Bijbel en filosofie

[Boekenlezer]

Bij bijbelstudie denken we misschien gewoon recht-toe-recht-aan de Bijbel te lezen en op te vatten. Maar de werkelijkheid is toch complexer, als je het mij vraagt. Voor we het weten hebben we een opvatting te pakken, die op de een of andere manier veel met onszelf te maken heeft. Dat is het lastige met een niet-exact vak als bijbelexegese.

Deze draad open ik, om de verhouding tussen ons bijbellezen en onze filosofie te bespreken. Ieder mens heeft een filosofie in zich, bewust of onbewust. Het enige verschil tussen de gewone man en de filosoof, is dat de filosoof er bewuster over nadenkt.

Een filosofisch insteekpunt is bijvoorbeeld: als ik iets in de Bijbel lees, en het roept associaties op met andere bijbelgedeelten, en daaruit volgen gedachten, dan zijn die gedachten waar.
Je kunt je dan afvragen: is dat ook altijd zo?
Dat is wel een van de belangrijkste vragen die mij voor ogen staan.
Uiteraard mogen er altijd meer geformuleerd worden.

[gravo]

Dag Boekenlezer,

Een interessant vraagstuk. Mijns inziens wordt je verhaal ondersteund door wat we zien, wanneer we het christendom op verschillende continenenten met elkaar vergelijken. Er is zoiets als inculturatie van het christelijk gedachtengoed. De christelijke boodschap wordt ontvangen in een Aziatische cultuur (achtergrond bijvoorbeeld: boeddhisme of taoisme), maar ook in Afrikaanse culturen, waarbij de geestenwereld, voorouderverering en natuur-rituelen (medicijnmannen!) een rol spelen. Zo is de recpetie van de christelijke boodschap in Zuid-Amerika weer geheel anders. Daar wordt en werd bijvoorbeeld de verering van Maria versmolten met oude feminine vormen van volksgodsdienst. Niet voor niets neemt het christendom in Afrika en Zuid-Amerika vaak de vorm aan van Pinksterchristendom, terwijl in Korea en andere landen bijvoorbeeld protestanten weer meer voet aan de grond krijgen (Calvijn wordt in Zuid-Korea behoorlijk intensief bestudeerd).
Ook interessant is het om eenzelfde Bijbel-gedeelte in verschillende culturen uitgelegd te horen. Het christendom is een wereldwijde religie, maar toch bepaalt de cultuur, die er door wordt beinvloed hoe dat christendom er in de praktijk uitziet. Maar ook exegese en geloofsleer gaan varieren. De RKK heeft hier natuurlijk heel veel ervaring mee. We zien dan ook dat deze grote christelijke wereldkerk betrekkelijk weinig zaken bindend voorschrijft. De geloofsleer op hoofdpunten, de liturgie, de kerkelijke bestuursstructuur, maar dat er zeer veel vrijheid is op plaatselijk niveau. Zo kan het gebeuren dat de Palio (de paardenrace in Sienne, Italie) van start gaat met een stoet van paarden in de kerk, die allemaal gezegend worden. Maar ook plaatselijk heiligen in Spanje, Rio de Janeiro of Maleisie doen mee binnen het rooms-katholieke kader. Deze oplossing, om plaatselijke religie en heiligen op te nemen in het grote geheel van de RKK is een beleid, dat al eeuwen wordt gevoerd en dat heel succesvol is. Ondanks de zeer uiteenlopende gezichten van de kerk in de wereld, is er toch ook een eenheid bewaard gebleven, omdat de bevolking niet wordt gebruskeerd. De Rooms Katholiek Kerk neemt hier de tijd en hangt niet strikt aan elke secundaire verschil. Iets, dat we bij protestanten nog wel eens tegenkomen. Die kunnen vaak niet samen ter kerke. Op heel veel plaatsen in Nederland staan kerkgebouwen recht tegenover elkaar en de kerkgangers idem dito. Ze hebben (in eigen ogen) namelijk allemaal helemaal en op alle punten volkomen gelijk. Tja....

gravo

[Boekenlezer]

