De doop in de knoop (en waarom er belijdenis gedaan wordt)

[Jozo]

Ken je dat begrip: eeuwig aanklagen niet ?
Als wij voor eeuwig verloren gaan, zal dit onze straf zijn o.a. Niet alleen het in de hel verkeren, alhoewel dat ook onuitsprekelijk is, maar de mensen die door jou verloren zullen gaan, zullen jou dat voor eeuwig aanklagen.
Moet je voorstellen dat jouw kind je aan moet klagen voor hetgeen jij nagelaten dan wel gedaan hebt tot zijn verlorenheid !

Ik heb er zelfs nog nooit van gehoord. Ik ben benieuwd of dit in de bijbel staat. Volgens mij staat in de bijbel dat het je eigen schuld is als je verloren gaat en dat jij/ik er niet voor kunt zorgen dat een ander verloren gaat cq behouden wordt.

[schelpje3]

En zo sussen we elkaar
Selectief en letterlijk de Bijbel lezen, de ergste stukken overslaan, die vooral niet toepassen ons onszelf. Overal waar maar enigszins het woordje schuld kan vallen, uitgummen.

Ik heb dit weekend wat stukjes opgezocht over de (kinder)doop. Ik zal er iets van neerzetten, hopelijk voegt het nog iets nuttigs en ter lering toe.
Ben je gedoopt ? Dan hoor bij de Heere, dan hoor je bij Zijn gemeente. Zoals soldaten zich verzamelen onder hetzelfde vaandel, zo draag jij het "veldteken" van Christus.
Het veldteken van Christus verplicht jou om passief en actief in jouw leving uiting te geven aan jouw geloof.
Gedoopt zijn, betekent dat je tot de strijd bent geroepen. Een geestelijke strijd in je hart en daarbuiten.

Kol 2, vs12: U bent immers met Hem begraven in de doop, waarin u ook met Hem bent ongewekt....

De waterdoop wordt door mensen gedaan, de Geestesdoop wordt door Christus gedaan.
Zoals God bij Abraham de besnijdenis als Zijn Zegel gaf, zo geeft God nog steeds, maar nu bij de doop, Zijn Zegel.

Waarom wordt er in de Bijbel niet vaker over geschreven ? Een argument voor diegenen die voor de volwassendoop zijn.
Wat voor ons een vraag is, was toen een weet ! We moeten de geschiedenis dus in.
De doop was bij Israel allang bekend, Als heidenen tot geloof kwamen, werden zij besneden EN gedoopt. Niet alleen de ouders, het hele gezin. Zo volgden de kinderen als vanzelf de beslissing van hun ouders. Zij werden als kind van gelovige ouders bij Israel ingelijfd. In het NT wordt deze lijn doorgetrokken. Zij die geloven, mogen erbij komen, MET hun kinderen ! Aandacht aan kinderdoop te besteden, zou verbazing hebben opgeroepen. Als men gedoopt werd, gebeurde dat met het hele huis. Discussieer dus niet of er wel of geen kleine kinderen bij waren, volg hierin gewoon de lijn van de geschiedenis. Spreek van de CHRISTELIJKE doop. Waar kun je lezen dat alleen volwassenen gedoopt moesten worden ? Zo'n bevel was er niet. De Heere Jezus had juist voor de kinderen bijzondere aandacht. Laat de kinderen tot Hem komen ! Opdat Hij hen zal zegenen.

Met de doop krijg je dus als jongere Zijn "handtekening". God gaf en geeft Zijn verbond. Aan jou nu het antwoord, niet uit eigen kracht, maar vanuit het bloed van Jezus !
Pleit op de belofte aan jou gegeven, open je mond, eis van Hem vrijmoedig, op Zijn trouw verbond. Draag jij het veldteken van Christus met eer ? Dan ben je herkenbaar.

Ik heb met deze posting genoeg gezegd.
Alles wordt hierna te veel.
Dus in topic zal ik niets meer plaatsen.

[boer]

Hier wat (kerk-)geschiedenis.
De kinderdoop is een gebruik dat vanaf ca. de 12e eeuw na Christus door de kerk werd voorgeschreven als de methode van dopen. Zij beroept zich hierbij op diverse delen uit onder meer de Handelingen der Apostelen waaruit afgeleid wordt dat hele gezinnen, inclusief onmondigen, gedoopt zouden zijn.

