Partijen willen wetswijziging voor homoseksuele leraren

[scheermes]

Als christenen, die vanuit hun geweten homoseksueel gedrag als ontoelaatbaar ervaren, zijn wij toch ook gewoon burgers van Nederland, die hun plekkie mogen hebben, en naar hun denken mogen handelen, i.i.g. in eigen kring?

Moeten we niet gewoon van die aparte scholen af, wat een gedoe zeg, en waar houd het eigenlijk op? Krijgen we dan ook aparte bibliotheken, zwembaden en winkels? Is een eigen kerk al niet genoeg om een eigen plekkie te hebben?

[Faramir]

Als christenen, die vanuit hun geweten homoseksueel gedrag als ontoelaatbaar ervaren, zijn wij toch ook gewoon burgers van Nederland, die hun plekkie mogen hebben, en naar hun denken mogen handelen, i.i.g. in eigen kring?

Moeten we niet gewoon van die aparte scholen af, wat een gedoe zeg, en waar houd het eigenlijk op? Krijgen we dan ook aparte bibliotheken, zwembaden en winkels? Is een eigen kerk al niet genoeg om een eigen plekkie te hebben?

Ik heb als christen ook bewust gekozen om les te geven in het openbare onderwijs. De verzuiling hebben we gelukkig achter ons gelaten en het zou het welzijn van de jeugd en samenleving zeker vergroten als financiële middelen gebundeld zouden worden in het onderwijs in plaats van kunstmatig de zuilen overeind houden. Ook binnen het openbare onderwijs is het mogelijk om je kinderen een humanistische/christelijke/islamitische/enz differentiatie te laten doen.

[Boekenlezer]

Volgens mij zijn denken en doen één. Wat is dat voor rare scheiding, om te zeggen: "je mag dat wel denken, maar het dat niet doen?"

daar vat je de hele homodiscussie mooi samen Boekenlezer

Je bedoelt wellicht: je kunt niet homo zijn, en het niet doen? (Tegenover de stelling "Je mag het wel zijn, maar het niet doen.")
Tja, als christenen belijden wij, dat wij in een gebroken schepping leven. En dat merk je in van alles en nog wat. Zo kunnen er allerlei heel nare en vervelende dingen zijn, waar wij last van hebben.
Ieder mens is bedorven door de zonde, en niemand voldoet aan Gods normen. En zo kan er ook maar zo iets optreden in het leven van een mens, wat hij er maar niet onder krijgt. Bijvoorbeeld alcoholverslaving. Er zijn mensen die daar enorm mee worstelen. Heel moeilijk is dat, als je een onweerstaanbare drang hebt tot iets, wat tegen Gods wet ingaat. Maar gezien het feit dat wij mensen totaal verrot zijn door de zonde, is het geen verrassing dat dit voorkomt.

Maar dat was niet echt, waar mijn zin over ging. Mijn zin had meer betrekking op het leven als christen naar de normen van de Bijbel, zo goed en zo kwaad als dat gaat. De intentie om daar, ondanks onze zondige verrotheid, toch naar te gaan leven (op zijn minst zo goed mogelijk proberen), en hoe je dat vorm geeft in de praktijk.

[Boekenlezer]

Als christenen, die vanuit hun geweten homoseksueel gedrag als ontoelaatbaar ervaren, zijn wij toch ook gewoon burgers van Nederland, die hun plekkie mogen hebben, en naar hun denken mogen handelen, i.i.g. in eigen kring?

Moeten we niet gewoon van die aparte scholen af, wat een gedoe zeg, en waar houd het eigenlijk op? Krijgen we dan ook aparte bibliotheken, zwembaden en winkels? Is een eigen kerk al niet genoeg om een eigen plekkie te hebben?

