet het geloof dat de ouders hebben.

4. Bij alle verbonden geldt dat God zichtbare tekenen geeft om zijn verbond mee te verzegelen. Met teken bedoel ik hier: een teken dat uitbeeldt waar het God om te doen is. En met zegel: als extra waarmerk dat Gods Woord waar en betrouwbaar is (Rom. 4:11: het teken van de besnijdenis is gegeven tot een zegel van de gerechtigheid van het geloof).
Voorbeelden: de regenboog (bij Noach), de besnijdenis (bij Abraham), de tempeldienst (voorafschaduwingen van het offer van Christus), doop en avondmaal.
- Bij alle tekenen geldt dat het in de eerste plaats iets over God zegt, het zegt in de tweede plaats iets over hoe Hij ons redt (door genade, door Christus, door Zijn bloed enz.) en in de derde plaats wil Hij met die tekenen iets aan ons persoonlijk meedelen: het Evangelie en de beloften daarvan. Daarom noemen we de tekenen (sacramenten) een zichtbare Woordverkondiging. Door het geloof verstaan we wat dit Evangelie inhoudt en eigenen we ons dit toe.

ja, er horen tekenen bij, en bij het nieuwe verbond is het teken de doop op geloof. geheel aansluitend hoe men altijd al gered kon worden, door geloof. het oude teken de besnijdenis doet er niet meer toe want dat hoorde bij de landsbelofte die vervuld is en bij de konings belofte die nu in Christus vervuld is. maar los daarvan waarom zouden we de praktijk van het ene teken gaan vermengen met de praktijk van een ander teken? werd dat met de eerdere tekeken ook gedaan? geenzins!

Aangezien God in de verbonden van het Oude Testament het teken van het verbond aan de gelovigen en hun kinderen gaf, geldt dit evenzeer voor het nieuwe verbond, want ook daar gelden de beloften de gelovigen en hun nageslacht (Jes. 59:21, Jer. 31:34, Hand. 2:39).

Dit verbond sluit ik met hen – zegt de HEER:
mijn geest, die op jou rust,
en de woorden die ik je in de mond heb gelegd,
zullen uit jouw mond niet wijken,
noch uit de mond van je kinderen,
noch uit de mond van je kindskinderen,
van nu tot in eeuwigheid – zegt de HEER.wel, laten we naar de praktijk kijken; klopt dit voor de babygedoopten die ongelovig zijn? nee!
is er een heldere bijbelse uitleg die deze uitspraak van God wel waar maakt? Ja in galaten 3 lezen we dat DOOR GELOOF dit verkregen wordt vor de heidenen. het handelingen gedeelt dat je aanroept gaat dan ook over DE bELOFTE die iederen zich door geloof in Christus eigen kan maken. jer31:30 vier versen voor de tekst die je aanhaalt zegt dat iedereen in het nieuwe verbond zelf verantwoodelijk zal zijn. de overgang op de volgende generatie geldt dan niet meer!!! dus hoe je Jer31:34 ook uitlegt, een insluiting vanwege geboorte is uitgesloten. maar kleinen kunnen wel weer deel krijgen als ze geloven in Christus

je had een hele lap tekst, maar het kwam hier op neer; omdat in het OT verbonden met een specifiek volk geloten werden en de volgende generaties automatisch deel kregen aan dat verbond, EN omdat we gemakshalve -zonder dat aan te tonen- ervan uit gaan dat alle verbonden eigenlijk hetzelfde zijn (terwijl de bijbel daar duidelijk tegenin gaat) nemen we, ook al weer zonder aan te tonen waarom dit zou mogen, het gebruik om kinderen te besnijden en rechtvaardigen daarmee ons geliefde gebrui dat we babies mogen dopen zonder dat ze geloven.

beste elbert, waar ik op wacht is dat je aantoont dat bovenstaande conclusie op de bijbel berust en niet vanuit een krampachtig 'de babydoop moet en zal gerechtvaardigd worden' redeneren.