Vanuit de Evangeliën is er geen indicatie voor het dopen van kinderen. Het is door Jezus niet ingesteld en ook door zijn discipelen niet gepraktizeerd.

Justianus de Martelaar zette omstreekts 140 n.Chr. aan de Romeinse keizer Antonius Pius in zijn verdediging-geschrift tot in details uiteen wat de geloofspraktijk van Christenen was. De kinderdoop was hiervan geen onderdeel. Justianus gaf in dit verslag -waarvan de echtheid door niemand wordt bestreden- een heel nauwkeurige beschrijving, hoe de gelovigen zich in de doop aan God en Zijn dienst wijdden, en dat de dopelingen van de waarheid van de nieuw-testamentische leer overtuigd moesten zijn (wat een kinderdoop uitsluit) alvorens gedoopt te worden.

In de Didache, een vroegchristelijk geschrift van omstreeks 120 n. Chr., lezen we in hoofdstuk VII het volgende met betrekking tot de doop: "U moet als volgt dopen: nadat u al het bovenstaande hebt gezegd, doop in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest met stromend water. Indien u geen stromend water hebt, doop dan met ander water. Indien het niet mogelijk is met koud water, dan met warm. Indien u geen van beide ter beschikking hebt, giet dan water over het hoofd in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Degeen die de doop verricht moet voor de doop vasten. De dopeling, en zo mogelijk enige anderen, moet ook vasten. Wat de dopeling betreft, u moet hem opdragen dit een of twee dagen te doen." Hier wordt weliswaar voor het eerst melding gemaakt van een begieten in plaats van onderdompelen, maar ook hier is de dopeling geen baby, maar een volwassen persoon. Een zuigeling immers kun je moeilijk opdragen om een of twee dagen te vasten.

Verder is er in de vroegchristelijke literatuur geen vermelding van een andere wijze van dopen dan de onderdompeling, tot aan de bekende kerkvader en schrijver Tertullianus (155-220 n.Chr.) omstreeks het jaar 200 n.Chr. Hij tekende ernstige bezwaren aan tegen een vorm van kinderdoop, die hier en daar scheen plaats te vinden. Voortkomend uit de wereld der heidense mysteriën werd de kinderdoop zo langzaam ingevoerd binnen de Christelijke gemeenten, net als andere heidense gewoonten, en werkten veelvuldig en vroegtijdig op de leer en het geloofsleven van de vroege kerk in, nadat zij zich van haar (oorspronkelijk Joodse) identiteit had losgemaakt. En zo is het daarom niet verwonderlijk, dat ook de kinderdoop haar oorsprong vindt in een heidense reinigingsritus, die onmiddellijk na de geboorte als initiatie tot het leven plaatsvond. Door de kerk is dit religieuze oersymbool overgenomen als werkzaam teken van de wedergeboorte uit het oude bestaan.

In zijn geschrift "De Baptismo" (Over de Doop) somde Tertullianus reeds alle latere bezwaren tegen de kinderdoop, aan de hand van bijbelse gegevens, op. Desondanks werd de kinderdoop in de synode van Carthago (251 n.Chr.) als regel vastgelegd.

In het begin van de 4e eeuw geraakte de kinderdoop in brede kring in discrediet, maar tegen het einde van de 4e eeuw werd deze crisis bezworen en sinds die tijd motiveert de kerk de kinderdoop als wegneming of "afwassing" van de erfzonde (Augustinus in "Pelagius").

Tot aan de 12e eeuw werd door heel Europa heen echter nog volwassen gedoopt. Een bekend voorbeeld hiervan was de Friese Koning Radbout: hij liet zich na zijn bekering onderdompelen. In de navolgende periode werden echter, in de periode 1200-1515, in opdracht van de kerk alleen nog kinderen gedoopt. Vanaf 1515 ontstond er weer discussie over de doop, met de komst van John Smith, Dirk Philips, Menno Siemons en vele anderen die hun leven riskeerden door de 'volwassendoop' weer te praktizeren.
(Bron:wiki)

[learsi]

God wilde eerst de relatie aangaan met het volk bij de berg Horeb. maar dat wou het volk niet, die wilde liever dat er een wet kwam waarnaar ze konden leven. en zo geschiedde het.
Met Jezus heeft God zijn plan weer opgepakt. 2000 jaar wet had bewezen dat de wet niet vrij maakt. De mens kan zich niet verlossen.
500 voor christus beloofde Jeremia al dat er een nieuw verbnd zou komen, waarin God en mens elkaar wel zouden kennen. toen kwam Christus, het nieuwe verbond werd een fijt en God kan weer gekend (gezien, gehoord, beleefd) worden.

omdat de babiedoop naar het oude verbond verwijst staat dat het echte kennen en gekend zijn in de weg.