Een school, waar je je kind voor een belangrijk deel laat opgroeien en onderrichten, is toch wel wat anders dan een zwembad of een bibliotheek. Dat die laatste twee openbaar zijn, vind ik logisch, en daar is niks mis mee.
Ik herinner mij echter een artikel in een blad, dat betrof een gesprek met een man van een Engelse baptistengemeente. Die vertelde dat in zijn jeugd de kerkbanken vol waren met jeugd, maar dat dat nu niet meer zo is, en dat de gemeente in leden achteruit gaat. Hij dacht daarbij als oorzaak, aan de openbare scholen. Hij vertelde dat met verdriet.
Ik zou er ook niet aan moeten denken, dat dat bijvoorbeeld zou gebeuren met de kerkelijke gemeente, waar ik zelf lid van ben.
Ik vraag mij ook een beetje af, hoe het komt, dat er in Nederland nog zo'n 250.000 christenen zijn die de SV gebruiken, terwijl er in Engeland maar zo'n 55.000 christenen zijn die de KJV gebruiken, terwijl Engeland meer inwoners heeft dan Nederland. En dan gaat het mij niet om die oude vertaling, maar mijn vraag is: het lijkt erop - misschien heb ik het mis, ik hoop dat eigenlijk wel - dat er van het orthodoxe christendom in Nederland meer over is dan in Engeland. Hoe komt dat eigenlijk?

In dit kader ben ik eigenlijk wel benieuwd, hoe christenen in bijvoorbeeld Duitsland - maar ook andere landen - het hebben met de opvoeding van hun kinderen, hoe goed dat al of niet gaat. Ik heb daar bar weinig zicht op, en dat vind ik geen voordeel m.b.t. de zaken die nu spelen in Nederland.

[studentjehhs]

Volgens mij zijn denken en doen één. Wat is dat voor rare scheiding, om te zeggen: "je mag dat wel denken, maar het dat niet doen?"

daar vat je de hele homodiscussie mooi samen Boekenlezer

Maar dat was niet echt, waar mijn zin over ging.

Haha dat begrijp ik ook wel Ik doelde op denken en doen zijn 1. Dat kun je niet scheiden. Kennelijk kunnen christelijke homo's dat wel en jij niet. Bedankt voor dat compliment

[Dorah]

@ boekenlezer,
Met interesse heb ik jouw reacties gelezen en ik merk dat ik het helemaal met je eens ben. Alleen m.b.t. de positie van de overheid, zal het in de toekomst nog best moeilijk kunnen worden. Er zijn bijvoorbeeld bepaalde moslims in dit land die vinden dat een vrouw gedood moet worden als zij gemeenschap heeft gehad voor het huwelijk (eerwraak). Ik ben erg blij dat de overheid daartegen optreedt. Dit is maar een klein voorbeeld uiteraard maar ik hoop dat je mijn punt begrijpt. Wie bepaalt wanneer de overheid moet optreden tegen zaken die zij als 'discriminerend' of 'aantasting van de vrijheid van de mens' ervaart? Een seculiere overheid zal seculiere keuzes maken. Ik denk dat het goed is dat de verschillende godsdiensten niet alle vrijheid krijgen die ze zouden willen. Dat zou m.i. namelijk best eens een keer uit de hand kunnen lopen. Uiteindelijk zijn wij verantwoording aan God schuldig; mee eens. Alleen, dat zeggen moslims ook van Allah en daarop baseren zij (voor ons nogal wreed overkomende) conclusies.
Wat mij betreft is er dus sprake van een enorm spanningsveld...

[Boekenlezer]

Daar heb je gelijk in. Ik kwam vandaag nog een voorbeeld tegen van gedachtegoed, waar je beslist niet onbeperkt de ruimte aan kan geven. (Zie hier)
Dat roept inderdaad grote vragen op. Het geeft aan, dat het van belang is wat de waarheid is, waarnaar gehandeld moet worden, omdat een neutrale overheid niet bestaat.
Ik zie dat als een uitdaging van God aan de mens: wil je Mij erkennen, of niet? En dan niet alleen of je wel gelooft dat er een god bestaat, maar heel concreet: zoals God zich geopenbaard heeft in zijn Woord, en in Jezus Christus. (Dus dan ook bijvoorbeeld geen moslimse variant van: wel in Allah geloven, maar niet in Jezus Christus als verzoening van de schuld.) Dat is een vraag waar geen mens omheen kan.

Maar ja, een mensheid die zowat niet anders kan dan van God weglopen, die zich tot God zou gaan keren... Zie jij het gebeuren?
Dat kan alleen als God zelf ingrijpt, door wonderen te doen in levens van mensen. En de Bijbel voorspelt ook weinig anders dan afval en onbekeerlijkheid. (Openbaring 9:20-21, 16:9,11)

Dan rest dus de vraag: zolang we nog altijd vóór het laatste oordeel leven, en het onbekeerlijkheid troef is onder de mensheid, hoe gaan we dan om met de moeilijke vragen, die op ons afkomen?