Tussen protestantisme en oosterse orthodoxie zit ook een wereld van verschil.
Protestanten zijn tegen elke vorm van beeldverering.
In de oosterse orthodoxie geldt ook het verbod om God af te beelden. Maar Christus mag wel afgebeeld worden, en zijn afbeeldingen mogen ook vereerd worden. Sterker nog: het erkennen daarvan, heeft alles te maken met het feit dat Christus niet maar in schijn (tegen de docetisten), maar ècht mens werd en aan de menselijke natuur deel had.
De theoloog Johannes van Damascus heeft daarin een belangrijke rol.
Daar heeft natuurlijk een bepaalde achtergrond. Er waren in het Romeinse Rijk beelden van de keizer, en men maakte daarvoor een buiging (o.i.d.) als men daar langs kwam.
En verder natuurlijk de kerkstrijd over de naturen van Christus in de vroege kerk.
Tel dat bij elkaar op, en je hebt de achtergronden voor de verering van Christus via de ikonen.

De reden dat ik deze draad begon, was omdat ik wel eens merk dat exegeten het presteren om met grote stelligheid beweringen te doen, die met elkaar strijden.
Zo liep ik er kort geleden tegenop, dat mijn dominee bepaalde dingen zei over Jesaja 7:14. En dat heeft dan met een zogenaamde dubbele vervulling daarvan te maken. Ik sta daar nogal sceptisch tegenover. Met dr. J. van Bruggen voelde ik altijd meer voor de direct-mesiaanse opvatting.
Nu zegt 'ergens voor voelen' natuurlijk weinig. Het is meer een weergave van een subjectieve gesteldheid, met hoeveel argumenten het ook gepaard moge gaan. Dat gaat ook op wanneer iemand zegt 'ik ben ervan overtuigd dat...'
De vermeende dubbele vervulling roept bij mij de vraag op: is de tweede vervulling in Christus dan wel nodig als vervulling? Of is het dan een misplaatste creatieve exegese, die van pas kwam? Dat is wel de grootste moeite die ik daarbij voel.
Wel een mooie prikkel om het hoofdstuk eens nader te bestuderen.

[gerritse]

Boekenlezer schrijft:

Bij bijbelstudie denken we misschien gewoon recht-toe-recht-aan de Bijbel te lezen en op te vatten. Maar de werkelijkheid is toch complexer, als je het mij vraagt. Voor we het weten hebben we een opvatting te pakken, die op de een of andere manier veel met onszelf te maken heeft. Dat is het lastige met een niet-exact vak als bijbelexegese.

Deze draad open ik, om de verhouding tussen ons bijbellezen en onze filosofie te bespreken. Ieder mens heeft een filosofie in zich, bewust of onbewust. Het enige verschil tussen de gewone man en de filosoof, is dat de filosoof er bewuster over nadenkt.

Een filosofisch insteekpunt is bijvoorbeeld: als ik iets in de Bijbel lees, en het roept associaties op met andere bijbelgedeelten, en daaruit volgen gedachten, dan zijn die gedachten waar.
Je kunt je dan afvragen: is dat ook altijd zo?
Dat is wel een van de belangrijkste vragen die mij voor ogen staan.
Uiteraard mogen er altijd meer geformuleerd worden.

Mijn antwoord:

Men moet eigenlijk geen appels met peren willen vergelijken.

Filosofie is een aardse wetenschap, die overwegingen uit het zieleleven rangschikt op velerlei wijze.

De Bijbel is een hemels boek, dat het allerbeste gelezen kan worden met geestelijke ogen.

Bijbelexegese is niet een "niet exact vak".
Bijbelexegese is een gave, die tallozen vóor ons in meerdere of mindere mate hebben gebruikt om heerlijke dingen te zeggen. In deze tijden breekt overal de intense belangstelling door voor de 'vervulling met de Heilige Geest', waarvan al gesproken wordt in Ef 5 v 18:
'Word vervuld met de Heilige geest`.