[elbert]

is het 'genade verbond' niet ontstaan om de babydoop te verdedigen? als er sprake van een verbond dat telkens verdr uitgewerkt wordt, dan zijn we snel klaar door het laatste verbond voor Jezus te nemen en daarvan aan te tonen dat dat voorbij is en dat daar een nieuw verbond voor in de plaats is gekomen. in de plaats betekend niet 'vernieuwen', 'aanpassen', 'uitbreiden' oid maar het oude wegdoen en er totaal iets nieuws voor in de plaats stellen. dus te stellen dat er eigenlijk maar een verbond is, is de baby-glazen bij voorbaat ingooien omdat we de Hebreeën brief hebben.

Om het antwoord op je eerste vraag te geven: nee, het 'genadeverbond' is niet ontstaan om de kinderdoop te verdedigen, al geeft het wel een onderbouwing ervoor.
Het genadeverbond is een term die duidelijk maakt dat door de hele Bijbel heen God dezelfde is en zijn kinderen op dezelfde manier redt, nl. door genade, door geloof, door Christus. Dat is de kern waar het in alle verbonden om draait.
V.w.b. het Sinaïverbond geldt inderdaad dat het nieuwe verbond ervoor in de plaats is gekomen, maar we moeten dan wel goed nagaan wat er precies is verouderd en wat er is gebleven.
De bediening van dat verbond is vervangen, niet waar het in het verbond om ging (het wezen). De ceremoniën uit dat verbond: tempeldienst, offerdienst, reinigings- en spijswetten zijn vervangen door de vervulling in Christus: de enige Hogepriester die met Zijn ene offer verzoening heeft teweeggebracht en in de hemel voor ons dienst doet als Hogepriester. Hij is volkomen rein en Hij is ons gegeven tot heiliging. Dat is ook de strekking van de brief aan de Hebreeën.
De redding door Christus was dus al aanwezig in het Sinaïverbond, maar dan wel onder de schaduwen van de tempel- en offerdienst (Hebr. 8:5, Hebr. 10:1). Nu Hij gekomen is, is dat oude verbond niet meer nodig.
Er is dus geen sprake van "totaal iets nieuws", zoals je zegt, maar wel van volle openbaring in het nieuwe verbond van wat er onder het oude verbond onder de schaduwdienst reeds was.

eens, maar gaan de verbonden over zalig maken? nee, dat kunnen we niet in alle verbonden lezen.

Ja, daar gaan ze ook en vooral over. Natuurlijk valt er een hoop meer te zeggen, maar de kern is wel dat God zijn verbond opricht met Zijn volk, dat Hij redt en dat Hij tot een leven met Hem roept. Dat is bij Noach zo (Gen. 6:18 en 9:11, gered door de ark), bij Abraham (geroepen uit het heidense Ur der Chaldeeen, rechtvaardiging door het geloof, Gal. 3:8, Evangelie, verbond en erfenis (de zaligheid) zijn hier aan elkaar gekoppeld), bij Mozes (redding uit Egypte, doortocht Rode Zee, de erfenis Kanaän als beeld van de zaligheid enz.) enz. God is de God van Noach, Abraham, Izaak en Jakob en Mozes, mensen dus die God gered heeft. Met hen heeft Hij zijn verbond dus opgericht.

leuk dat je galaten ook noemt, want van dat vers doorlezend wordt duidelijk dat met nageslacht alleen Jezus bedoelt wordt! (vs16) in christus worden dus de volken gezegend. hoe?gal 3:8,9 En de Schrift, die tevoren zag, dat God de heidenen uit geloof rechtvaardigt, heeft tevoren aan Abraham het evangelie verkondigd: In u zullen alle volken gezegend worden. 9 Zij, die uit het geloof zijn, worden dus gezegend tezamen met de gelovige Abraham. van alle volken zullen zij die uit het geloof zijn gezegend worden! uit het geloof, er is dus geloof nodig om deel aan de zegen te krijgen!
dhet verbond dat abraham kreeg was voor hem en zijn nageslacht plus een belofte dat eens heel de wereld door een nakomeling van Abraham gezegend zou worden. ook genesis belooft de christus. maar een belofte is niet gelijk aan een verbond.

