Zwanger deel 8

[trijntjejohanna]

Ik kan je buikfoto niet zien TJ. Moet ook nodig weer eentje maken.

Leuke kleren voor de bruiloft...mooi rokje, grappig vestje en helemaal voor dat geld! Misschien moet ik daar ook eens kijken, heb nog wel even tot eind augustus...

Mmm, hopelijk blijf je je goed voelen. Het lijkt me ook wel lekker om zo fit mogelijk de bevalling in te gaan!

ja dat scheelt daar echt joh! normaal was die rok alleen al 60 euro!

[vpk]

leuk stelletje, TJ!
en ook een mooie buik(foto)

jij ook ppm!

[Schipje]

Hoi allemaal,

In dit topic lees ik eigenlijk nooit, hoop dat ooit wat vaker te doen
Al een half jaar voel ik kriebels voor een 2e kindje, psychisch zien we het allemaal ook wel zitten maar lichamelijk vind ik het zo enorm slopend! Lenthe is nu een jaar en nog maar net voel ik me een beetje de oude....
Voordat we HOPELIJK ooit een 2e krijgen wil ik dus eerst heel veel informatie over misselijkheid tijdens de zwangerschap. Ik was tot 22 weken misselijk en heb tot 18 weken heel veel overgegeven. Van de dokter kreeg ik 'emesafene', daar nam ik er 4(!) van per dag en het hielp wel maar alsnog hing ik bijna iedere dag wel een keer boven de wc. Toen ik pas weer misselijk was (veroorzaakt door spastische darm) kwam dat hele rotgevoel van die tijd weer helemaal terug. Daarom besloot ik eerst eens goed informatie te verzamelen of er geen middeltjes zijn die ECHT helpen. Gemberpillen slikte ik ook maar om zo'n grote pil naar binnen te werken als je misselijk bent.... regelmatig kwam 'ie weer terug en ik vond die pillen zooooo stinken dat ik al ging voordat......
Om het overgeven zoveel mogelijk te voorkomen at ik elke 2 uur een boterham, dat ging vaak wel goed behalve als ik de tijd vergat dan werd ik weer misselijk en dan hielp niks meer... Ik at s'ochtends een half uur voordat ik uit bed kwam een droge rijstwafel, als ik dan moest... dan brande het niet zo, later werd dit een schaaltje brinta. Ik moest trouwens ook vaak 's avonds overgeven, sowiezo als ik te moe was (toen na 21.00/21.30) hebben jullie dat ook?

Misschien hebben jullie het er al uitgebreid overgehad? Maar weet iemand een (homeopatisch/natuurlijk) middel wat Echt werkt?
Dan hoef ik neit meer te zoeken als het eens zover mocht komen dat ik het nodig heb

Groetjes

[Sophie77]

Bij onze eerste ben ik tot 20 weken erg beroerd geweest. Minimaal 6x per dag overgeven, erg moe en de hele dag misselijk. Er was na een paar weken meer dan 10 kg van m'n gewicht af, terwijl ik toen niet echt veel woog. Ik at 's morgens op bed liggend een paar biscuitjes. Daarna probeerde ik rustig aan te beginnen, soms bleef het er dan in. Op mijn werk was ik vrijwel de hele dag misselijk, en zodra ik thuis kwam was het eerste wat ik deed, overgeven. Bij mij scheelde het wel heel erg veel als ik goed uitgerust was. Bij de tweede zwangerschap was ik stukken minder misselijk. Ik gaf toen ong. 1x per dag over, max. 2x als ik het druk had en maar tot 14 weken i.p.v. 20. Bij de tweeling, 2 jaar erna, was het weer een stuk erger, maar dat ging gelukkig ook over toen ik 14 weken zwanger was. Bij ons 5e en 6e kindje gaf ik af en toe wel over, maar niet meer dagelijks en ook bijna geen maaltijden. Vaak alleen als ik een te lege maag had. Toen at ik dus ook standaard wat om de 2 uur.
Moraal van dit verhaal: Probeer goed uitgerust te zijn en eet regelmatig wat. Pak ook hulp aan als je die aangeboden krijgt en zorg dat je je verhaal kwijt kunt aan mensen in je omgeving die je kunnen steunen.
Met medicijnen heb ik geen ervaring, mijn huisarts was daar niet voor. Na de eerste duurde het bij mij ook maanden voor ik me weer een beetje mezelf voelde. 'k Denk ook dat dat wel een beetje normaal is. Al die veranderingen vragen heel wat van jou en je lichaam natuurlijk.

