Ik heb dat ook... Praise allergie... Merk wel dat het rationele me soms in de weg staat. Overgave is moeilijk...Filosoof schreef:Verkeerd gedacht, jerommel.
In mijn kindertijd ben ik altijd Nederlands Hervormd geweest en in mijn jeugd heb ik wat 'geëxperimenteerd'. Van Gereformeerde Gemeente tot aan diverse evangelische kringen. Alles heb ik geprobeerd. De evangelische kringen vond ik veel te luchthartig en oppervlakkig, veel te veel op het gevoel gericht. Ik ben zelf heel rationalistisch en niet erg gevoelig voor handenklappen, praisen en met overgave meezingen en Jezus oproepen, etc. He-le-maal niet mijn ding. Daar ben ik veel te stoïcijns voor.
Da's een duidelijk verhaal.
In de Hervormde Kerk voelde ik me aardig thuis, en ook in de Chr. Ger. Gemeente heb ik het aardig naar mijn zin gehad.
Maar uiteindelijk waren het mijn gedachtespinsels die me het geloof de rug toe deden keren, niet het gebrek aan mede-broeders in het geloof, want vrijwel al mijn vrienden waren christelijk.
Nu bijna geen één meer. De ontwikkeling heeft zich door de jaren heen over de groep verspreid. Klinkt misschien vreemd, maar zo vreemd is het niet na de vele lange nachten van discussies en gesprekken. Soms in de kroeg, soms bij iemand thuis, soms ergens buiten.
Maar het was altijd vruchtbaar. Ik beschouw mijn periode als christen dan ook als zeer leerzaam en nuttig. Het heeft me op een geweldige manier gevormd en mij in staat gesteld om de wereld vanuit meerdere perspectieven te zien.
Nu, als agnost, pluk ik daar zeker de vruchten van omdat mijn inlevingsvermogen aangaande gelovigen tot empirische diepte reikt.
Succes met je zoektocht naar de juiste kerk, jerommel.
Bezoek alles eens en weeg het rustig af. Door je te snel ergens bij aan te sluiten, loop je diverse interessante mogelijkheden mis.
Dankje, filosoof. Nog genoeg kerken te gaan... (Den Haag).
...en dan nog eens met kindertjes...