Je stelt het voor, alsof het volk de wet krijgt omdat ze dat liever wilden, dan een relatie met God aan te gaan. Het was van begin af aan Gods bedoeling, dat Hij het Volk die wet daar zou geven. Er is een duidelijk verband tussen de donder en de bliksem en het geven van de wet. God sprak tot het volk die wet en het volk dacht te zullen sterven en vraagt dan of Mozes spreekbuis van de Heere mag zijn. Dan Geeft God de wet aan Mozes. En krijgt het volk de wet die de Heere hen wilde geven. Het NT maakt ons duidelijk, dat het volk de wet kreeg, opdat het zijn zonde(n) zou leren kennen. Eerst daarna is er een relatie met God mogelijk.

Daarnaast stel je het voor alsof God Zijn plan in de steek liet en het met Jezus weer oppakt. God liet daar bij Horeb niets in de steek..........de wet is toch tuchtmeester tot Christus?

Ook stel je het voor of onder het OT God niet gekend kon worden. Vooral de Psalmen maken duidelijk dat je dat niet zomaar kunt zeggen.

[boer]

Het dopen van een baby (kinderdoop) is geen voorwaarde om deel te hebben aan het Nieuwe Verbond, vervulling met Gods Geest wel. Deze Geest maakt ons geschikt (2 Kor 3).

Lucas 22:20 “Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.”
En dat allemaal op deze dag, Pesach!
Iets wat de meesten hier zich waarschijnlijk niet eens realiseren.
Want God heeft zijn gedenkdagen volgens Zijn kalender ingesteld, terwijl wij die van Paus Gregorius maar achterna lopen.
Zou Jezus niet gezegd hebben dat de doop het verbondsteken was, als dat zo was geweest?
Hoe kunnen wij het dan zomaar ''verbonds''doop noemen?
En heeft niet ieder verbond slechts 1 teken?

[elbert]

Hier wat (kerk-)geschiedenis.

Dan ter aanvulling en correctie nog wat andere kerkgeschiedenis:
- Aristidis (ca. 120): bij de begrafenis van een kind: de gemeente prees God omdat het kind "zondeloos heenging". Nu ligt het niet voor de hand om aan te nemen dat het kind zonder zonde was (want dat is niemand), maar eerder dat het gedoopt was. Ook op grafschriften van kleine kinderen uit die tijd valt op te maken dat ze als gedoopt kind van God behandeld werden.
- Polycarpus (ca. 160): bij zijn marteldood:
"Zesentachtig jaar dien ik Hem en in niets heeft Hij mij kwaad gedaan. Hoe kan ik dan mijn Koning, Die mij gered heeft, lasteren?"
Het ligt voor de hand om te veronderstellen dat Polycarpus hier op zijn doop zinspeelt, die hij reeds als jong kind ontvangen moet hebben.
- Ireneaus (ca. 180) zegt dat in zijn gemeente "zuigelingen, kleine kinderen, jongelingen en ouderen door Christus worden wedergeboren tot God" (Adversus Haereses XXII.4). Dat betekent dus ook doop, want in die tijd en volgens zijn theologie betekent "tot God wedergeboren worden", gedoopt worden.
- Hippolytus (rond 215):
"Eerst moet men de kleine kinderen dopen. Allen die voor zichzelf
spreken kunnen, moeten zelf spreken. Voor hen echter die niet spreken kunnen, zullen
hun ouders spreken of een ander, die tot hun familie behoort."
Bron
- Origenes (rond 240) spreekt herhaaldelijk over de doop van kinderen, ook als ze nog maar een dag oud zijn.

In zijn geschrift "De Baptismo" (Over de Doop) somde Tertullianus reeds alle latere bezwaren tegen de kinderdoop, aan de hand van bijbelse gegevens, op.

