Kinderwens

[Daphne]

Ja, de gouden tip is welkom!
Mijn man vindt het ook onzin, hoor, dat ik zo denk...

[Hortensia]

Daphne en Tuinfluiter.... ik probeer te helpen, voorzover mogelijk:

Denk eens aan het woord SCHULDGEVOEL. Het woord zegt het al, een gevoel van schuld. Probeer er eens rationeel bij stil te staan en te bedenken dat jullie kinderloosheid BUITEN jullie SCHULD omgaat! Jullie kunnen er he-le-maal niets aan (toe)doen of veranderen, het is iets wat je overkomt. En daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen.

Het is allemaal zo makkelijk gezegd he? Misschien toch maar eens in alle eerlijkheid uitspreken naar degenen tegenover wie j het schuldgevoel hebt. Wat heb je te verliezen? Je stelt jezelf alleen maar kwetsbaar op en daar gaat kracht van uit. Het is dan aan de ander wat hij of zij ermee doet.....

[Evelien]

Wij zijn dan nog niet zo lang getrouwd, maar voor mezelf zou het wel prettiger zijn (komt misschien heel pijnlijk over *sorry daarvoor*) als ik echt daadwerkelijk weet dat we geen kinderen kunnen krijgen. Een soort van onzekerheid is er dan ook af. Of onzekerheid is dan misschien wel niet het goeie woord. Maar toch. En dan kun je ook gerichte activiteiten gaan ondernemen bijv. om naar een wereldreis te gaan maken (kan opzich ook wel met kinderen, maar dat is toch net even iets anders).

[LauraC]

@Evelien: ik weet precies wat je bedoelt hoor. Er viel van mij in zekere zin ook een last van mijn rug. Altijd die spanning iedere maand etc etc. En wat je zegt: dan kun je ook veel gerichter bezig gaan met de rest van je leven.

[Daphne]

@Evelien: Komt op mij niet pijnlijk over, hoor. Ik herken het wel. Ik wil het onderhand ook wel eens weten eerlijk gezegd.

[Daphne]

@Hortensia: Ja, misschien is dat het wel, het uitspreken naar m'n (schoon)ouders, denk dat dat ook de enige manier is om van m'n schuldgevoel af te komen.

[Tuinfluiter]

Hortensia: Je hebt ook helemaal gelijk dat het buiten onze schuld is dat we nog geen kinderen hebben!
Dat zou denk ik voor mezelf wel beter zijn wat jij als tip zegt om het er gewoon over te hebben met de fam, het schuldgevoel.

Wat Evelien zegt over het erachter komen of je wel/geen kinderen kan krijgen en dat je dan vanuit die uitslag verder kunt kijken, of behandelen als dit nog mogelijk is of het kinderloos blijven een plekje geven en je op andere dingen richten.
Deels is dat voor mij wel zo.
Maar het is hier echt niet zo dat ik elke maand verdrietig zit te zijn omdat ik toch weer ongesteld ben geworden.
Tuurlijk is het teleurstellend en even hoop afdoende als je weet dat je zo je best heb gedaan elke maand weer.
Maar waarom zou je nu geen grootse dingen kunnen gaan ondernemen?
Persoonlijk vind ik het niet goed om je tegen te laten houden door de gedachten van: ja en wat als we nu opeens toch wel zwanger worden...
Wij kunnen voor zover onderzocht is spontaan zwanger worden, maar als ik graag iets wil gaan doen laat ik me daardoor niet tegen houden.
Nu heb ik dat wel niet in me om bijv een wereldreis te maken.
En, stel je eens voor dat je heerlijk op wereldreis bent geweest en na enige tijd word je zwanger, ben je toch op reis geweest en je bent ook nog eens zwanger

[Hortensia]

Wat voor mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God....

Onzekerheid of je ooit zwanger raakt of niet, dat blijft toch altijd? Of je moet een heel duidelijke medische reden hebben waardoor het menselijker wijs gesproken nooit zal lukken. Maar dan nog, zie bovenstaande tekst.... . Bij ons is er elke maand (een heeeeeeeel kleine, maar toch) kans dat ik zwanger raak. Maar ik probeer me er niet door te laten leiden. Ik doe waar ik zin in heb. Alleen houd ik bijv. wel rekening met vakanties, ik ga niet naar een land waar ik malariatabletten voor moet slikken. Want dan 'mag' je drie maanden niet zwanger raken en als ik iets niet doe, als iets tegen mijn gevoel indruist, is dat wel aan de pil gaan of andere voorbehoedsmiddelen gebruiken, terwijl ik ontzettend graag zwanger wil worden....

[Hortensia]

Wat voor mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God....

Onzekerheid of je ooit zwanger raakt of niet, dat blijft toch altijd? Of je moet een heel duidelijke medische reden hebben waardoor het menselijker wijs gesproken nooit zal lukken. Maar dan nog, zie bovenstaande tekst.... . Bij ons is er elke maand (een heeeeeeeel kleine, maar toch) kans dat ik zwanger raak. Maar ik probeer me er niet door te laten leiden. Ik doe waar ik zin in heb. Alleen houd ik bijv. wel rekening met vakanties, ik ga niet naar een land waar ik malariatabletten voor moet slikken. Want dan 'mag' je drie maanden niet zwanger raken en als ik iets niet doe, als iets tegen mijn gevoel indruist, is dat wel aan de pil gaan of andere voorbehoedsmiddelen gebruiken, terwijl ik ontzettend graag zwanger wil worden....

[Hortensia]

sorry, twee keer...

[Evelien]

Het is natuurlijk voor ieder heel persoonlijk. Ik moet er zelf niet aandenken dat ik bijv. tijdens een wereldreis zwanger zou raken en er heel ziek van wordt. Snap je? Het is virj lastig om m'n gevoel hier zo neer te zetten.

[saartje]

Ik ben naar de HA geweest en deze was ontzettend vriendelijk. Vroeg van alles uit over m'n cyclus en nu hebben we een verwijzing voor de gyneacoloog. pff ben benieuwd naar de volgende stappen.

[saartje]

Ik vond trouwens de volgende uitspraak op een site en die vond ik wel treffend.

Het zwanger worden voltrekt zich niet langer binnen de intimiteit van de slaapkamer maar in een kliniek. Het is een medische gebeurtenis geworden.

[Daphne]

Spannend, Saartje! Sterkte met alle bezoeken aan de artsen.

Ik zag vanavond bij Hart van Nederland echt een vreselijk verhaal...
Het ging over een stel die ook moeite hadden met zwanger worden. Zij gingen het adoptieproces in. In die tijd raakte ze alsnog zwanger en kreeg ze een kindje. Toch het proces doorgezet. Net in de tijd van de aardbeving op Haïti waren ze daar om hun kindje op te halen. Nu zijn ze vermist en wordt er gevreesd voor hun leven. Grote kans dat hun eigen kindje nu een weeskindje is.

[Tuinfluiter]

Saartje: Wat goed dat jullie de stap hebben gezet naar de ha en dat je gelijk doorverwezen bent!
Maar ook wel heel spannend he.
Ik hoop dat het allemaal positief 'uit mag pakken' voor jullie.
Als je iets wilt weten ( wij lopen ook volop in het zh) mag je altijd een pb sturen hoor.
Die uitspraak die begrijp ik helemaal, het is ook zo.
Maar toch denk ik dat stel wij ooit via het zh zwanger zouden worden het zo zou voelen...

Evelien: daar zou ik denk ik niet eens aan denken dat ik dan op die wereldreis misschien zwanger zou worden.
Zou gewoon gaan en word je wel zwanger dat zie je dan wel weer.