[scheermes]

Moeten we niet gewoon van die aparte scholen af, wat een gedoe zeg, en waar houd het eigenlijk op? Krijgen we dan ook aparte bibliotheken, zwembaden en winkels? Is een eigen kerk al niet genoeg om een eigen plekkie te hebben?

Een school, waar je je kind voor een belangrijk deel laat opgroeien en onderrichten, is toch wel wat anders dan een zwembad of een bibliotheek. Dat die laatste twee openbaar zijn, vind ik logisch, en daar is niks mis mee.

Wat er onderricht moet worden lijkt me voor elke basisschool hetzelfde. Eventuele godsdienstlessen kunnen daarvan los gezien en gegeven worden. Het opvoedkundig aspect van een school kan naar mijn inzien het beste gebaseerd zijn op de normen en waarden die ook ten grondslag liggen aan de grondwet. Zo krijgt iedereen kennis van de "basis" normen en waarden. Uitbreidingen daarop moeten dan maar door de geloofsgemeenschap zelf verzorgd worden. Het zou de samenleving een hoop geld besparen, en wat mij betreft kan een deel daarvan best als subsidies naar geloofsgemeenschappen terugstromen als compensatie.

Ik herinner mij echter een artikel in een blad, dat betrof een gesprek met een man van een Engelse baptistengemeente. Die vertelde dat in zijn jeugd de kerkbanken vol waren met jeugd, maar dat dat nu niet meer zo is, en dat de gemeente in leden achteruit gaat. Hij dacht daarbij als oorzaak, aan de openbare scholen. Hij vertelde dat met verdriet.
Ik zou er ook niet aan moeten denken, dat dat bijvoorbeeld zou gebeuren met de kerkelijke gemeente, waar ik zelf lid van ben.

Ik denk niet dat openbare scholen anti-geloof zijn of je afraden om naar de kerk te gaan. Die zouden zich daar niet mee moeten bemoeien. Ik zou me sowieso als gelovige zorgen gaan maken als een religieuze school nodig is om bij de kerk te blijven. Maar als dit ook geldt voor moslims zullen veel mensen zich in de handen wrijven.

[Mortlach]

Volgens mij zijn denken en doen één. Wat is dat voor rare scheiding, om te zeggen: "je mag dat wel denken, maar het dat niet doen?"

Ik mag toch echt denken dat ik een bank beroof of een oud dametje mishandel. Niemand die dat merkt. Ik mag het alleen niet doen.

Ik ga toch ook niet voor een moslim bepalen, of hij de ramadan moet houden? Laat hij dat maar lekker zelf bepalen.

Als een moslim zich aan de Ramadan houdt, is daar niemand slachtoffer van.

Waar het mij om gaat is dit: kun jij je nu een klein beetje voorstellen, dat het vanuit mijn visie onbestaanbaar is, om christelijk geloof en gepraktizeerde homosekualiteit te combineren? Dat ik dan ga zeggen: zo staat het in de Bijbel, ik kan niet anders.*
Net zoals een politieagent of rechter het recht heeft om m.b.t. rood licht te zeggen: zo staat het in de wet, ik kan niet anders.
Het voorbeeld met rood licht maakt duidelijk, dat daar onvermijdelijk consequenties aan verboden worden. Dat is dan m.b.t. Bijbel en gepraktizeerde homoseksualiteit niet anders.
Dat is net zo fundamenteel, als dat jij vanuit jouw geweten het niet zou kunnen toelaten, dat een pedofiele vent met een kind gaat flikflooien waar jij bij bent. Dan ga je ook niet zeggen: 'ga je gang maar, ik ben er wel op tegen, maar ik handel niet naar mijn mening.' Ik denk dat jij dan op zijn minst pogingen gaat doen, om hem tegen te houden. (Daar ga ik maar even vanuit. Als het anders is moet je het zeggen.)

Weer gaat het hier om slachtofferschap. In jouw voorbeeld wordt het kind kwaad gedaan. In een homoseksuele relatie in principe niet. Of je moet willen beweren dat God kwaad wordt gedaan, maar die kan wel voor Zichzelf zorgen.

Ik begrijp ondertussen best dat jij niet anders kan dan geloven wat je gelooft. Ik vrees dan ook dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat en wens je daarin alle sterkte toe. Ik hoop dat je een positieve manier weet te vinden om met deze tegenstrijdige situatie om te gaan.