Dat is niet helemaal juist. In de eerste plaats omdat Tertullianus juist niet "alle latere bezwaren tegen de kinderdoop, aan de hand van bijbelse gegevens opsomt". Het punt dat hij wil maken, is dat het beter is om de doop uit te stellen, in het bijzonder van kleine kinderen, maar ook van alle dopelingen. Het punt dat hij wil maken, is dat de doop niet strikt noodzakelijk is voor het heil, en dat gedoopt worden zelf riskanter is dan niet gedoopt worden (zie hier voor de bron), waardoor peetouders ook gevaar lopen. In een tweede geschrift schrijft hij juist positief over het dopen van kinderen. Dit betreft een verhandeling over 1 Kor. 7. Wanneer Paulus uitspreekt dat de kinderen heilig zijn, komt dat volgens Tertullianus vanwege het voorschrift dat Jezus gaf ten aanzien van de doop: "Wie niet uit water en Geest geboren wordt, zal niet in het koninkrijk Gods ingaan." (Joh. 3:5). Duidelijk blijkt dus dat Tertullianus hier van de doop van kinderen uitgaat als van een voorschrift en instelling.
Duidelijk is ook dat uit zijn geschriften blijkt dat het dopen van kinderen in die tijd algemeen geaccepteerd is (en ook al eerder dus).

In het begin van de 4e eeuw geraakte de kinderdoop in brede kring in discrediet

Ook dit is niet helemaal juist. In een deel van de kerk kwam de kinderdoop in diskrediet, maar dit was niet omdat men er de latere bezwaren bij had, maar omdat men het bijgeloof had dat het maar beter was om de doop uit te stellen tot op het sterfbed, zodat dan alle zonden afgewassen konden worden. Allicht dat deze visie uiteindelijk verworpen is.

[boer]

Ik quote slechts de encyclopedie, Elbert.
Een seculiere bron, die niet gebaat is bij geloofsdoop OF verbondsdoop, maar onpartijdig is, lijkt me.
Weet je wat mijn voortdurende vraag is?
Wie waren toch die zware wolven, waarvan de apostelen zeiden dat ze toen al op de loer lagen en zeker tot de gemeente in zouden komen, na hun vertrek?
Wat was die dwaling, die God ons in Zijn heilige Boek voorzegde te zullen sturen?2Thess2;11

Wat de kerkvaders allemaal niet hebben gezegd , interesseert me nauwelijks.
Origenes zei dat de duivel uiteindelijk nog behouden zal worden, en ook de verwerpelijke vervangingsleerkomt bij hen vandaan. Timotheus riep op alleen de overleveringen van hem te volgen, niets anders!
Waarom houden we ons daar niet aan?

Want ook satan komt met krachten, tekenen, en bedrieglijke wonderen, en met allerlei verlokkende ongerechtigheden.
(lees gerust valse gerustheden en troosten)
En heb je ook een antwoord op de vraag waarom het door Jezus ingestelde nieuwe Verbond meer dan 1 teken zou hebben?

[dalethvav]

Dit heeft me indertijd wel aan het nadenken gezet.
Overigens een sterk staaltje van doop-knoop-belijdenis is het volgende voorval:

Een goede vriend van mij was een aantal jaren geleden beroepsmilitair en zou voor zijn werk lange tijd in Duitsland gestationeerd worden.
Samenwonen wilde hij niet, dus de enige mogelijkheid was trouwen en dan samen, als man en vrouw naar Duitsland gaan. Trouwen kon in die Ger.Gem (ergens in Gelderland) niet, omdat ze nog geen belijdenis gedaan hadden. Want, zo was de redenering van de kerkenraad, als je geen belijdenis gedaan hebt en jullie krijgen kinderen, dan kun je ze niet laten dopen omdat jullie geen belijdende leden zijn. Zelfs het doen van de belofte dat ze zo snel mogelijk belijdenis zouden gaan doen na terugkeer in Ned. mocht niet baten.
Hier werd de mogelijkheid om al dan niet kerkelijk te kunnen trouwen zelfs gekoppeld aan het belijdenis doen i.v.m. de (verplichting tot) kinderdoop. Hoezo uitwassen als het rechte zicht op doop/belijdenis verwatert. Inderdaad: een onontwarbare knoop, althans voor die kerkenraad.
De enige m.i. trrechte oplossing was: weggaan uit die gemeente. Triest, maar waar gebeurd.

[1a2b3c]

de wet is toch tuchtmeester tot Christus?