Het gaat om de belofte van het verbond. Overal waar God Zijn verbond opricht, geeft Hij beloften. Er is geen verbond zonder beloften. Ga maar na.
En inderdaad, er is geloof nodig om deel aan de zegen te krijgen, maar ondertussen geldt wel dat het verbond van kracht is en dat God Zijn kant van het verbond nakomt en van ons vraagt dat we Hem gehoorzamen. De zegen van het verbond is immers nog wat anders dan de belofte van het verbond.

daarmee zijn alle verbonden in de kern van de zaak geestelijke verbondengekke inlegkunde; de verbonden gaan niet over zalig worden. dat leg je erin zonder dat het er staat. vervolgens concludeer je dat het daarom geestelijke verbonden zijn. lees wat de verbonden inhouden en je leest allemaal natuurlijke zaken. een concreet landsgebied, beloften van koningen zullen komen en volkeren die zullen ontstaan. ik vind het prima om bij het begin te beginnen, maar laten we dan allereerst naar de verbondsteksten kijken. je wilt bij het begin beginnen en vervlgens maak je reuzesprongen over de tekst heen en begin je te interpreteren op een wijze die de tekst geen recht doet. foei

Je mag het foei vinden, maar ik vind het foei dat je bij de verbonden vooral aan iets natuurlijks denkt. Nu is het waar dat de verbonden van het oude testament schaduwen of typen van het nieuwe bevatten (daarin verschilt het inderdaad van het nieuwe):
Bijvoorbeeld:
Kanaan -> de hemelse heerlijkheid
Jeruzalem beneden -> Jeruzalem boven (Gal. 4:26)
aardse hogepriester -> de hemelse Hogepriester, Christus (Hebr. 2:17 e.v.)
pesach -> ons Pascha, Christus (1 Kor. 5:7)
doortocht door Rode Zee -> doop (1 Kor. 10)
verbond met/ark van Noach -> doop (1 Petr. 3)
enz. enz.

Maar er is meer. Ook de verbonden in het oude testament bevatten de belofte van het Evangelie: redding door genade alleen (Gen. 6:8), de vergeving van zonden door genade alleen, door geloof alleen (Gen. 15:6). Het bevat ook de belofte van het eeuwige leven.
God de Vader had immers het Evangelie van Zijn Zoon, dat Hij op de bestemde tijd geopenbaard heeft, reeds lang van te voren door de profeten in de Heilige Schriften laten aankondigen (Rom. 1:2,3).
Paulus zegt ook dat de rechtvaardigheid van het geloof waarover dit Evangelie onderwijs geeft, getuigenis heeft van de Wet en de profeten (Rom. 3:21). En dat wat in de Wet staat is zonder enige twijfel gericht aan degenen die onder de Wet zijn (Rom. 3:19). Als nu ook de Wet getuigenis geeft van het Evangelie (en dat doet het), dan geldt ook dat diegenen die daaronder leefden, het Evangelie kenden en dus ook het uitzicht op het eeuwige leven dat daarbij hoort.
Dat wordt nog duidelijker als we het rijtje geloofshelden in Hebr. 11 eens nagaan: namen uit het OT. En wordt er bijgezegd dat zij door het geloof alleen de stad verwachtten waarvan God alleen de Bouwmeester is (vers 10). En dat ze een hemels vaderland verwachtten (vers 16).
Dat is onnoemelijk veel meer dan enkel "natuurlijke" zaken. Sterker nog: je kunt zeggen dat als de aartsvaders alleen natuurlijke zaken zouden zijn beloofd, ze de ellendigste van alle mensen zouden zijn geweest (1 Kor. 15:19). Maar ook zij hadden weet van het Evangelie en van de beloften die daarbij horen. Zij het dat het aan hen nog niet zo goed bekend was als aan ons.
Van Abraham wordt immers gezegd dat aan hem het Evangelie is verkondigd in de verbondsbelofte (Gen. 12:3, Gen. 22:18, Gal. 3:8), dat hij verlangd heeft om de dag van Christus te zien en dat hij hem gezien heeft en zich verheugd heeft (Joh. 8:56). En Jakob zegt op zijn sterfbed dat hij op Gods zaligheid wacht (Gen. 49:18). Ik weet niet aan welke natuurlijke zaken iemand denkt als hij op z'n sterfbed ligt, maar het ligt veel meer voor de hand om te veronderstellen dat Jakob hier aan de opstanding uit de dood en het eeuwig zijn bij God denkt. En de gelovigen uit het OT kunnen alleen maar op die gedachte gebracht zijn, omdat God hen dat beloofd heeft.

