Volwassen zijn, in het onderwijs werken, en ADHD hebben...

[mormeltje]

Dag refoweb leden!

Dit is mijn eerste voet op het forum, wat ik meteen aangrijp om ervaringen / meningen te horen over het volgende...

Ik ben een meisje van 26 jaar, heb een relatie maar ben nog niet getrouwd, en ik heb een jaar geleden te horen gekregen dat ik ADHD heb. Ik had er tijdens mijn studiejaren al wel eens aan gedacht. Ik deed pabo, dan leer je e.e.a. over ADHD.
Nu sta ik voor de klas, en liep afgelopen jaren steeds meer tegen mijn chaotisch-zijn aan, en mijn impulsiviteit. (onder andere)
Met die diagnose was ik erg blij, er kon wat aan gedaan worden, en ik kon veel (sociale) problemen uit mijn verleden plaatsen. Ik heb driekwart jaar een cursus gevolgd en therapie gehad bij grote psychologenpraktijk (overigens een niet-christelijke instelling), en heb aansluitend een therapiecursus gehad om mijn zelfbeeld een beetje te pimpen
Nu gaat het goed, de ADHD kan ik met vallen en opstaan een beetje hendelen. Ik slik ritalin, in combinatie met citalopram (antidepressiva voor angststoornissen). Sinds ik ritalin slik, heb ik veel meer fut voor mijn werk, ben ik ook veel opgeruimder en doe ik meer. Dat was mijn probleem: ik was de ganse dag moe en futloos! Misschien omdat mijn hoofd gewoon te vol zat...
Wat ik heel moeilijk vind, is het feit dat ik in het onderwijs werk. IK maak er geen puinhoop van, maar ik vergeet wel veel dingen wat vaak voor irritaties zorgt. ZOveel mogelijk schrijf ik op, maar als ik dat niet doe gaat het vaak mis. Mijn collega's weten niet dat ik ADHD heb, ik zou het niet durven te vertellen. Ik ben bang dat ze mij dan in een hokje plaatsen, en niet meer serieus nemen. Jufs weten meestal goed hoe kinderen zich moeten gedragen, maar zelf... Wordt er gauw veroordeeld en elkaar belerend toegesproken...

Zijn er nog meer refowebbers die ADHD hebben, en wat vinden jullie van mijn verhaal? HEbben jullie nog tips?

Groetjes mormeltje

[Emmy]

Ha,

Welkom op refoweb! Zelf heb ik geen ervaring met ADHD of onderwijs. Wel wil ik je een compliment geven voor de manier waarop je er mee omgaat! Het straalt er gewoon vanaf uit je verhaal, dat je ervoor wilt gaan, ondanks dat ADHD. Het zal je dan ook wel lukken!
Sterkte hoor!

Groetjes,
Emmy.

[Funlover]

Hoi Hoi,

Waarom mag je als juf geen ADHD hebben?
Ik heb ook 2 collega's met ADHD. Het is lastig maar het is prima te doen.
Iedereen heeft wat.
En ook juf en meesters zonder officieel etiketje hebben dingen die niet prettig werken, of niet handig zijn etc.

Wie weet schep je juist wel begrip als je je verhaal vertelt omdat ze dan bepaald gedrag kunnen plaatsen.
Wij weten het van deze collega's en dan weet je dat het komt door de ADHD. Dan is het nog niet fijn, maar weet je dat irritatie niet fijn is, want ze kunnen er in sommige opzicht niets aan doen.
En als je het zelf al vermoede, die anderen waarschijnlijk dan ook. Zij hebben die kennis ook op de pabo gehad.
Eerlijkheid verdient respect. Ik zou er niet te moeilijk over doen.

Sterkte er iig mee want het lijkt me best lastig.