[Mortlach]

Als je een beleid voert conform een geloof, zullen er altijd mensen zijn die niet aan de normen daarvan voldoen, en zullen er dus altijd mensen buiten de boot vallen. Dat is onvermijdelijk.

Inderdaad, staat er ook niet ergens in het OT dat lelijke mensen geen tempeldiensten mogen uitvoeren. Ik ben dat even kwijt, maar iemand weet vast wat ik bedoel.

De seculier zegt: je moet iedereen* accepteren, tot in je handelen toe. Daaruit volgt: je mag geen praktizerende homosekuelen weigeren.
De gelovige heeft een andere benadering. Die zegt: homoseksualiteit is volgens de Bijbel verboden. Ben je homo in je aanleg, dan zul je je volgens de normen van de Bijbel moeten leven. Er is niks tegen op een homo, die van andere mannen afblijft. Maar binnen onze kringen kunnen we niet zonder consequenties toelaten, dat men die normen overschrijdt.

Het valt me ineens op dat je uitspraak zo op mannen gericht is. Ik neem aan dat het ook voor vrouwen geldt die niet van andere vrouwen af kunnen blijven? (Al staat er in de bijbel niks over vrouwen die met vrouwe slapen met mannelijke bijligging).

Dat laatste is zo logisch als het maar zijn kan.
Als de overheid dan gaat zeggen: "wij gaan onze mening opdringen aan jullie tot op jullie scholen toe", dan is dat arrogant grensoverschrijdend gedrag. Dan zeggen ze in feite: "wij denken wel voor jullie, want ons denken is beter dan dat van jullie." En dat terwijl ze van toeten noch blazen weten, als het gaat om bijbeluitleg. En terwijl ze meestal ook niet eens beseffen, hoe het is om gelovig te zijn (en dus onvoldoende invoelingsvermogen hebben om zich te kunnen inleven in het leven van een gelovige).

Als christenen, die vanuit hun geweten homoseksueel gedrag als ontoelaatbaar ervaren, zijn wij toch ook gewoon burgers van Nederland, die hun plekkie mogen hebben, en naar hun denken mogen handelen, i.i.g. in eigen kring?

Het is onder andere de taak van de overheid om haar burgers te beschermen. Dat is wat de overheid hier doet. Het beschermt haar homoseksuele burgers tegen onrecht en discriminatie. Dat dit gewetensnood veroorzaakt bij een klein groepje orthodoxen is te betreuren.

[Mortlach]

Maar dat was niet echt, waar mijn zin over ging. Mijn zin had meer betrekking op het leven als christen naar de normen van de Bijbel, zo goed en zo kwaad als dat gaat. De intentie om daar, ondanks onze zondige verrotheid, toch naar te gaan leven (op zijn minst zo goed mogelijk proberen), en hoe je dat vorm geeft in de praktijk.

Kijk, het probleem hier is de dubbele standaard die je hanteert. Je schrijft terecht dat iedere christen naar de Bijbel probeert te leven, en dat dat eigenlijk nooit lukt. En bij alle mensen met die intentie die daarmee worstelen en falen zeg je "het lijden van Christus heeft ook jou verlost; wil je een baan als wiskundeleraar?" Maar bij de homoseksuele christen die die intentie heeft, daarmee worstelt en faalt zeg je ineens "Nee, jou moeten we niet hebben. Jij bent op de een of andere manier slechter dan je heteroseksuele naasten die mijn zijn zonden worstelt." De ene zonde is toch niet erger dan de andere, of wordt voor homoseksualiteit een uitzondering gemaakt als ergste zonde onder gelijken?

[Boekenlezer]

Ik mag toch echt denken dat ik een bank beroof of een oud dametje mishandel.

Dat lijkt mij niet helemaal gezond, als je dat soort wanen hebt. Dan wordt het toch eens tijd om een psychiater op te zoeken.
Dat soort ziektebeelden waren mijn uitgangspunt niet. Ofwel: je bent aan het zoeken.

Weer gaat het hier om slachtofferschap.

En waarom zou iets alleen verboden zijn, als het slachtoffers oplevert?
Je kunt bijvoorbeeld ook de eer van iemand aantasten. Zo las ik kort geleden, dat iemand bekeurd werd omdat hij een politieman ging uitschelden. Slachtoffer?
Als God zegt: "seksuele omgang is voor een man en een vrouw in een huwelijk", wie zijn wij dan om daar lak aan te hebben?
Gelooft iemand niet in God, dan zal hem dat niks zeggen. Maar ik vind het wel erg ver gaan, als hij zichzelf dan meteen het recht toeëigent, om voor een gelovige te gaan bepalen, dat die dingen moet gaan toestaan die tegen dat geloof ingaan.

