Berichtdoor gerritse » 13 mar 2010 22:24
Coupe soleil schrijft:
Vanmorgen hoorde ik een preek over Lukas 22:43. Ik vond de uitleg eigenlijk dermate verrassend, dat ik er een topic over open.
Tekst (HSV): 'En aan Hem verscheen een engel uit de hemel, die Hem versterkte.'
Waarom verrassend? Er staat geen kanttekening bij deze tekest in de SV. Als je de tekst leest, dan denk je al gauw dat het positief is wat er gebeurde. Tenminste, zo dacht ik. De verklaring die ik vanmorgen hoorde was juist tegenovergesteld: het was niet bemoedigend dat een engel Jezus versterkte, maar beschamend voor Jezus! De Vader kwam Jezus niet versterken, maar een engel. Dat geeft inzicht in de enorme verlatenheid die Jezus ervaren moet hebben. Het laat mij in ieder geval nog eens extra zien wat het Jezus gekost heeft om zondaren zalig te maken.
Mijn antwoord:
Dominee had 'de korte verklaring'aan zijn zijde. Echter: er is toch wel iets bij op te merken.
In Mattheüs 4 v 11 staat, dat na de zware verzoekingen door satan in de woestijn, Jezus, die dodmoe was van de geestelijke strijd...
"meteen door engelen verzorgd werd".
Daarmee is gelijk de sluier opgeheven over 'wat de engelen nu eigenlijk doen".
Want in Hebreeën 1 v 14 wordt gezegd, dat...:
"zij, ( de engelen) allen dienende geesten zijn, om hen bij te staan, die deel zullen krijgen aan de redding".
En in dat kader is het bijstaan van Jezus, de REDDER zélf, in diens bangste uur, wel de meest eervole dienende taak, die een engel maar verrichten kan.
Het was voor God ook eigenlijk principieel ondoenlijk om zelf te komen, hoe onwennig dat ook moge klinken. De Zoon kende van eeuwigheid zijn taak; alle zonden van alle leden van het menselijk geslacht, in verleden, heden en toekomst, overnemen en die uitboeten.
En nu de taak, was gekomen, huiverde onze lieve Heer, in gewoon menselijk vlees zijnde, voor die taak terug. Maar die taak was ononkoombaar. Die moest, naar Gods eeuwige raad vervuld worden. God was partij in dit geding. Jezus, die de opdracht moest vervullen, was de andere partij.
God deed wat hij kon. Hij stuurde een engel om Jezus kracht te geven. Iets dergelijks had God al eerder gedaan bij de verheerlijking op de berg, toen Mozes en Elia kwamen om te spreken ( Lucas 9 v 31) over "het levenseinde, dat Jezus in Jeruzalem zou moeten volbrengen".
Jezus was nog niet door God verlaten. Zelfs aan het kruis spreekt hij God aan als : "vader", wanneer hij zegt; Lucas 23 v 34:
"Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen".
Pas in die verschrikkelijke uren van duisternis komt de 'Vader-naam' niet meer over zijn lippen en is het in die onpeilbaar diepe kreet:
"Mijn God....mijn God....waarom hebt gij mij verlaten", ( Matth 27 v 46).
Meer durf ik ook niet te zeggen van dit grootste gebeuren van alle tijden, maar ik wilde toch even wat meer gedachten bijbrengen.
Daag
Ger