[mormeltje]

Wat leuk dat jullie al zo snel gereageerd hebben! Zulke reacties geven me echt een hart onder de riem.
Ik wil enerzijds niet stoer gaan doen met die ADHD, anderzijds wel graag begrip. Vaak krijg ik rare reacties van bijv. vrienden àls ik het vertel. 'Joh, dat heb jij niet', of 'dat heeft ook iedereen tegenwoordig'. Of gewoon geen reactie terwijl het toch iets persoonlijks is.
Mijn werk is nog steeds het moeilijke punt, maar jullie geven weer een ander inkijkje

[esli]

Het lijkt me juist wel verstandig om aan je collega´s te vertellen dat je ADHD hebt. Dan komt er waarschijnlijk ook meer begrip voor jouw chaotisch zijn en wellicht wat hulp. Jouw collega´s begrijpen het dan ook beter en ze weten dan misschien ook beter hoe ze ermee om kunnen gaan. Ik verwacht dat er dan meer begrip voor is.

[Kate Spade]

Ik ben ook juf en ook impulsief en af en toe behoorlijk chaotisch, maar dat hoort ook wel een beetje bij het werk. Als je ziet wat er op een dag allemaal gebeurt soms... allemaal onverwachtse situaties. En werken in het onderwijs ervaar ik soms ook wel al vermoeiend, je loopt heel de dag rond en bent heel de tijd actief bezig. Sommige dingenzoals moe zijn is dan ook niet raar ofzo. Ik vind het erg jammer dat als mensen een beetje anders zijn dan "normaal"(wat is eigenlijk normaal?) dat ze dan gelijk een stempeltje opgedrukt krijgen. Verder vind ik ritalin en antidepresiva behoorlijk heftig spul.

En onder collega's moet zoiets als adhd ook gewoon bespreekbaar zijn, vind ik. Dan kunnen zij begrip voor je hebben. En misschien kunnen zij jou dan op een aardige manier herrinneren aan de dingen die je vergeet? Om je te helpen?

[mormeltje]

Hoi,
Daar heb je wel gelijk in. Toch heb ik veel voordeel van de citalopram en ritalin, dat ik er voorlopig wel mee door wil gaan.

Bij mij op school wordt er onderling toch wel gewedijverd wie het meeste doet, en wie de beste juf is. Niet dat dit letterlijk besproken wordt, maar zo ervaar ik en sommige collega's dat wel. Sommige collega's weten het altijd beter, en staan altijd klaar met belerende, ongevraagde tips. Ik krijg dan niet echt het gevoel dat ik goed ben zoals ik ben, maar steeds beter moet worden. Dat maakt voor mij dat ik de sfeer niet veilig genoeg vind om te vertellen dat ik adhd heb.

Overigens is mijn moeder meegeweest met het onderzoek naar de diagnose adhd, en bleek dat ik als kind heel duidelijk al de symptomen had. Alleen wordt zoiets bij jongens eerder opgemerkt dan bij meisjes, omdat die fysiek veel drukker / agressiever zijn. Meisjes zijn wat onopvallender.

[NdW]

Jammer dat die openheid/veiligheid er niet is binnen je team om gewoon te kunnen vertellen dat je ADHD hebt. Ondanks dat, lijkt me dat wel het beste. Dan weten collega's waarom je iets op die manier doet. En ik weet uit ervaring dat je dan meer van die persoon accepteert.
Sterkte ermee in ieder geval!

[Samanthi]

Beste mormeltje
Oh wat herkenbaar, ik heb zelf ook ADHD, ik slik concerta aangevuld door ritalin en paroxetine, ik heb op een VMBO gewerkt en daar hoorde ik vaak: 'Yes we hebben Mevrouw Samanthi' Ja en naast de chaos, luisterde die gasten en voelde zich begrepen, ze hielpen mee opruimen en voerde hele gesprekken, maar ik schaamde me wel vaak voor de wanorde, helaas ging de drukte in mijn hoofd zo erg door dat ik stemmen hoorde, momenteel krijg ik, naast medicatie, hulp om de structuur aan te leren en vast te houden. Mijn man is erg opgeruimd en heeft alles vaste plaatsen gegeven, in huis kan ik het netjes houden, doordat mijn man die structuur in huis handhaaft, want anders , ook 4 van de kids hebben ADHD,maar niet allemaal even erg, maar op tijd komen en plannen blijft moeilijk voor hen en voor mij.

alsje meer wilt weten stuur je me gerust een pbeetje.
gr Samanthi

[pannenkoek]