Er zijn meerdere vertalingen die zeggen: totdat Christus kwam of tot de komst van Christus.

Het is niet zo dat de wet gegeven is om ons naar Jezus te drijven, het kan wel maar het is geen 'wet'.
Het kunnen net zo goed de goedertierenheden van God zijn die tot bekering leiden. Rom.2:4.

[Jozo]

@ Elbert

Thnx voor de info. Dat wist ik allemaal nog niet en daar kan ik wel wat mee.

[boer]

Dit heeft me indertijd wel aan het nadenken gezet.
Overigens een sterk staaltje van doop-knoop-belijdenis is het volgende voorval:

Een goede vriend van mij was een aantal jaren geleden beroepsmilitair en zou voor zijn werk lange tijd in Duitsland gestationeerd worden.
Samenwonen wilde hij niet, dus de enige mogelijkheid was trouwen en dan samen, als man en vrouw naar Duitsland gaan. Trouwen kon in die Ger.Gem (ergens in Gelderland) niet, omdat ze nog geen belijdenis gedaan hadden. Want, zo was de redenering van de kerkenraad, als je geen belijdenis gedaan hebt en jullie krijgen kinderen, dan kun je ze niet laten dopen omdat jullie geen belijdende leden zijn. Zelfs het doen van de belofte dat ze zo snel mogelijk belijdenis zouden gaan doen na terugkeer in Ned. mocht niet baten.
Hier werd de mogelijkheid om al dan niet kerkelijk te kunnen trouwen zelfs gekoppeld aan het belijdenis doen i.v.m. de (verplichting tot) kinderdoop. Hoezo uitwassen als het rechte zicht op doop/belijdenis verwatert. Inderdaad: een onontwarbare knoop, althans voor die kerkenraad.
De enige m.i. trrechte oplossing was: weggaan uit die gemeente. Triest, maar waar gebeurd.

Je eerste voorbeeld is een bekend voorval.
Ik ken mensen uit de GG daar, en toen ik het geval eens besprak, zeiden ze ja, die man is zo'n raar type met een baard.
Hoe dacht je dat Jezus en zijn discipelen er destijds uitzagen, vroeg ik toen,... mens wat word ik moe van al dat gezwam en veroordeling op basis van uiterlijkheden.
Bah.
De eersten zullen de laatsten zijn, daar troost ik me dan maar mee.
Iemand al een idee, waarom Jezus niet de doop maar de drinkbeker als teken van Zijn nieuwe Verbond aankondigde?

[Jozo]

Laten we een voorbeeld niet generaliseren. Uit elke kerkelijke gemeenschap zijn wel soortgelijke voorbeelden aan te dragen.

Om het een beetje in evenwicht te brengen: Ik heb vrienden in de ger.gem die nog geen belijdenis hadden gedaan, maar wilden wel trouwen (ze verwachten al een kindje). Eerst getrouwd, toen belijdenis gedaan en toen het kindje gekregen en het kindje gedoopt.

[Janvanverweg]

maar de mensen die door jou verloren zullen gaan, zullen jou dat voor eeuwig aanklagen.
Moet je voorstellen dat jouw kind je aan moet klagen voor hetgeen jij nagelaten dan wel gedaan hebt tot zijn verlorenheid !

waarom dan aleen je kinderen dopen als de doop dat aanklagen tegen gaat? hps de kalverstraat op met een emmer water en de mensen redden.
heeft ezechiel het niet veeleer over de genade die we mensen onthouden door ze valse vrede te bieden, niet voorleven wat het is om met God te zijn en daarvan te getuigen?
De kinderen van gelovigen ouders die afhaken (20 jaar geleden bleek uit een studie dat dat kerk-wijd 50% was) wat hebben die van Cristus gezien? niet genoeg om zelf tot overtuiging te komen dat Hij leeft en om hen geeft. Daar heeft de kerk (van pinkster, baptist tot hervormd, hyper calv) verantwoording af te leggen. hoe komt het dat in al die kerken Cristus niet voldoende zichtbaar is zodat de eigen jongeren Christus niet leren kennen?