Ieder mens heeft ook niet 'een filosofie in zich'. Ieder mens heeft een heimwee in zich , een terugverlangen naar het verloren paradijs, dat van ons week, toen in Genesis 3 die nare fout werd gemaakt. En dat paradijs kan herwonnen worden, niet door filosofie, maar door geloof in Jezus, te verdiepen door de vervulling met de Heilige Geest.

Filosofie is niet iets hoogs, dat op een gegeven ogenblik kan beslissen:
"Kom...nu neem ik de bijbel eens onder de loupe" .
Filosofie is een aards bezig zijn, waar de duivel elk ogenbik kan inbreken met dwalingen. Dat heeft hij ook vele malen gedaan, zodat er duizenden flilosofieën bestaan met dikwijls aantoonbare dwaaheden als consequentie. Dit aardse begrip kan nooit op een troon gaan zitten om te oordelen over een boek, dat zich op een onvergelijkelijk veel hoger niveau beweegt.

Vraag aan God om je inzicht te geven en je ontdekt een bron van levend water, waarmee zich geen aardse , troebele rivier kan meten.

Daag
Ger

[Harm-J]

Vraag aan God om je inzicht te geven en je ontdekt een bron van levend water, waarmee zich geen aardse , troebele rivier kan meten.

Dat is nu net het punt waar het zo vaak fout gaat, men meent veelal op basis van "een" of wat men denkt dat het een Goddelijk inzicht is , de enige ware bron, leer uit te kunnen spreken.

Op basis van dat of een vermeend inzicht, zijn mensen tot slaven geknecht, mensen vermoord, verstoten, mishandeld, misbruikt etc..etc.. Tot op de dag van vandaag en morgen.

[Boekenlezer]

Boekenlezer schrijft:

Bij bijbelstudie denken we misschien gewoon recht-toe-recht-aan de Bijbel te lezen en op te vatten. Maar de werkelijkheid is toch complexer, als je het mij vraagt. Voor we het weten hebben we een opvatting te pakken, die op de een of andere manier veel met onszelf te maken heeft. Dat is het lastige met een niet-exact vak als bijbelexegese.

Deze draad open ik, om de verhouding tussen ons bijbellezen en onze filosofie te bespreken. Ieder mens heeft een filosofie in zich, bewust of onbewust. Het enige verschil tussen de gewone man en de filosoof, is dat de filosoof er bewuster over nadenkt.

Een filosofisch insteekpunt is bijvoorbeeld: als ik iets in de Bijbel lees, en het roept associaties op met andere bijbelgedeelten, en daaruit volgen gedachten, dan zijn die gedachten waar.
Je kunt je dan afvragen: is dat ook altijd zo?
Dat is wel een van de belangrijkste vragen die mij voor ogen staan.
Uiteraard mogen er altijd meer geformuleerd worden.

Mijn antwoord:

Men moet eigenlijk geen appels met peren willen vergelijken.

Filosofie is een aardse wetenschap, die overwegingen uit het zieleleven rangschikt op velerlei wijze.

De Bijbel is een hemels boek, dat het allerbeste gelezen kan worden met geestelijke ogen.

Bijbelexegese is niet een "niet exact vak".
Bijbelexegese is een gave, die tallozen vóor ons in meerdere of mindere mate hebben gebruikt om heerlijke dingen te zeggen. In deze tijden breekt overal de intense belangstelling door voor de 'vervulling met de Heilige Geest', waarvan al gesproken wordt in Ef 5 v 18:
'Word vervuld met de Heilige geest`.

Ieder mens heeft ook niet 'een filosofie in zich'. Ieder mens heeft een heimwee in zich , een terugverlangen naar het verloren paradijs, dat van ons week, toen in Genesis 3 die nare fout werd gemaakt. En dat paradijs kan herwonnen worden, niet door filosofie, maar door geloof in Jezus, te verdiepen door de vervulling met de Heilige Geest.

Filosofie is niet iets hoogs, dat op een gegeven ogenblik kan beslissen:
"Kom...nu neem ik de bijbel eens onder de loupe" .
Filosofie is een aards bezig zijn, waar de duivel elk ogenbik kan inbreken met dwalingen. Dat heeft hij ook vele malen gedaan, zodat er duizenden filosofieën bestaan met dikwijls aantoonbare dwaasheden als consequentie. Dit aardse begrip kan nooit op een troon gaan zitten om te oordelen over een boek, dat zich op een onvergelijkelijk veel hoger niveau beweegt.