Ik weet niet of je ADHD kan vergelijken met het woord van vroeger. Ik spreek dan over 25 jr geleden. Ik kreeg het stempel MBD (Minimal Brain Disfunction) Er zijn in mijn omgeving weinig tot geen mensen die het weten. Eigenlijk alleen mijn familie. Wel hebben we volgende wk een gesprek op school ivm onze zoon van 10. Ik zie zoveel van me zelf terug in hem. En volgens mijn moeder lijkt hij als 2 druppels water op mij. Het gekke is dat ik wel heel goed ben in dingen organiseren. hebben jullie./jij dat ook? dat gaat me eigenlijk heel goed af. Vinden mijn ouders wel bijzonder. Omdat deze mensen vaak chaoten zijn. Ook heb ik af en toe wat zenuwtrekjes/tics, maar dat is voornamelijk als ik het druk heb. en veel afspraken in een week of zo. ik probeer dus gespreid te plannen. Mooi onderwerp trouwens, kan ik eens anoniem mijn eigen verhaal kwijt.
Ik ben geen juf, maar heb in de zwakzinnigen zorg gewerkt. Ben nu vrouw van een akkerbouwer. Heerlijk veel buiten, is ook goed voor mij.

Grt pannenkoek

[mormeltje]

Samanthi en Pannekoek, ik was erg blij jullie berichtjes te lezen! Fijn dat jullie je reactie geplaatst hebben.
Jullie klinken me allebei heel herkenbaar in de oren! Als ik meer tijd heb, stuur ik een uitgebreider berichtje op dit forum.
Groetjes mormeltje

[pannenkoek]

Ja, dat stukje begrip willen we eigenlijk ook 'kweken' voor onze zoon. Om er mee te koop te lopen doe je niet, we willen hem ook geen stempel opleggen, maar puur voor een stukje begrip voor zijn gedrag. Als iemand de sloot in loopt vind je hem een sukkel, maar als je er achter komt dat deze persoon blind is heb je begrip voor zijn gedrag, en daar gaat het ons om.

Wat leuk dat jullie al zo snel gereageerd hebben! Zulke reacties geven me echt een hart onder de riem.
Ik wil enerzijds niet stoer gaan doen met die ADHD, anderzijds wel graag begrip. Vaak krijg ik rare reacties van bijv. vrienden àls ik het vertel. 'Joh, dat heb jij niet', of 'dat heeft ook iedereen tegenwoordig'. Of gewoon geen reactie terwijl het toch iets persoonlijks is.
Mijn werk is nog steeds het moeilijke punt, maar jullie geven weer een ander inkijkje

[mormeltje]

Op een ADHD site vond ik ooit de voordelen van adhd. Ik zie het bij mezelf meer als een karaktersoort met uitgesproken trekken. Je hebt ernstige ADHD'ers die verslaafd zijn en diep in de praktische problemen zitten. In die categorie val ik gelukkig niet, bij mij is het vooral voor mezelf lastig.
Ik ben wel aardig goed in organiseren, als ik alles maar stapsgewijs uitdenk en opschrijf. Praktisch ben ik dan weer niet. Op school hebben collega's vaak heel handige oplossingen voor organisatorische dingetjes. Aan de andere kant kan ik wel goed improviseren. Dat ben ik wel gewend, na vaak achter de feiten aan moesten lopen.
Veel mensen reageren niet zo leuk als ik vertel dat ik adhd heb (vrienden, ik vertel het lang niet iedereen). Er wordt vaak niet op gereageerd of het wordt niet serieus genomen. Ik wijt dat niet aan de stoornis zelf, maar meer aan een gebrek aan sociale vaardigheden van sommige mensen. Voor psychische kwalen is wel vaker onbegrip. Op zich doe ik er niet moeilijk over, ik denk dan: ok met die persoon hoef ik er niet meer over te praten.
Zenuwtrekjes en tics heb ik ook ja. Ik peuter al sinds kind zijn aan velletjes rond mijn nagels, vaak tot bloedens toe. Ik kan het gewoon niet laten, die stomme velletjes moeten eraf. Ook bijt ik op mijn lippen of frunnik aan mijn haar. Ik kan gewoon nie tstil zitten, de kerk is daarom ook erg lastig voor mij...!
Grappig Samanthi, dat je man je helpt structuur aan te brengen. Mijn vriend lijkt erg op mij, maar dan zonder het hyperactieve. Maar wat ik weer goed kan (op tijd ergen zijn, afspraken maken en nakomen, dingen herinneren in sociaal opzicht) kan hij niet zo goed, maar hij is een super opruimer, en dat verwaarloos ik regelmatig. Als hij bij mij thuis is, ruimt ie altijd mijn huis heerlijk op!
De kinderen in mijn klas lachen soms erg om mijn verstrooidheid soms, en ik steek er gewoon de draak mee. Ik ben qua organisatie niet de meest strakke, maar in pedagogisch opzicht en omgang met ouders heb ik weinig problemen gehad. Op dat vlak ben ik wel aardig tevreden over hoe het gaat.
Belangrijk Pannenkoek, als je een diagnose voor je zoon hebt. Dan kan je bepaald gedrag verklaren, en ben je gerustgesteld. Alle ouders die ik tot nu toe heb meegemaakt die een kind lieten onderzoeken, werden er blijer van!