Dat de verbonden geestelijk van aard zijn, bewijst de moederbelofte uit Gen. 3:15:
"En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw,
en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht;
Dat zal u de kop vermorzelen,
en u zult Het de hiel vermorzelen."

Dit is de kernbelofte die in alle verbonden terugkomt. Ten diepste een geestelijke zaak, die in de weg van het nageslacht vorm zal krijgen, Christus en Zijn werk. Je kunt dit onmogelijk reduceren tot iets natuurlijks: God geeft direct na de val al aan dat Hij verlossing zal zenden in Christus. Daar hebben alle OT gelovigen op de een of andere manier weet van. Dat zegt de apostel Paulus ook in Rom. 15:8: Jezus Christus is een dienaar geworden van de besnijdenis, opdat Hij de beloften die aan de vaderen gedaan waren, zou bevestigen!

ja, er horen tekenen bij, en bij het nieuwe verbond is het teken de doop op geloof. geheel aansluitend hoe men altijd al gered kon worden, door geloof. het oude teken de besnijdenis doet er niet meer toe want dat hoorde bij de landsbelofte die vervuld is en bij de konings belofte die nu in Christus vervuld is. maar los daarvan waarom zouden we de praktijk van het ene teken gaan vermengen met de praktijk van een ander teken? werd dat met de eerdere tekeken ook gedaan? geenzins!

De besnijdenis is geen teken van de landbelofte. Dat staat nergens in de Bijbel en dat moeten we er ook zeker niet van maken.
Waar de besnijdenis wel een teken van is, geeft de apostel Paulus ons duidelijk aan:
Rom. 4:11 En hij heeft het teken van de besnijdenis ontvangen als een zegel van de gerechtigheid van het geloof dat hij had toen hij nog onbesneden was,
opdat hij een vader zou zijn van allen die geloven, hoewel zij onbesneden zijn, opdat ook hun de gerechtigheid toegerekend zou worden;

Hier staat waar de besnijdenis het teken van is: het is een zegel van de gerechtigheid van het geloof, d.w.z. de besnijdenis is een waarmerk van God dat we alleen door het geloof in Zijn Zoon rechtvaardig voor Hem kunnen zijn. Want alleen Hij (Jezus) is onze rechtvaardigheid. Daar ging het in de besnijdenis dus al om.
Datzelfde teken heeft Izaak zijn zoon ontvangen en alle kleine jongetjes in Israel.
En de besnijdenis wijst ook naar de besnijdenis van het hart (Rom. 2:28-29, Deut. 10:16, Jer. 4:4). Dit is de besnijdenis die zonder handen geschiedt (Kol. 2:11). Daar wijst het teken van de besnijdenis dus op, niet naar de landbelofte!
En dan nu de doop: is dat opeens geen teken en zegel van de gerechtigheid van het geloof? Is dat ook geen teken van wat er in het hart plaatsvindt, zonder mensenhanden? Door geloofsdopers wordt dit wel gezegd, dus op dit punt moeten we elkaar de hand kunnen geven.
Maar dan moeten we niet alleen spreken van geloofsdoop, maar ook van geloofsbesnijdenis. Abraham ontving het teken van de besnijdenis toen hij reeds geloofde (Rom. 4:10). En zijn zoon Izaak ontving dit teken toen hij 8 dagen oud was, want de belofte van het Evangelie was voor zijn vader, maar ook voor hem.
De besnijdenis is dus een uiterlijk teken dat wijst naar een innerlijke zaak. En de doop is dat ook: een uiterlijk teken dat wijst naar een innerlijke zaak. Bij de besnijdenis is het zo dat de gelovige en zijn nageslacht (in dit geval de mannelijke zonen) het teken kregen. Daarmee wordt aangegeven dat hoewel het een teken is dat naar een innerlijke zaak wijst, we dit niet in de kinderen die dit ontvangen als reeds aanwezig moeten veronderstellen, maar moeten geloven dat de belofte van God ook hen toekomt. Want God werkt door de geslachten heen. In het nieuwe verbond werkt God ook door de geslachten heen. Dat lezen we in de beloften aangaande het nieuwe verbond (bijv. Jes. 58:19), maar ook gewoon uit de praktijk van de christelijke kerk: de meeste christenen zijn gelovigen die een gelovige vader en/of moeder hebben. Zo werkt God dus. En als dat zo is, mogen de kinderen van de gelovigen dit teken ook ontvangen. Niet op grond van zichzelf, maar op grond van God, die zo is, dat hij de kinderen van de gelovigen tot Zijn kinderen aanneemt (Ez. 16:20-21).

