opvoeding en beleefdheid

[*Annet*]

Volwassen mensen moeten ook steeds bijgeschaafd worden in beleefdheid, vind ik.
Op mijn werk gebeurt het heel vaak dat ik (of iemand anders) met een persoon zit te praten. Dan draait die persoon zich zomaar ineens om naar iemand anders om daar mee verder te praten. Dat vind ik ontzettend onbeschoft. Vroeger werd ik er helemaal onzeker van, ik dacht dat ik niet interessant genoeg was. Nu vind ik het gewoon asociaal.
Soms moet je wel even inbreken, maar excuseer je dan even....

dat vind ik het zelfde met de mobiele telefoonterreur. Je bent met iemand in gesprek, de telefoon gaat en jij als gesprekspartner staat totaal buiten beeld.

[LeChat]

dat vind ik het zelfde met de mobiele telefoonterreur. Je bent met iemand in gesprek, de telefoon gaat en jij als gesprekspartner staat totaal buiten beeld.

Dat lijkt inderdaad nergens naar. In dat verband zou ik mijn kinderen ook bijbrengen dat het niet beleefd/netjes is om in de trein uitgebreide gesprekken te gaan voeren via je gsm.

[ajl]

Heb mij daar ook regelmatig schuldig aan gemaakt, maar inderdaad het is niet beleefd.

[Marie Popelin]

In de winkel (zaterdagbaantje) beginnen mensen ook soms direct op te noemen wat ze nodig hebben, alsof je er verder niet toe doet. Vaak zeg ik dan nadrukkelijk 'goedemorgen'. Vaak niet eens direct jonge mensen, maar ouwe zuurpruimen of ouwe bazen. Wat ik ook onbeleefd vind is de zonnebril ophouden in de winkel als ik een klant help.

[Mortlach]

Vandaag in de "Moderne Manieren" in Trouw wordt precies deze vraag gesteld, en een uitgebreid antwoord/advies gegeven. Het blijkt dat tegenwoordig nog maar in 10% van de huishoudens u wordt gezegd door de kinderen. Tutoyeren is dus de norm. Echter, als een kind nooit mensen de u-vorm hoort gebruiken zal het lastig zijn het hen die aan te leren voor bijvoorbeeld volwassenen in het algemeen. Aan de andere kant kun je ook de situatie krijgen dat een kind u zegt tegen zijn ouders, maar zijn leraar hem vraagt zijn voornaam te gebruiken. Het uiteindelijke advies is te doen waar je je het prettigst bij voelt.

[Lalage]

Bij een goede vriendin ben ik voor haar dochter van 8 altijd 'Mevrouw C' en daar voel ik me niet gemakkelijk bij

Misschien mag ze wel 'mevrouw Laura' zeggen... Vroeger noemden wij veel mensen uit de kerk 'oom *voornaam*' of 'tante *voornaam*', maar dat is tegenwoordig niet zo gebruikelijk meer.

[LeChat]

:oops: Heb mij daar ook regelmatig schuldig aan gemaakt, maar inderdaad het is niet beleefd.

Er hangen tegenwoordig zelfs van die bordjes in de trein hè (bij het binnenstappen), onder andere over luid bellen.

[Lalage]

:oops: Heb mij daar ook regelmatig schuldig aan gemaakt, maar inderdaad het is niet beleefd.

Er hangen tegenwoordig zelfs van die bordjes in de trein hè (bij het binnenstappen), onder andere over luid bellen.

Die plaatjes hangen in de stilte-coupe's (waar overigens ook nog vaak mensen hinderlijk zitten te praten).

[Haai]

Ik ben zelf opgevoed met 'u' zeggen, en wil dat zelf ook aan mijn kinderen meegeven. Ik heb zelf echt niet meer afstand ervaren naar mijn ouders toe doordat ik ze met 'u' moest aanspreken. Het lijkt mij voor een kind verwarrend als het de ene volwassene wel met U moet aanspreken, en de ander gewoon 'jij' mag noemen.
Mijn man was trouwens gewend jij te zeggen tegen zijn ouders, maar noemt ze tegenwoordig ook u omdat hij dat toch netter vindt.