[wervelwind]

Hey ik heb ook ADHD en gebruik ook ritalin, met ritalin verloopt mijn leven een heel stuk beter, hoewel de ADHD natuurlijk wel goed merkbaar aanwezig blijft. Ik werk in de zorg en tijdens mijn opleiding heb ik op verschillende afdelingen gewerkt, ik heb het eigenlijk nooit uit mezelf verteld dat ik ADHD heb, maar meestal waren ze er na 2 maanden al wel achter en vroegen ze er zelf naar. Ik moet zeggen, als je collega's het weten dat je ADHD hebt, houden ze er rekening mee, of maken er gebruik van;) iig op de werkplekken waar ik gewerkt heb. (zo wisten ze dat ik graag dingen deed waarbij je veel moet lopen/bewegen, etc en daar hadden zij juist een hekel aan!)
In de loop der jaren heb ik geleerd om het hyperactieve om te zetten in positieve energie, vroeger rende en sprong en stuiterde ik door de kamer (hoewel ik dat nu nog weleeens doe), nu sport ik veel en doe op mijn werk juist de dingen die veel energie vergen, etc.
Verder kan ik op het ene moment erg goed organiseren en bepaalde dingen juist absoluut niet.
Ik heb ook altijd overal notitieboekjes, alles wat me te binnen schiet, schrijf ik op (wat ik nog moet doen of ideeen etc), dat geeft een stuk rust in je hoofd, en je vergeet minder dingen (tenzij je het notitieboekje kwijtraakt, wat ook regelmatig gebeurt;)
Verder heb ik geleerd dat mensen met ADHD vaak heel erg gericht zijn op kleuren en ook wel op illustraties, op school gaf ik de vakken bijvoorbeeld een bepaalde kleur: boeken, schriften en mappen van een vak dezelfde kleur.

Ook een agenda bijhouden is altijd een ramp geweest, ook daarin werk ik nu met kleuren: belangrijke afspraken zijn bijvoorbeeld rood, en dag- avond- en nachtdiensten hebben ook allemaal een eigen kleur, etc; werkt een stuk beter.

Tsja zo kan ik nog wel een heleboel schrijven, maar waarschijnlijk heb je ook weinig concentratie om zo'n lange lap tekst te lezen, heb ik tenminste wel behoorlijk moeite mee.

Succes en als je nog vragen heb, kun je ze altijd stellen

[mormeltje]

Van Ritalin word ik vaak heel trillerig. En overbeweeglijk. Wel kan ik veel meer doen dan anders. Bij mij heeft het meer het pep-effect.
Ik probeer ook zoveel mogelijk op te schrijven. Vooral to-do-listen maken. En dan maar afstrepen. Dat werkt bij mij het beste.
Hebben jullie vroeger last gehad van de adhd? Of ben je eigenlijk wel flex door je jeugd gefietst...
Ik ben vroeger heel erg gepest. Herkent iemand dat?