Dit verbond sluit ik met hen – zegt de HEER:
mijn geest, die op jou rust,
en de woorden die ik je in de mond heb gelegd,
zullen uit jouw mond niet wijken,
noch uit de mond van je kinderen,
noch uit de mond van je kindskinderen,
van nu tot in eeuwigheid – zegt de HEER.wel, laten we naar de praktijk kijken; klopt dit voor de babygedoopten die ongelovig zijn? nee!

1. Wel, geldt dit voor volwassengedoopten die ongelovig blijken te zijn? Nee, ook niet. Maar gaat het daar wel over in dit vers? Volgens dit vers zijn we verplicht om te geloven dat God belooft aan het nageslacht van de gelovigen de Heilige Geest te geven.
2. God geeft hier Zijn belofte, maar werkt die wel in de tijd uit. Dat geldt voor alle beloften. Hij neemt er dus de tijd voor om ze te vervullen. Dat geldt voor de verbonden in het oude testament: bijv. Abraham heeft alleen maar een graf in Kanaän geërfd i.p.v. het hele land dat hem beloofd werd, zijn nageslacht kreeg het land pas. Dit geldt ook voor het nieuwe verbond.
Want is heel Israël (het joodse volk) soms al tot bekering gekomen? Nee toch? Want de belofte van het nieuwe verbond houdt dit nl. wel in (Jer. 31, Rom. 11).
Of geldt van iedere christen dat hij/zij altijd de woorden van God spreekt (Jes. 58:19)? Dat zou prachtig zijn, maar toch waarschuwen Jezus en de apostelen ervoor om op te passen voor wat we zeggen (Jak. 3:6-8). Wij struikelen zelfs veel (Jak. 3:2).
En wie kan zeggen dat de wet van God zo in zijn hart geschreven staat (Jer. 31:34), dat hij/zij nooit meer struikelt?
De apostel zegt dat we van dag tot dag vernieuwd worden (2 Kor. 4:16). Dat is blijkbaar nodig, want dit gebeurt doorgaans niet in een ogenblik. De volledige vervulling van deze beloften is er dus op het moment van de voleinding, als God alles zal zijn en in allen.
Toch noemen de apostelen zich ook dienaars van het Nieuwe Verbond (2 Kor. 3:6). Er zijn dus beloften en er is een bediening om die beloften te vervullen. Zo gaat God dus te werk.
Zo ook met de kinderen: Hij geeft Zijn belofte (en eis) en vervult die in de tijd. Je vraagt dus iets van "babygedoopten" wat God op dat moment niet van ze vraagt (nl. kunnen spreken), maar wat Hij wel belooft in ze te zullen werken. Want het gaat in het vers wat je "praktisch" wilt bespreken niet om wat de mens wel of niet kan, maar om wat God zal doen. En je wilt een zekerheidje vooraf of dit allemaal wel waar zal worden. Daarbij zie je de geloofsbelijdenis voorafgaand aan de doop als een zekerheid, terwijl de echte zekerheid alleen maar bij het eindoordeel gegeven wordt: dan wordt pas openbaar wie een kind van God is of niet.

het handelingen gedeelt dat je aanroept gaat dan ook over DE bELOFTE die iederen zich door geloof in Christus eigen kan maken.