Vraag aan God om je inzicht te geven en je ontdekt een bron van levend water, waarmee zich geen aardse , troebele rivier kan meten.

Daag
Ger

Toon jij in feite niet aan, dat mijn verhaal zeker ook opgaat voor een wereldse filosoof, die de Bijbel denkt te kunnen beoordelen? Ook hij gaat uit van vooronderstellingen, en denkt een sluitend oordeel te kunnen geven. Zijn zwakte: hij is zich alleen bewust van de dingen die hij wel weet, maar niet van de dingen die hij niet weet. "Wat niet weet, wat niet deert" noem ik dat wel eens. (En dat dan als onbewust uitgangspunt.) De dingen die de persoon niet weet, spelen namelijk wèl een rol. Halve waarheden kunnen hele leugens voortbrengen.

Ik stem er dus van harte mee in, dat er voor de rationele mens valkuilen liggen.
Voor de zich geestelijk achtende mens zijn die er echter ook. (In 1 Korinthiërs 14:37 lees ik "Indien iemand meent een profeet te zijn, of geestelijke..." In het Nederlands lijkt het dan alsof dat sceptisch bedoeld is. Ik ben nog niet nagegaan of dat ook zo bedoeld is. In ieder geval spreekt Paulus hen vermanend toe in deze passage.) Het is niet zo, dat de mystiek altijd op de juiste weg geleid heeft. Ook die heeft dwalingen voortgebracht. Nee, dan is men niet te werk gegaan met die 'kille rede'. Nee, het ging op veel geestelijkere wijze. En toch, het vrome gevoel in de mens kan hem ook bedriegen. En dat is ook vaak gebeurd.
Je hebt het over de duivel, die aanzet tot dwaling. En over God, de Heilige Geest die in de waarheid leidt. Dat is allemaal waar. Maar er is ook de mens, met zijn verdorven, dwaalzieke hart. (Jeremia 17:9) Dat lijkt mij ook belangrijk om scherp in het oog te houden, als je het hebt over intense belangstelling voor de vervulling met de Heilige Geest. Een mens kan daar zo mee aan de gang gaan, dat er allerlei andere dingen gebeuren, die niet zozeer met de Heilige Geest te maken hebben, ook al voelt het allemaal heel geestelijk. Zo heeft iemand als John MacArthur het boek De charismatische verwarring kunnen schrijven, om allerlei wantoestanden aan de kaak te stellen.

En ook, als wij wel op geestelijke wijze ons met de Bijbel bezighouden, dan hebben wij nog wel regelmatig onze vragen: wat betekent dit of dat precies? Het is niet zo, dat de Heilige Geest altijd wel even inkomt, en het op bovennatuurlijke manier wel even voor ons duidelijk maakt. Nee, God laat ons ook wel eens worstelen met bepaalde zaken. Wij zijn niet plotseling boven ons natuurlijke bestaan verheven.
Ik noemde Jesaja 7:14 als een mooi voorbeeld, waarover nogal wat te doen is. Dan zie je ook kinderen van God wel eens tot verschillende gedachten komen. Ik denk dat het geen kwaad kan, om dan niet alleen de wijsheid van Gods Geest te vragen, maar om ook het natuurlijke te gebruiken, nl. onze rationele gaven die wij ook gekregen hebben.

[marin]

Geen enkele dwaling die de christelijke wereld is binnengeslopen, doet meer afbreuk aan Gods gezag, geen enkele is meer in strijd met de rede, geen enkele heeft zulke verderfelijke gevolgen, als juist de moderne theorie die zeer snel ingang vindt.