[Merisja]

Ik heb ook emesafene geslikt. Eigenlijk mijn hele zwangerschap. Was ook vreselijk ziek en lag toen ik zeven weken zwanger was dan ook uitgedroogd in het ziekenhuis Dat was bij de eerste. Ik had daarna ook ontzettende angst om weer zwanger te worden (kwam ook doordat de eerste veel te vroeg geboren was en de kans bij evt volgende zwangerschappen heel groot zou dat het weer zou gebeuren èn een heel slopend eerste jaar doordat ze een huilbaby was, dus niet alleen door de misselijkheid en het negen maanden...nou ja, in mijn geval zeven maanden beroerd zijn en niks te kunnen). Wij hebben daarna een gesprek gehad met een bevriende gynaecoloog omdat de angst best diep zat. Hij heeft toen heel reeel met ons bekeken of mijn angsten gegrond waren...en dat waren ze helaas wel. Meestal ben je bij een volgende weer zo misselijk maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Bij mij is het de tweede zwangerschap wat dat betreft ook weer helemaal mis gegaan. Ik heb toen van die speciale armbandjes geprobeerd met drukpunten voor op de binnenkant van je pols. Bij veel mensen schijnt dat tegen misselijkheid te werken, bij mij helaas niet Ook heb je van die gember lolly's, schijnen ook goed te werken, maar daar heb ik geen ervaring mee.

[petra85]

Ik kan dr ook van mee praten
Vreselijk ik heb van week 6 tm 40 gespuugd
ik heb ook aan de emesafene gezeten tabletjes en zetpillen, later primperan en nog wat in het ziekenhuis toen ik daar was opgenomen omdat ik was uitgedroogd. Ook gember geprobeerd, die lolly's maar niks hielp.
Ik was 12 kilo afgevallen en heb weken op bed doorgebracht, mede hierdoor ben ik erg depressief geworden.
In de 4e maand van m'n zwangerschap ben ik ad gaan slikken
Ik ben nu super blij met m'n mannetje maar vreslijk bang voor n eventuele 2e. En ik ben zo dol op kinderen, we wilden graag een groot gezinnetje maar of dat er nog komt.................

En idd je verhaal kwijt kunnen is heel belangrijk, maar dan moet je omgeving er wel voor open staan.

[MissF]

Oh wat vreselijk, die misselijkheid, lijkt me Kan me dan goed voorstellen dat je nog even twijfelt.
Ik ben van week 12-19 ofzo misselijk geweest, maar niet zo erg. In totaal 3 x overgegeven ofzo, maar ik moest ook blijven eten, dan ging het best. Ik stond sowieso altijd pas op als ik iets gegeten had, dus mijn man zette elke morgen een bordje met 2 beschuitjes naast mijn bed. En toen we op vakantie waren, bleef ik op mijn luchtbedje liggen tot mijn man broodjes had gehaald en ik er minimaal 1 op had, al liggend. Dan ging het goed. Sterkte!

Er hebben nu al 2 mensen gevraagd wanneer onze tweede komt. Ik vind dat zo raar he, waar bemoeit iedereen zich mee?
'Jurian is toch anderhalf? Nou, 2,5 jaar leeftijdsverschil is toch wel maximum?' Zucht...

[Schipje]

Sophie, Merisja en Petra..........
Wat vreselijk allemaal, bij mij was het gelukkig niet zo erg...
Het is zo rot, dat misselijk zijn. Heel de dag hondsmoe en kotsmisselijk. Ze zeggen dat je het vergeet. Ik niet helaas maar toch wel een beetje want in de zwangerschap heb ik heel vaak gezegt: 'een kind moet wel heel leuk zijn wil ik dit nog een keer meemaken!' En ja hoor... ik wil het gerust nog een keer meemaken voor zo'n grote zegen als een kind, maar ja....... het valt mij op dat het de eerste was bij jullie, bij mij ook, ik hoop dus dat het toch minder is de -hopelijk- volgende keer.

Hadden jullie ook meisjes? Ik heb echt al zo vaak gehoort dat mensen -over het algemeen- bij meisjes misselijker zijn geweest dat ik het haast geen bakerpraatje meer durf te noemen. (ook in mijn werk veel gehoord)

[ajl]

Het is nooit goed, ik kreeg juist toen ik zwanger werd van Cato ( Hugo was 8 mnd) de operming of het wel gewenst was en dat het zo snel was . Nu zeggen mensen vaak dat wij vast geen kinderen meer willen, aangezien wij van beide wat hadden. Waar bemoeien zij zich mee.

@ Schipje Mijn tweede zwangerschap was totaal anders dan mn eerste. Bij Hugo was ik vreselijk moe, zat onder de pukkels en had geen krul meer in mn haar en kon geen schoen aan doordat ik zoveel vocht vasthield. Bij Cato was ik enorm misselijk en heb gespuugd tot 22 weken, had een glanzende mooie huid en had pijpenkrullen. Dus het kan anders zijn.