Ik vermoed dat je je hier niet helemaal goed uitdrukt. Ik denk dat je bedoelt dat je je de zaken die in de belofte beloofd worden, moet toe-eigenen door geloof in Christus. Dat is inderdaad zo, maar ondertussen is die belofte wel de belofte van God die geldig is. Het is niet zo, dat als je niet gelooft, dat die belofte niet meer geldig is. Je kunt de belofte wel naast je neerleggen door ongeloof en dan zal de belofte niet vervuld worden. Dat is ook geheel Bijbels: God beloofde het volk Israël dat Hij het zou verlossen en zou inbrengen in Kanaän (Ex. 6:7). Maar het volk vertoornde de Heere onderweg en daarom lezen we dat Hij zwoer ze toch niet in te zullen laten gaan: (Ps. 95:11, Hebr. 3:11-4:6). Zo lezen we dat ze niet konden ingaan vanwege hun ongeloof (Hebr. 3:19). Zo is het ook met de beloften van het verbond: zonder geloof worden die beloften niet vervuld, maar gaan integendeel de bedreigingen in vervulling.

jer31:30 vier versen voor de tekst die je aanhaalt zegt dat iedereen in het nieuwe verbond zelf verantwoodelijk zal zijn. de overgang op de volgende generatie geldt dan niet meer!!!

Dat is onder het oude verbond ook al zo: Deut. 24:16 spreekt over de eigen verantwoordelijkheid van vaders en zonen, dus dat is geen argument. Wat Jeremia hier aan de kaak stelt is dus een gebruik dat rechtstreeks tegen het gebod van God ingaat. Het is dus geen argument in deze discussie.

beste elbert, waar ik op wacht is dat je aantoont dat bovenstaande conclusie op de bijbel berust en niet vanuit een krampachtig 'de babydoop moet en zal gerechtvaardigd worden' redeneren.

Beste Jan, het is hierbij aangetoond, nu hoef je het alleen nog maar te geloven.
Maar ik heb zo'n vermoeden dat je dat niet zult doen.

[boer]

Het grote probleem tegenwoordig is de theologische ballast, die we mee dragen.
De woorden genadeverbond, erfzonde en sacrament komen in de Bijbel niet eens voor, maar zijn allemaal vruchten van het institutionaliseren van de Schrift.
Er staat wel degelijk dat het Oude verbond de verdwijning nabij is, Elbert.
2 Cor 3:13
Heb 8:13

Jezus Zelf leefde onder het Oude Verbond: "Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen" (Galaten 4:4,5). Dit betekent dat vele dingen in de vier Evangeliën nog op het Oude Verbond betrekking hebben, hoewel Jezus ook in het vooruitzicht vele dingen geleerd heeft die deel van het Nieuwe Verbond uitmaken. Indien wij ons onderscheidingsvermogen benuttigen, kunnen wij het verschil wel merken.
Door het onderscheid tussen het oude en het nieuwe in de Evangeliën over het hoofd te zien, worden bepaalde valse leerstellingen gesteund. Sommigen leren b.v.: "Jezus hield de sabbat; dus moeten wij dat ook doen." Jezus hield ook het Pascha en aanbad in de tempel. Moeten wij ook die dingen doen? Natuurlijk niet. De sabbat, het Pascha en de tempeldienst maakten deel uit van het Oude Verbond. Ook beweerde iemand dat Jezus' leer over de echtscheiding voor ons niet geldt omdat Hij dat zei vóór het Nieuwe Verbond van kracht werd. Uit de tekst zelf is het echter duidelijk dat Jezus geenszins de wet van Mozes verkondigde (Mozes zei iets heel anders). Hij bracht Zijn eigen leer die deel van het nieuwe Verbond uitmaakt.
Gans de Schrift, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, is nuttig voor ons onderricht. Maar wij leven nu niet onder de wet van Mozes of de tien geboden. Voor ons geldt het evangelie van Jezus Christus en op basis daarvan vereren wij God.

[elbert]

Er staat wel degelijk dat het Oude verbond de verdwijning nabij is, Elbert.
2 Cor 3:13
Heb 8:13

Dat heb ik ook helemaal niet ontkend (en dat heb je ook kunnen lezen). Ik ontken wel dat het nieuwe verbond iets geheel nieuws is. Alsof Christus niet aanwezig was onder de oude bedeling. De onderbouwing van het nieuwe verbond wordt in het NT mede vanuit het oude gegeven: honderden tekstverwijzingen naar het OT. Dat is onmogelijk zonder een doorgaande lijn in de Bijbel.

