jonge kinderen die worstelen met de zonden

[Faramir]

Om even verder te borduren op dit onderwerp;
Hoe gaan jullie (als in protestanten) om met de wetenschap dat je een (ernstige) zonde hebt begaan?

[Spons]

wat is dan de definiitie van Ernstige Zonden, dat zel per persoon verschillen toch !

[mohamed]

Dat neemt niet weg dat ook in de Bijbel staat dat de sterren uit de hemel zullen vallen en de maan als bloed wordt. Kijk maar bij de rede der laatste dingen, die Jezus uitsprak (Matth. 25, Marcus 13, Lucas 21)

Het staat er dat weet ik, maar Jezus zei ook 'Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren.' (Mat 24,34)

Volgens mij is die generatie ondertussen verdwenen en daarom denk ik dat we het oordeel niet meer in de toekomst moeten willen plaatsen.

Ik weet op Wie ik mijn vertrouwen mag stellen. Maar desalniettemin komt helaas de voorspelling uit van een predikant, dat die angst voor het Oordeel als een duveltje(!!) in mijn gedachten zou blijven haken. Af en toe bespringt het me weer.
Daarom moeten leerkrachten en voorgangers zich realiseren dat ze een zeer grote verantwoordelijkheid hebben.

Als men hun gehoor en van kan doordringen dat het voltooid verleden tijd is, hoeft niemand meer te vrezen.

[mohamed]

Om even verder te borduren op dit onderwerp;
Hoe gaan jullie (als in protestanten) om met de wetenschap dat je een (ernstige) zonde hebt begaan?

Simpel, wij zondigen gewoon niet.

1 Joh 3,6
Een ieder, die in Hem blijft, die zondigt niet; een ieder, die zondigt, die heeft Hem niet gezien, en heeft Hem niet gekend.

[Riska]

als het zo gemakkelijk was...
maar met een beetje zelfkennis weet je gewoon dat je met al je lek en gebrek niet voldoet aan wat een christen zou moeten zijn.

[Mortlach]

wat is dan de definiitie van Ernstige Zonden, dat zel per persoon verschillen toch !

Als je maar Calvinistisch genoeg bent valt verwekt/geboren worden daar al onder.

[Spons]

alsof ik er wat aan kon doen dat ik geboren ben.... dan moet je toch wel bij mijn ouders zijn !

maar ik snap dat men vanuit christelijk geloof geboren wordt in zonde... zover was ik nog wel ... maar dat bedoelde ik niet !

[mormeltje]

Even ontopic.
MIjn kleine zusje van 10 heeft pas ook een soort van angstaanvallen gehad omdat ze bang was om dood te gaan (onbekeerd) dus eigenlijk ook een angst voor zonde.
Ze is een heel gelovig meisje bij wie God een grote plek in haar leven inneemt. Wij hebben haar gezegd dat het de duivel is die haar bang wil maken, en dat God helemaal niet wil dat ze bang voor Hem is. En dat als ze vergeving vraagt, ze het ook krijgt. Toen huilde ze: hoe weet ik nou of ik het meen? (de juf had gezegd dat God alleen vergeeft als je het meent)
Wij vertelden haar, dat als je moet wachten tot je het meent, je kunt wachten tot je tachtig bent. Niemand is volledig oprecht.
Mijn moeder zei haar, dat omdat ze veel van God houdt en in Hem gelooft, ze niet bang hoeft te zijn voor zonde of dood.
We bidden dat ze haar hele leven zo dichtbij GOd blijft...
Het is helemaal niet gezond denk ik als kinderen hier zo mee zitten, zeker niet als het excessief wordt. Zonde moet natuurlijk genoemd en besproken worden, maar daarna gauw overgaan tot Gods genade en liefde!

[Riska]

Mormeltje, dat is nou typisch een voorbeeld waarbij ik onmiddellijk naar die juf gegaan was en haar gevraagd had waar ze mee bezig was. Ze gaat ernstig in de fout, want kinderen menen het als ze 'het spijt me' zeggen - behalve als ze ertoe gedwongen worden.
Ik ben in ieder geval al blij dat je ervan overtuigd bent dat een kind blij in het geloof hoort op te groeien. Vertrouwen in de kinderjaren gewekt gaat niet zo gemakkelijk over. En als er al angst is ontstaan gaat het ook niet meer zo gemakkelijk voorbij.

[pannenkoek]

Beste allemaal,

ik heb gister niet gekeken, en moet nu eerst ff weg, dan lees ik jullie reacties even en zal waar nodig op vragen in gaan. Maar dat laatste van het meisje van 10 zie ik wel herkenning in.

[mohamed]

als het zo gemakkelijk was...
maar met een beetje zelfkennis weet je gewoon dat je met al je lek en gebrek niet voldoet aan wat een christen zou moeten zijn.

Elk mens maakt fouten, dat staat buiten kijf, maar of je daardoor niet voldoet als christen is maar zeer de vraag. David vocht en had vele vrouwen, maar toch was God zeer tevreden over hem.