Velen hebben de filo­sofie tot afgod verheven en haar in Gods plaats gesteld, terwijl de le­vende God, zoals Hij geopenbaard is in zijn Woord, in Christus en in de schepping, maar door weinigen wordt aanbeden.
Duizenden ver­goddelijken „de Natuur", terwijl ze de God van de natuur verwerpen. De afgodendienst, die in de christelijke wereld van vandaag even vaak voorkomt als in het oude Israël ten tijde van Elia, is alleen van gedaante veranderd. De god van vele zogenaamd wijze mannen, filo­sofen, dichters, politici, en schrijvers - de god van de beschaafde, toonaangevende kringen, van vele universiteiten en hogescholen en zelfs van sommige theologische instellingen - is niet veel beter dan Baal, de zonnegod van de Feniciërs.


Gods heilig Woord, dat door veel leed en bloedvergieten aan ons is overgeleverd, wordt maar weinig gewaardeerd. De Bijbel ligt binnen het bereik van iedereen, maar er zijn slechts weinigen, die hem werkelijk tot hun levensgids maken.
Het ongeloof neemt niet alleen in de wereld, maar ook in de kerk onrustbarende vormen aan. Velen verwerpen leerstellingen die tot de pijlers van het christelijk geloof behoren.
De belangrijke feiten over de schepping zoals die zijn beschreven door de geïnspireerde schrijvers, de zondeval, de verzoening en de onveranderlijkheid van Gods wet, worden praktisch stuk voor stuk, volledig of gedeeltelijk door een groot aantal mensen die zich christenen noemen verworpen.
Duizenden die zich beroemen op hun wijsheid en onafhankelijkheid beschouwen het als een bewijs van zwakte als men onvoorwaardelijk in de Bijbel gelooft. Ze menen dat het getuigt van grote begaafdheid en geleerdheid wanneer men kritiek levert op de Bijbel en zijn belangrijkste waarheden vergeestelijkt of wegredeneert.
Veel predikan­ten leren hun gelovigen dat Gods wet veranderd of afgeschaft is en tal van professoren en leraren onderwijzen hun studenten hetzelfde. Ze vinden dat mensen die geloven dat haar geboden nog steeds bindend zijn, en dus ook gehoorzaamd moeten worden, gewoon bespottelijk en verachtelijk zijn.

Als de mens de waarheid verwerpt, verwerpt hij ook de Bron van de waarheid. Als hij Gods wet overtreedt, verwerpt hij ook het gezag van de Wetgever.

marin

[Harm-J]

Marin, je gebruikt veel woorden, werpt van alles op, maar wat is dan volgens jouw de waarheid, de juiste manier van bijbel lezen, wat zijn in jouw ogen exacte dwalingen, afgoden?

[marin]

Marin, je gebruikt veel woorden, werpt van alles op, maar wat is dan volgens jouw de waarheid, de juiste manier van bijbel lezen, wat zijn in jouw ogen exacte dwalingen, afgoden?

]
Harm, mag ik je vragen welke woorden je niet bevallen, en wat ik nogal "opwerp", je weet een vraag is makkelijker geplaatst dan een antwoordt, vandaar.

Wat is waarheid, op de eerste plaats accepteer de Bijbel als God Woord die de waarheid aan jou openbaart (2 Petr 1:21, Joh 17:17)
Bidt voortdurend voor de leiding van de Heilige Geest. God belooft de Geest die je zal leiden in de waarheid (Joh 16:13)
Benader de Bijbel zonder voor ingenomen standpunten (Matt 11:25)
Accepteer de Bijbel als God Woord die de waarheid aan jou openbaart (2 Petr 1:21, Joh 17:17)
Wees gewillig om je eigen zienswijze te herzien, naarmate de Woord van God je met de waarheid overtuigt (Spr. 14:12, Johannes 17:17)
Alle waarheid leidt ons dichter tot Jezus, hij is de weg, de waarheid en het leven. Zoek Jezus in elk onderwerp waarin je studeert en vraag je zelf af. Hoe kan dit onderwerp mij dichter tot Jezus leiden (Joh 14:6)

Mijn vernieuwde ervaring met bijbellezen/bijbelstudie was dat het geloof in waarheid een basis/vastegrond moet hebben; en volgens mij is dat, eerst de profetieën leren kennen vooral het boek Daniel daardoor beter de Here Jezus leren kennen, door de Heilige Geest ontvang je overzicht wat het was en hoe het wordt.
De Bijbelse profetieën werpen een licht op de wereldgeschiedenis.
Jezus verwees zelf ook vaak naar de profetieën die van/over Hem getuigen dat Hij het was die moest komen (omstanders konden niet geloven dat Hij het was die moest komen vandaar de verwijzing).
De omstanders hadden het kunnen weten.