zelf denk ik dat het komt omdat we teveel met de leer bezig zijn (gepromoot door de koppeling van ambt aan de academische wereld) en niet met het maken van discipelen. als de ambten terug gebracht worden naar de bijbelse maatstaven ervan (karakter, reputatie) dan zou er al een wereld gewonnen zijn. als geloof aan vruchtdragen gekoppeld zou zijn en niet aan leer-formulieren dan zou Christus in elke kerk zichtbaar zijn. (mat 25)

maar omdat het geloof niet de maatstaf is om christen genoemd te worden, maar reeds het geloof van een verre voorvader (hand 2 'en die van verre zijn' in de exegese van de babydopers) voldoende is om als christen door het leven te gaan, is in het verleden het christelijk geloof verworden tot een algemeen fenoneem dat los staat van het dagelijks leven. de reformatie heeft wel wat hersteld, maar nog steeds wordt 'geloof' door alle kerken heen meer als een intelectueel goed gezien (of als iets dat je gegeven moet worden zonder enige aktie/bijdrage van jezelf) dan als 'een praktijk van leven'. 'maar gij geheel anders Gij hebt Christus leren kennen.

[elbert]

Ik quote slechts de encyclopedie, Elbert.
Een seculiere bron, die niet gebaat is bij geloofsdoop OF verbondsdoop, maar onpartijdig is, lijkt me.

De bronnen die ik citeer, zijn gebaseerd op wat de kerkvaders zelf geschreven hebben.

Weet je wat mijn voortdurende vraag is?
Wie waren toch die zware wolven, waarvan de apostelen zeiden dat ze toen al op de loer lagen en zeker tot de gemeente in zouden komen, na hun vertrek?
Wat was die dwaling, die God ons in Zijn heilige Boek voorzegde te zullen sturen?2Thess2;11

In de context van de 2e eeuw zijn dat zonder twijfel de gnostici. Je hebt wat dat betreft genoeg aan Adversus Haereses (tegen de ketters) van Ireneaus, zie bron. Daarin gaat hij uitvoerig in op de wolven van die dagen: de gnostici. De doop van kinderen speelde in die tijd in het geheel niet, want die was algemeen geaccepteerd. De kerkvaders zeggen dan ook dat de instelling van de doop van kinderen teruggaat op de apostelen.
Je moet bedenken dat in de loop van de kerkgeschiedenis over elk groot theologisch vraagstuk heftige strijd is gevoerd. V.w.b. de doop van kinderen ontbreekt met name in de eerste eeuwen elk spoor van strijd over dit punt. Dat heeft ons wat te zeggen over hoe oud deze praktijk is.

Wat de kerkvaders allemaal niet hebben gezegd , interesseert me nauwelijks.
Origenes zei dat de duivel uiteindelijk nog behouden zal worden, en ook de verwerpelijke vervangingsleerkomt bij hen vandaan. Timotheus riep op alleen de overleveringen van hem te volgen, niets anders!
Waarom houden we ons daar niet aan?

We hoeven zeker niet elke theologische keuze van de kerkvaders over te nemen. We kunnen ze echter wel gebruiken om na te gaan wat in de christelijke kerk van die dagen staande praktijk was. Daaruit komt naar voren dat de doop van kinderen geen issue was en ook niet was geweest.

[boer]

Elbert, bedankt voor je uitleg.
Toch denk ik dat het niet vermelden van de kinderdoop in die tijd er juist op duidt dat deze ook NIET plaatsvond. Gevonden doopvonten uit die tijd zijn allen van een maat waar een volwassen mens in past.
In het nederlands heet alles dopen, maar in het engels is er al een duidelijker verbaal onderscheid, in de vorm van baptising and christening.
Het zijn 2 verschillende begrippen!
De eerste paar eeuwen kenmerkten zich vooral door jodenhaat, al deze zg oudvaders en kerkvaders maakten zich daar schuldig aan, want de kerk was nu Israel, de vervangingsleer werd alom ingesteld.
Terwijl Jezus stervende, Zijn Vader vroeg hen te vergeven, nemen de oudvaders de vrijheid dit niet te doen, integendeel.



Justinus de Martelaar (Martyr). Beweerde dat Gods verbond met Israël niet meer geldig was en dat de heidenen de Joden in Gods verlossingsplan hadden vervangen.

Ignatius van Antiochië: Stelde dat ieder, die op enigerlei manier het paasfeest met de Joden vierde, medeplichtige werd met hen die de Heer en zijn apostelen hadden gedood. (Verzoening, de kern van het christelijk geloof bleef dus buiten schot als het de Joden maar betrof).

