martien schreef:Sjaakje schreef:martien schreef:Strikt wiskundig gezien kan je een coördinaten stelsel kiezen, onafhankelijk van de beweging. Stel dat je als nulpunt kiest de aarde, dan kan je de positie van de maan in drie dimensies uitdrukken t.o.v. de aarde. Op dezelfde manier kan je de positie van de aarde uitdrukken met als uitgangspunt de positie van de maan (en daarmee een uitdrukking die aangeeft hoe de aarde om de maan draait).
Echter, op basis van de massaverhoudingen van beide hemellichamen is het onzinnig om te zeggen dat de zon om de aarde draait. Strikt natuurkundig is het zo dat ze samen om het gemeenschappelijke zwaartepunt draaien, echter dat zwaartepunt ligt nog binnen de zon zelf.
De natuurkundige realiteit is dat de aarde om de zon draait, onafhankelijk van het nulpunt van het gekozen coördinaten stelsel.
Dat lijkt de meest realistische oplossing, beschouwend vanuit een punt dat zelf geen zwaartepunt is, volgens die redenering. Echter, waarom zou een zwaartepunt niet kunnen draaien?
????????????????????
"Een zwaartepunt niet kunnen draaien"??
Ik begrijp je niet. Als je een voetbal om zn as laat draaien, draait t middelpunt om zn as. Is dat wat je bedoelt?
In het voorbeeld van de zon en de aarde gaat t om het GEMEENSCHAPPELIJKE zwaartepunt. Dat gemeenschappelijk zwaartepunt is een wiskundig uitgerekend punt. Dat verplaatst dus niet zolang de massa's hun onderlinge verhoudingen houden. Het bestaat ook en zit ook op dezelfde plek als de massa's stil zouden staan.
Dus wat bedoel je met "een draaiend zwaartepunt"? En natuurlijk de vraag waarom je die vraag stelt in het licht van de beweging van de aarde om de zon.
Wat is de relevantie van je vraag?
Een zwaartepunt kan zelf ook in een bepaalde boog bijvoorbeeld ronddraaien.
martien schreef:Sjaakje schreef:Voordat ik er verder op inga: Hoeveel ringen zijn er gevonden in totaal? Hoe dik zijn die ringen?
Net zoveel ringen als er jaren zijn. Het hangt dus af van de diepte die je boort.
Sommige ringen zijn alleen minder zichtbaar of zijn gesplitst. De dikte varieert, met name wordt het ijs naarmate het ouder is meer samengedrukt en verliest het uiteindelijk zn zichtbare structuur. Maar via isotopen onderzoek kan dan toch de jaarindeling verder doorgezet worden.
Misschien is dit een interessant startpunt.
Volgens mij zou het moeten zijn: Net zoveel jaren als er ringen zijn. Hoeveel?