Met exacte dwaling binnen de rooms-katholieke en protestante kerken.
Al vanaf het eerste begin van de grote strijd in de hemel was het Satans bedoeling om Gods wet af te schaffen. Daarom kwam hij in opstand tegen de Schepper. Hoewel hij toen uit de hemel werd verbannen, zette hij de strijd voort op aarde. Hij heeft er altijd naar gestreefd de mens te misleiden om hem op die manier Gods wet te laten overtreden. Of dit nu wordt bereikt door de hele wet opzij te schuiven of door één van haar geboden te verwerpen, het resultaat is uiteindelijk hetzelfde. Want wie "op één punt" struikelt, bewijst alleen al daardoor dat hij de hele wet veracht. Zijn invloed en voorbeeld dragen het stempel van de overtreding. Hij is "schuldig geworden aan alle (geboden)." (Jacobus 2:10).
Satan heeft de mens met minachting voor Gods inzettingen willen vervullen en heeft daarom de leerstellingen van de Schrift verdraaid; daardoor zijn er dwalingen opgenomen in het geloof. De laatste grote strijd tussen waarheid en dwaling is slechts de laatste fase van de eeuwen oude strijd om Gods wet. Wij staan nu aan de vooravond van deze strijd tussen de wetten van mensen en de geboden van God, tussen de godsdienst van de Bijbel en de godsdienst van fabels en overleveringen.

De krachten die in deze strijd zullen samenwerken tegen waarheid en gerechtigheid zijn nu al volop bezig.

marin

[Boekenlezer]

Nogal jammer, dat bij het gebruik van bepaalde bewoordingen de haren van sommigen blijkbaar meteen recht overeind gaan staan.

Laat ik even heel duidelijk wat zeggen: ik heb niks met vrijzinnigheid. Ik ben gewoon orthodox christelijk. Ik sta pal achter het gezag van de Heilige Schrift.

Als we dat met elkaar hebben vastgesteld, hebben we dan alles gezegd, en is er dan niks meer om over te praten? Nee, bepaald niet! Dan kunnen er nog genoeg problemen zijn. Gisteravond kwam ik daarvan weer eens een duidelijk voorbeeld tegen. Laat ik de artikelen eens opsommen waarover het gaat:
Ex-vrijgemaakten vinden elkaar niet
Nieuw kerkverband van ex-vrijgemaakten feit
Dreigende breuk bij 'herstelden' Zwolle
Allemaal mensen die heel orthodox christelijk zijn, en die het met elkaar zelfs van harte eens zijn dat het niet goed gaat in de GKV. En toch is er ook bij hen weer zoveel verdeeldheid, dat er niet gewoon één groep mensen uit kan komen. En dat komt meer voor. Hoeveel verdeeldheid is er wel niet binnen de reformatische gezindte?
In bepaalde gevallen zul je duidelijk aan kunnen wijzen: kijk, die eigenwijsheid speelt parten. Maar er zullen ook situaties zijn, waarin dat helemaal niet zo duidelijk is. Is het dan gek, dat ik mij eens ga afvragen: wat is nu precies waarheid?
Tsja, en bij het beschrijven van wat er speelt, ga ik op een gegeven moment het woord 'filosofie' gebruiken. Blijkbaar gaat het daar bij sommigen dan fout in hun reactie, omdat ze dat blijkbaar associëren met allerlei brutale godslasterlijkheden. (Zulke lui waren er en zijn er. De zogenaamde 'Verlichting' heeft nogal wat voortgebracht!) Maar dat is helemaal niet waar het mij om te doen is. Ik heb daar helemaal niks mee. Ik wil gewoon vast blijven houden aan het orthodox christelijke geloof, en aan het volle gezag van de Heilige Schrift. Op basis daarvan moet het toch mogelijk zijn om te communiceren over de vraag: maar hoe gaan we dan vanuit dat fundament verder? Dan heeft het geen zin om uitsluitend te komen met grote pompeuze religieuze verhalen die bol staan van de bijbelcitaten. Dan moet je ook wel eens naar jezelf kijken: hoe ben ik bezig, welke gedachten gaan er door mijn eigen hoofd? Welke sferen spelen bij mij een rol in het vormen van mijn gedachten en meningen? Je bent toch niet gelijk van de duivel als je daar eens bewust bij stil staat?
Een dergelijke benauwde sfeer associeer ik meer met de Taliban, dan met mijn eigen geloof. In de islam komt het voor dat men bang is om de waarheid van de eigen gedachten toe te staan, omdat men toch eens zou afwijken van de islam... Is het erg gelovig om zo in je geloof te staan? Ik denk van niet, want dan heb je toch wel erg weinig vertrouwen in je eigen geloof!
De christelijke gehoorzaamheid aan Gods Woord is geen slaafse gehoorzaamheid met uitschakeling van het verstand. Nee, Jezus zei zelf dat we God moeten liefhebben heel ons hart, geheel onze ziel, en... met heel ons verstand! (Mattheüs 22:37)