Clemens van Alexandrië. Definieerde de Griekse filosofie als het belangrijkste middel, dat God aan de heidenen had gegeven, om tot Jezus te worden geleid.

Tertullianus. Beschuldigde het gehele Joodse 'ras'(?) Jezus te hebben vermoord.

Origenes. Beschuldigde het gehele Joodse volk van samenzwering om Jezus te doden. Deze man was een Platonist van het zuiverste water en ook in zijn eigen tijd een omstreden figuur. Hij liet zich castreren om maar niet door zijn seksualiteit te worden afgeleid van de 'hogere, geestelijke' zaken. Later schijnt hij daar dan toch weer spijt van te hebben gekregen. Hij heeft het 'allegoriseren' van de Bijbel tot een ware kunst verheven. Alles wat in de Bijbel maar scheen te duiden op gewone, aardse omstandigheden, plaatsen en tijden, werd met een handige quasi-intellectuele truc naar de 'bovenverdieping' afgeschoten, waar het plotseling heel andere betekenissen kreeg. Israël werd de kerk, de stad Jeruzalem het 'hemelse Jeruzalem', doden werden geestelijk doden, de bloeiende woestijn werd de geestelijke vernieuwing van 'dode' zondaars, enzovoorts. Natuurlijk loop je met zo’n gewrongen uitleg aan alle kanten vast, zoals we al zagen. Dat werd dus één ongrijpbare, woordenbrij. Dat allegoriseren had Origenes geleerd in Alexandrië, waar een school voor Griekse wijsheid was gevestigd. En de wijze waarop de Grieken met hun oude geschriften omgingen, was door middel van - inderdaad - allegorie.

Eusebius, woonde geruime tijd in Caesarea. Hij beschreef de kerkgeschiedenis van de eerste (bijna) drie eeuwen en verbreidde de opvatting, dat de zegeningen en beloften in het oude testament voor de kerk waren en de vervloekingen voor de Joden. De kerk was volgens hem het ware Israël. Hij was een goede vriend van keizer Constantijn en begeleidde deze na zijn bekering.

Johannes Chrysostomus (betekent: gouden mond). Een geweldig redenaar, die zijn 'gouden mond' heeft misbruikt om de Joden zo zwart mogelijk te maken. Volgens hem was Jezus’ vergeving niet voor Joden en had God ze altijd al gehaat. Het was volgens hem christenplicht om de Joden te haten. Zij waren immers moordenaars van Christus en aanbidders van satan. Over de synagoge gaf hij het volgende ten beste: erger dan een bordeel, een hol vol bedriegers, een tempel van demonen toegewijd aan afgoderij, een ontmoetingsplaats voor Christus-moordenaars, een huis erger dan een drankhol, een dievenbende, een huis van lichte zeden, een woonplaats van ongerechtigheid, een toevlucht voor duivels, een afgrond van verderf. Wat mij betreft, zei deze gevierde redenaar, ik haat de synagoge en ik haat de Joden evenzo.

Hiëronymus. Een wonderlijk figuur. Vertaalde de Bijbel in het Latijn. Volgens hem begrepen de Joden niets van de Bijbel en moesten streng vervolgd worden totdat zij het 'ware geloof' zouden aanvaarden. Hij is, naast Origenes, een van de kampioenen van de allegorische interpretatie van de Bijbel geweest. Alle aardse zaken worden vergeestelijkt(?). Het koninkrijk van God is in de hemel. Maar toch voeren op aarde de nu tot aanzien gekomen kerk tezamen met de Romeinse keizer de heerschappij over de heidenen. Dat duizendjarig rijk, waarover we het al eerder hebben gehad, werd verondersteld in hun tijd te zijn gekomen.

Dat Israel slecht tijdelijk terzijde was gesteld, zoals Paulus dit in Rom 11 uiteenzet, werd waarschijnlijk verzwegen voor de massa.de Bijbel was tenslotte geen algemeen bezit en mensen konden niet lezen.
Hoe dan ook, als men dit alles plaatst in het licht van de dienstbaarheid en liefde die een christen hoort te hebben, zeker ook voor het joodse volk, kan ik dus niet meegaan met alles wat de kerk van destijds heeft uitgevoerd.De vervangingsleer van Augustinus is dan ook zeer kwalijk te noemen.

http://www.refdag.nl/nieuws/kerknieuws/ ... k_1_509627