
'k had dus net dat berichtje geschreven, wordt Michael erg warm en huilend wakker....
Maar goed, hoe het hier gaat. We hebben goede en minder goede dagen. Michael is vooral in vreemde situaties op het moment erg aanhankelijk (zeg maar gerust, hij wordt hysterisch als ik wegga). Bijvoorbeeld zondagochtend is hij (ongemerkt overigens) de oppaszaal bij de kerk uitgelopen om mij te zoeken. De trap op naar boven en daar aan de deur staan rammelen

Hij zegt altijd als we het over papa hebben: 'bye bye' en maakt dan een vliegtuig geluid. Iedere avond foto van papa een kusje geven (nee, we vereren die foto niet

). Wat mij heel erg aan het hart gaat is dat als papa gebeld heeft (eens per week ongeveer) Michael boos wordt op mij als we de telefoon neerleggen want hij denkt ws(?) dat papa in de telefoon zit? En als screensaver hebben we een gezinsfoto en als Michael die zit begint hij te piepen en strekt zijn armpjes uit naar papa op de foto

Dus het gaat hem allemaal niet in de koude kleren zitten.
Met mij gaat het wel aardig, ik hou me vooral erg druk. Echt tijd voor mezelf heb ik niet, maar zo gaan de dagen wel sneller. We hebben achteraf toch besloten Michael niet naar een oppas te doen, vooral omdat er al 1 ouder weg is en ik denk dat nog een verandering in zijn leventje op het moment niet aan te raden is. Hij houdt van regelmaat, onze Michael
Michael heeft de afgelopen twee weken veel nieuwe woorden en kunsten geleerd en ik vind het moeilijk voor mijn man dat hij dat nu mist. Die tweede verjaardag komt er natuurlijk ook aan en al die andere 'speciale' dagen in deze tijd van het jaar.
Maar...het zijn maar 4 maanden, die komen wel voorbij

Ik heb trouwens hele lieve post gekregen van een RW-er

wat zeer op prijs gesteld wordt!