Ik begrijp ondertussen best dat jij niet anders kan dan geloven wat je gelooft. Ik vrees dan ook dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat en wens je daarin alle sterkte toe. Ik hoop dat je een positieve manier weet te vinden om met deze tegenstrijdige situatie om te gaan.

Dat eerste klopt.
Het belangrijkste vind ik nog niet eens, of de tijden moeilijk gaan worden, maar meer of er nog zegen op rust. Er wordt vaak gezegd, dat de kerk van verdrukking beter en sterker wordt. En daar hoop ik op. Als dat gebeurt, compenseert dat voor mij moeilijke omstandigheden wel.
Juist daar waar de christenen verdrukt worden, groeit de kerk tegen de verdrukking in, hoor ik vaak zeggen. Terwijl christenen slap worden, als er alleen maar voorspoed is, en het dus niks kost om gelovig te zijn.
Als de kerk verdwijnt uit dit land, gaat mij dat veel meer aan het hart, dan wanneer mijn omstandigheden moeilijker worden. Ik heb al wel eens ervaren, wat voor een enorme stimulans het voor mijn geloof kan zijn, als ik met moeilijke dingen van doen krijg m.b.t. mijn geloof. Als je mag ervaren, dat God je draagt. En het uitgedreven zijn tot God, door de moeite. Daar zit iets in, waarnaar zelfs terug te verlangen is! "Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?" schreef Paulus al (Romeinen 8:31).

Het valt me ineens op dat je uitspraak zo op mannen gericht is. Ik neem aan dat het ook voor vrouwen geldt die niet van andere vrouwen af kunnen blijven? (Al staat er in de bijbel niks over vrouwen die met vrouwe slapen met mannelijke bijligging).

Vergelijk mijn schrijven met het schrijven van Paulus, als die de gemeenteleden aanspreekt met αδελφοι* (broeders). Waren daar dan geen vrouwen in de gemeente? Spreekt hij die niet aan? Jawel, die zijn bij die aanspraak ingesloten. Dat hoefde je niet expliciet te noemen, dat was wel duidelijk.

* Voor degenen die geen Grieks kunnen lezen: αδελφοι [adelfoi] betekent: broeders. Er is ook een vrouwelijke vorm: αδελφαι [adelfai]: zusters.

Maar dat was niet echt, waar mijn zin over ging. Mijn zin had meer betrekking op het leven als christen naar de normen van de Bijbel, zo goed en zo kwaad als dat gaat. De intentie om daar, ondanks onze zondige verrotheid, toch naar te gaan leven (op zijn minst zo goed mogelijk proberen), en hoe je dat vorm geeft in de praktijk.

Kijk, het probleem hier is de dubbele standaard die je hanteert. Je schrijft terecht dat iedere christen naar de Bijbel probeert te leven, en dat dat eigenlijk nooit lukt. En bij alle mensen met die intentie die daarmee worstelen en falen zeg je "het lijden van Christus heeft ook jou verlost; wil je een baan als wiskundeleraar?" Maar bij de homoseksuele christen die die intentie heeft, daarmee worstelt en faalt zeg je ineens "Nee, jou moeten we niet hebben. Jij bent op de een of andere manier slechter dan je heteroseksuele naasten die mijn zijn zonden worstelt." De ene zonde is toch niet erger dan de andere, of wordt voor homoseksualiteit een uitzondering gemaakt als ergste zonde onder gelijken?

Dat zou betekenen, dat een heteroseksueel, die het niet kan laten om ongehuwd samen te wonen met een vrouw, dat die dan wel toegelaten wordt als leraar. Dat is dus niet zo. Dus nee, het verschil zit 'm dan niet in het homo- of heteroseksueel zijn.

[Mortlach]

Ik mag toch echt denken dat ik een bank beroof of een oud dametje mishandel.

Dat lijkt mij niet helemaal gezond, als je dat soort wanen hebt. Dan wordt het toch eens tijd om een psychiater op te zoeken.
Dat soort ziektebeelden waren mijn uitgangspunt niet. Ofwel: je bent aan het zoeken.

Je stelling dat er geen verschil is tussen denken en doen klopt simpelweg niet. Dat was mijn punt en ik zie nog geen reden om daarvan af te wijken.