[pannenkoek]

Ik vraag me af of dat vertrouwen opgewassen is tegen de angsten waar een kind op die leeftijd mee te maken kan krijgen.

Ja, zo lang het evenwicht maar niet verstoord is. En met evenwicht bedoel ik dit: dat er angst kan zijn voor ik-weet-niet-wat allemaal, als dat maar geen religieuze angst is.
In sommige kerken - en scholen helaas - wordt de nadruk veel te veel - of bijna alleen - gelegd op de straffende, wrekende Gerechtigheid en wordt nauwelijks aandacht geschonken aan het verlossingswerk van Christus.
Als ik jonge mensen (twintigers) hoor zeggen dat zij verdoemd voor Zijn aangezicht liggen en 'och mocht het toch eens gebeuren dat...' dan is mijn stellige overtuiging dat predikers tekort zijn geschoten. Dat er veel te veel de nadruk is gelegd op ellende en nauwelijks op heil, verlossing en dus dankbaarheid.

Een predikant (PKN-Gereformeerd) zei het kortgeleden zo als opening van een classisvergadering (groep kerken uit één regio) n.a.v. zondag 1 van de HC:
Deze geloofsbelijdenis uit zondag 1 is het fundament van de kerk, van de PKN. Het is een vloer waar niet doorheen gezakt kan worden. God is getrouw, wat er ook gebeurt. Waar Hij mij vasthoudt kan ik mijzelf niet kwijtraken. Het is alles wat nodig is om te weten. De drieslag is: ellende, verlossing, dankbaarheid, maar de verlossing komt voorop, verlossing uit ellende tot een leven van dankbaarheid. Wij zijn geroepen om te leven. Je mag er 'één van Christus' zijn
Dat is mij uit het hart gegrepen. En dan komt ook die angst niet om de hoek kijken. Je brengt een kind geen verhalen bij over hel en verdoemenis, maar over geborgenheid in Christus.

(en wat dat tijdsbestek betreft: het was in het jaar 1951/1952 dat ik in de vijfde klas - nu groep 7 - zat... )

Hier wil ik even op in gaan.

We hebben doordat onze zoon thuis bleef, het bekend gemaakt. Daardoor hoorden we nog van aan aantal ouders een soortgelijk verhaal, zij het minder heftig. Deze kinderen zaten ook allemaal op dezelfde school. Wij hebben toen een gesprek gehad met de school, omdat wij er ook mee zaten dat er erg veel gehamerd werd op de zonde ed. en dat de liefde en genade van Christus in een hoekje werd gedrukt.
Wat de prediking in de kerk betreft hebben we het probleem niet. Er wordt gewoon gepreekt over ellende verlossing en dankbaarheid, maar de verlossing en dankbaarheid voeren wel de boventoon. Wij komen uit een 'lichtere' Ger. Gem. Althans, zo wordt er over onze kerk gesproken. En is het wel degelijk voor iedereen mogelijk om zalig te worden. Het is niet zo dat er alleen maar 4 oude mensjes van 80 deelnemen aan het Heilig Avondmaal zoals in andere 'zwaardere' gemeentes (sorry voor de woorden licht en zwaar, maar zo is het duidelijker)

[pannenkoek]

Mortlach schreef:
"Wat ik nog wel even kwijt wil, is een stukje uit de openingspost. Over de aanvallen van Satan. Vergeef me als ik het erg vreemd vind dat je psychische nood aan de duivel toeschrijft. Jullie zullen het ongetwijfeld zo ervaren hebben, maar het staat zo ontzettend ver weg van mijn beleving. Botsende wereldbeelden."

Doordat hij zich slecht kon uiten schreef hij op ons verzoek zijn vragen en/of antw. op in een boekje.

Wij vroegen:
"Je schrijft over rare woorden, wat moet je van die stem? Vloeken, schelden?
Wat versta je onder rare dingen doen?

5 oktober
- Ik moet vooral vloeken
- Iemand in elkaar slaan of vermoorden.

Jij begrijpt niet dat wij dit aan de duivel toeschrijven, maar dat was wel degelijk onze ervaring. Als jij lange tijd wordt gekweld door een stem die vnl 's nachts tegen je zegt dat je moet vloeken, schelden of mensen in elkaar moet slaan of vermoorden. Van wie kan deze stem dan zijn? Het bleef niet bij één keer. Hij heeft hier 2 wk last van gehad. OVerdag was er voldoende afleiding, maar hij zag er tegenop om naar bed te gaan. Want dan kwam die stem weer. Na een aantal keer indringend gebeden te hebben met hem is die stem verdwenen. Toeval?? Nee zeker niet. Dit zien wij echt als een wonder.