Uiteindelijk zit beleefdheid hem natuurlijk niet (alleen) in u zeggen. Ik vind het ook vreselijk onopgevoed staan als kinderen te pas en te onpas roepen 'dat lus ik niet' of als ze niet (een beetje) met vork en mes kunnen eten, of niet netjes met de mond dicht . We hebben hier dus nog wel wat te doen

[pol]

Hier zijn ze behoorlijk laat met praten, de oudste logopedie en ik probeer ze U te leren, maar dat klinkt zoiets al ouw. Dus laat ik het effe bij jij. Zelf ben ik ook niet zon U-zegger. Vind het raar klinken als bijv. iemand zich voorstelt als Jan en dan ik stug meneer en u zeggen.... 1 ding kan ik ze niet afleren, mag ik een snoepie???? De buren zijn altijd zo gek om erop in tegaan. Dus dat werkt gewoon.

[mormeltje]

De reclames op TV 'Nederland wordt steeds asocialer' vind ik altijd wel grappig en treffend. Inderdaad ook over mobiel bellen. Als ik in een supermarkt iemand aan de telefoon heb, leg ik altijd neer als ik in de rij sta bij de kassa. Ik vind het gênant als mensen mijn telefoongesprekken kunnen verstaan.

[LauraC]

Moest even lachen om zoonlief vanmiddag. Wij zaten ergens koffie te drinken en bij het weggaan zag hij een mevrouw die redelijk luid mobiel aan het bellen was. Meteen schiet zijn handje naar zijn oor en begint hij te roepen: ja, nee, got to go, bye bye

[Evelien]

Geniaal. Echt geweldig.

[Mortlach]

1 ding kan ik ze niet afleren, mag ik een snoepie???? De buren zijn altijd zo gek om erop in tegaan. Dus dat werkt gewoon.

Waarom zou je ze dat willen afleren? Ze vragen het toch netjes? Je kunt gewoon "Nee" zeggen. Als je hier iemand moet opvoeden, dan zijn het de buren, die dus ook gewoon "nee" moeten leren zeggen. Het lijkt me zelfs heel goed dat je een kind leert dat het gewoon moet vragen om wat het wil, en dan wel rekening houden dat het antwoord "nee" kan zijn. Hoeveel volwassenen zijn er wel niet die dat niet durven?

[Kate Spade]

Ik merk dat veel ouders steeds losser zijn met omgangsvormen. Misschien ben ik een beetje ouderwets, maar hier thuis is het geen ´ja´ maar ´ja, mama´, geen ´huh´ maar ´wat zegt u?´en geen gecommandeer maar ´mama, mag ik alstublieft...´ Ik vind dat soort dingen best belangrijk, maar volgens mij hechten steeds meer ouders er weinig waarde aan. Hoe denken jullie daarover?

Ik hecht er heel veel waarde aan. Het aanspreken met "u" is juist een soort begin om manieren aan te leren. Kinderen moeten leren om anderen met respect te behandelen. In de klas moeten de kinderen "u" zeggen, dit is een schoolregel en niet bedacht door mij. Maar ik ben het er wel mee eens want ik sta helemaal niet naast de kinderen. Naast de kinderen staan vind ik eigenlijk tussen de kinderen staan en geen gezag hebben. Ik ben de juf, heb het gezag in handen en sta boven de kinderen. Ik ben toch ook diegene die verantwoordelijk is?
Verder weet ik ook wel tal van situaties waar ik het niet mee eens ben, de klas binnenlopen en niets zeggen ook al zeg ik duidelijk "goedemorgen!" of een beker voor mijn neus houden. (Deze moet ik dan open maken.) Bij de beker vragen de kinderen nu of ik deze wil open maken. En over de andere manieren gaan we het binnenkort hebben. We werken nu over het thema "aan tafel" van de kinderboekenweek. Ik wil het met de kinderen hebben over tafelmanieren en daarbij ook manieren in het algemeen. Omdat ik mij toch stoor aan bepaalde dingen.

Tegen mijn ouders moest ik vroeger "u" zeggen en dat doe ik nog steeds. Ik ben beleefd opgevoed en verbaas mij wel eens over het gedrag van anderen. Zoals het betalen zonder te groeten, zonnebril ophouden en luid telefoneren over allerlei persoonlijke zaken. Dan denk ik: de vrouw achter de kassa is geen robot, maar een mens.

Laatst zag ik in een boekenwinkel de "Kinderditz"". Voor kinderen en hun ouders een aardig boekje waarin wordt uitgelegd hoe je netjes kunt zijn en waarom dit zo belangrijk is.