En waarom zou iets alleen verboden zijn, als het slachtoffers oplevert?

Omdat dat is hoe de maatschappij werkt.

Als God zegt: "seksuele omgang is voor een man en een vrouw in een huwelijk", wie zijn wij dan om daar lak aan te hebben?
Gelooft iemand niet in God, dan zal hem dat niks zeggen. Maar ik vind het wel erg ver gaan, als hij zichzelf dan meteen het recht toeëigent, om voor een gelovige te gaan bepalen, dat die dingen moet gaan toestaan die tegen dat geloof ingaan.

Dat gaat ook ver. Het is het afwegen van het recht van de een te geloven wat hij doet tegen het recht van de ander te worden beschermd tegen discriminatie. En ik schreef al dat ik helemaal begrijp dat in dit geval de balans in het voordeel van partij 2 uitvalt. Homo's discrimineren is geen kernwaarde van het christelijke geloof, en dat zou je er ook niet van moeten willen maken.

Daarbuiten zie ik je een flinke stap overslaan. Je hebt het ineens over seks, terwijl je volgens mij al wordt ontslagen als je een relatie hebt.

Als de kerk verdwijnt uit dit land, gaat mij dat veel meer aan het hart, dan wanneer mijn omstandigheden moeilijker worden. Ik heb al wel eens ervaren, wat voor een enorme stimulans het voor mijn geloof kan zijn, als ik met moeilijke dingen van doen krijg m.b.t. mijn geloof. Als je mag ervaren, dat God je draagt. En het uitgedreven zijn tot God, door de moeite. Daar zit iets in, waarnaar zelfs terug te verlangen is! "Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?" schreef Paulus al (Romeinen 8:31).

Ik ben in ieder geval blij dat je er wat positiefs uit weet te halen. Ik hoop alleen dat je met 'positief' niet 'verharding' bedoelt. Dat zou namelijk bijzonder treurig zijn.

Vergelijk mijn schrijven met het schrijven van Paulus, als die de gemeenteleden aanspreekt met αδελφοι* (broeders). Waren daar dan geen vrouwen in de gemeente? Spreekt hij die niet aan? Jawel, die zijn bij die aanspraak ingesloten. Dat hoefde je niet expliciet te noemen, dat was wel duidelijk.

* Voor degenen die geen Grieks kunnen lezen: αδελφοι [adelfoi] betekent: broeders. Er is ook een vrouwelijke vorm: αδελφαι [adelfai]: zusters.

Iets wat zo belangrijk is (blijkbaar is het dat; mensen verliezen er hun baan door) had wel wat explicieter mogen worden uitgedrukt. Maar goed, emancipatie is ook maar een recente modegrill.

Dat zou betekenen, dat een heteroseksueel, die het niet kan laten om ongehuwd samen te wonen met een vrouw, dat die dan wel toegelaten wordt als leraar. Dat is dus niet zo. Dus nee, het verschil zit 'm dan niet in het homo- of heteroseksueel zijn.

Je trekt het weer naar het seksuele. Okee, dat is prima. Is de seksuele zonde dan erger dan andere, niet-seksuele zonden? Die van dronkenschap of van huiselijk geweld? Die van afgunst of begeerte? Er is blijkbaar een mate van 'zondigheid' waarbinnen je moet blijven om als leraar te mogen aanblijven. Of zijn het de leerkrachten van het bijzonder onderwijs die als eerste de steen zouden werpen omdat zij allen zonder zonden zijn? Ik begrijp simpelweg niet wat die onaflaatbare fascinatie is met wat mensen in de slaapkamer uitvoeren. Er is zo veel belangrijks in de wereld om je druk om te maken.

Goed, dat gezegd wil ik verder nog kwijt dat ik milde aanstoot neem aan je onderschrift. Uiteraard staat het je vrij je gevoelens op die manier kenbaar te maken, en ik ben ook de eerste om toe te geven dat niet-christenen op deze site, inclusief mezelf, niet altijd het toonbeeld van nuance en bescheidenheid zijn. Echter de manier waarop je nu een groep mensen wegzet vind ik niet netjes. Het is juist in het besef van de eigen feilbaarheid dat een bedachtzame atheist zijn of haar weg zoekt in het morele leven, simpelweg omdat het niet anders kan. En nee, dat gaat niet altijd goed, maar het besef van de eigen feilbaarheid zorgt er wel voor dat standpunten die anders uitpakken dan verwacht of gehoopt kunnen worden herzien.