[Mortlach]

Jij begrijpt niet dat wij dit aan de duivel toeschrijven, maar dat was wel degelijk onze ervaring. Als jij lange tijd wordt gekweld door een stem die vnl 's nachts tegen je zegt dat je moet vloeken, schelden of mensen in elkaar moet slaan of vermoorden. Van wie kan deze stem dan zijn? Het bleef niet bij één keer. Hij heeft hier 2 wk last van gehad. OVerdag was er voldoende afleiding, maar hij zag er tegenop om naar bed te gaan. Want dan kwam die stem weer. Na een aantal keer indringend gebeden te hebben met hem is die stem verdwenen. Toeval?? Nee zeker niet. Dit zien wij echt als een wonder.

Ik wil niet afdoen aan jullie ervaring, ik kan alleen neerschrijven wat het stukje bij mij losmaakt. Bij dit soort dingen moet ik altijd denken aan van die gevallen waar je wel eens over leest, dat de ouders van een kind wat een acute maagperforatie heeft gaan zitten bidden ipv naar het ziekenhuis te gaan, want "die ziekte komt van de duivel", waarbij het kind uiteraard overlijdt. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat op jullie van toepassing is; het is gewoon wat in me opkomt elke keer als ik zoiets lees.

Je stelt een vraag: van wie kan die stem zijn? Van het onderbewuste van je zoon, en niet van een externe slechte entiteit. Ik vergeet steeds of het nou het Id of het Ego is. Hebben we niet allemaal wel zoiets, zij het in mindere mate? Ik in ieder geval wel; en ook voornamelijk 's nachts. Van die impulsen die echt totaal ongepast zijn, waar je natuurlijk niet op ingaat. Het komt op mij over alsof het gebed een soort "bezwering" was die hielp, omdat je zoontje geloofde dat het zou helpen. (Magie is echt zo moeilijk niet, en komt in vele vormen.)

Het is een feit dat geestesziektes tijden lang werden gezien als duivelse bezetenheid, en dat de patienten de meest vreselijke dingen werden aangedaan om die duivels uit te drijven. Ik geloof dat het moderne beeld dat we hebben sinds Freud en Jung toch beter klopt.

[pannenkoek]

Jij begrijpt niet dat wij dit aan de duivel toeschrijven, maar dat was wel degelijk onze ervaring. Als jij lange tijd wordt gekweld door een stem die vnl 's nachts tegen je zegt dat je moet vloeken, schelden of mensen in elkaar moet slaan of vermoorden. Van wie kan deze stem dan zijn? Het bleef niet bij één keer. Hij heeft hier 2 wk last van gehad. OVerdag was er voldoende afleiding, maar hij zag er tegenop om naar bed te gaan. Want dan kwam die stem weer. Na een aantal keer indringend gebeden te hebben met hem is die stem verdwenen. Toeval?? Nee zeker niet. Dit zien wij echt als een wonder.

Ik wil niet afdoen aan jullie ervaring, ik kan alleen neerschrijven wat het stukje bij mij losmaakt. Bij dit soort dingen moet ik altijd denken aan van die gevallen waar je wel eens over leest, dat de ouders van een kind wat een acute maagperforatie heeft gaan zitten bidden ipv naar het ziekenhuis te gaan, want "die ziekte komt van de duivel", waarbij het kind uiteraard overlijdt. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat op jullie van toepassing is; het is gewoon wat in me opkomt elke keer als ik zoiets lees.

Je stelt een vraag: van wie kan die stem zijn? Van het onderbewuste van je zoon, en niet van een externe slechte entiteit. Ik vergeet steeds of het nou het Id of het Ego is. Hebben we niet allemaal wel zoiets, zij het in mindere mate? Ik in ieder geval wel; en ook voornamelijk 's nachts. Van die impulsen die echt totaal ongepast zijn, waar je natuurlijk niet op ingaat. Het komt op mij over alsof het gebed een soort "bezwering" was die hielp, omdat je zoontje geloofde dat het zou helpen. (Magie is echt zo moeilijk niet, en komt in vele vormen.)

Het is een feit dat geestesziektes tijden lang werden gezien als duivelse bezetenheid, en dat de patienten de meest vreselijke dingen werden aangedaan om die duivels uit te drijven. Ik geloof dat het moderne beeld dat we hebben sinds Freud en Jung toch beter klopt.

Mede doordat mijn man in de kerkenraad zit is het daar ook diverse malen ter sprake gekomen. UIt de gesprekken die gevoerd zijn waren ze het allen er over eens dat het stemmen waren van de duivel. Er zijn meerdere predikanten over benaderd omdat wij eigenlijk met onze handen in het haar zaten. Wij zagen ons kind hieraan lijden, en wat dan te doen? De situatie was hier in huis enkele weken onhoudbaar. zodra wij mensen vertelden over de situatie hierzo huiverden ze.

bij ieder is de situatie anders, net als het zusje van 10 van mormeltje (volgens mji ) dat hoeft echt niet hetzelfde te zijn hoewel ik wel raakvlakken zie.

Omdat wij nooit eerder van zulke extreme gevallen hadden gehoord heb ik dus een nieuw onderwerp in de groep gegooid.