De sabbat, het Pascha en de tempeldienst maakten deel uit van het Oude Verbond.

Klopt, dat zijn de ceremoniën: de uiterlijke onderhouding van de verbondsvoorschriften. Die zijn veranderd. Maar als we spreken over de eenheid van oude en nieuwe verbond, dan spreken we niet over die ceremoniën, maar om de geestelijke eenheid die zowel oude en nieuwe verbond hebben.

De argumentatie is als volgt (hiermee vat ik mijn eerdere lange posts kort samen):
- de verbonden zijn geestelijk 1
- de tekenen die bij de verbonden horen, zijn zelf uiterlijke tekenen maar wijzen naar een geestelijke/innerlijke zaak
- die tekenen verwijzen in het geval van besnijdenis en doop naar dezelfde geestelijke/innerlijke zaak: de besnijdenis van het hart, de rechtvaardiging door het geloof, de vernieuwing van het leven, de redding door Christus enz.
- de besnijdenis werd gegeven aan gelovigen en hun nageslacht, datzelfde geldt voor de doop.

[boer]

Niet helemaal mee eens, Jezus zegt Zelf zijn gemeente te ZULLEN gaan bouwen op het fundament van een nieuwe (hoek)steen.
De verwijzingen naar het OT, dienden ter verifiering dat het niet om iets ANDERS ging dan de God van Abraham, Izak en jacob.
Want de joden dachten dat Jezus een valse profeet was)
Ceremoniën zijn niet zozeer de uiterlijke onderhouding van de verbondsvoorschriften, maar zinnebeeldige voorafschaduwingen, van verordeningen, die door Jezus verwezenlijkt, waargemaakt werden.
Die zijn dus niet veranderd, maar vervuld.

Hetzelfde geldt voor de sabbath.
Ook die hebben we veranderd(een daagje opgeschoven) ipv ingevuld/vervuld/waargemaakt.
Mt 5:17

[elbert]

Niet helemaal mee eens, Jezus zegt Zelf zijn gemeente te ZULLEN gaan bouwen op het fundament van een nieuwe (hoek)steen.

Jezus Christus, Gods Zoon is geen nieuwe hoeksteen, maar de hoeksteen er altijd al was, maar die door de bouwlieden versmaad is. Want Hij was er al voor Abraham en heeft de wereld gemaakt. Dat Hij zegt zijn gemeente te zullen bouwen op de belijdenis van Petrus (gebouwd op de petra), is wat anders.

Ceremoniën zijn niet zozeer de uiterlijke onderhouding van de verbondsvoorschriften, maar zinnebeeldige voorafschaduwingen, van verordeningen, die door Jezus verwezenlijkt, waargemaakt werden.
Die zijn dus niet veranderd, maar vervuld.

De ceremoniën zijn wel veranderd in de zin van dat er andere tekenen voor in de plaats zijn gekomen: geen besnijdenis meer, maar doop. Wij worden niet besneden en onze kinderen ook niet. In plaats daarvan worden we gedoopt. En de doop als teken is ook een (nieuwtestamentische) ceremonie: een uiterlijk teken dat wijst naar een innerlijke zaak.

[schelpje3]

Het grote probleem tegenwoordig is de theologische ballast, die we mee dragen.
De woorden genadeverbond, erfzonde en sacrament komen in de Bijbel niet eens voor, maar zijn allemaal vruchten van het institutionaliseren van de Schrift.
Er staat wel degelijk dat het Oude verbond de verdwijning nabij is, Elbert.
2 Cor 3:13
Heb 8:13