Mij lijkt, dat een bezinnig op dit gebied winst kan opleveren. Dat de communicatie met anderen dan beter kan worden. Dan postuleer je niet meer heel pompeus je mening naar de ander toe, zonder te letten op waar die ander gevoelig voor is, en hoe je die kan bereiken. (Een trek, waarvoor erg orthodoxen blijkbaar gevoelig zijn om daarin te vervallen.)
Dat betekent natuurlijk nog niet, dat je dan geen eigen mening meer hebt, en dat je die ander dan meteen in alles gelijk geeft. Je mag jezelf blijven. Maar als je dat doet, en daarbij ook op die ander let voor zover dat in je vermogen ligt, kan dat winst zijn voor de communicatie met elkaar.

[marin]

Praktisch alle filosofie speelt zich af in taal, maar verder is er bijna niets zeker, filosofische thema’s: waarheid en betekenis.

Maar wat is waarheid? Wanneer spreken we van waarheid, juistheid of zekerheid? Wanneer waarheid opgevat wordt als de overeenstemming tussen wat gedacht wordt en wat er is, dan is het goed verdedigbaar.

Filosofie is in de eerste plaats filosofie en niet iets anders, maar voor de een lijkt het vanzelfsprekend dat zij op wetenschap moet lijken, voor de ander op literatuur, op politiek, op losse invallen, op religie of op gewoon praten.


Boekenlezer, laten we aannemen dat je gewoon wil praten en de gedachten van anderen wil horen over verschillende visie's van het "geloofsbeleven".

Het blijkt dat het moeilijk en strijdlustig wordt als je over stromingen binnen de protestantse kerken en gemeenten een discussie aangaat die in het verleden naar hun mening een geloofsvisie door strijd en traditie zijn vastgelegd.

Ik bemerk dat heel veel tijd en inspanning door sommigen op dit forum over "de verschillen" van kerken en gemeenten wordt gediscussieerd waar men het nooit over eens zal worden.

Mijn gedachten zijn, als je Gods Woord bestudeerd dan kom je de Here Jezus tegen dat is de Bron door wie wij gevoed worden, als wij ons daar op richten wie Hij werkelijk was en is en wat de Here Jezus voor ieder persoonlijk op het moment voor ons doet om ons te leren leven naar de wil van God, dat is een verbintenis/relatie met Hem aangaan.

Daar vallen alle welgemeende discussies bij in het niet over kerken en stromingen en wat niet al, want er is er één die er misbruik van maakt en dat is degene die al voor de schepping strijd leverde om God in een verkeerd daglicht te stellen om Zijn universele Wet (het karakter van God aan te vallen).
In die valstrik is Adam en Eva gevallen, en dat strijdtoneel moeten de kerken en gemeenten niet voortzetten, maar ze moeten de Here Jezus binnen laten.

marin