Kinderwens

[vpk]

We hopen allemaal met je mee dat het voor september raak is, Sterretje!

[trijntjejohanna]

We hopen allemaal met je mee dat het voor september raak is, Sterretje!

[liefie]

We hopen allemaal met je mee dat het voor september raak is, Sterretje!

[elvira (gast)]

[quote="liefie"][quote="trijntjejohanna"][quote="vpk"][quote="LauraC"]We hopen allemaal met je mee dat het voor september raak is, Sterretje![/quote]
[/quote][/quote][/quote]

[Tuinfluiter]

Heel spannend Sterretje!!
Wens je van harte toe dat je toch nog voor sept zwanger mag worden!!
Zie je er tegenop op in sept te starten met behandelen als je dan niet zwanger bent?
Succes en sterkte voor nu!

[Sterretje]

Tegenop zien: beetje dubbel. Wisten al heel lang dat het zou moeten. Dat ons dochtertje spontaan is geboren is ook heel wonderlijk. Zie er meer tegenop dat ik steeds vrij moet nemen van mijn werk, oppas moet zoeken e.d. En de rest... we laten het over ons heenkomen en we zien wel. We hebben wel voor onszelf afspraken gemaakt. Als we alleen via behandelingen zwanger kunnen worden komen er nog max twee kinderen (en we wilden altijd erg graag een groot gezin ) En we stoppen ermee als ons dochtertje 10 is. Dan is het goed geweest, je kunt anders blijven doorgaan en proberen.
Tenminste.. zo staan we er nu in.

[Tuinfluiter]

Sterretje: Denk dat het wel verstandig is dat je afspraken maakt hierover!

Al het gedoe om de behandelingen heen is idd zwaarder als de behandeling zelf, is onze ervaring.
Dat geplan en vrij vragen tig keer word je soms gewoon dol van en je voelt je steeds schuldiger dat je anderen ermee belast...

[Daphne]

Ja, dat lijkt mij ook zwaar. En je moet dan op je werk ook uitleggen waarom je niet komt werken, dat is ook best lastig.

[Hortensia]

Daar heb ik nooit moeite mee gehad. Alle drie de keren gewoon naar het ziekenhuis gegaan wanneer dat nodig was. Alleen bij poging 1 heb ik mijn manager daarvan in kennis gesteld, was totaal geen probleem. De tweede en derde keer heb ik het zelf gewoon geregeld (collega aanwezig als ik er niet was). Ik voelde en voel me daar dan ook gelukkig helemaal niet schuldig over, ik heb er ook niet voor gekozen?

[Daphne]

Ik zou me ook niet schúldig voelen, het is meer, dat je dan al je collega's 'moet' inlichten, dat je soms op het laatste moment vervanging moet zien te regelen, etc. Dat is gewoon een heel gedoe, vooral in de zorg.

[Tuinfluiter]

Hier voel ik met schuldig over het vrij nemen omdat ik dan de oppaskinderen niet kan laten komen en dan moeten de moeders weer een andere oppas regelen, dan zit die oppas door mijn schuld met een aantal kinderen om op te passen.

[Jo'tje]

Maar het is niet jouw Schuld! Sorry hoor, maar als je je al schuldig moet voelen voor medische behandelingen..?
Iemand die voor andere lichamelijke onderzoeken moet kijk je daar toch ook niet op aan? En als je het idee hebt dat andere mensen je er wel op aankijken zou ik echt gewoon hard het gesprek aangaan...

[Anne 80]

Het ís gewoon vervelend om steeds weg te moeten, en je afdeling weet waar je naar toe gaat.
Het is anders dan even naar je tennisarm laten kijken hoor!
Ik vind het iets wat heel erg privé is, maar wat je tov je (sommige) collega's niet privé kan houden.
Je gaat hen normaal gesproken toch ook niet vertellen dat je graag kinderen wilt, en wanneer je gaat vrijen?

[Hortensia]

Het ís gewoon vervelend om steeds weg te moeten, en je afdeling weet waar je naar toe gaat.
Het is anders dan even naar je tennisarm laten kijken hoor![-(

Dat is waar, een tennisarm is iets anders. Maar toch heb ik er altijd heel open ingestaan. Niet rondgebazuind, dat is ook totaal niet nodig, niet de hele afdeling hoeft op de hoogte te zijn natuurlijk. Maar als je er probeert niet te gespannen mee om te gaan, durven collega's ook eerder aan je te vragen hoe het is verlopen en hoe het met je gaat. Dat vond ik ook wat waard.

En wanneer mijn man en ik vrijen, daar heeft inderdaad niemand wat mee te maken. Maar behandelingen in het ziekenhuis zie ik toch echt iets anders dan lekker samen vrijen... Het is blijkbaar voor iedereen verschillend hoe we daar in staan!

[Daphne]

Ja, inderdaad, Anne. Bij mij zijn een aantal collega's wel van onze uitblijvende kinderwens op de hoogte, maar dat zijn dan wel de collega's die ik vertrouw en met wie ik een goede band heb. Met de rest kan ik ook prima, hoor, maar die vertrouw ik niet zulke intieme privézaken toe. Bovendien ben ik van mening dat je privé en werk zoveel mogelijk gescheiden moet houden (wat mij, al zeg ik het zelf, goed afgaat), dus vertel ik zulke dingen ook liever niet.

@Hortensia: Mee eens, de collega's die op de hoogte zijn, durven mij er ook naar te vragen omdat ik hen die openheid geef, maar dat wil niet zeggen dat iedereen dat dan maar moet weten ook niet (in jullie geval) waarom en wanneer je naar het zh moet. Dat zijn dingen die ik bij bepaalde collega's liever voor me houd.