[haring]

Wat geeft jou het recht om tegen mij te zeggen: "dring je mening niet aan een ander op", terwijl je dat naar mij toe wel doet? Dat is wel erg inconsequent. Je dwingt mij er immers toe, om te handelen naar jouw mening, ook al zeg je dan dat ik mijn mening wel mag hebben.
Volgens mij zijn denken en doen één. Wat is dat voor rare scheiding, om te zeggen: "je mag dat wel denken, maar het dat niet doen?"

Ja dat is de paradox van het liberalisme. Je moet intolerant zijn voor intolerantie. Maar wij dwingen jullie niet om van homo's te houden hoor. We dwingen jullie alleen dat jullie ze niet mogen discrimineren.

Waar baseer jij "Je hoort mensen gewoon gelijk te behandelen ook als ze een homo's relatie hebben" eigenlijk op? Dat is jouw mening, die het blijkbaar voor jou prima doet voor zover jouw neus lang is. Daar kan ook anders over gedacht worden.

Ja dat kan. Maar de meerderheid van de tweede kamer wil niet meer dat homo leraren worden gediscrimineerd. En tweede kamer is een weerspiegeling van het Nederlandse volk. De meerderheid wil het. We leven in een democratie, als de meerderheid het wil gebeurd het.

Ik zeg: als je een orthodox-christelijke school bent, dan mag je als school die orthodox-christelijke identiteit vormgeven in een personeelsbeleid en een beleid naar de leerlingen toe. Sterker nog, dat spreekt eigenlijk vanzelf, want anders kun je geen echt orthodox-christelijke school zijn.

Ik had dit hier ook al wel eerder gepost. Hoe zouden mensen reageren als het om negers ging, of mensen die geen SGP stemmen, of een vrouw die ooit een abortus heeft gehad, of niet naar de juiste kerk gaat. Dan zou iedereen op zijn kop staan.

Nu hoort bij dat orthodox-christelijke geloof, dat je tegen gepraktizeerde homoseksualiteit bent. Dan is het ook logisch, dat je daarnaar handelt. Daar moet een seculiere buitenstaander, die vooral zijn onderbuikgevoelens heeft maar de Bijbel niet kent, zich niet mee bemoeien. Wat heeft die nou voor invoelingsvermogen in het leven van een gelovige? Ik ga toch ook niet voor een moslim bepalen, of hij de ramadan moet houden? Laat hij dat maar lekker zelf bepalen.

Ja maar als moslim dring je mensen niet op om je wel aan de ramadan te houden. En die orthodox christelijke scholen dringen mensen wel wat op, in dit geval bij homo's. Als je homo bent kun je er maar beter niet naar leven of in de kast blijven, anders bent u niet welkom op onze school.

]Waar het mij om gaat is dit: kun jij je nu een klein beetje voorstellen, dat het vanuit mijn visie onbestaanbaar is, om christelijk geloof en gepraktizeerde homosekualiteit te combineren? Dat ik dan ga zeggen: zo staat het in de Bijbel, ik kan niet anders.*

In de bijbel staat ook dat homo's dood moeten en dat mensen die zich niet aan de sabbat houden dood moeten. Wees dan consequent!

Net zoals een politieagent of rechter het recht heeft om m.b.t. rood licht te zeggen: zo staat het in de wet, ik kan niet anders.

Dat staat er helemaal niet. Een rechter heeft zeker het recht niet om door rood te rijden. Een politie agent wel, in speciale situaties zelfs als hij zonder zwaailicht en sirene rijd.

RVR 172392 opgenomen in de wet in 1994

1. de veiligheid van het verkeer dient zoveel mogelijk te worden gewaarborgd;
2. van de vrijstelling mag alleen gebruik worden gemaakt voor zover dit voor de uitvoering van de opgedragen taken noodzakelijk is.

http://www.rijksoverheid.nl/documenten- ... reden.html

Dus als een agent op straat rijd en er is geen noodsituatie aan de hand moet hij zich gewoon aan de regels houden.