Jezus Zelf leefde onder het Oude Verbond: "Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen" (Galaten 4:4,5). Dit betekent dat vele dingen in de vier Evangeliën nog op het Oude Verbond betrekking hebben, hoewel Jezus ook in het vooruitzicht vele dingen geleerd heeft die deel van het Nieuwe Verbond uitmaken. Indien wij ons onderscheidingsvermogen benuttigen, kunnen wij het verschil wel merken.
Door het onderscheid tussen het oude en het nieuwe in de Evangeliën over het hoofd te zien, worden bepaalde valse leerstellingen gesteund. Sommigen leren b.v.: "Jezus hield de sabbat; dus moeten wij dat ook doen." Jezus hield ook het Pascha en aanbad in de tempel. Moeten wij ook die dingen doen? Natuurlijk niet. De sabbat, het Pascha en de tempeldienst maakten deel uit van het Oude Verbond. Ook beweerde iemand dat Jezus' leer over de echtscheiding voor ons niet geldt omdat Hij dat zei vóór het Nieuwe Verbond van kracht werd. Uit de tekst zelf is het echter duidelijk dat Jezus geenszins de wet van Mozes verkondigde (Mozes zei iets heel anders). Hij bracht Zijn eigen leer die deel van het nieuwe Verbond uitmaakt.
Gans de Schrift, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, is nuttig voor ons onderricht. Maar wij leven nu niet onder de wet van Mozes of de tien geboden. Voor ons geldt het evangelie van Jezus Christus en op basis daarvan vereren wij God.

Dit is moderne theologie. De erfzonde komt wel degelijk uit de Bijbel, niet zo letterlijk, maar door de zondeval zijn wij allen doemwaardig. En we zijn allang niet meer de woestijnvolkeren uit Bijbelse tijden ! Orde en regel moet er zijn, anders wordt het chaos.

[Janvanverweg]

we zij nu op heel veel punten tegelijk bezig; dat maakt het knap onoverzichtelijk. en ik ben bang dat het alleen maar blijft uitdijen met ng langere replieken.
ik stel voor om deel voor deel te doen en de rest even te laten rusten. (wees niet bang, er is heel veel waar ik het niet mee eens ben Je verwijzing naar de reden van Abrahams besnijdenis klopt en daar was ik fout. dank voor de correctie.

maar nu

Om het antwoord op je eerste vraag te geven: nee, het 'genadeverbond' is niet ontstaan om de kinderdoop te verdedigen, al geeft het wel een onderbouwing ervoor.

dit kan een snel onderwerpje zijn. wanneer begon men voor het eerst te praten over 'het genade verbond' welke eeuw, is er bekend wie de frase voor het eerst gebruikte en in welk verband?
ik vraag omdat ik ooit geleerd heb dat het dus wel ter verdediging was en dat het van recente datum is.
als je bronnen hebt waar 'het genade verbond' genoemd wordt van voor, pak weg, 1500, dan klopt niet wat me geleerd is. Het liefst natuurlijk de allereerste keer dat het gebruikt werd, maar ver in de tijd is lastig te achterhalen, maar als het van de laatste 150 jaar is, dan moet het antwoord vindbaar zijn. helaas ben ik zelf niet in staat aan deze zoektocht deel te nemen

[elbert]

Als je het over de term "genadeverbond" hebt, dan zal dat wel uit de 16e eeuw stammen, denk ik, toen de Bijbel weer systematisch doordacht werd. Als zodanig is het een technische term, net zoals de term "erfzonde" en "drie-eenheid" dat is.
Maar als het over de zaak gaat wat ermee bedoeld wordt, dan vind je daar bij een kerkvader als Ireneaus (2e eeuw) al voldoende over terug (bijvoorbeeld hier, hier en hier). Hij merkt dan ook op dat het hetzelfde Woord is dat aan de aartsvaders is verkondigd door dezelfde God in het oude testament (verbond) en dat de gelovigen uit oude en nieuwe verbond hetzelfde heil wacht en verwijst naar Matth. 8:11-12: we zullen dan ook aanzitten met Abraham, Izaak en Jakob in het Koninkrijk der hemelen. Ireneaus wijst naar de eenheid van God zelf als oorzaak van de eenheid van Zijn spreken in de hele Bijbel, dus ook in het verbond.
Verder heeft Augustinus zich hier uitgebreid mee beziggehouden. Van hem is dan ook de volgende uitspraak bekend: "het oude testament is geopenbaard in het nieuwe, en het nieuwe is verborgen in het oude".