Mortlach schreef:schelpje3 schreef:Het is eigenlijk in een ander verband gezegd.
In de geneeskunde bijv. artsen kunnen steeds meer, maar moeten ze alles kunnen ?
Vroeger overleed iemand na een korte coma, nu kan iemand jaaaaren als een plant liggen vegeteren. Daar zijn schrijnende voorbeelden van. In feite kunnen ze iemand aan de apparaten in leven houden. Daarmee gaan we op de troon van God zitten. Hij bepaalt het tijdstip van onze geboorte EN ons overlijden.
Daarom moeten ontwikkelingen op dat gebied ook hand in hand gaan met de ontwikkeling van een juiste ethiek. Bijvoorbeeld in het geval een paar jaar geleden van Terry Chivago waarvan alle artsen zeiden dat ze geen enkele kans op herstel meer had, maar waarvan de familie toch wilde doorbehandelen.
Maar goed, er komen mensen ook terug na een korte coma. Ik heb een collega die ooit door suikerziekte in coma is gegleden. Het is toch behoorlijk wreed om dan te zeggen: tja, sorry, we helpen niet want dan gaan we op Gods troon zitten. Trouwens, wat dan met inentingen? Het zetten van een gebroken been? Elk ingrijpen in de gezondheid is toch op Gods troon zitten dan? Waarom het ene wel maar het andere niet. Jezus wekte Lazarus zelfs op uit de dood. Je kunt zeggen, ja, maar dat was God zelf, maar in dit geval was het wel 'toevallig' dat ze net in de buurt waren...
Wat je zegt trouwens is wat vreemd. Als God echt wil dat iemand overlijdt, dan is een hart-longmachine toch niet voldoende om dat tegen te gaan?Even off topic wil ik eraan toevoegen, dat het nieuws mij bereikte dat er een zgn euthanasiekliniek zou moeten komen![]()
Welke arts wil daar werken ? Alleen maar mensen helpen sterven ! Gruwelijk. Wat is de waarde van de eed dan ?
Ik kan me voorstellen dat dat zwaar werk is, maar aan de andere kant help je die mensen wel, al klinkt het cru. Het gaat wel om ondraaglijk en uitzichtsloos lijden. Het is juist de waarde van de eed tot de logische conclusie doorgevoerd.
Een oom van mij is geeuthenaseerd en ik kan je vertellen dat hoe erg het ook is, er simpelweg geen andere mogelijkheid was. Het was sowieso nog maar een kwestie van dagen, met een slokdarm die helemaal was weggevreten door kanker daalt je levensverwachting nogal drastisch, dus de optie was euthenasie of nog een paar dagen creperen (morfine hielp niet meer) en dan op 'natuurlijke' manier sterven. Ik ben blij, trots en dankbaar dat alle betrokkenen de beslissing hebben kunnen nemen.
Als je mag weten dat je geboorte-uur en stervens-uur bepaald is, geeft dat een bepaalde "rust". We kunnen geen el aan onze lengte toedoen, geen dagen toevoegen. Persoonlijk heb ik wonderen mogen ervaren wat dat betreft. Wat menselijk bijna onmogelijk leek, gebeurde wel !
Daarom, ik ga naar de reguliere dokter, in de wetenschap dat zijn hand bestuurd wordt door de Heere. Ik heb dat ook mogen ervaren zo, dat is heel bijzonder om het daar mee eens te worden. Ook al gaat dit niet goed, ik geef het over ! Dat is niet te beschrijven en ik heb dat nu ook niet, op dit moment ! Als de Heere komt om mijn man of kind, of mezelf ! te halen, dan begrijp ik het niet ! Maar het kan soms zo'n rust geven je over te geven aan Zijn wil. Uw wil geschiede ! Maar dan dit te doorleven, dat gaat wel wat verder dan het enkel te bidden !