Het voorbeeld met rood licht maakt duidelijk, dat daar onvermijdelijk consequenties aan verboden worden. Dat is dan m.b.t. Bijbel en gepraktizeerde homoseksualiteit niet anders.
Dat is net zo fundamenteel, als dat jij vanuit jouw geweten het niet zou kunnen toelaten, dat een pedofiele vent met een kind gaat flikflooien waar jij bij bent. Dan ga je ook niet zeggen: 'ga je gang maar, ik ben er wel op tegen, maar ik handel niet naar mijn mening.' Ik denk dat jij dan op zijn minst pogingen gaat doen, om hem tegen te houden. (Daar ga ik maar even vanuit. Als het anders is moet je het zeggen.)

Zucht....

Pedofilie is niet te vergelijken met homoseksualiteit. Pedofiele relaties zijn slecht voor het kind. Een homo relatie hoeft zeker niet slecht te zijn voor beiden partner, in tegen deel zelfs. Het zelfde geld uiteraard voor hetero relaties.

[meboy]

Gewoon meester

Daar sta ik dan, met een pakje thee in mijn handen... zakje thee eruit, beetje dippen, niet te veel, hou niet van te sterke thee. Twee klontjes, lepeltje roeren. Thee terug in het kastje, kastje dicht, kopje meenemen, voetjes op de bank, eventjes wachten, want anders tong verbrand.

Zucht, toonhoogte beetje naar beneden, zo zen mogelijk typen. Ik ben meester Patrick. En meester patrick geeft gym. Dat doet hij al een jaar of zes. Aan zo'n driehonderd verschillende kinderen in de week. Die kinderen leren van mij dat ze niet bang hoeven te zijn. Dat je mag gymmen hoe je bent. Dat je altijd hulp mag komen vragen als je niet meer hoger of harder durft. Dat het niet erg is wanneer andere kinderen het nog wel durven en jij niet meer. Dat uitlachen niet bij de gymles hoort. Zelfs niet als het eerste treetje van het wandrek te hoog voor je is. Dat er een handje naast mag, om te helpen. Dat helpen één van de mooiste dingen van het leven is.

Die meester strikt soms vetertjes, die meester droogt traantjes, steekt duimen omhoog. Vraagt je waarom je boos of verdrietig bent geworden, moedigt je aan dingen zelf op te lossen. Hij leert je over de kop te rollen, de bal te trappen, touwtje te springen, keihard te lachen om dingen die grappig zijn. Hij leert je dat je enorm op je sodemieter krijgt als je bewust in iemand anders vaarwater zit. Hij leert je dat talent niet ophoudt bij jezelf, dat het gaaf is als je dat kunt delen. Hij praat met je vader, of als je die niet hebt misschien je moeder. Hij denkt na over hoe je jouw plek vindt in de bewegingscultuur. Zonder dat je uitvaller bent. Of buitenbeentje. Dat doet hij omdat hij van de bewegingscultuur houdt. En van kinderen. Soms moet de meester vanbinnen stiekem lachen of huilen, omdat hij ontroert is door de schoonheid van kleine, simpele dingen.

De meester is homo, en zo'n honderdvijftig kinderen weten dat. En die honderdvijftig kinderen gymmen niet anders dan de andere helft. De meester blijft de meester, met dezelfde authoriteit. Je mag dat zelfs aan de meester vragen, en dan krijg je een eerlijk antwoord. En als je zegt dat je dat gek vind dan is dat prima. Maar weet wel dat diezelfde handen je nog steeds zullen vangen als je dreigt een doodssmak te maken, dat diezelfde handen je nog steeds op zullen tillen als je met een zere knie in het speelveld ligt. Dat diezelfde stem je nog steeds zal leren te groeien, en je afhankelijkheid en onafhankelijkheid te ontwikkelen van je klasgenootjes. Dat die meester in zijn eigen kwetsbaarheid in staat is de ruimte voor jouw kwetsbaarheid te waarborgen, zonder illusie van perfectie en onraakbaarheid, waarbij iedere afwijking een gevaar wordt. Waarbij iedere imperfectie een signaal van zwakte en uitsluiting wordt.

Verstikking en verkramping worden deel van een school als de realiteit geen plaats mag hebben en plaats moet maken voor een valse idyllissche illusie. Waarin het eenvoudig gaten schieten is. Kinderen en personeel voelen zich niet veilig op een school waar je kop er af gaat als oprechtheid de boventoon viert.

Angst, panische angst voor de realiteit, de ontmaskering van de refozuil. Voor het in je hemd staan, voor het ontdekken van 's keizers kleren, die een dikke blote kont blijken te zijn. Confronterend hé, zo'n homoseksueel?