[petra85]

Ik heb een zoon

[Schipje]

Er hebben nu al 2 mensen gevraagd wanneer onze tweede komt. Ik vind dat zo raar he, waar bemoeit iedereen zich mee?
'Jurian is toch anderhalf? Nou, 2,5 jaar leeftijdsverschil is toch wel maximum?' Zucht...

BELACHELIJK! Een paar collega's van mijn man vroegen het ook maar meer als geintje, ik zeg dan dat er nog wel 15 komen of ik zeg juist: 'geen idee, weet jij het?'
Ik vind het een hondsbrutale vraag! Stel je voor dat je het helemaal niet kan krijgen, wat zou dat kwetsend zijn!

Wat een tegenvaller ajl, als je eerste zwschap zo misselijk'loos' verliep.

[MissF]

Nouja, het zijn wel mensen die wel weten hoe we erover denken, maar die het er niet mee eens zijn. Sommige mensen vinden het zielig voor Jurian. En dan kan ik uitleggen dat ik het juist helemaal niet zielig vindt, al die aandacht voor hemzelf, en dat hij toch niet voor niets op het kdv zit, waar hij bergen kindjes om zich heen heeft, want dat vinden ze al helemaal niet goed, want het kdv is ook niks voor een kind.

Achja, ik probeer nog steeds maar de wijste te zijn, maar het lukt me niet altijd, en soms word ik er thuis even flink pissig om, maar dat helpt ook niet, dus ik ga er maar niet al teveel meer op in.

[paprikameisje2]

hier ook gevraagd.. net nadat ik een tweede miskraam had gehad! denk niet dat die mensen eht snel weer aan iemand zullen vragen! zo enorm ben ik uitgevallen

overigens.. waarom zielig! zie niet in waarom. En dan nog.... waar bemoeien ze zich mee!

[Merisja]

Sophie, Merisja en Petra..........
Wat vreselijk allemaal, bij mij was het gelukkig niet zo erg...
Het is zo rot, dat misselijk zijn. Heel de dag hondsmoe en kotsmisselijk. Ze zeggen dat je het vergeet. Ik niet helaas maar toch wel een beetje want in de zwangerschap heb ik heel vaak gezegt: 'een kind moet wel heel leuk zijn wil ik dit nog een keer meemaken!' En ja hoor... ik wil het gerust nog een keer meemaken voor zo'n grote zegen als een kind, maar ja....... het valt mij op dat het de eerste was bij jullie, bij mij ook, ik hoop dus dat het toch minder is de -hopelijk- volgende keer.

Hadden jullie ook meisjes? Ik heb echt al zo vaak gehoort dat mensen -over het algemeen- bij meisjes misselijker zijn geweest dat ik het haast geen bakerpraatje meer durf te noemen. (ook in mijn werk veel gehoord)

Wij hebben idd ook twee meiden... Volgens de gynaecoloog kan mijn lichaam gewoon niet tegen zwanger zijn en dat is ook zo. Vanaf het moment dat ik het weet dat ik zwanger ben ben ik kotsmisselijk en depressief tot aan de bevalling. Èn mijn lichaam probeert het kindje ook telkens af te stoten. Dit uit zich door baarmoeder-, blaas- en nierwegontstekingen. Daarom sta ik ook echt onder strenge controle als ik zwanger ben en moet ik voor elk pijntje naar het ziekenhuis. En ik slik dan bijna mijn hele zwangerschap antibiotica.

Waar je wel rekening mee moet houden als je nog een keer zwanger wordt is dat je al een kindje hebt lopen. Wie verzorgt je kind als jij zo ziek bent? Dit zijn dingen waar wij wel van tevoren over nagedacht hebben, heel klinisch, maar het moet wel. Mijn oudste vroeg pas wanneer er weer een baby komt. Nou, ik ben er sowieso psygisch nog helemaal niet aan toe, maar al zou ik dat wel zijn, dan moet ik toch echt wel een vangnet hebben voor onze meiden. Àls er bij ons ooit nog eentje bij komt (en echt, ik zou dat ontzettend graag willen, maar ben er ook ontzettend bang voor) dat toch niet eerder dan dat onze meiden zich zelf een beetje kunnen redden.

[asm]

Hier viel het met de misselijkheid gelukkig mee.
Kon alleen geen patat eten, en dat miste ik dus prompt!
En verder idd regelmatig eten..ipv 6 boterhammen gingen er nu een stuk of 10 in... en dan de rest nog..

Ik voel me nu een jaar na de bevalling bijna helemaal de oude. Heeft tot 10 maand zeker geduurd, maar komt ook door de borstvoeding zeggen ze..